Het is een goed gemutste Trudy die vrijdag, kort na de middag, op huis aan fietst. Op deze zonnige dag komt het haar mooi uit dat net vandaag op de school waar ze deeltijds les geeft een sportmiddag op het programma staat. Omdat de leerkrachten lichamelijke opvoeding de organisatie daarvan op zich genomen hebben, is haar aanwezigheid daar niet bij nodig. De tuin heeft dringend wat aandacht nodig, want tijdens de voorbije weken is dat er wat bij inschoten. Die extra halve dag vrij komt dus prima van pas. Ach, Hugo en zij hadden wel wat anders te doen gehad tijdens de vakantie van haar man. Het wordt haar al warm om het hart bij de herinnering aan die heerlijke veertien dagen, ook al is hij ondertussen alweer meer dan een week van huis. Als kapitein op de grote vaart verdient Hugo een dik belegde boterham. Zij en hun twee kinderen komen financieel echt niets te kort, maar de keerzijde van de medaille is dat ze haar man slechts om de drie maanden voor twee weken bij zich heeft. Eigenlijk heeft ze Jordi en Evelien zo goed als alleen opgevoed en dat was niet altijd even gemakkelijk. Ja, het leven van een zeemansvrouw kan soms hard en eenzaam zijn. Op haar vijfendertig is Trudy op elk gebied in de fleur van haar leven. Het is het dus niet verwonderlijk dat er nogal wat in te halen valt, telkens haar man thuis is.

Achter het huis gooit ze haar fiets tegen de gevel. Zo in de volle zon is het pas echt warm en Trudy besluit om voor de tuinkarweitjes die ze in gedachte heeft, niet meer dan de hoogst noodzakelijke kledij aan te trekken.
Als ze enkele minuten later weer buiten komt, draagt ze enkel een spaghettitopje en een nauwsluitend sportbroekje. Zelfs haar ondergoed heeft ze maar uitgelaten. Met de bedoeling om eerst het gras te maaien loopt ze in de richting van het tuinhuis, maar dan wordt haar aandacht getrokken door het hoge gegiechel van een vrouwenstem en de bulderlach van een man. Het komt van achter de haag, Mon en Maya zijn ook thuis. Trudy zou er verder geen aandacht aan geschonken hebben, als Maya op dat moment haar stem niet had verheven.
“Nee Mon,’ hoort ze haar buurvrouw duidelijk zeggen. “niet nu en zeker niet hier.”
“Waarom niet?” Ben je bang dat die van hiernaast ons zal bezig zien.?” oppert haar man. “Trudy is nog lang niet thuis hoor.”

Bij het horen van haar naam is ze één en al aandacht en Trudy blijft staan om niets van het gesprek te moeten missen. Waar hebben ze het over? Voorlopig wordt er echter niets meer gezegd. Het enige wat ze meent te horen is het geluid van schuifelende voetstappen. Het lijkt verdorie wel alsof die twee achter elkaar aan zitten. Als ze haar buurman weer hoort, blijkt dat nog te kloppen ook. Meteen begint er bij Trudy een lichtje te branden.
“Liefje, blijf nou toch staan,” hoort ze “Je weet hoe graag ik jouw eens een keer in de buitenlucht wil pakken.”
“Nee, Mon, stel je voor dat iemand ons zou zien.”
“Nou, Trudy in ieder geval niet en wat dan nog?”
“Ik mag er niet aan denken zeg!”
“Schat, ik weet wel zeker dat Trudy het ons dat niet kwalijk zou nemen en een oogje dicht zou knijpen. Volgens mij is ze zelf trouwens een behoorlijk hete bliksem. Ben jij al vergeten hoe vaak overdag de gordijnen van de slaapkamer dicht bleven, toen die vent van haar weer eens thuis was?”
‘Verdorie!’ denkt Trudy ontzet. De buren hadden het in de gaten gehad dat Hugo en zij vaak overdag het bed opzochten. Meer tijd om daarbij stil te staan heeft ze niet, want plots klinkt een duidelijke ‘auw’, gevolgd door ‘laat me los!’ Blijkbaar heeft Mon zijn vrouwtje te pakken gekregen.
Aanvankelijk hoort ze nog wat mopperend protest uit de mond van haar buurvrouw, maar het valt op dat Maya’s verzet al snel zwakker wordt. Al gauw hoort ze niets meer, doch haar nieuwsgierigheid is gewekt.
Wat zouden die twee aan het doen zijn? Zijn ze nog op het terras of kreeg Maya haar zin en zijn ze toch naar binnen gegaan? Ze moet het weten en zonder geluid te maken, sluipt Trudy aan haar kant van de haag in de richting van het terras van de buren.

