Een keer per maand komen we allemaal bij elkaar in het ouderlijk huis. We, dat zijn behalve ikzelf: mijn vrouw Vera, ons dochtertje van 4 maanden, en mijn zus Isabel met haar zoontje van 1½. De vader van haar kind is er niet bij. We kennen hem niet eens. Isabel heeft ook helemaal geen contact met hem. Ik betwijfel zelfs of zij die man ooit verteld heeft dat hij de vader van haar kind is.
Het was deze keer een warme zonnige dag. In de achtertuin van mijn ouders was wel schaduw, maar ik zat binnen omdat ik een offerte moest afmaken. Voor 3 uur moest mijn klant die in zijn mail-box vinden. Mijn vader was nog op zijn werk, mijn vrouw Vera was met mijn moeder, haar schoonmoeder, de stad in. Isabel zat in de tuin. Zij zouden allemaal rond 5 uur weer thuis zijn.
Onze baby van 4 maanden lag rustig te slapen, en ik hoorde het zoontje van Isabel kraaien van pret in het badje achter in de tuin. Zij zat lekker buiten. Zij wel. Maar ik was nu praktisch klaar. Nog een laatste controle, e-mailtje versturen en klaar!
Ik hoorde mijn zus met haar zoontje naar boven komen en hem in bed stoppen. Ik keek even bij mijn dochtertje. Ze sliep als een roos. Gelukkig, een paar uur rust. Ik liep naar beneden, trok een koud pilsje uit de koelkast en ging buiten zitten. Mijn zus kwam weer naar beneden en schonk zichzelf nog een rosé in. “Ben je klaar?” vroeg ze. “Gelukkig wel”, zei ik. “Het is warm binnen. Als de kinderen niet lagen te slapen konden we lekker naar het zwembad.”
“Je kunt wel in het badje”, lachte Isabel. Ik keek haar aan. Dat was eigenlijk een prima idee, maar ik zei: “Ja, als ik mijn zwembroek bij me had.”
“Ach joh, dan ga je toch in je blootje. Hier kan toch niemand je zien.”
Ik keek haar aan. Ze had gelijk. De tuin van mijn ouders was dichtbegroeid en inkijk was niet mogelijk.
“Durf je niet?” vroeg ze. “Vroeger zaten we ook altijd in ons blootje in het badje. En dit badje is veel groter dan dat van vroeger.”
Het was allemaal waar, we konden er gemakkelijk met zijn tweeën in, maar inmiddels waren we wel heel wat jaren verder. Volwassen en verstandig. Dat zeggen ze tenminste.

En toen haalde ze me over de streep: “Ik ga er in!” En meteen trok ze haar jurkje uit. Ik zag dat ze geen beha aan had. Zonder enige aarzeling trok ze ook haar slipje uit en stapte in het badje. “Kom op”, zei ze, “het is lekker in het water!”
Ik keek bewonderend naar mijn zus. Ze was flink gegroeid, moet ik zeggen, op de juiste plekken. Haar borsten waren rond, stevig en hingen absoluut niet. Ze had geen haren in haar schaamstreek, in tegenstelling tot Vera, die haar haartjes rond haar kut nooit wilde scheren, ook al had ik dat al vaak gevraagd. Ik trok mijn T-shirt over mijn hoofd, maakte de riem van mijn broek los, en trok in een beweging mijn spijkerbroek en mijn onderbroek uit. Isabel gooide met volle handen water in mijn richting. Met een plons liet ik me in het badje zakken. “Heerlijk”, zei ik, “echt lekker!”
We genoten even van het koele water.
“Hoe bevalt het vaderschap”, vroeg Isabel opeens. Ik vertelde haar dat ik het hartstikke leuk vond, en dat ik trots was op Vera. “Ze heeft het er wel druk mee”, zei ik. “Al die voedingen, steeds uit bed ‘s nachts. Ze is erg moe!”
“Dan komt er zeker weinig terecht van je seksleven?” vroeg Isabel.
“Ach, dat komt wel weer. Over een tijdje”, zuchtte ik.
Isabel knikte begrijpend, maar zei verder niks. Ik pakte mijn pilsje en gaf Isabel haar glas rosé. We dronken en zeiden een tijdje niks.

Opeens zei Isabel: “Weet je nog hoe we vroeger altijd in het badje zaten?” Ik keek haar aan, snapte niet wat ze bedoelde. “Nou”, zei mijn zus, “Je leerde me zwemmen, op jouw manier, en om me de schoolslag met mijn benen te leren kwam ik... Weet je wat, ik zal het je laten zien.”
Voor ik wist wat er gebeurde zat Isabel op mijn schoot, haar rug tegen mijn borst, haar benen vooruit. En ze deed de schoolslag met haar benen. Eén keer. Toen draaide ze haar hoofd om: “Weet je nog?”
Ik knikte. Het klopte helemaal. Op één detail na. Ik weet zeker dat ik toen geen stijve kreeg. En dat was nu wel het geval. Isabel voelde het ook, maar ze vond het blijkbaar niet erg. Ze schoof een beetje met haar kontje, pakte mijn hand, legde die op haar borst. Ik voelde haar tepel onder mijn hand zwellen en hard worden. “Hoe lang geleden heb je voor het laatst geneukt?” vroeg ze fluisterend. Ik antwoordde naar waarheid: “Een maand of 5. Ik ben teruggevallen op het ouderwetse betere handwerk.”
Isabel zei niets, maar greep met een hand naar mijn inmiddels volledig opgerichte lul. Ze manoeuvreerde een klein beetje met haar billen en opeens zat mijn pik in haar. “Wat doe je nou?” vroeg ik. “Ben je nou al vergeten wat dit is? Dit is een kutje, broertje, en we gaan neuken, wij twee. Het is hoog tijd dat je weer eens een kut van binnen voelt.” Ze begon zich te bewegen en ik nam haar ritme over. Ik stootte diep in haar. Ze zat nog steeds met haar rug naar me toe. Ik pakte haar vast, beide borsten in mijn handen. Ik streelde haar tepels, kuste haar in haar nek. “Vinger me”, fluisterde ze, “maak me klaar met je vinger. Maar wel blijven stoten, hoor!”
Ik deed wat ze vroeg. Haar klit was groot en dik en warm. Ze kwam klaar, onverwacht en hevig. Al haar spieren trokken samen, mijn pik werd uitgemolken en ik spoot. Eindelijk spoot ik weer een kut vol. Wat was dit heerlijk en wat had ik het gemist, mijn pik in zo’n warm, nauw neukgrotje.

Ze maakte zich van me los. In het water van het badje zweefde klodders van mijn zaad dat uit de kut van mijn zus lekte. Ze draaide zich om, zoende me, haar tong in mijn mond. Even bleven we zo zitten. Met tegenzin lieten we elkaar los. We stapten uit het water. Ik gooide het badje leeg terwijl Isabel onder de douche stond en vulde het met schoon water. Daarna ging ik naar boven. De douchedeur stond open, Isabel stond op het punt haar slipje aan te trekken. Ik was nog steeds naakt. We keken elkaar aan, zoenden elkaar nog eens, ze pakte mijn pik beet en ik stak mijn vinger in haar spleet. Toen kleedde Isabel zich aan. Voor ze de douche uitliep zei ze: “Als je weer omhoog zit, bel me maar. Uiteindelijk heb je een zusje om je te helpen! Wanneer je maar wilt.”