Met enige regelmaat frequenteerde ik het filmhuis om te genieten van een mooie rolprent. Films die niet gauw te zien zouden zijn op de televisie maar wel de moeite waard waren om te zien. Het enige probleem was om wakker te blijven, want op de een of andere manier miste ik nogal eens het einde van de film. Gelukkig werd ik meestal wel wakker als de zaallichten aan gingen en de andere bezoekers hun weg naar de foyer zochten, waar de meeste bleven hangen om nog wat te drinken. Hierdoor viel het amper op als ik toch weer eventjes was weggedommeld, hoezeer ik mezelf er ook over ergerde. Ik probeerde mijn toevlucht te zoeken in twee koppen zwarte koffie voor aanvang en nam me vast voor mijn ogen open te houden. Toch miste ik weer het slot van een film op een avond maar ditmaal werd ik wakker gemaakt door een medewerkster van het filmhuis.

Ik had haar al vaker gezien want het theatertje werd runnend gehouden door een handvol vrijwilligers, waarvan zij er een was. Soms zat ze bij de kassa, maar ook werkte ze mee achter de bar en ruimde de zaal op. Ik baalde ervan toen ik wakker werd doordat haar stem hoorde en meteen erna zag dat de zaal verder leeg was.

“Ja hoor, alweer…” was wat ik dacht voor ik een krachtterm over mijn lippen liet komen. “Doe effe normaal zeg, ik kan er toch niks aan doen!” Zei ze fel, iets wat ik mezelf ook maar wat goed realiseerde. Ik bood dan ook meteen mijn excuses aan, die ze meteen accepteerde maar wel zei dat ze al had gezien dat dit niet de eerste keer was geweest. “Nee, maar dat je lag te pitten onder de film”, vulde ze aan toen ik me verdedigde en stelde dat ik me altijd netjes had gedragen.

“Weet je wat, ga nou maar naar de foyer, dan praten we zo meteen even verder” zei ze, en met een rood hoofd van schaamte knikte ik dat instemde hiermee.

“Hoi!” Klonk het opeens vrolijk achter me toen ik al aan mij tweede pilsje bezig was. “Daar hebben we ons Doornroosje! Ik ben Henriëtte” stelde ze zich voor. “Vond je de film nou echt zo slecht of val je altijd in slaap, ongeacht de film?” Viel ze met de deur in huis. Ik vertelde dat ik de film, voor zover ik die had gezien, best goed had gevonden maar dat ik inderdaad snel zware oogleden kreeg door de bioscoopervaring. Ze vertelde dat ze het een te gekke film had gevonden, en bovendien bepaald niet slaapverwekkend. “Maar wat is er dan voor nodig om je wakker te houden?” Vroeg ze, en passant knikkend naar de bar voor nieuwe consumpties. Schoorvoetend gaf ik toe dat ik films het liefste thuis bekeek, omdat het nu eenmaal zo was dat ik wegdoemelde in de warme omgeving van een bioscoop.

“Ik heb nu mijn lesje wel geleerd hoor, het lukt me gewoon niet…” zei ik tenslotte.

Toen Henriëtte daarop haar schouders ophaalde en zei dat ik dat dan maar moest doen dacht ik er al aan om mijn jas te zoeken.

“Nou is het jouw beurt!” Zei ze, haar lege glas naar me ophoudend. Tja, dat was waar ook. Ik had wel van haar gedronken en het zou inderdaad niet netjes zijn me nu meteen uit de voeten te maken.



“Oké, dat is geen punt hoor, als je het nog aandurft met deze duffe slaapkop. Een pilsje?” Ze knikte en staarde door het raam de straat op, waar een enkele auto voorbijreed.

