Dwalen door onze buurt. Henk dat wist iedereen liet zichzelf weleens betalen. Het maakte hem niet zoveel uit. Hij sprak er ook vrij gemakkelijk over. Maakt mij dat uit Danny poen is poen. Wat je allemaal niet met poen kunt doen. Henk en ik waren zestien toen hij intensief met elkaar omgingen. Het was onze buur het centrum. Pooiers en hoeren waren toen wij jonger waren Ooms en Tantes. Beide hadden wij al in de Lloyd gezeten nu bekend als de nieuwe lloyd voor heftige vechtpartijen. Zestien toen wij achter in de kroeg zaten te kaarten. De man sprak Henk aan. Een vaste klant zo bleek later. Die jongen wil ik mee hebben samen met jou anders niet. Mijn ouders hadden liever niet dat ik met Henk omging. Maar tegenhouden deden ze ook niet kon ook niet. Thuis was het vaak bonje. Drank voornamelijk. Zuipen in de kroeg dronken thuis komen. Mijn twee bloedjes van kinderen hebben niet te vreten was het eerste wat mijn moeder tegen mijn ouwe schreeuwde en dan ging het los. Henk was geraffineerd. Danny t's een rukker. Snel verdiend echt. Met behoorlijk veel weerstand stemde ik in. De grote kerel donkere bril op zwaar montuur grijze haren lange jas zou de ene of andere artiest zijn. Statige man in pak groot forsgebouwd. Henk was ook veel groter dan ik. Ik was maar een dun klein schril ventje. Krullende blonde haren. Bij de matinees op zondag waar de ' dikke en de dunne films werden gedraaid lagen wij zielsgelukkig eindelijk alle sores anderhalf uur vergetend een lachtend kind te zijn. De man liep statig naar zijn woning. Van de Oudezijds Voorburgwal naar de Herengracht. Statig de rijkdom droop er vanaf. De grote voordeur hal hoge deuren de salon marmeren gangvloer wit met zwarte kriebels. Ik voelde mijn nietig. Elk een geeltje als wij tenminste deden wat de man van ons wilde. Henkie kende de man van haver tot gord. De man was misschien wel een beetje op hem uitgekeken. Op zoek naar nieuw vlees nieuwe spanningen. Hij had als dat misschien had gekund mij alleen mee willen nemen. Maar omdat ik zo klein tenger was altijd in gezelschap van Henkie die als het moest de kooltjes voor mij uit het vuur haalde was er voor hem geen keuze. Ik had een krijgertje aan. Een keurig broek alleen te broekspijpen waren aan de korte kant. Een overhemd met daar overheen een gebreide trui. Een hemd en een iets te grote witte Amerikaanse onderbroek met grote gulp. Aan het einde van de week wassen in de tobbe thuis in de keuken. Zolang hield je het ondergoed aan dat op maandag werd uitgekookt. Die tijd. Armoede zien rond te komen werken ook op zaterdagmorgen bij Heineken. Henkie werkte bij een stoffeerderij van meubelen. Vijf gulden verdiende je en kreeg je op zaterdag mee in een klein bruin loonzakje. Moeder was er blij mee elke cent wat thuis werd gebracht was verdiend. Henkie verdiende met zijn lul een maandloon bij goede klanten. Een rukker bij de krullen bracht al snel vijftig cent tot een gulden op. Buitenlanders die op de Wallen kwamen ook gozer wilden werden afgezet bij het leven. Kaalgeplukt. Henkie lokte ze en Sjoerd Hans en Tinus overliepen zogenaamd de kerel als die goed en wel met Henkie zijn snikkel speelde. Dan was het dokken. De een tweetjes als het zo uitkwam. Nu stond ik daar in dat grote huis. De lange grote oude man. Het zware montuur donkere brillenglazen. Henkie was heel joviaal. Danste wand een geeltje was een heleboel poen. Zo gulzig was anders de man nooit. Hooguit twee knaken.




