In deze godvergeten woestijn waren wij op elkaar aangewzen. Sico en ik kenden elkaar al vanaf onze militaire opleiding. Spel maar nu was het realiteit geworden. Ik miste mijn vrouw en kinderen. Sico zijn vriendin. Ik was zijn meerdere had overal mijn opleiding gedaan. In de barre winter of gloeiend heette woestijn. Sico was twintig aan het begin van zijn militaire loopbaan. Vanaf het begin klikte het eigenlijk al tussen ons. Ook met de andere jongens en meiden had ik geen problemen. Vijfenveertig dan ben je een beetje de vader van de meiden en jongen net in of onder de twintig. De vele foto's die Sico van zijn knappe vriendin bij hem had zijn verhalen het was net alsof ik sprak binnen de familie. Sico wist van mijn zoontjes mijn vrouw. Toen hij zijn kussen toonde liet ik hem mijn kussen zien met mijn familie. Eigenlijk had iedereen wel iets van het thuisfrond. Maar het kussentje was nu in. Zijn kort geschoren haren. Bruine kop. Goed gebouwd getraind lichaam. Zijn jeugdige schoonheid. Vol energie, vuur, grappig, onzeker, jongensachtig, net als al zijn leeftijdgenoten. Heimwee naar thuis vriendin familie vrienden uitgaan vooral in de verlaten uren. Huilende jongens en meiden. Onzeker, bang voor de onzichtbare vijanden. Elk moment was eigenlijk anders. Zo stoer ze waren zo bang en onzeker konden ze zijn. Niets was hun vreemd. Sico was een beetje ziek. Had buikloop rilde maar wilde niet ziek zijn en dus zichzelf niet onduiken voor een lange nare week wachtlopen. Maar eigenlijk was hij te moe had te weinig conditie voelde zichzelf gewoon bedonderd. De brief van zijn vriendin dat ze zo'n lol hadden gehad op een feest, dat ze was wezen winkelen met vriendinnen deden ook even niet goed. Sico was een beetje narrig, onzeker toen hij zijn eerste nachtelijke wacht moest uitvoeren van deze week. Omdat er meer ziekte was, besloot ik die week dan ook maar die dienst te nemen. Zo Sico lachte ik wilde hem opbeuren dus was ik deze week zijn maatje. Voorgaande weken was er op dze post niks gebeurd. Alles was relatief rustig. Maar dat kon per seconde veranderen. De eerste uren kletste Sico over van alles en nogwat. Leuk zijn geklets in de begin uren van de nacht. Onze nachtkijkers lieten zien dat het rustig was. In zijn onzekerheid gevoed door zijn conditie zocht Sico naar enige menselijke warmte en geborgenheid. Ik kende dat. Had het zovaak meegemaakt. De stoere jongen zelfstandig, goed opgeleid, goed uitgerust in zijn zwakke momenten. Ik ben een beetje ziek Carlo. Ik knikte dat ik het wist. Dat er meer zieken waren. Maar wij slaan ons er wel doorheen deze week Sico moedigde ik hem aan. Toen ik over zijn vriendin begon, wat ik beter niet had kunnen doen, kwam al zijn onderzekerheid eruit. De eerste tranen in zijn prachtige grote bruine ogen. Hij rilde voelde zichzelf niet lekker. Had wat koorts. Rilde veegde zijn tranen uit zijn ogen. Nou was mijn simpele reactie waarbij ik mijn arm om zijn schouder legde hem aanhaalde. Sico drukte zijn koppie tegen mijn aan. Ik streelde zijn kort geknipte haren trooste hem een beetje. Je moet veel drinken Sico dat wil wel eens helpen. Sico zocht aanhankelijkheid drukte zijn koppie tegen mijn schouder vond het lekker dat ik hem aanhaalde een beetje knuffelde. Hoe vaak had ik de afgelopen jaren zo niet gezeten met jongens en meiden. Net als ik mijn zoontje van twaalf trooste als hij verdriet had over een verloren wedstrijd bij wielrennen of voetbal. Het waren stoere jongens en meiden maar ook nog kind op hun achttiende, twintigste. Ik noemde het weleens mijn knuffel uren. Gek maar zelf heb je er ook iets aan. Je praktiseert je vaderlijke gevoelens. Je mist net zogoed je vrouw en kinderen. Zeker twee van die prachtige sportieve kanjers die met je stoeien tegen papa opkijken. Het waren mijn jongens thuis. Ik deed eigenlijk die nacht de dienst. Verzorgde Sico een beetje. Maakte het voor hem gezellig. Hij hoefde niet veel te doen. Mocht een uurtje slapen wat twee uren werden omdat ik hem liet slapen. Dekte hem toe, gaf hem veel te drinken vooral sapjes. Die ochtend stonden wij beide te douchen. Zijn gebruind e lgespierde lijf, sportief jeugdig. Sico was een knappe lollige jongen. Hij dolde anders altijd met anderen, ook onder het douchen. Maar nu was hij een beetje ziek. Toen ik hem een beetje plaagde papa zal je rugje wel even afdrogen hoor jochie, liet hij dat gewoon toe. Niets voor de stoere Sico die dan gelijk had gereageerd met dollen. Maar nu liet hij zichzelf plagend door mij en twee andere collega's afdrogen. Wij keken elkaar aan t's beter dat je even langs de arts gaat Sico. Sico wilde daar helemaal niks van weten. Na het ontbijt ging hij gelijk slapen. Ik had nog wat andere dingen te doen. Liep na een uurtje even lansg Sico. Hij had het warm koorts sliep wel maar droop van het zweet. Ik haalde een handdoek droogde hem een beetje gaf met iets te drinken en zorgde dat hij een beetje behoorlijk kon slapen. Ik moet plassen was het eerste dat Sico aangaf. Hij was slaperig stond wankel op zijn benen dus hielp ik hem. Niks bijzonders eigenlijk. Ook liep ik even langs de arts besprak het met hem. Goed laten slapen was zijn advies. Veel drinken veel sapjes. Die avond was Sico alweer wat opgeknapt. Zo zijn ze ziek zo zijn ze beter. Mijn tweede nacht wachtlopen met hem begon eigenlijk leuk. Hij was weer vol grappen en grollen. Plaagde mij een beetje. Heb je vanmorgen wel gezien JeanPaul he. Wat vroeg ik. Een echte mannen lul he. Waar ik de vrouwtjes tenminste lekker mee kan verwennen. Ik was het alweer vergeten dat ik hem had geholpen met pissen. Ik schoot in de lach. Waar die knapen allemaal niet aan denken. Ja ik heb hem maar heel voorzichtig vastgehouden Sico, was bang dat hij brak. Dolde ik terug. Jaloers dolde Sico. De jouwe is wel versleten JeanPaul lachte Sico. Zo kende ik hem weer. De onderlinge smerige praatjes waren soms niet van de lucht. Stoere mannen taal. word vervolgt.