Toen ik eenmaal terug was met de pilsjes had ik er geen spijt van dat ik niet meteen was opgestapt, want Henriëtte bleek een leuke gesprekspartner. Ze wist veel van films af, maar dat verbaasde me niks, maar haar interesse ging verder dan de filmhuisfilms bleek al snel. Ook underground-films uit de jaren zestig had ze bekeken merkte ik tot mijn verbazing op en daarnaast wist ze erg veel van muziekfilms. En van het een kwam het ander, ook van moderne schilderkunst wist ze veel en ze kon er zeer geanimeerd over vertellen. Toen ze opmerkte dat ik niet de droge piet was die ze had gedacht voelde ik dit als een compliment. Het was dan ook al heel wat rondjes later toen we afscheid namen. Op mijn uitnodiging nog ergens anders heen te gaan ging ze niet in maar mijn aanbod om zaterdags ergens te gaan eten sloeg ze niet af.

Snel stelde ik voor om naar een Turks restaurant te gaan, en gelukkig leek haar dat wel eens leuk om uit te proberen. We stonden al bij onze fietsen toen we besloten om daar af te spreken om een uur of acht op zaterdagavond zodat we daarna nog konden zien of we nog ergens anders heen wilden gaan, waarbij ze meteen opmerkte dat een bioscoop dan niet in aanmerking kwam. Tot mijn geruststelling merkte ze dit lachend op en net voor ze wegreed boog ze naar me toe om me een kusje op mijn wang te geven, iets wat me aangenaam verraste. Ze liet me verbaasd en blij achter tussen de andere geparkeerde fietsen. Ik keek haar nog een tijdje na maar stapte snel op mijn fiets toen andere bezoekers naar buiten kwamen. Onderweg naar huis vroeg ik me af of ze een spelletje met me speelde want ze had me om haar vinger gewonden en ergens vroeg ik me af waarom ze dit gedaan had.

Al voor ik thuis was vroeg ik me af of ze me voor de gek had gehouden of ze überhaupt van plan was te komen. Ik dacht er maar niet teveel over na tot het zaterdagmiddag was en ik op mijn fiets stapte om naar “mijn date” met Henriëtte te gaan. Met kriebels in mijn buik had ik me uitgebreid gedoucht en zorgvuldig mijn kleren uitgezocht.

Een spijkerbroek en een nieuw T-shirt had ik uiteindelijk wel het meest passende gevonden. Niet te chique of zo, maar wel lekker fris en schoon. Ook pinde ik nog snel wat geld zodat ik in ieder geval kon afrekenen, als ze al kwam, en anders kon ik nog een Chinese maaltijd oppikken op de terugweg. Ja, inderdaad, ik betwijfelde of ze wel op zou komen dagen. We hadden dan wel leuk zitten kletsen, maar mijn knikkebollen in de bioscoop was bepaald onbegrijpelijk voor haar. Bovendien vond ik haar te gek leuk en kon me amper voorstellen dat ik geen blauwtje bij haar zou lopen. Zonder haar initiatief zou ik trouwens niet eens met haar hebben gepraat en halverwege vroeg ik me af of het wel zou lonen het hele stuk te fietsen.

Toch reed ik door, in de hoop op… Gelukkig was het niet koud, echt een lekkere voorjaarsdag, een van de eerste van het jaar. Fietsend droomde ik weg en voor ik het wist fietste ik de hoek om naar het eethuis en mijn hart juichte in stilte. Daar stond ze, voor het restaurant, en zwaaide naar me toen ze me aan zag komen. Gelukkig was ik niet te laat, maar stond zij me toch al op te wachten voor de ingang. Van verre zwaaide ik al tot ze me in haar vizier kreeg en ik gaf nog snel een extra trap op de pedalen.

“Hoi Henriëtte” riep ik zodra ik dichterbij kwam. “Je staat toch hopelijk niet al te lang te wachten?” Ze zei dat ze wat te vroeg was geweest, maar er nog niet lang stond. Toen ik mijn fiets parkeerde naast die van haar verraste ze me door me spontaan te kussen, zeggend dat ik er mooi uit zag. Ze pakte me bij mijn hand toen ik overeind kwam en trok me tegen haar aan en ik omhelsde haar als een vertrouwde vriendin, hoewel ik haar eigenlijk nog maar amper kon. Het leek vanzelf te gaan, ook toen we ons tegen elkaar aandrukten en over onze rug streelden.

