Zo kwam ik uiteindelijk ook haar naam te weten. Ophélie. Ik was razend nieuwsgierig wat ze zou uitkiezen tussen al deze exotische artikelen. Daarom was ik wat teleurgesteld toen ze uiteindelijk enkel weg stapte met een witkanten jarretelsetje en bijbehorende kousen. Alhoewel ik het natuurlijk niet zou versmaden haar daarin te zien. Ik zag me haar benen al strelen door die kousen heen. Ik zag ze me naar beneden afrollen en elke centimeter vrijgekomen huid kussen, ze tenslotte over haar sierlijke voetjes trekken en haar gelakte teennagels likken. Stop Sissi, trachtte ik mezelf te vermanen, maar het was te laat. Opnieuw spoelde een machtige golf begeerte vanuit mijn kut door me heen. Ik wankelde op mijn benen en moest steun zoeken tegen een van de muren. Dat verzekerde me voor het eerst van Ophélie's aandacht. Zij en de verkoopster keken me verwonderd aan. Haar blik verhoogde mijn verwarring alleen maar. Ik bloosde tot in mijn haarwortels. Ik was gereduceerd tot een bedremmelde tiener en haastte me de winkel uit. "Belle fille. Mooi meisje. J'aurais jur‚ qu'elle vient de jouir.



Ik zou gezworen hebben dat ze klaarkwam. Je kon de extase aflezen op haar gezicht", hoorde ik Ophélie's welluidende stem nog terwijl ik de deur achter me dichttrok. O lieve god. Ik had zo een zin weer naar binnen te stormen, me in haar armen te gooien en haar te smeken me in godsnaam te neuken. Mijn wil was echter verlamd en het enige wat ik kon doen, toen ze even na me uit de winkel tevoorschijn kwam, was mijn achtervolging te hervatten. Ze stapte een voetgangerstunnel in, die bleek te leiden naar het Centraal Station. Ik schoof achter haar aan in de rij en hoorde haar een treinkaartje naar Hoeilaart kopen.

De naam klonk me vaag vertrouwd in de oren. Ik kocht ook een ticketje en holde Ophélie achterna naar naar het perron. Lang hoefden we niet te wachten of de trein liep het station binnen. Ik stapte een deur verder in dan zij. Ik ging een eindje van haar vandaan zitten, zodat ik haar schuin vooruitkijkend kon gadeslaan. Zij was verdiept in een of ander tijdschrift en had de benen hoog over elkaar geslagen wat me een fraai zicht op een weelderige dij gaf. Ik kreeg het er warm van. Wat was ze mooi. Ik kon me niet voorstellen wat ik zou doen moest ik haar niet kunnen hebben. Het moest lukken. We spoorden een tijdje door de stad en reden dan door een beukenwoud. Bij de tweede halte na het bos stapte Ophélie uit. De spoorlijn lag op deze plaats op een zeer hoge berm, zodat ik een vrij groot deel van de omgeving kon overzien. Ongeveer een kilometer van ons vandaan zag ik een kerktoren. Dat moest de woonkern zijn. Op de vrij steile hellingen dichterbij bevonden zich rijen glazen broeikassen, vrij laag, langgerekt en met een driehoekige structuur. Nu herinnerde ik me dat Laure me iets had gezegd over een glazen dorp, waarin druiven werden geteeld onder glas. Dit moest het wel zijn. Ophélie daalde de berm af naar beneden.



Ik volgde haar als gehypnotiseerd, me afvragend wat ze hier toch kwam zoeken. We kwamen langs een park met mooie vijvers en een klein kasteeltje. Links van ons zag ik de kerk, maar zij ging echter rechtdoor. Aan de straat die we insloegen bevond zich een klein kapelletje. Vandaar leidde een aarden wegeltje een helling op met een aantal verwaarloosde serren, waartussen het onkruid welig opschoot. Ik sloop haar achterna. Dit kon toch niet haar eindbestemming zijn. Toch wel zo bleek. Ze duwde de gammele deur van een van de broeikassen open en ging naar binnen. Ik durfde haar niet te volgen. Ik bukte me en drukte mijn gezicht tegen een van de minst vuile ruitjes aan. De serre was leeg op wat woekerende druivenranken in een hoek na. In het midden kon je rechtopstaan. Ophélie deed haar mantel uit en spreidde die voor zich uit op de grond. Toen kruiste ze de armen en trok haar trui over het hoofd. Daaronder droeg ze slechts een bh. Ze bracht haar armen langs achter, maakte het haakje los en deed de bandjes over haar glanzende schouders naar beneden.

Aangezien ze haar rug naar me had toegekeerd, had ik er het raden naar ze grote borsten had of niet. Ik hoopte van ganser harte van wel. Draai je toch om, draai je asjeblief toch om, prevelde ik voor me uit. Vergeefs echter. Wat was ze toch van plan? Wat dit een rendez-vous plaats met een geheime minnaar. Het leek me toch moeilijk te geloven dat een dame als zij geen beter plekje kon vinden. Toch kon ik moeilijk een andere interpretatie voor de feiten verzinnen, zeker toen ze ook haar boxerslipje over haar heupen naar omlaag stroopte. Ze had een magnifieke kont, waartussen ik de krop van haar geslacht zag. Stond ik maar achter haar, een hand op haar tieten, met een andere in die malse pruim knijpend. Ik moest me er echter tevreden mee stellen in mijn eigen kutje te knijpen. Het sap sijpelde tussen mijn vingers. Ophélie nam nu de doos met het lingeriesetje dat ze gekocht had, uit haar draagtas. Ze opende de verpakking en haalde de niemendalletjes te voorschijn. Ze deed het jarretelgordeltje om, schopte toen haar schoenen van haar voeten en ging op haar kont zitten. Ze nam een van de kousen in haar handen en alhoewel ik dat langs achter natuurlijk niet kon zien, rolde ze die over haar been. Eerst de ene, dan de andere. Toen ze weer overeind kwam, waren haar benen inderdaad in de witte opengewerkte kousen gehuld, waar haar donkere huid doorheen schemerde. Ja, nu kon het niet anders of ze had een erotische afspraak. Ik werd stikjaloers bij de idee dat iemand anders zijn (of haar) handen op Ophélie's lijf zou mogen leggen, dat niet ik haar de genotsgrijns zou bezorgen.