Bijna achttien was ze nu. Al haast een jaar had ze verkering met de even oude Mark, die ze tijdens een vakantie op Terschelling had leren kennen. Ondanks de reisafstand van drie kwartier met de trein, was haar liefde voor hem alleen maar heviger geworden.

Ze waren nog niet echt met elkaar naar bed geweest. Wel waren er natuurlijk de spannende verkenningstochten over hun lichamen. Ze vond het heerlijk om door hem gestreeld worden en hem terug te knuffelen. Ze had voordien nog niet eerder een vriendje gehad met wie ze meer intiem was geweest dan een kusje en een kneepje.

Bij Mark was alles van stond af aan anders geweest. Pas op de laatste dag van haar vakantie had hij de stoute schoenen aangetrokken en had hij zijn arm om haar heen geslagen toen ze op het strand bij het grote kampvuur zaten. Daar had ze al dagen lang naar verlangd. Ze had de hoop al opgegeven dat haar veelbetekenende blikken naar hem ooit nog beantwoord zouden worden.

Beiden waren ze verlegen geweest, bang om door de ander afgewezen te worden. Maar nu hij eindelijk toenadering had gezocht, durfde zij opener te zijn in haar belangstelling voor hem. Ze had zich zacht tegen hem aangevleid en zijn arm gestreeld. Ze hadden niet veel tegen elkaar gezegd, stil gezeten in de hitte van het vuur, geluisterd naar de muziek, meewiegend op de melodie en hadden wijn gedronken uit het zelfde glas.

Toen het vuur begon te doven had hij haar voorgesteld te gaan wandelen. Uit het zicht van de anderen waren ze gaan zitten tegen een duin, waar ze elkaar voor de eerste keer hadden gekust. Voorzichtig eerst, afwachtend hoe de ander zou reageren. Hun onervaren lippen hadden al snel hulp gekregen van hun even onervaren tongen die onwennig elkaar en hun mondholtes verkenden.

Dorien dacht vaak terug aan die eerste avond, toen ze hun lichamen onder het kussen stijf tegen elkaar gedrukt hadden en ze zijn opwindende hand voor het eerst op haar billen had gevoeld. Ze voelde dan weer de zelfde opwinding in haar opkomen die ze toen gevoeld had.

De volgende morgen had hij haar uitgezwaaid in de haven en die avond had hij haar al gebeld voor een afspraak.

De verkenning van elkanders lichaam was natuurlijk niet blijven steken bij die hand van hem op haar broek, hoewel het nog een hele tijd had geduurd voordat die broek plaats had gemaakt voor haar onderbroekje en nog later haar blote vel. Ze genoten van elkaars liefkozende strelingen, waarin hij altijd het initiatief nam en bij haar steeds weer nieuwe gevoelige plekjes wist te ontdekken.

Ze dacht aan de eerste keer dat hij met zijn tong haar spleetje had verkend. Ze was verschrikt geweest toen ze zijn mond op haar lipjes voelde. Hij wilde haar daar kussen. “Niet doen, niet doen daar”, had ze gekreund.

Ze had zich beschaamd gevoeld omdat ze er niet zeker van was geweest dat ze op die intieme plek volledig schoon was. Als ze opgewonden was, verloor ze wel eens druppels urine. Ze wilde niet dat hij dat zou ruiken of proeven en haar vies zou vinden.

Hij was altijd gestopt als ze iets niet of nog niet wilde, ze kon hem daarin volledig vertrouwen. Maar die keer niet.

“Ik wil je daar kussen, oohh dat lijkt me zo fijn, laat me, … alsjeblieft…”

Toen ze niet meteen reageerde, was hij doorgegaan. Hij had haar daar gekust . Hij had aan haar lipjes gezogen en geknabbeld, zijn tong had met haar knopje gespeeld. Oohhh, wat had ze zich toen geil gevoeld. En hij had gezegd dat ze daar zo heerlijk smaakte. Als bewijs daarvan had hij haar willen kussen met zijn lippen die nog glansden van haar liefdessappen. Toen was ze bij haar positieven gekomen en had ze hem afgeweerd. Sindsdien had ze zijn mond niet meer toegelaten tussen haar dijen. Later had ze op zijn verzoek wel eens een voorzichtig kusje op zijn piemel gegeven. Hoewel ze verrukt geweest was over het zichtbare genot dat ze hem daarmee schonk, was ze nooit ingegaan op zijn smeekbeden om hem in haar mond te nemen. Ze was te bang dat hij daaraan het recht zou ontlenen om zijn tong weer in haar poesje te steken.