“Zullen we dan maar een hapje gaan eten?” vroeg ze toen ze zich los maakte en naar me opkeek. Ze was een kop kleiner dan ik was en in afwachting van mijn antwoord wipte ze nog even op haar tenen om me te kussen. Zo buiten in het licht zag ik pas dat ze een rosse kleur had in haar haren. Ik had gedacht dat ze bruine haren had maar in het licht zag ik een mooie rode gloed. Ze maakte zich van me los en trok me mee naar de voordeur van het restaurant. Eenmaal binnen keken we rond naar een vrij tafeltje. Links en rechts stonden bordjes op de tafels om aan te geven dat die al gereserveerd waren, maar de ober kwam snel op ons af. Hij wees ons een tafeltje aan het raam dat nog vrij was en nam onze jasjes aan. Henriëtte droeg ook gewoon een spijkerbroek en een hemdje dat mooi getailleerd om haar heen spande. Maar dat verborg niet hoe mooi ze was en hoe elegant ze soepel bewoog.

Het was maar goed dat ik er al eerder was geweest, want Henriëtte keek verbaasd naar de gerechten op de kaart. Ik kon haar een paar gerechten beschrijven en met behulp van de kaart wisten we wel ongeveer wat we ons bij de rest moesten voorstellen. Toen onze biertjes werden bezorgd wilden we nog eventjes nadenken over het hoofdgerecht, maar ik kon al wel doorgeven wat we als voorafje wilde eten. Met kaas gevulde pepertjes en een schaaltje olijven met brood lustten we allebei wist ik, dus dat liet ik al vast weten aan de bediening. Al snel kwam de ober terug met een dienblad vol de bestelde hapjes en we gaven meteen de bestelling voor de hoofdgang op. We namen samen een schotel met gebakken groenten, kaas, rijst en een salade hadden we snel overlegd. Zo hadden we veel variatie en ik had haar kunnen bezweren dat het in ieder geval heel lekker smaakte. Ze twijfelde geen moment toen ik haar dat had verteld en had meteen de menukaart aan de kant gelegd.

“Oké, klinkt prima! Ik laat me graag verrassen hoor, en bovendien ben ik niet zo kieskeurig hoor!” Verzekerde ze me en nam een slokje uit haar glas.

Nou, het eten liep wel los, dat wil zeggen dat we verrukkelijk aten en de tijd voorbij vloog. Nadat we voorzichtig over films hadden gesproken (waarbij ik niet in slaap gevallen was) en wat literatuur de revue hadden laten passeren kwamen we op het thema vakantie. Ze bleek ook nogal bereisd te zijn en hield er net zo min van als ik het doe, om lange dagen op het strand te slijten. Ook zij liep liever door de natuur of bezocht steden en musea zodat we gespreksstof te over hadden. Na een dessert met ijs en verse vruchten konden we allebei geen paf meer zeggen. Een kopje sterke koffie en een borreltje gingen er nog wel in, maar zelfs voor een pilsje was geen plaats meer daarna. Toen de rekening werd gebracht deden we allebei een greep naar het schaaltje, maar ik was haar toch nog iets te snel af. Ondanks haar protest wilde ik betalen en ook van het delen van de kosten wilde ik niets weten.

Toen ze me quasi pruilend vertelde dat ze me dan nog wel minimaal een paar pilsjes wilde aanbieden in een kroegje vond ik dat prima. Het was zo gezellig geweest en alles leek te kloppen. Ik zag het dan ook helemaal niet zitten om nu al afscheid te nemen en gelukkig dacht zij hier net zo over. Na een fietsritje zou een biertje er zeker ook wel weer in gaan, zodat we al tamelijk snel onze stoelen naar achteren schoven en hand in hand naar buiten liepen, de bediening bedankend voor het heerlijke eten.