Na even zoeken vindt ze een plekje waar de begroeiing wat minder dik is. Door met een hand simpelweg een paar twijgjes opzij te duwen, heeft ze een prima zicht op het tuinterras van haar buren. Blijkbaar heeft Maya zich toch laten overhalen, want zij en Mon hangen al in elkanders amen. Ook voor hen is het blijkbaar warm, want beiden dragen ze enkel een badpak, zij een knalgele bikini, hij een zwartglanzend boxermodel. Trudy ziet hoe ze hun bijna naakte lijven strak tegen elkaar aandrukken en ondertussen persen ze begerig hun monden op elkaar. Maya wrijft haar heup tegen Mons kruis aan, terwijl haar man zijn been tegen haar schoot opduwt. Strelen kun je de handelingen die hun vingers maken nauwelijks noemen, eerder kneden. Kneden in elkaars billen, elkaars armen en al wat ze binnen hun bereik vinden. Al gauw zitten Mons armen achter de rug van zijn vrouw en als vanzelf valt even later Maya’s bovenstukje op de terrastegels.
‘Waauw, die is al aardig opgewonden,’ denkt Trudy.
Doordat ze elkaar even loslaten, kan ze Maya’s volle ronde borsten zien. Twee flinke tepels prijken fier rechtop, te midden van evenveel mooi afgelijnde, lichtbruine aureooltjes. Blijkbaar rest er haar buurvrouw geen greintje schroom meer, want Trudy ziet hoe ze het besluit neemt om meteen maar alles uit te trekken. Maya trekt zelf de strikjes van haar bikinibroekje los, waarna het lapje stof vanzelf de weg van het bovenstukje volgt. Van waar ze staat kan Trudy het fijne streepje blond schaamhaar amper onderscheiden, maar het is er wel degelijk.
Mon heeft iets meer tijd nodig om zijn zwembroek uit te trekken maar als hij daarmee klaar is en zich opricht, kijkt Trudy tegen een stel gespierde billen aan. Uiteraard heeft ze haar buren nooit eerder naakt gezien, maar wat ze hier ziet verrast haar aangenaam. Ze mogen allebei gezien worden. Het zijn twee mooie mensen die hier voor haar ogen opnieuw in een lekkere tongzoen verwikkeld zijn. Dan geeft Mon zijn echtgenote een zacht duwtje. Maya begrijpt hem zonder woorden en het volgende moment ligt ze languit op de ‘all seasons’ stretcher.
Mon ligt vrijwel meteen bovenop haar en hapt toe. Maya’s rechtertepel verdwijnt in de gulzige mond van haar man en zacht kreunend geeft zij hem te kennen dat het haar wel bevalt.



Trudy bedenkt dat het ongehoord is dat ze zo staat te gluren. Even overweegt ze om de takjes los te laten en zich diskreet terug te trekken, maar ze kan het niet. Als verlamd blijft ze gefascineerd toekijken. Nooit eerder zag ze een ander stel vrijen en nu dat voor haar ogen staat te gebeuren, moet ze het gewoon zien. Ze wil weten hoe het verder gaat, weten hoe het afloopt ook en dus blijft ze waar ze is. Tegelijk voelt ze hoe het onverwachte schouwspel haar niet onberoerd laat. Ze voelt hoe haar nippels zwellen en hoe die zich in de stretchstof van haar topje priemen, en dat terwijl onder in haar sportbroekje de opwinding ook merkbaar toeneemt. Slechts met moeite kan ze de verleiding om toe te geven aan de lokroep van de natuur weerstaan.
Gelukkig vragen de gebeurtenissen op het terras haar aandacht. Mons vingers dwalen nu strelend over Maya’s huid. Hij graait niet alleen naar haar borsten, zoals nogal wat mannen in deze positie ongetwijfeld zouden doen, maar stuurt zijn handen naar alle heerlijke plekjes die een vrouwenlichaam rijk is. Al gauw tongen ze elkaar alweer intens en uit de manier waarop ze hun naakte lijven tegen elkaar op krommen, kan Trudy afleiden dat bij allebei de opwinding nog steeds toeneemt.
Maya’s aanvankelijke schroom om in openlucht te vrijen, is nu helemaal verdwenen. Met hese stem vraagt ze haar man tussen het tongen door of zij bovenop mag. Mon heeft zo te zien geen bezwaar want meteen wisselt het echtpaar van positie.
Op het ogenblik dat haar buurman zich languit op de stretcher legt en zijn armen uitnodigend in Maya’s richting uitstrekt, ziet Trudy voor het eerst de pik van Mon, in vol ornaat. ‘Wat een joekel,’ denkt ze verrast. Zijn liefdespenseel is niet zozeer van een uitzonderlijke lengte, maar wel bijzonder dik. Onwillekeurig vergelijkt ze de dikke knots met de pik van haar eigen man en weet dat Hugo het tegen zo’n joekel moet afleggen. Die kanjer van haar buurman moet in omvang beslist niet onder doen voor de dikte van haar eigen pols.
‘Zou dat niet pijnlijk zijn voor Maya,’ vraagt Trudy zich af.
Alsof haar buurvrouw haar gedachten kan lezen, laat ze meteen zien dat ze helemaal niet bevreesd is voor de dikke stamper van haar man. Steun zoekend in zijn armen, knielt Maya schrijlings over hem heen. Het volgende moment manoeuvreert ze haar schoot op het juiste plekje en een diepe ‘ooh’ ontsnapt aan haar mond als de top van de eikel haar schaamlippen open splijt.
Van waar Trudy staat, kan ze hun gezichten niet zien, maar alleen al het schouwspel van het ultieme samensmelten, biedt haar meer dan voldoende om geboeid te blijven toekijken. Als Mons eikel tot aan de opgestroopte voorhuid in haar kutje zit, stopt Maya haar dalende beweging. Een eindeloos lijkend moment zit ze bovenop hem stil. Dan laat ze zich toch zakken, tergend langzaam. Zijn pik duwt haar schaamlippen verder open naarmate hij dieper in haar schuift.