Langzamerhand waren ze beland bij het punt dat strelen en kussen niet meer genoeg was. Ze had het lang tegengehouden. Ze was er bang voor. Ze dacht dat ze meteen jaren ouder zou worden als ze echt zouden gaan neuken. Dat ze dan echt vrouw zou worden. Maar ze voelde zich nog een meisje, wat ze natuurlijk ook was, en dat wilde ze voorlopig nog blijven.

Uiteindelijk had ze toegegeven. Mark wilde het zo graag en zelf werd ze ook steeds nieuwsgieriger. Het gebeurde drie weken geleden. Ze waren vreselijk nerveus geweest, voor hem zou het ook de eerste keer zijn. Mark had condooms gekocht. Daar deed hij erg onhandig mee. Hij was uiteindelijk zo opgefokt dat hij al klaar kwam toen ze zijn piemel in haar hand nam om hem bij haar binnen te leiden. Later hadden ze er om gelachen, maar op het moment zelf was het een echte anticlimax geweest.

Ze had besloten om aan de pil te gaan. In dat gedoe met condooms had ze geen vertrouwen, tenminste niet op de manier zoals Mark daar mee omging. Ze had haar moeder in vertrouwen genomen, die meteen positief had gereageerd.

“Lieverd”, had ze gezegd, “Jullie gaan nu al een hele tijd met elkaar om. Ik heb gezien dat jullie veel om elkaar geven en ik weet dat jij geen onverantwoorde dingen zult doen. Pap en ik vinden Mark een leuke jongen en we willen graag dat jullie gelukkig zijn”.

Mamma had haar daarna ernstig aangekeken en gezegd dat ze graag nog even met haar wilde praten.

“Kom eens even bij me zitten”.

Ze had er geen flauw idee van gehad wat ma van haar wilde.

“Vertel eens lieverd, hebben Mark en jij al gevrijd? Ik bedoel echt gevrijd …eh… geneukt?”

“Nee ma, nog niet”, had ze schuchter geantwoord.

Mamma had haar lang aangekeken en ineens gezegd: “Lieve kind, seks moet je leren”.

“Hoor eens lieverd, de eerste keer dat je echt vrijt, dat je dus zo te zeggen ontmaagd wordt, is een van de weinige dingen die een vrouw zich haar leven lang zal blijven herinneren. Maar ik hoor maar al te vaak dat zo’n eerste keer geen gelukkige herinnering wordt. Dat vind ik dan jammer. Ik zou graag willen dat jij en mijn dochters een fijne eerste ervaring meemaken waar jullie altijd met plezier aan terug kunnen denken.

Ik zou graag willen dat jullie net zo iets meemaken als ik zelf. Ik ben de eerste keer met een jongen intiem geweest toen ik samen met mijn vriendin Tineke een paar maanden in het Baghwan klooster in India doorbracht. Dat was toen erg in de mode onder jongeren. Daar werd ons geleerd hoe je liefde geestelijk en lichamelijk in de praktijk kon brengen. We hadden een Nederlandse mentor. Een jongen die een paar jaar ouder was dan wij. Een heel lieve knul waar we beiden gek op waren. En die jongen heeft ons heel leerzame praktijklessen gegeven, zal ik maar zeggen. Wat waren we verliefd op hem. Het ogenbik dat mijn yoni voor het eerst zijn lingam in zich op nam zal ik mij altijd blijven herinneren als een van de mooiste in mijn leven”.

Mamma had daarna een ogenblik dromerig voor zich uit gestaard.

Dorien wist wel dat haar moeder in haar jeugd een tijd door India en andere Oosterse landen had gezworven. Over het verblijf in het Baghwan klooster had ze ook wel eens verteld, maar over de liefdeslessen van die lieve knul had ze nog nooit iets vernomen. Daar wilde ze graag het fijne van weten maar haar moeder weerde haar vragen daarover af. Ze wou alleen nog vertellen dat haar vriendin bij die jongen was achtergebleven en dat ze later getrouwd waren en kinderen hadden gekregen.

Haar moeder had bedacht dat Doriens eerste penetratie zou moeten gebeuren door een vertrouwd iemand die veel liefdeservaring had. Die het heel liefdevol zou doen. Ze vond Mark daarvoor niet de juiste persoon. Geen ervaring en zelf veel te hitsig. Ze had verder nog een uitgebreide filosofische beschouwing gehouden over de voordelen van een ervaren minnaar. Ze haalde er ook nog de gebruiken van natuurvolkeren in Zuid-Amerika en Afrika bij aan.