“Wow, rij jij op die tractor!” Zei ze toen ik mijn Kronan van het slot af haalde.

“Ja, hij trapt zwaar maar fietst heerlijk met zijn brede banden. Bovendien is het ideaal om boodschappen mee te doen, maar voor de andere fietsritjes heb ik ook nog een normale fiets in de gang staan hoor” vertelde ik toen we wegreden. Al snel had ik er spijt van dat ik die andere fiets niet had gepakt want Henriëtte bleek het tempo er meteen al stevig in te zetten. Het kostte mij moeite haar bij te houden maar deed moeite haar dit niet te laten merken.

Ik viel door de mand toen ze vroeg of ik een voorstel had voor een terrasje of een kroeg omdat ik haar toen hijgend antwoordde dat me het niet veel uit maakte en de keus aan haar over liet.

“O, sorry, ga ik te hard voor je?” Vroeg ze toen ik zei dat ik het jazzcafé wat ze zelf opperde prima vond. Ze liet gelukkig meteen haar tempo dalen tot ik naast haar fietste en bood toen haar excuses aan, verklarend dat ze gewend was stevig door te fietsen omdat ze vaak net te laat van huis vertrok naar haar werk.

“Nou, bij mij is dat omgekeerd. Ik vertrek liever op tijd zodat ik op mijn dooie akkertje kan fietsen en toch nog ruim op tijd ben. Ik prefereer het om op mijn gemak nog een kopje koffie te kunnen drinken voor ik moet beginnen” lichtte ik toe.

“Dat heb ik me al vaker voorgenomen…” was haar lachende antwoord. “Maar elke keer druk ik de wekker nog een keertje in tot ik me echt moet haasten.”

We waren inmiddels al op de Brink waar het cafeetje was, maar we zagen al van een afstandje dat het publiek tot op het terras stond. Ja, zaterdagavond, dan is het er vaker bomvol. Uitgerekend vandaag was er ook nog eens een jamsessie, iets wat altijd extra publiek aantrekt, iets wat ik me pas op dat moment besefte. Ik had me verheugd op een rustig plekje, het liefst aan een tafeltje, om rustig met haar te kunnen praten. Gelukkig stelde ze zelf voor om dan maar ergens anders heen te gaan, want zelf had ze ook niet zo’n zin in de drukte zei ze. Snel ging ik de alternatieven na, maar die waren er niet zo veel. Het jongerencentrum waar ik veel kwam was in de loop der jaren danig veranderd. Je mocht er zelfs niet meer roken in het café en het publiek was mee veranderd met de strengere huisregels. Zo relaxt als het was, zo clean was het nu. En de andere kroegjes waren nu ook ofwel bomvol of je zat er tussen dartende vijftigers die vooral gespreksstof vonden in roddels en populistische grappenmakerij.

We stonden naast onze fietsen voor het terras en het geroezemoes dat van binnen de straat op schalde maakte wel duidelijk dat een rustige conversatie daarbinnen niet mogelijk zou zijn.

“Tja, het is nog lekker buiten, we kunnen ook naar mijn huis gaan en op het terras gaan zitten…” stelde ik voor. Meteen had ik daar al spijt van want ik wilde haar niet meteen overvallen door de indruk te wekken dat ik nu al aan “een kopje koffie na het sluiten van de kroeg” wilde beginnen, hoewel ik daar eerlijk gezegd niets op tegen had. Ze zei meteen dat ze dat erg leuk zou vinden en informeerde daarna pas of ik alleen woonde. Beseffend hoe weinig we eigenlijk van elkaar wisten stelde ik haar gerust door te zeggen dat ik geen huisgenoten had en er niet ver vandaan woonde.

“Te gek, laten we dat dan maar doen!” Meldde ze spontaan en stapte weer op haar fiets. Wijzend naar een friettent die we voorbij kwamen vroeg ze of ik misschien een paar pilsjes had omdat we die anders mee konden nemen. Ik kon haar geruststellen door te zeggen dat ik die middag nog een kratje had ingeslagen.

