Hij was nieuw ik had dat nog helemaal niet gemerkt maar mijn zuster was het opgevallen. Een slanke tengere licht getinte jongen. Hij had iets Indisch en bracht nu twee keer per weel de folders en weekbladen langs. We wonen iets achteruit op het platte land moet je weten eigenlijk zijn wij het laatste adres in zijn route. Maandag en vrijdag brengt hij de folders en weekkrant. Ze is er scherp op mijn zuster. We kenden hem niet van het dorp. Ik kwam niet zo vaak in het café of dorpshuis, maar ook daar was hij me nooit opgevallen. Ik kende ook geen Indonesische familie of andere buitenlandse mensen in het gesloten Friese dorp. Maar ik ben vaak weg en werk soms lange dagen. Mijn zuster is meer thuis en doet de thuiszorg dus die is beter op de hoogte. We wonen na het auto-ongeluk van onze ouders in Zuid Duitsland waar ze op vakantie waren nu samen in de ouderlijke woning. We hebben altijd al wel goed met elkaar om kunnen gaan. Mijn zuster is vierentwintig en ik ben eenentwintig. Op de rand van de Provincie Friesland met Groningen aan de rand van het Lauwersmeergebied. Anneke had eerst moeite met het verwerken ik ben een binnenvetter. Het is leven is soms genadeloos. We moeten erover heen groeien. Gelukkig dat we beide ons dagelijkse werk hebben. Dat geeft afleiding. Toen ik de weg op reed bij Lauwersoog was het druilerig mistig maar weekend begon dus ik wilde zo snel mogelijk naar huis. Ik had afgesproken om die vrijdagavond met vrienden naar Leeuwarden te gaan. Maar om eerlijk te zeggen was het weer er niet na. Ik was die avond de BOB dus de jongens wilden nog niet gelijk afzeggen. Maar ik zag het somber in veel te druilerig opkomende mist. 538 had ik hard aanstaan. En omdat ik door de klei had gebaggerd had ik mijn klompen uitgetrokken. Ineens doemde hij op. Op zijn fiets met een fel rood achterlicht. LED verlichting. Ik stopte de auto liet het raampje naar beneden en wachtte tot hij zou passeren dan kon ik de kranten en folders wel meenemen. Maar ik zag ineens hem afslaan. Misschien dat hij elders nog iets moest bezorgen maar daar waren toch geen woningen mee alleen land en dan nog doodlopend ook. Raar dacht ik maar dacht er eventjes niet verder over na en draaide de auto om hem wederom in te halen. Nu zette ik hem min of meer klem. Hij gooide zijn fiets neer en toen ik de deur opende liep hij daartegen aan. Verschrikt riep hij ik die het wel ik doe het wel. Staat je geraden ook lachte ik. Hij trilde helemaal en kwam naast me zitten in de auto. Nu wilde ik het mijne er van weten. Hij was geboren in Friesland opgegroeid en woonde bij een familie die ik wel kende. De jongens in het dorp wilden altijd omdat hij net een meisje was. Nu snapte ik het. Plattelandsplezier van de jongens hem een beetje bang maken en dingen laten doen. Spanning avontuur en hij trapte daarin. Hij noemde de namen vertelde het een en ander dus wist ik precies hoe het zat. En dan trek jij ze af. Ja knikte hij toen hij wist wie ik was zijn laatste bezorg adres. Hebben we je nu ook weer gepakt. Nee ze waren er niet. Staan ze daar bij dat zwarte hok. Ja knikte hij. Nu begreep ik het helemaal. Het zwarte hok daar zaten de balken in waarmee het dijkgat kon worden gedicht bij dreigende overstroming. Dat werd bij de slaperdijk niet meer gebruikt. Jaren was ik het pispaaltje geweest. Hoeveel jongens ik uit de buurt wel niet heb moeten bevredigen. Ik vertelde hem dat ik juist de folders en kranten mee wilde nemen zodat hij wat eerder klaar zou zijn. Nu stonden we samen op een verlaten doodlopende weg in de druilerige mistige Friese polder. De auto draaide het was lekker warm en hij begreep het nu. 538 verzorgde de ontspannen muziek. Zeventien was hij en zat ik Kolum op school. Niet alle jongens hadden hem zo klemgezet. Meer de vrijgezellen en omdat hij eraan toe had gegeven gingen ze door. Niet altijd maar bij gelegenheid zat hij dan naast ze in hun auto's. Je bent ook veel te lief. Veel te zacht. Een misschien doe je het ook niet echt met tegenzin? Niet altijd dat niet. Heb jij het weleens moeten doen dan vroeg hij me. Ja dat is min of meer gewoonte hier. Dat doen ze gewoon. Deed je dat dan? Ja vaak wel als ik zin had. Dus dan ze we beide wel slachtoffer. Nou slachtoffer jij hebt toch soms ook wel zin. Ja knikte hij en noemde de namen van mijn kameraden. Zo kwam ik heel wat te weten. En een jonge die hier als radje bekend stond echt een duiveltje. Die was net zo oud als hem, maar haalde allerlei kattenkwaad uit en had ook al eens onze schapen losgelaten. Daniel. Hij mocht Daniel blijkbaar wel. Adam hadden zijn pleegouders hem als baby gedoopt. Mooie naam loog ik. Zodoende kende ik hem dus niet vanuit het dorp. Nu bij nader inzien wist ik het wel. Ik kwam nooit in de kerk dus daar had ik hem dus nooit getroffen. Wat deed jij dan of moest je doen. Van alles mompelde ik. Wat dan wilde hij nu weten. Roppen hé. Ook verder? Ja soms hé. Met Freddy zeker die wil alles. Freddy was mijn beste kameraad ik wist niet dat hij dit deed. Ik hoorde nu alles wat hij deed met Freddy en Erik. Wil jij dat ook dan. Ja knikte ik.