En als klap op de vuurpijl: ze had ook al iemand op het oog die het zou moeten doen. Dorien moest er maar eens over nadenken, had ze gezegd. Ze kon zich wel voorstellen dat ze er op dit moment niets voor voelde, maar ze wilde toch graag dat ze het op zich zou laten inwerken en dat ze het idee serieus zou overwegen. Ze moest over een week komen vertellen of ze er verder over wilde praten.

Nou, Dorien wist het direct al wel. Ze vond het een idee van drie keer niks. Walgelijk gewoon. Mark bedriegen voor een vreemde? Dat nooit.

Toch dacht ze er vanaf dat moment voortdurend aan. ’s Nachts kon ze er niet van slapen. Het idee van een vreemde vent die haar zou verlossen van haar maagdelijkheid werd steeds spannender. Ze kreeg fantasieën over oude ervaren mannen die haar betastten. En over een Afrikaanse medicijnman die haar achterna zat.

En ook de liefdeservaring die geboden werd vond ze intrigerend. Wie had mamma in vredesnaam op het oog? Iemand die ze kende? Het idee bleef in haar hoofd rondspoken. Uiteindelijk had haar nieuwsgierigheid het gewonnen van haar aanvankelijke tegenzin. De opmerking van haar moeder dat ze zich haar leven lang de gebeurtenis van haar ontmaagding zou herinneren, had voor haar de doorslag gegeven. Met weerzin had ze gedacht aan de mogelijkheid dat ze de liefde van Mark op een dag zou kunnen verliezen. Dat ze uit elkaar zouden gaan zoals dat met zo veel stellen gebeurde. Dan zou ze hem nooit uit haar hoofd kunnen zetten omdat hij voor altijd verbonden zou blijven aan haar eerste doorboring. Ze bedacht dat ze in dat geval niet meer zo blij met die herinnering zou zijn. Dan was het misschien toch beter een onpersoonlijke onbekende te kiezen met wie ze geen emotionele band had.

Haar moeder praatte er de volgende dagen niet meer over. Dorien ging wel eens expres bij haar zitten om haar uit de tent te lokken, maar geen woord.

Tot die donderdag. Ze zaten in de keuken aan de koffie, toen moeder haar vroeg of ze al een beslissing genomen had. Vol twijfel over haar oordeel had ze bedeesd geantwoord dat ze het idee wel verder in overweging wilde nemen.

Mamma had haar lang aangekeken, haar hand op de hare gelegd en haar er om geprezen dat ze open stond voor een idee waarmee ze het in eerste instantie niet eens was geweest. Zeer tot Doriens opluchting voegde mamma daaraan toe dat de beslissing om er mee door te gaan niet onherroepelijk was. Ze zou altijd en tot op het laatste moment vrij zijn om op haar besluit terug te komen.

Moeder was tegemoet gekomen aan de behoefte van Dorien om haar beslissing te rechtvaardigen en had haar laten praten over haar beweegredenen, zonder haar in de rede te vallen en zonder daarop commentaar te leveren. Daarna was ze ter zake gekomen.

Eerst had mamma de spelregels uitgelegd. Dorien zou de beoogde minnaar eerst moeten leren kennen alvorens ze zich aan hem zou geven. Die kennismaking zou in een paar stappen verlopen. Voor elke stap konden zowel hij als Dorien beslissen om wel of niet verder te gaan. Dat was de methode die ook in het Baghwan klooster werd toegepast om de deelnemers te behoeden voor overhaast handelen en te beschermen tegen opdringerigheid. Dorien knikte dat ze het begrepen had. Ze brandde van nieuwsgierigheid naar de persoon die haar moeder voor haar in petto had, maar mamma had op haar vraag geantwoord dat ze zijn naam nog niet wilde onthullen.

Dorien zei dat ze het spel voorlopig mee wilde spelen. Ze bedacht dat ze dan in elk geval de aspirant minnaar zou ontmoeten, de persoon naar wie ze zo benieuwd was.

“Mooi”, zei mamma. “Dan zal hij zich morgen aan je komen voorstellen”.

Die avond kwam Mark op bezoek. Ze vrijden wat, maar ze kon haar aandacht er maar moeilijk bij houden. Die nacht viel ze pas laat in slaap.