“Oké dan, het klinkt perfect!” Zei ze en keek me aan voordat ze haar hand naar me uitstak. Als kinderen fietsten we hand in hand verder en opeens leek het wel alsof ik haar al een eeuwigheid kon. Onder het fietsen genoot ik van haar aanraking en haar stralende gezicht, d’r vrolijk kijkende ogen en haar sensueel bewegende lichaam op haar zadel. Ik bedacht me dat haar zadel net iets te hoog stond toen ik haar heupen zag bewegen maar het zag zo prachtig uit dat ik haar dat nooit zal verraden. Tien minuutjes later wees ik haar de voordeur van mijn huis en stapten we af.

“Je kunt hem beter in de gang zetten hoor”, zei ik toen ze haar fiets op straat wilde afsluiten. “Er staan er al twee, dus een derde past er altijd bij” lichtte ik toe, haar voorbereidend op de nauwe doorgang. Maar ja, vlakbij het centrum een nieuwe fiets op de stoep is nooit echt safe. Snel opende ik de voordeur en sleepte mijn eigen fiets de trapjes op. Ik hielp haar fiets ook naar binnen, nadat ik haar voor had laten lopen de gang in.

“Loop maar door hoor” zei ik toen ik haar zag kijken waar ze naar toe moest. Verderop in de gang wachtte ze me op en ik liep haar voor naar buiten. Het was nog aangenaam warm en begon pas net te schemeren. Ik maakte een kaars op de tafel aan en een olielamp die aan de muur hing, hoewel deze nu nog amper licht gaven, maar dat zou snel veranderen in deze tijd van het jaar.

“Gezellig hé!” Zei ze toen ze rondkeek naar de planten die in bakken stonden en hun eerste bloemen al lieten zien. Ik liep even naar binnen om wat muziek op te zetten en vroeg door het raam wat ze wilde drinken.

“Nou, een pilsje zou wel lekker zijn” zei ze, dus die nam ik op de terugweg voor ons mee. Toen ik aan de tafel aanschoof keek ze naar de muurschilderingen en vroeg of ik die soms gemaakt had, iets wat ik bevestigde.

“Nou, het is wel even wennen zeg… het lijken wel marsmannetjes!” Zei ze, wijzend naar een muur.

“Hoor ik een spottende toon?” Vroeg ik, luchthartig bedoeld. Ze keek me verschrikt aan en begon zich te verontschuldigen zodat ik maar snel zei dat ik een grapje had gemaakt. “Nee hoor, ik vind ze eigenlijk best wel geinig geloof ik, alleen een beetje apart” liet ze weten.



Ik opende de flesjes en besefte me toen opeens dat ik haar geen glas had aangeboden. “Nee hoor, thuis drink ik ook altijd uit een flesje” zei ze toen ik haar hiernaar vroeg, waarop we de flesjes klonken en onwennig zochten naar een gespreksthema. De LP van de Clash die ik had opgezet bleek ze te gek te vinden, wat me verbaasde gezien haar leeftijd.

“Mijn broer draaide die ook vaak” verklaarde ze, “en ook in films wordt het veel gebruikt”. En zo begonnen we aan een tweede en aan een derde flesje bier voor we het in de gaten hadden, pratend over literatuur, design, politiek en actualiteiten. Het was inmiddels donker geworden maar, zo uit de wind gezeten, koelde het niet echt snel af. Ze keek wel eventjes vreemd op toen ik opeens zei dat ik spijt had dat ik haar niet eerder had leren kennen.

“Ja, weet je, we zitten nu te kletsen alsof we elkaar al vanaf de schoolbanken kennen of zo…” Ze keek me vragend aan, en even viel er een stilte die ik als pijnlijk ervoer. “We hebben toch tijd genoeg om dat in te halen? Proost!” Meldde ze luchthartig.