Haar buren gaan zo in elkaar op dat Trudy de opening in de haag wat groter durft te maken. Zo kan ze alles nog beter zien. Als Maya’s kut de dikke pik helemaal heeft opgeslokt, veert ze langzaam terug op. Zijn geslacht, net nog volledig aan het oog onttrokken, komt millimeter na millimeter weer tevoorschijn, maar nu helemaal glimmend van Maya’s sappen.
Trudy houdt haar adem in als alleen het topje van zijn pik nog tussen haar schaamlippen zit. Pas als Maya zich weer laat zakken, laat ze de lucht aan haar longen ontsnappen. Telkens wordt hetzelfde patroon opnieuw herhaald en elke keer ziet Trudy hoe de schaamlippen van haar buurvrouw bij elke neerwaartse beweging een beetje naar binnen worden gedrukt. Als ze zich weer opwaarts beweegt, stulpen ze weer mee naar buiten. Telkens denkt Trudy dat de dikke pik uit Maya’s schede zal floepen, maar dat gebeurt niet.
Eigenlijk is het heel mooi om zien, wat die twee daar opvoeren. Uit heel hun doen en laten blijkt ervaring, liefde en respect. Wederzijds vertrouwen ook, maar bovenal geduld. Trudy beseft dat dit de paringsdans is van een getrouwd stel dat nog lang niet uitgekeken is op elkaar. Een stel dat geleerd heeft om de oerdrift te onderdrukken. Geen snelle wip, ingegeven door een natuurlijke drang en gericht op het verwekken van nieuw leven. Nee, dit is puur en intens, samen op zoek naar het toppunt van genot.
Een hele tijd spietst Maya zichzelf in hetzelfde rustige maar regelmatige ritme op de harde lans van haar man. De sierlijke vlotheid waarmee ze haar lichaam telkens spant en ontspant is mooi om naar te kijken. Achter die vanzelfsprekende opvolging van bewegingen zit een massa ervaring verscholen die je enkel aan zult treffen bij een koppel dat sleur geen kans geeft in de intieme beleving van hun relatie. De geluidjes die het stel daarbij maakt, laten aan duidelijkheid niets te wensen over. Ze genieten allebei.
Trudy gunt haar buren dat genot maar kan intussen niet verhinderen dat de spieren in haar eigen onderbuik haast in hetzelfde tempo als dat van Maya gaan samentrekken. Als ze de ogen even sluit, is het net alsof zijzelf die dikke pik in zich voelt. Even heeft ze zelfs het idee dat ze Mons handen op haar billen voelt, net zoals hij dat momenteel bij zijn vrouw doet. Die gedachte doet haar adem stokken in haar keel en gedurende een paar seconden knijpt ze haar ogen stijf dicht. Al gauw opent ze die echter weer, want ze wil vooral niets missen van het opwindende schouwspel.