Vrijdag was het prachtig weer. Dorien en haar moeder gingen naar de stad. Er was een nieuwe tentoonstelling in het museum die mamma graag wilde bekijken. Tegenover het museum was een terras waar ze eerst koffie dronken. Er kwam een jonge vrouw bij hen zitten die mamma bleek te kennen. Een aantrekkelijke buitenlandse van in de twintig, een hartelijk en spontaan type. Dorien vond haar meteen aardig.

Ze vertelde dat ze van oorsprong Braziliaanse was en dat haar vriend als kunsthistoricus in het museum werkte. Hij had de tentoonstelling ingericht die mamma wilde bekijken. Toen ze dat hoorde bood ze meteen aan hen te vergezellen.

De tentoonstelling was prachtig. Slavische kunst in allerlei vormen. Elise, de Braziliaanse, wist er veel over te vertellen.

Later voegde Oscar, haar man zich bij hen. Hij vertelde heel levendig over de kunstvoorwerpen en over de gebruiken van diverse Slavische volkeren. Dorien hing aan zijn lippen. Dit bleek de eerste tentoonstelling te zijn die onder zijn verantwoordelijkheid was georganiseerd. Hij en zijn partner waren er erg trots op.

Na het museumbezoek gingen ze met zijn vieren een hapje eten. Het kwam ter sprake dat Oscar en Elise samen met hun au pair de volgende dag gingen varen vanuit Harderwijk. Ze mochten de boot van Oscars ouders gebruiken en het beloofde een fantastische dag te worden. Ze vroegen of Dorien zin had om mee te gaan. Die uitnodiging nam Dorien met graagte aan.

Dorien was zo in beslag genomen door de verhalen van Oscar en Elise dat de mysterieuze minnaar die zich die dag zou komen voorstellen op de achtergrond was geraakt. Pas in de auto op weg terug dacht ze er weer aan. Vanavond misschien? Ze vroeg het aan haar moeder. Die keek haar verbaasd aan en zei lachend:

“Kindje toch, “Je hebt net een afspraak met hem gemaakt om te gaan varen!”

“Oscar? …… En dat vaartochtje is de volgende stap?”

Mamma knikte.

Oh, wat voelde Dorien zich naïef. De hele rit naar huis zei ze niets meer. Oscar nam bezit van haar gedachten. Ze probeerde zich voor te stellen hoe zij samen zouden zijn. Maar ze kon zich daarvan maar moeilijk een beeld voor ogen halen. Wist die leuke vrouw van hem wel van de plannen af?

Een nerveuze opgewondenheid maakte zich van haar meester. Mark speelde eventjes geen rol meer. Mamma vroeg gelukkig niets. Die avond vingerde ze zich doodop in slaap.

De volgende morgen had mamma haar naar de haven van Harderwijk gebracht. Elise en Annabelle, de Portugese au pair, waren al druk in de weer bij de boot. Tot haar teleurstelling hoorde Dorien dat Oscar niet mee zou gaan. Hij was opgeroepen om een belangrijke sponsor van het museum te begeleiden. Dorien werd meteen aan het werk gezet. Dozen met proviand uit de auto halen en aan boord brengen.

Nadat alles op zijn plek stond en de dieseltank volgegooid was, startte Elise de motor en voeren ze de haven uit.

Na een uurtje varen zocht Elise een beschut plekje in het dichte riet. Het was intussen warm geworden. Annabelle was in de kombuis verdwenen om koffie te zetten. Even later kwam ze aan dek met een blad dampende mokken en broodjes. En met een fles jenever. Maar zonder kleren. Kennelijk was bloot hier de normale dracht want ook Elise verscheen naakt aan dek. Ze stelde Dorien voor om eerst koffie te drinken alvorens zich om te gaan kleden. Zonde om de koffie koud te laten worden.

Dorien verdween in de kajuit om zich ook te ontdoen van haar kleren. Toen ze terug aan dek kwam stonden de beide prachtige donkerharige vrouwen al op haar te wachten met een borrel in de geheven hand. Ook Dorien kreeg een glas jenever toegestoken en er werd haar een welkom toegedronken. Ze had nog niet eerder jenever gedronken en ze vond het niet lekker. Toch volgde ook op haar eerste glas een tweede omdat een zeevrouw op één been niet kan lopen.