Na nog een flesje was het weer mijn beurt er een te halen waarop ze zei dat dit dan wel haar laatste was.

“Het is al drie uur!” Meldde ze. Ik had helemaal niet meer op de tijd gelet en er ook niet meer aan gedacht dat ze weer weg zou gaan, hoe absurd dit ook moge klinken.

“Je kunt ook blijven slapen, Henriëtte”, probeerde ik. Ze vroeg me serieus klinkend of ik een logeerkamer had waarop ik haar zei dat ik op de bank kon slapen en dat helemaal geen probleem vond.

“Ja, weet je, ik houd niet van one night stands of seks bij een eerste keer… Sorry hoor…” zei ze, alsof ze zich hiervoor zou moeten schamen. “Ik heb er een paar keer spijt van gehad, dus ehhh….”

Ik vertelde haar eerlijk dat ik liever had dat ze bij mij zou blijven slapen omdat we al aardig wat gedronken hadden en ze nog een heel eind zou moeten fietsen.

“Bovendien zei je dat er niemand thuis op je wacht en ik zal me echt heel netjes gedragen hoor” probeerde ik uit beleefdheid, maar ook omdat ik haar niet graag zou zien vertrekken.

“Nou, anders kunnen we misschien samen in jouw bed slapen, maar dan wel gewoon, alleen maar slapen” gaf ze toe toen ik had geantwoord dat ik een tweepersoonsbed had. “Ik verban jou niet naar de bank en zelf vind ik een echt bed ook lekkerder” zei ze na even te hebben nagedacht. “Maar, als ik dan toch niet meer hoef te fietsen, lust ik nog wel een laatste afzakkertje” besloot ze.

Mijn hart juichte toen ik dit hoorde en snel haalde ik dan ook nog twee flesjes pils, innerlijk de goden dankend en huppelend van plezier. Het kostte me veel moeite mijn ogen van haar af te houden nu ik wist dat ik de nacht met haar zou mogen delen op eenzelfde matras, zelfs in de wetenschap dat we dit ‘netjes’ zouden doen. Ze vertelde me dat ze haar vorige vriendje nog steeds miste, al was het al drie maanden geleden dat ze hem de deur uit had gegooid. Hij had haar een paar keer geslagen, maar dat was toen ze zelf ook vreemd was gegaan vertelde ze. Wat voor haar de druppel was geweest die de emmer had doen overlopen was dat hij haar vriendin had lastig gevallen toen zij eventjes de stad in was gegaan en hij met haar in haar appartementje was gebleven. Christine, zo heette ze, was compleet van haar stuk geweest toen ze vertelde dat hij haar van de WC had getrokken en met haar had willen neuken.

“Die klootzak zei haar dat hij nooit met mij mocht vrijen als hij daar zin in had, die gore hypocriet!” Meldde ze luidruchtig.

Beduusd hoorde ik haar aan en liet haar maar praten tot ze klaar was. Toen ze stil was stelde ik voor nog een laatste nummer te draaien voor ik naar bed zou gaan.

‘In Mijn Hoofd’ van Raymond van het Groenewoud weerklonk door de kamer. Bij de eerste klanken al keek ze me verbaasd aan en tot mijn verrassing begon ze zachtjes mee te zingen. Ze kon de hele tekst uit haar hoofd en vroeg me na afloop hoe ik wist dat ik haar favoriete nummer kende. Ze leunde tegen me aan en keek me in mijn ogen, wat me verlegen deed worden. Ik genoot het wel, dat kan ik niet ontkennen. Maar na haar ontboezemingen eerder die avond schaamde ik me voor mijn erectie die ik hierdoor kreeg en was bang dat ze de bult in mijn broek zou voelen. Ik kon er niets aan doen toen ze zich dichter tegen me aan vleide en met haar rug tegen me aan leunde. Ze keek omhoog naar me toen ik haar haren uit haar gezicht streelde. Haar wangen voelden warm en zacht aan en het liefst had ik haar gekust en mezelf laten gaan, maar ik stak een laatste sigaret aan en meldde dat ik het niet meer te laat wilde maken.