In de achterkamer van het huis had de man een grote tafel staan. Alle wanden waren gevuld met boekenkasten. De haard gloeide en daarbij stonden twee grote leren fauteuils. Voor de achterramen hingen zware voorhangen die half waren gesloten. Twee schemerlampen met varkensleren kappen elk aan een kant van de schoorsteen op een klein tafeltje. Twee lampen boven de enorme tafel met daar omheen acht comfortabele stoelen met leren zitting en rug elke lamp had zes armen met op elke lamp een klein kapje van varkensleer. De in mijn ogen gigantische achterkamer straalde geleerdheid uit. De oude man ging zitten. Had zijn jas eerst opgehangen in de gangkast. Daar waar wij beide onze afgetrapte schoenen moesten uitdoen en neerzetten. Op onze wollen gebreide sokken stonden wij in de grote kamer. Uitkleden vroeg Henkie. Voordat de man had kunnen antwoorden gooide hij het ene na het andere kledingstuk in de leren stoel. Zijn verstelde hemd als laatste daarna zijn witte veel te grote onderbroek. Piemeltje naakt stond hij te wachten op mij. Ik treuzelde dus Henkie porde mij. Verlegen in de doodse stilte van het huis waar de man naar mij bleef kijken trok ik mijn onderbroek als laatste uit. Mijn slappe snikkel hing tussen mijn benen. De belangstelling daarvoor ging niet van de man uit maar van Henkie. Jezus man wat een snikkel heb jij. Zijn toch niet kleine snikkel dun, lang was keihard. Stond parmantig stijf recht naar voren boven zijn kleine strakke ballen. Het krullende schaamhaar van mij was anders dan het sluike schaamhaar van Henkie. Beide alleen nog onze wollen sokken aan stonden dapper naast elkaar voor de man. Die opende zijn gulp en Henkie greep gelijk de man zijn keiharde grote dikke snikkel en begon eraan te roppen. De man stak zijn hand uit bewoog mijn voorhuid naar achteren bekeek mijn eikel, legde zijn hand op mijn billen en nam mijn slappe snikkel in zijn warme mond. Met gesloten ogen liet ik de man aan mijn snikkel sabbelen. Henkie wist van wanten. Hij maakte terwijl de man mij onder handen nam diens broek los stroopte zijn broek en lange onderbroek tot zijn knieën naar beneden en rukte de man aan zijn dikke korte snikkel. Mijn snikkel werd keihard terwijl de man gedreven met zijn mond aan mijn snikkel bleef sabbelen. De gevoelens in mijn buik werden heftiger. Ik kwam dichter bij hem staan legde mijn hand op zijn achterhoofd en tevreden werd ik voor de eerste keer in mijn jonge leven oraal door een klant bevredigd. Henkie rukte aan zijn eigen snikkel met zijn ene hand met de andere aan die van de man. Die kreunde gorgelde gromde totdat Henkie zijn hand het werk had gedaan. Henkie smeerde handig zijn smerige hand af aan de broek van de man die hij meehielp omhoog te trekken. Daar stond ik dan met een keiharde snikkel. Beiden stonden wij nu voor de openslaande deuren voor de dikke zware gordijnen naast elkaar ons af te rukken. Henkie keek naar mij. Kom je vroeg hij. Ik knikte en bijna gelijktijdig spoten wij ons zaad op de parketvloer. De man was meer dan tevreden en het geeltje was makkelijk verdiend. Elk twaalf-en-een-halve-gulden. Henkie zijn ogen werden groter toen wij deelden en beide tevreden wegliepen. Zoveel geld had ik dat jaar nog niet bij elkaar gezien. Vanaf dat moment maakte het mij niks meer uit. Op de krullen de pisbakken van Amsterdam staan lummelen totdat een man je meelokte en jij hem voor een gulden ergens in een steeg stond af te trekken. Eenvijftig als die kerels aan jou leuter mochten komen. Buitenlandse klanten waren het beste. Kruimelwerk de pisbakken wat ik niet lang deed. Zo kwam ik al vrij snel op het Rembrandsplein te staan. Samen met Cor en Henkie. Smerissen vooral de stillen waren niet mijn vrienden. Op mijn zestien werd ik voor de eerste keer gepakt. Moest hij naakt uitkleden samen met Cor en Henkie. Ze vernederden Cor om zijn kleintje moet je daarmee nu je leven door Cor. Een jonge smeris bekeek mij snikkel. Ik keek hem brutaal aan jaloers zeker nou je mag hem wel een nacht lenen als je, je vrouw willen verwennen. Zal ik de mijne eens in je reet steken beet hij mij toe. Ga je gang en dat had ik niet moeten zeggen. Hij pakte zijn gummiknuppel waarna ik een week moeilijk liep en bijna niet kon zitten. Een paar tikken op mijn billen en een schop onder mijn kont bij het verlaten van het politiebureau. Even zo goed rukte ik rustig een uurtje later een kerel af. Onder het viaduct bij het centraal stonden de verslaafden. Op vrijdagavond vingen wij ervoor de beste klanten af en hadden in een paar uurtjes genoeg poen voor het hele weekend. Junks wat later Cor en Henkie ook werden. Het was haast zielig als hij soms schooierde bij mij om een paar centen. Cor ging helemaal de vernieling in. Bajes in en uit meer erin dan eruit. Maten waren wij op ons zeventiende allang niet meer. Ik werkte alleen. Alleen vrijdagavond of zaterdagnacht. In een paar uurtje verdiende ik een maandloon. Maakte ruzie met mijn baas en bracht keurig elke week in een bruin loonzakje het geld binnen. Mijn moeder vroeg niet hoe ik dat verdiende. Op de markt was steevast mijn antwoord. Uitslapen nieuwe kleren slenteren door Amsterdam. Bepaalde cafés waar ik koffie en een broodje stond te eten en een kerel haakte. Met hun ogen kijkend slenterde ik naar buiten en ging met ze mee de hotel in. Mijn leeftijd krullende haren slanke verzorgde uiterlijk maakte mij net als een aantal Nederlandse en Duitse jongens tot geliefde schandknapen van Amsterdam in die tijd. De kroegbazen waar wij liepen of de portiers van de duurdere hotels of clubs waren gek met onze fooien. De kleding van, " van Gils " stond ons het beste en elke week kocht in wel iets nieuws. Op mijn negentiende verliet ik voorgoed de armoede om er nooit meer naar terug te keren. Weg bij de luizen en de vlooien. Waar ik veel van mijn leeftijdgenoten naar de verdommenis heb zien gaan. Drugs en drank de sluipmoordenaars waren. Jongens voor een gulden alles deden met kerels. Vaak door ons in elkaar werden gemept. Poen poen wat kun je er allemaal mee doen. Daar draaide het om.