Daarna sprongen ze alle drie in het water, waardoor ze een stel luid snaterende eenden op de vlucht joegen. Ze zwommen, ze stoeiden, ze luierden aan dek, lachten, lazen en discussieerden, over alle denkbare onderwerpen, maar vooral over hun relaties met het andere geslacht. Dorien moest uitvoering over Mark vertellen. Ze werd onbeschaamd uitgevraagd over alle intieme details van hun verhouding. Aangemoedigd door hun eigen vrijmoedige bekentenissen werd ook Dorien steeds driester in het openleggen van haar seks- en zielenleven. Hun openhartigheid werkte bevrijdend op haar remmingen, ze nam de raadgevingen van haar nieuwe vriendinnen, die vaak gepaard gingen met aanrakingen en plastische demonstraties, met graagte in ontvangst.

Dorien strekte zich uit op het dak van de kajuit, waar matrassen waren neergelegd. Annabelle kwam naast haar zitten. Ze zag er prachtig uit met haar natuurlijk gebronsde atletisch gevormde meisjeslichaam. Dorien keek bewonderend naar haar mooi gevormde kleine borsten, haar ovale gezichtje met de lachende bruine ogen en de lange zwarte haren die in een paardenstaart bijeengebonden waren. Haar stevige maar wel slanke benen en gespierde billen, de strakke buik met zwarte krulletjes schaamhaar gaven haar een pittig en sterk aanzien.

“Je bent erg mooi”, zei Dorien spontaan.

Annabelle lachte en zei dat ze Dorien ook mooi vond. Ze zei jaloers te zijn op haar zachte ronde vormen. Om dat te onderstrepen streelde ze even met haar hand langs Doriens zachte ronde meisjesborsten. “Oh, sorry hoor”, zei ze toen, “het ging automatisch?”.

“Het is wel goed”, zei Dorien. “Trouwens, wat spreek je goed Nederlands. Woon je al lang in Nederland?”

Annabelle vertelde dat ze al vijf jaar in Nederland woonde. Haar ouders runden een Portugees reisbureau in Amsterdam. Vorig jaar waren ze teruggeroepen naar Lissabon. Zij was achtergebleven in Nederland om hier het VWO af te maken en te gaan studeren aan de kunstacademie. Ze had toen haar intrek genomen bij Oscar en Elise, die vrienden van haar ouders waren. Als tegenprestatie verrichtte ze karweitjes in en om het huis.

Elise kwam bij hen liggen. De zon maakte loom en het duurde niet lang tot hun ogen dicht vielen.

Dorien werd wakker van gekriebel op haar buik. Ze opende haar ogen half en ontwaarde Annabelle, die haar vingers zacht door haar schaamhaar liet glijden, haar blik gebiologeerd gericht tussen haar benen. In een eerste opwelling wilde Dorien het meisje wegduwen. Maar ze beheerste zich toen ze opmerkte dat Elise de handelingen van Annabelle belangstellend volgde. Dorien besloot af te wachten wat er verder zou gebeuren.



“Doriens haartjes zijn zachter dan die van ons”, fluisterde Annabelle tegen Elise.

Ze ging verder met haar ontdekkingstocht en streek met haar vingers door de beharing van Doriens gleufje.

“Jaaahh, dit is ook mooi, heel anders dan bij jou en mij, kom maar eens kijken.”

Dorien hoorde de matras van Elise kraken. Door haar oogharen zag ze dat die zich oprichtte en haar hoofd naast dat van Annabelle bracht.

“Laat het nu maar, Annabelle. Dorien vindt dit vast niet leuk”.

“Oh, Dorien vindt het vast wel goed hoor”, zei Annabelle.

Het was even stil. Toen voegde ze er aan toe: “We gaan haar wakker maken en dan vraag ik het wel”. En de daad bij het woord voegend legde Annabelle haar gezicht langs Doriens wang en zei zachtjes in haar oor:

“Dorien, wakker worden, Elise en ik willen je iets vragen”.

Dorien opende haar ogen.

“Elise en ik willen graag naar jou kijken, mag dat?”

Dorien bedacht zich of ze dat wel toe kon staan, maar toen ze de smekende ogen van het meisje zag en de instemmende knipoog van Elise, gaf ze toe en zei zo vriendelijk als ze maar kon: “Je mag best naar mij kijken”.

“Oh. Dank je lieve Dorien”, en ze drukte een warme zoen op Doriens lippen. “Zie je nou wel Elise, dat Dorien het goed vindt?” zei Annabelle triomfantelijk.

Vervolgens ging ze aan de slag. Methodisch onderzocht ze Doriens hele lichaam. Strelend bestudeerde ze uitgebreid de zachtheid van de borsten, ze kriebelde langs de zich oprichtende tepels, streek langs de slanke armen en de gladde heupen om weer uit te komen bij het zijdeachtige donkerblonde driehoekje.