“Dat is best hoor, dan ga ik alvast voor” zei ze en stond snel op, waarbij ze steunde op mijn bovenbeen. Na een vluchtig kusje zei ze dat ze het fijn vond bij me te mogen slapen. Ik liep met haar mee naar de badkamer om haar wegwijs te maken en haar een handdoek te geven. Ik had haar al gewezen waar de slaapkamer was en in de woonkamer wachtte ik af tot ik haar naar boven hoorde lopen. Ik had de lege flesjes al opgeruimd toen ik ook naar de badkamer liep en mijn tanden poetste en een korte douche nam voor ik verder liep. Ik had snel wat schoon ondergoed aangetrokken om geen verkeerde indruk te wekken hoewel ik normaliter naakt slaap. De lamp in de slaapkamer brandde nog toen ik binnen kwam en Henriëtte lag al onder de lakens. Haar weelderige haardos lag uitgewaaierd over het kussen zag ik nog voordat ik de lamp doofde en snel glipte daarna ik onder het dekbed.



“Dank je wel voor de geweldige avond” zei ik haar en bedankte haar voor het vertrouwen dat ze me gaf door naast me te willen slapen. Ze antwoordde met niet meer dan een zuchtend stil ‘is goed’ en ik rolde me om, zodat ik met mijn rug tegen haar rug aan lag, maar wel op het randje van het bed om haar niet aan te raken. Het voelde heerlijk warm aan in bed met aan ander lichaam naast me en ik voelde haar krullen in mijn nek. Ik sloot mijn ogen en genoot van haar aanwezigheid toen ze zich omdraaide en ze zachtjes vroeg of ik nog wakker was.

“Ik wil je bedanken voor de te gekke avond” zei ze zachtjes en ik voelde hoe ze haar arm om me heen sloeg. Ze drukte haar lichaam tegen me aan, een hemels gevoel, ondanks het feit dat zij haar slipje aan had gehouden en ook een T-shirt droeg. Met haar vingers voelde ze over mijn buik en zuchtte slaperig tevreden. Ik was wel klaarwakker geworden, evenals mijn pik die uit zijn slaaptoestand verheven was en opgewonden klopte in mijn ondergoed.

Henriëtte knorde tevreden tegen me aan maar leek in tegenstelling tot mij wel al bijna te slapen door de genoten drankjes en het late tijdstip. Ik waande me tevreden en schoof met mijn heup om een goede slaappositie te vinden, sloot mijn ogen en was blij met haar aanwezigheid. Ik wilde haar niet wakker maken of opschrikken en hield me dan ook zo stil mogelijk naast haar, genietend van haar warme gloed. Ik wist niet wat ik moest doen toen haar hand zich ontspande over mijn buik en mijn harde paal in mijn onderbroek raakte. Op dat moment bewoog ik in een onwillekeurige reflex naar voren, iets waar ze van schrok en eventjes verstarde. Ik mompelde snel mijn excuses, hoewel ik er eigenlijk niets aan kon doen. Ze schudde haar haren naar achteren en haar ademhaling die ik in mijn nek voelde versnelde toen ze fluisterend zacht vroeg of ik geil was.

Nog voor ik kon antwoorden drukte ze tegen mijn rug. En ik voelde haar tepels door haar shirt heen tegen mijn rug aan priemen. Als een kleine verlegen jongen voelde ik me, maar mijn erectie ontkennen kon ik ook niet. Ik schaamde me hoewel ik wist dat ik dit niet gepland had, aan niks schuldig was, hoewel ik me besefte dat het de afspraak was dat er niks zou ‘gebeuren’. Ondanks de duisternis voelde ik mij rood kleuren en wenste dat ik op de bank was gaan liggen om mezelf niet in verlegenheid te brengen. Opeens voelde ik haar vochtige lippen in mijn nek en haar vingers die zich om mijn lid klemden. Voorzichtig bewoog haar hand in een masturberende beweging en voelde ik hoe mijn eikel begon te lekken. Dit had ik dus totaal niet verwacht gezien haar eerdere stellingname inzake seks bij een eerste date en bleef stil liggen.