Als ze weer toekijkt, is Maya’s ritme veranderd. Haar bewegingen zijn nu korter en volgen elkaar veel sneller op. Ze is ook een beetje voorover gezakt, zodat ze nu in een meer voor en achterwaartse beweging haar man bereidt. Haar blonde, halflange haren zwiepen verwilderd om haar hoofd mee in het ritme. Haar borsten eveneens, tot haar man ze vangt en se stevig begint te kneden. Maya’s extatisch gilletje moet drie of vier huizen ver te horen zijn.
Trudy beseft dat haar buurvrouw de eindsprint heeft ingezet. Ze weet dat Maya het punt is overschreden waarop een weg terug geen optie meer is. Mon weet dat duidelijk ook, want zijn handen zitten nu overal. Hoewel ze niet altijd kan zien wat hij precies doet, vermoedt Trudy dat hij zich voorlopig met haar nippeltjes bezig houdt. Aan Maya’s gekir te horen moet het heel lekker zijn en Trudy vindt het eigenlijk wel jammer dat ze geen zicht op het totaalplaatje heeft. Anderzijds is hetgeen ze wel kan zien ook best heel bijzonder. Ze ziet hoe het bijna naakte kutje van haar buurvrouw elke keer vervormt, naargelang de richting die de pik uitgaat. Ook ziet ze hoe Maya haar billen samen knijpt telkens ze voorwaarts beweegt, om ze weer te ontspannen bij iedere achterwaartse beweging. Het is zo een wonderlijk en opwindend gezicht, dat Trudy zich niet langer kan bedwingen. Ze haalt een hand weg bij de haag en zonder zich vragen te stellen, glijdt die hand omlaag. Haar opwinding is zo groot dat ze er zonder aarzelen aan toegeeft. Verwoed wrijft ze over de dunne stof van haar sportbroekje. Ze kan het tintelende gevoel in haar eigen schoot niet langer negeren. Toch heeft ze niet de tijd om zich ten volle op haar eigen genot te concentreren, want op dat ogenblik hoort ze Maya’s ademhaling verzwaren. Haar bewegingen zijn plots onregelmatiger en met gemak herkent Trudy de signalen die bij een seksende vrouw aan het hoogtepunt voorafgaan. Op het ogenblik dat Maya klaarkomt, scheelt het echt niet zo veel of Trudy komt zelf ook klaar.
De heftigheid waarmee Maya op haar man hangt te schokken, verraadt de intensiteit van haar orgasme. Ach, ze gunt het haar buurvrouw wel, maar ergens is ze toch ook een klein beetje jaloers. Liefst van al zou Trudy dat genot zelf ook aan den lijve willen ondervinden, maar dat zit er niet in. Haar Hugo is er helaas niet om het voorbeeld van hun buren te volgen..

Als ze Mon hoort grommen is Trudy weer bij de realiteit terug. Nog enkele keren stoot haar buurman zijn bekken opwaarts en pompt op die manier zijn dikke knoert nog even op en neer in de schoot van zijn echtgenote. Zijn strakke balzak, helemaal in verhouding tot de noeste boomstam die er bovenop prijkt, lijkt zwaar geladen en zwiept driftig mee op en neer. Plots stoot hij een soort jubelkreet uit en tegelijk klemt hij het bezwete lijf van zijn vrouw strak tegen zijn borst aan. Het volgende ogenblik ligt hij onder Maya te schokken. Dan ziet Trudy hoe een melkachtig wit vocht zich langs zijn pik een weg naar buiten zoekt. Ook Mon is klaargekomen.
Uitgeput liggen man en vrouw eventjes te bekomen, maar veel sneller dan Trudy verwacht, herstellen ze zich weer. Wat volgt is een lange tedere zoen, begeleid door liefkozend strelende vingers. Als Mon zich uiteindelijk rechtop zet, kijkt hij recht in Trudy’s ogen. Maya, die de reactie van haar man bemerkt en over haar schouder zijn blik volgt, merkt nu ook dat ze begluurd worden. Geen van allen weet direct iets te zeggen en Trudy zou het liefst door de grond zakken van schaamte. Ze staat als aan de grond genageld en voelt hoe ze dieprood kleurt.
“Sorry…,” stamelt ze, “sorry, ik wilde…” Verder komt ze niet.
“Hallo Truud,” zegt Mon, naar omstandigheden rustig en gemoedelijk, “we wisten niet dat jij al thuis was.”
“Toch…toch wel,” stottert Trudy. “Nou ja, …tot ziens dan maar weer.”
Ze beseft zelf ook wel hoe onnozel haar woorden klinken, maar ze weet zo snel niets te bedenken om zich hier netjes uit te redden. Vlak voor ze de twijgjes van de haag loslaat en de opening zich vanzelf weer sluit, ziet ze nog net de brede glimlach op het gezicht van haar buren. Met onzekere tred loopt ze in de richting van haar huis. In de keuken aangekomen, moet ze even op adem komen. Moeizaam probeert ze haar gedachten te ordenen, maar echt goed lukt dat niet. Ze weet dat ze als een ordinaire voyeur heeft staan gluren en dat valt onder geen enkel beding goed te praten. Dat ze zich ook nog eens op heterdaad liet betrappen, dat maakt het nog duizend maal erger. Wat zouden Maya en Mon wel niet van haar denken? Ze zou hen voorlopig niet meer onder ogen durven komen …