Dorien vond het gedrag van het meisje, dat een paar maanden jonger was dan zij zelf bizar, maar toch verzette ze zich niet nu Elise dit gedrag kennelijk goedkeurde. Die keek glimlachend toe en deed zelfs mee als Annabelle haar wees op verrassingen tijdens haar ontdekkingstocht.

“Kijk eens Elise, Doriens buik is veel zachter dan die van jou en van mij”.

En dan moest Elise de zachtheid van Doriens buik voelen. Zo ging het ook met andere lichaamsdelen. Elise knipoogde dan of lachte Dorien bemoedigend toe.

Nu Annabelle weer was aangekomen bij Doriens spleetje, werd ze stil. Aandachtig bekeek ze de structuur van de tegen elkaar liggende lipjes. Met de vingers van beide handen pakte ze deze vast en trok ze omzichtig uit elkaar. Ze uitte een waarderend kreetje en ook Elise moest weer kijken naar wat ze geopenbaard had.

Dorien voelde zich behoorlijk opgelaten dat ze zo brutaal betast werd. Maar aan de andere kant voelde ze zich ook behoorlijk geil worden. De zoekende handen, vingers en ogen van de beide meiden werkten opwindend, evenals de kreetjes van verrukking die werden geslaakt over haar kwaliteiten.

Onwillekeurig draaide Dorien met haar heupen. Ze voelde zich nat worden en haar verlangen toenemen. Het ongeduld van haar hunkerende lichaam werd niet lang op de proef gesteld. Annabelles vingers gleden nu weg tussen haar gemakkelijk wijkende kleine lippen en bestreken de hele lengte van het glibberig geworden poesje om dan te verdwijnen in haar holletje. Heen en weer ging Annabelles slanke hand, het was om gek van te worden. Elise gaf een aanwijzing, waarop Annabelle Doriens dijen uiteendrukte om voldoende ruimte te krijgen om ook haar hoofd er tussen te plaatsen. Dorien voelde de paardenstaart van het meisje over haar buik en dijen strijken en ze voelde hoe zich op haar bron een mond vastzoog waaruit een beweeglijke tong een verkenningstocht ondernam die eindigde bij haar snel gevonden lustorgaantje om die aan alle kanten te likken en te besabbelen, tot Dorien moest toegeven aan de dwang van haar lendenen en ze haar heupen wild omhoog bracht tot ze als een boog gespannen stond in afwachting van de zich aankondigende climax.

Oh wat voelde dit geil. Waarom had ze zich zelf en Mark deze heerlijkheid toch ontzegd? Oh, waarom had ze Mark toch teruggewezen toen hij haar met zijn mond beroerde? Dit mocht niet stoppen. Ooh, wat deed ze dit lekker. Haaah. Al kreunend liet Dorien zich weer het wegzinken in haar geilheid …. Ooohh toe dan, toe dan.

Elise spoorde Annabelle aan: “Je hand!... Je tong! Jaaa, goed! Doorgaan nu!”

Dorien sidderde en schokte, de heupen gingen nog verder omhoog, weer omlaag. En nog eens en nog eens. Oooohhh, Oooohhh, tot ze tenslotte ontspande, nog naschokkend bleef liggen tot een totale loomheid bezit van haar nam.

Annabelle kroop op haar, bleef in haar volle lengte op haar liggen met haar hoofd op Doriens borsten. Elise drukte zich tegen de beide meisjes aan en gaf Dorien kussen op haar wang, op haar ogen en op haar mond. In deze intimiteit hoefden ze niets te zeggen, ieder had haar eigen reden tot tevredenheid.



Het was intussen al vijf uur geworden. Tijd om terug te varen naar Harderwijk.

Onderweg naar de haven vroeg Elise of Dorien met hen naar huis ging. Ze zouden gaan barbecuen en daarna misschien nog wat gezelligs gaan doen. Ze kon dan ook blijven overnachten. Dorien hoefde daarover niet lang na te denken. Ze popelde om nader kennis te maken met de beide meisjes. Oscar was op de achtergrond geraakt. Maar toen ze bedacht dat hij er vanzelf die avond ook zou zijn, kreeg ze een geile brok in haar lijf. Ze belde met haar moeder om te vertellen dat ze niet thuis zou komen.

