|
Dikke vette, te zware, druppels vallen op de gladde warme tegels van de boulevard. Ik loop in mijn zomerjurkje, een klein meisje huppelt aan mijn linkerhand mee. Blote voeten allebei. De tegels voelen zacht, glad en warm. Hier en daar wat opgewaaid fijn, warm zand.
Druppels vallen traag, ver uit elkaar. Ze spatten op en uit elkaar.
"Mam, regen!" kwettert het meiden stemmetje naast mij.
Ik kijk opzij en zie haar wat vertwijfeld, tegen angstig aan, naar boven kijken.
"Regen wijffie…..lekker he?"
Het meisje kijkt wat verward, dan moet ze lachen en zucht ze: "jah……lekker"
Dikke druppels vielen op de boulevard. Ik loop alleen.Het was benauwend warm en deregen komt mij als een bevrijding. Ik hou van regen. En regen in de zomer is speciaal. Vooral deze verfrissing brengende stortregens zijn wereld wonders. Om mij heen raken mensen in paniek om vooral toch maar droog te blijven. Ze duiken onder parasols en afdakjes. Veel te dicht op elkaar, hoofd tussen hun schouders en mopperend op het onbetrouwbare weer, zelfs hier!
Dikke druppels vallen op mijn kop, mijn schouders, mijn voeten, handen. Ze laten mijn kleding aan mijn lijf kleven. De plavuizen voor mij kleuren donker op. Het regent nog niet hard, het druppelt hard. Ik glimlach. Regen maakt me gelukkig. Het ruikt lekker. Snel gaat het harder regenen. Het koele regenwater voel ik op mijn hoofd en schouders kletteren. Mensen kruipen nog dichter bij elkaar en de onbezonnenen die een parasol voor onderdak hebben gekozen moeten nu al verhuizen. Ze roepen naar elkaar en missen alles wat hier mooi en lekker aan is.
Ik doe mijn gezicht omhoog en voel de spetters op mijn voorhoofd, ogen, mond, wangen.
Ik doe mijn mond open en druppels hemelwater vallen zo in mijn mond. Een straaltje baant zich een weg tussen mijn schouderbladen door naar omlaag tussen mijn billen.
Ik lach, ik voel me vrij en blij. Het is maar water mensen! En het is zo lekker als je jezelf de kans geeft ervan te genieten.
De boulevard is verrassend leeg. Ruimte genoeg voor mij en mijn wandeling door de regen. Hoofd op, stappen zelfverzekerd en doelbewust. Ze kijken naar mij en ik vind het lekker.
Er loopt iemand mij tegemoet. Zelfde houding, zelfde verzopen natte outfit inmiddels. Ik lach een soulmate? Een andere genieter van dit natuurgeweld? Een andere dwaas die zich de luxe van het warme regenwater op zijn hoofd en schouders gunt?
Wit overhemd en strakke blauwe spijkerbroek. Blote voeten en rafels. Je huid schijnt door je overhemd heen. Je schouders goed zichtbaar, je borst gedeeltelijk, je tepels tekenen stijf af onder de stof. Je spijkerbroek plakt, de stof is diepdonkerblauw gekleurd van het water. Je kruis tekent duidelijk af onder de stof. Ik kan er alleen maar naar staren. Vluchtig schieten mijn ogen even terug naar je schouders, je tepels om weer terecht te komen bij je gulp.
Intrigerend…….. even kijk ik naar je gezicht. Ik zie mijn verrukte glimlach weerspiegeld op jou gezicht. Jij kijkt naar mij, ik kijk naar jou: herkenning.We lopen nog steeds traag op elkaar toe. Ik wil je aanraken. Mijn hand tintelt er van. We kunnen elkaar niet missen als we zo doorlopen en ik ga niet opzij. Uit niets blijkt dat jij ook maar enige poging zal doen wel opzij te gaan. Nog een paar meter en we hebben een serieus probleem hier. Ik lach breder en mijn ogen flitsen weer even naar je gezicht. Jij lacht net zo breed en de tinteling in mijn hand wordt heftiger.
Waar mijn ogen aan jou kruis kleven, zie ik dat jou ogen ter hoogte van mijn borsten blijven hangen. Ineens besef ik hoe ik er uit moet zien, hier en nu. Een schaamteloze voorstelling van alles wat normaal gesproken op de boulevard niet te zien is. Dit bewust worden schiet als emotie van mijn hoofd door mijn armen om te eindigen in mijn borsten, waar mijn tepels heftiger opreageren dan ik vermoeden kon. Je lacht nog breder om het effect.
Je lacht me uit……. uitdaging……… zoete wraak.
Nog een paar meter en we raken elkaar. Allebei lopen we door. Op het moment van botsen stap ik opzij en wat jij niet durft, durf ik wel; ik grijp je vol en krachtig in je kruis. En ik lach er tevreden bij. Wat ik voel is stevig, hard, lekker.
Ik voel je schrikken, een moment terugtrekken en dan geef je, je over. We staan stil. Ik knijp je warm en keurend. Je kreunt ff en laat dan traag een hand naar mijn borst glijden. Je vingers raken mijn tepel en ik hijg ervan. We staan dicht bij elkaar. Ons gedeeltelijk bewust van het schouwspel dat we moeten bieden aan de mensen die gevlucht zijn voor de nog immer neerstortende hoosbui.
'Ik wil je hebben' denk ik.
"Ik wil je hebben" zeg jij.
Je vingers spelen met mijn supergevoelige harde tepel, het doet verrukkelijk pijnlijk zeer. De emoties vertaal ik met mijn hand door je kruis te betasten en je stijve te masseren. Je hoofd buigt naar me over en je tong likt regendruppels van mijn wangen en mijn lippen. Ik draai me meer naar je toe en kus je heet en verlangend op je mond. Mijn tong zoekt en vindt je lippen, je tong. Als je mijn tepel hard en meedogenloos knijpt voel ik de grond onder mijn voeten wegzakken, laat ik mijn hoofd zakken en zoek ik steun bij je natte lijf, je schouder.
"Ik wil je hebben" kreun je in mijn oor "ik wil je hebben, ik wil je hebben….. oh god… ik wil je hebben". De woorden dansen door mijn hoofd, door mijn lijf, door mijn armen, benen, voeten, vingers. De woorden laten mijn emoties op toppen dansen, verrukte rillingen over mijn rug en buik. Wat je zegt is de weerspiegeling van die gevoelens. Ik wil jou hebben, niet straks, niet morgen, maar nu……
Een dwangmatig moeten. Een weten dat dit niet is om uit te stellen. Ik laat mijn hand naar je nek glijden en trek je hoofd naar me toe……. 'neem me mee' zeg ik je dwingend, 'neem me mee en laat me proeven, leren, ervaren, genieten van je'. Je pakt mijn hand stevig, geen ontsnapping mogelijk, en je trekt me met je mee je weg vervolgend.
De stortregen klettert op onze kop, schouders, voeten, handen. Ze laat de kleding schaamteloos aan je lijf kleven. De plavuizen voor mij, kleuren donker op. Het regent hard. Ik glimlach; regen maakt me gelukkig. Jij maakt me gelukkig………. Ik zal je hebben, voelen ervaren.De stortregen klettert op onze kop, schouders, voeten, mijn hand, haar handje. Ze knijpt mijn hand in een vraag om aandacht, bevestiging. Ze kijkt me nu blij en opgetogen aan......
"Het regent echt hard he mam?"
"Ja, wijffie......, het regent echt hard................!"
|
|
|
|
|
|
|
|
|