“Pssttt” lispelde ze bijna onhoorbaar toen ik me naar haar om wilde draaien dus wachtte ik af. Toen ik haar knie voelde tilde ik mijn been omhoog en een genotvolle rilling trok door me heen toen ik haar been tussen mijn billen voelde persen. Meteen daarna liet ik mijn lies ontspannen en staarde in de duisternis voor me uit.

Voorzichtig streelde ze over mijn buik en duwde de katoenen rand van mijn slip naar beneden in meerdere bewegingen. Mijn pik glipte naar buiten en haar vingers werden nat van mijn geil dat uit mijn spleetje opwelde. Het schrok haar gelukkig niet af en heel traag, bijna loom, begon ze me af te trekken. Regelmatig herhaalde ze het sussende geluidje waardoor ik stil bleef liggen hoewel me dit veel moeite kostte. Ik had me liever snel omgedraaid en over haar heen gebogen. Niet alleen om haar te kunnen neuken, maar haar likken of vingeren zou ik al gewild hebben. Ze trok haar knie op waardoor ze harder tegen mijn bilspleetje aan duwde wat mijn lust deed toenemen. Heel zacht trok ze aan mijn vel, bewoog mijn eikel al doende bloot en pompte met haar hand op en neer. Spastisch trokken mijn spieren samen en knepen haar been samen maar dat deerde haar gelukkig niet. Ze liet dat weten door haar knie steviger tegen me aan te duwen en ze versnelde haar ademhaling met me mee.

Met haar onderarm hield ze me tegen het matras geduwd en zei me dat ik klaar mocht komen, dat ik lekker warm was en ze me heel lief vond. Een opgewonden man is als een kind, gelooft alles zolang zijn lust bevredigd wordt en ik vormde hierop geen uitzondering. Aan de ene kant wilde ik niet klaarkomen om dit gevoel zo lang mogelijk te kunnen genieten maar anderzijds wilde ik haar ‘werk’ niet te lang laten duren. Maar hoe het ook zij, mijn ballen borrelden hun zaad naar boven en even later spoot het vocht naar buiten. Mijn klaarkomen, werd geïntensiveerd door haar knie die ik plette tussen mijn dijbenen toen ik mijn zaad plengde over het laken. Natte spatten belandden op mijn buik en de laatste druppels voelde ik naar beneden druipen die ook haar vingers smeerden. Zachtjes wreef ze met haar vingertopjes het geil uit over mijn eikel, wat bijna elektriserend lekker aanvoelde.

Traag bleef ze doorgaan tot mijn pik verslapte en drukte met haar lichaam tegen me aan tot ze me kuste en me een goedenacht wenste. Bevredigd sloot ik mijn ogen nadat ze zich had omgedraaid en voelde hoe ze haar billen tegen me aan drukte. Mijn onderbroek hing nog omlaag en toch voelde ik haar naakte huid, zelfs voelde ik geen katoen meer tussen haar borsten en mijn rug. Toen ik mij omdraaide met mijn bovenlichaam zag ik dat ze haar kleren had uitgetrokken en naakt naast me lag. Een vluchtige kus, ditmaal op haar lippen, mocht ik haar geven voor ze haar hoofd terugdrukte in haar kussen en ze meteen haar ogen sloot. Haar mond lachte voldaan, haar lichaam straalde tevreden rust uit. Ik deed geen moeite meer mijn onderbroek uit te trekken maar ook niet om hem op te trekken. Overweldigd door wat ik had meegemaakt lag ik bevredigd op het matras, verwend door de aanwezigheid van Henriëtte en genoot geluidloos van de klanken van Raymond, die de krochten in mijn hoofd wel leek te kennen.