“Gefeliciteerd lieverd, dat je al weer een stap genomen hebt. Ik had wel gedacht dat Elise en Oscar je graag zouden mogen. En ik ben blij dat je hen ook aardig vindt.”

Ze wachtte even en voegde er toen zachtjes aan toe:

“Denk er aan lieverd, dat je nu bijna bij de laatste fase aangekomen bent. Ik verwacht niet dat Elise of Oscar je iets zullen opdringen, maar denk er aan: je neemt zelf je beslissing. Doe het alleen als je het er zelf helemaal mee eens bent. Maar als je het doet, doe het dan met volle overtuiging. “

“Dat is goed, mam. Tot nu toe gaat het fantastisch. Ik sluit nu af hoor, doeg.”

Ze woonden in een ruim huis in de buurt van een park. Oscar had schalen warme en koude hapjes gemaakt die hij in de tuin serveerde. Hij had de barbecue al op temperatuur gebracht en droeg de beide meisjes op zorg te dragen voor het roosteren van het geprepareerde vlees.

Onder het genot van de wijn werd er over van alles en nog wat gepraat. Dorien zocht een plekje naast Oscar en toen zich een geschikt ogenblik voordeed greep ze haar kans om haar nieuwsgierigheid te bevredigen naar het Baghwan klooster in India, waar haar moeder zo summier over was geweest.

Oscar vertelde met graagte over zijn jeugd in India. Hij had daar tot zijn tiende gewoond. Zijn vader was destijds leraar en mentor geweest van groepen westerlingen die in het spirituele centrum verbleven. Hij gaf les in gedragswetenschappen. Maar de grootste interesse van zijn toehoorders ging uit naar zijn praktijklessen in liefhebben, saamhorigheid en het betonen van gemeenschapszin. Oscar woonde als kind vaak bijeenkomsten bij.

“Mijn moeder is ook een tijdje in dat klooster geweest”, zei Dorien. Daarop kreeg ze de reactie die ze al min of meer verwacht had:

“Dat weet ik. Mijn ouders hadden het vaak over haar. Ze was een heel goede vriendin van hen.”

“Dat vermoedde ik al,” zei Dorien. “Mamma heeft mij onlangs pas verteld over haar spirituele vorming in het klooster. Ze was daar samen met haar vriendin Tineke.”

“Mijn moeder”, zei Oscar kalm.

Dorien schraapte haar keel.

“Dat vermoedde ik al”, zei ze met een schorre stem. “Mamma heeft de zoon uitgezocht van de man die haar eerste liefdeservaring is geweest”. Ze glimlachte nu naar hem. “Hoe ken jij mijn moeder?”

“Toen we uit India terugkwamen zijn we in Groningen gaan wonen. Mijn vader kreeg daar een baan aan de universiteit. Onze ouders kwamen geregeld bij elkaar op bezoek die eerste jaren, weet ik nog. Daar ken ik haar van. De laatste keer dat ik je ouders heb gezien was jij een ukje van een jaar of twee, drie. Ik was toen twaalf. Dat weet ik nog goed. Ik heb je toen meegenomen naar de vijver in het park om de eendjes te voeren”, lachte Oscar. “Gisteren zag ik haar voor het eerst in jaren weer. Haar voorstel over jou heeft ze niet aan mij zelf gedaan, maar aan mijn ouders. Mijn moeder heeft het een tijdje geleden aan Elise en mij voorgelegd”.

“En je hebt ermee ingestemd”.

“We hebben geaarzeld, maar tenslotte vonden we de argumenten wel sterk. We stelden als voorwaarde dat we jou allebei aardig moesten vinden en dat jij volledig uit vrije wil moest handelen. Dat had moeder wel verwacht. Daarom kwam ze op de proppen met dat Baghwan ritueel van het nemen van een beslissing in etappes. En hoe ging het bij jou?”

“Ik heb er lang over moeten denken, maar je ziet: nu ben ik hier” “Zullen we de knoop dan maar meteen doorhakken? Dan is die kou uit de lucht. Want eerlijk gezegd ben ik er behoorlijk nerveus over, en ik vermoed dat het bij jou niet anders is”.

Dorien knikte bevestigend.

Oscar pakte Doriens hand en vervolgde: “Elise en ik kennen je nu twee dagen, we vinden je een heel aardig en verstandig meisje. Elise heeft mij aangeraden om akkoord te gaan met de vraag van je moeder. Wat dat betreft is er niets wat mij tegenhoudt.”

