Een t.v.programma over kinderen, die aan het eind van de oorlog door Canadezen zouden zijn verwekt, brengt mij ertoe jou deze brief te schrijven. En vraag me niet waarom ik jou vertel wat ik altijd voor me heb gehouden. Ik heb namelijk ook een kind waarvan iedereen denkt, dat een Canadees haar vader is. Niets is echter minder waar, al denkt mijn dochter dat ook. Als je be- looft mijn achternaam niet te vermelden,zal ik je vertellen van wie ik zwanger raakte en hoe dat in z'n werk ging. Maar eerst moet ik wat over mezelf vertellen. Ik ben geboren in 1925, als eerste van een gezin met veertien kinderen, en ik heb sommige broertjes en zusjes min of meer zien maken. Mijn vader had continu een vrouw nodig, en verdween soms ook overdag even met mijn moeder in de alkoof. Ik werd zodoende vroeg rijp en of dat ook lichamelijk op een meisje van invloed is weet ik niet, maar in elk geval werd ik voor mijn twaalfde al voor de eerste keer ongesteld, en mijn borsten groeiden in korte tijd zo snel, dat ik op mijn dertiende al net zoveel had als mijn moeder. Mijn vader vond dat prachtig en hij legde zijn handen er weleens om- heen als hij me een nachtzoen gaf. 'Even mijn lekkere wijfje vasthouden,' zei hij dan, door mijn nachtgoed heen mijn tepels knedend. En vooral dat wond me op, Ellis, dat mag je best weten. Hij deed het alleen maar als er niemand bij was, en in bed op zolder was het soms net of ik zijn handen nog. voelde, en ik herinner me dat ik aan die handen dacht toen ik de allereerste keer met mezelf speelde! Vanaf mijn vijftiende ging ik regel matig met jongens om en een van hen wist me zo ver te krijgen dat ik hem gaf wat hij wilde. Toen hij in me kwam, dacht ik vreemd genoeg ineens aan mijn vader, en ik vroeg me af of hij weleens aan mij dacht als hij moeder neukte. Omdat het neuken geen pijn had gedaan en op zich wel lekker was geweest, liet ik me van die dag af vaker overhalen. Soms gebeurde het eens in de week, soms zaten er ook maanden tussen en hoeveel jongens er bij betrokken raakten, zou ik niet kunnen zeggen. Maar thuis moest het mijn vader ter oren zijn gekomen, want hij ging me anders benaderen. en omdat mijn moeder alweer zwanger was en veel in bed verbleef, was daartoe meer gelegenheid dan anders, Ellis. En laat ik eerlijk zijn; ik vond het zo zalig dat hij me aanhaalde en aan me zat, dat de man min of meer gedwongen werd om verder te gaan. Hij werd steeds handtastelijker en maakte me op een avond, toen de andere kinderen al naar bed waren, in de huiskamer klaar. Hij had me op zijn schoot genomen en was met z'n beide handen onder mijn rok aan de gang tot de Vlammen door mijn lijf gingen. Ik had nog nooit een echt hoogtepunt gehad en ging er dus volkomen door van de kaart. Toen het zalige gevoel wegtrok, droeg mijn vader me naar de divan. Hij haalde zijn penis te voorschijn, zei dat ik niet bang hoefde te zijn, en hielp zichzelf onder het elastiek van mijn broekspijp door, wat hem onmiddellijk een enorme zaadlozing opleverde, en mij een kleverig onderlijf! Twee weken later gebeurde het op- nieuw. Hij kwam weer in mijn lies klaar, maar bleef dit keer op me liggen en vrijde met me tot zijn erectie terug kwam. En terwijl zijn handen mijn borsten streelden, manoeuvreerde hij zijn lid voor mijn opening en drong langzaam naar binnen zonder een moment te stoppen. Toen hij een paar tellen later voor de tweede keer klaar kwam en zijn warme sperma mijn lijf in liet stromen, kreeg ik zo'n heerlijk orgasme, dat later het initiatief vaak van mij uitging. Bijna twee jaar ging het goed! En waarom ik niet eerder zwanger was geworden zal me wel altijd een raadsel blijven. Misschien speelde 't gevoel bevrijd te worden van de moffen wel een rol, wie zal 't zeggen. Intieme betrekkingen met een Canadees heb ik in elk geval nooit gehad, al denken ze allemaal dat dat wel 't zo is. Ik was op 1 maart 1945 trouwens al drie weken over tijd toen ik, zittend op een tank, hun intocht in Venlo meemaakte en me liet kussen en omhelzen. Zelfs mijn vader denkt, dat mijn dochter een Canadeesje is! Maar de lezers van deze website weten nu beter. Vriendelijke groeten van OMA