Hij pakte nu ook haar andere hand en keek haar ernstig in de ogen en vervolgde:

“Als jij het ook wilt, dan lijkt het mij heerlijk om jou in mijn armen te voelen”.

“Ik vind jullie ook heel aardig. En ik denk dat ik je kan vertrouwen”, zei Dorien ernstig.

Toen trok er een lach over haar gezicht en met twinkelende ogen zei ze quasi gewichtig:

“Ik wil dat u mijn leraar en meester zult zijn”.

Oscar lachte haar liefdevol toe.

“Uw wens is voor mij een bevel, madame”. En daarna weer op serieuze toon: “Ik ben blij voor je dat je een zo ingrijpende beslissing hebt durven nemen. En ik ben er trots op dat je voor mij durfde te kiezen.”

Hij stond op en trok Dorien uit haar stoel omhoog, drukte haar dicht tegen zich aan en kuste de licht bevende Dorien op beide wangen en daarna op haar lippen. Zo bleven ze een ogenblik staan, keken elkaar in de ogen en zagen daarin hun van emotie omfloerste blik.

“Als hier een feestje is, wil ik ook graag meedoen”, zei Elise terwijl ze het tweetal in haar armen sloot.

“En ik ook”, hoorden ze Annabelle zeggen.

Ze openden hun armen om Annabelle deel te laten nemen aan hun omhelzing.

Elise had in de woonkamer kaarsen aangestoken. Oscar was bezig de vaatwasser in te ruimen. Elise zei tegen Oscar dat de dames naar de badkamer gingen, waarna ze Annabelle en Dorien mee naar boven nam.

Er was een aparte kleedkamer. Elise en Annabelle kleedden zich zonder nadere uitleg uit. Dorien volgde hun voorbeeld maar. Na de boottocht, het gesjouw met spullen en de barbecue was ze wel toe aan een opfrisbeurt. Haar kleren plakten aan haar lijf. Ze sukkelde achter het tweetal aan naar de ruime badkamer, waar de douche- en de badkranen werden aangezet.

“Gaan jullie maar in bad, dan neem ik de douche”, zei Elise. Annabelle nam plaats in het bad achter Dorien. Ze pakte zeep en masseerde daarmee Doriens schouders en vervolgens haar borsten en haar buik, waarna ze zich omdraaide en Dorien het zelfde bij haar deed. Na het overwinnen van haar eerste schroom werd Dorien steeds vrijer in haar aanrakingen, tot groot plezier van Annabelle.

Elise, die in de douchecabine stond, hoorde hen lachen en gillen. Ze stak haar hoofd om de bewasemde glazen deur om te zien wat er aan de hand was en geglimlachte tevreden in zich zelf. Dit bedeesde meisje stond open voor nieuwe ervaringen, dat was haar wel duidelijk.

Annabelle ging tegenover Dorien zitten, pakte de voet van het meisje en drukte die tussen haar dijen. Daarna drukte ze haar eigen voet in Doriens kruis. Ze glimlachte naar het meisje en bewoog haar tenen lichtjes. Heel spannend, vond Dorien. Om niet preuts te lijken volgde ze het voorbeeld van haar nieuwe vriendin en manoeuvreerde haar voet tegen haar zwarte kriebelende schaamhaar. Het geile gevoel dat hun jonge lijven doorstroomde deed hun ogen in extase sluiten. De voetbewegingen versnelden steeds een beetje, tot ze hun dikke teen in elkaars holletje hadden gepropt. Ze waren nog druk bezig de opwindende spanning op te voeren, toen Elise hen kwam storen.

“Heee jullie, nu kan het wel weer! “

Dorien schaamde zich er over dat Elise het gezien had, maar Elise en Annabelle lachten om haar gloeiende wangen en de verschrikte uitdrukking in haar ogen.

De beide vrouwen wreven elkaar droog en toen droogden ze samen Dorien af. Vervolgens wreven ze elkaar in met huidcrème. Dorien kreeg een klodder crème in haar handen gespoten zodat ze wel mee moest doen. Ze vond het heel intiem om zo vrij aan elkaar te zitten. Om elkaars borsten en billen te wrijven. Ze was niet meer verrast toen ze voelde hoe vier handen haar spleetje en haar zachte bolle kontje bewerkten met de crème. Ze kon later maar nauwelijks geloven dat zij datzelfde ook bij hen had gedaan .

Weer in de kleedkamer gekomen, zei Elise:

“Ik heb nog wat lekkers voor je, Dorien”.

Meer in DEEL 2