Nieuw op school

Sommige jongens vonden haar mooi, de meeste echter niet die vonden alleen haar borsten interessant. Het meisje zou eraan moeten wennen, als nieuwelinge in het zesde jaar en daarnaast ook nog eens mollig en een volle E-cup zou het niet makkelijk worden. Haar klasgenoten negeerden haar compleet, zowel jongens als meisjes, daarom stond het meisje elke dag alleen in de pauze, meestal kon ze niet tegen de schaamte en ging ze op het toilet zitten wachten tot de pauze voorbij was. Ze wist echter niet dat een vreemde jongeman haar in het oog hield. Hij keek heimelijk naar haar, hoe ze at, zat, dronk, liep…
Hij werd geïntrigeerd door haar hele figuur, hij vond haar mooi, op een echte natuurlijke manier, niet zoals de sletten van de klas met hun make-up, maar zonder dat ze iets aan zichzelf veranderde. Op een dag besloot hij naar haar toe te gaan, hij was bang dat ze hem zou afwijzen, niets met hem te maken zou willen hebben, maar toch zou hij naar der toe gaan. Het was middagpauze toen hij zijn kans zag, ze was net klaar met eten en was haar gerief aan het weg steken waarna ze normaal naar het toilet zou gaan. Maar voor ze daartoe de kans kreeg liep hij op haar af.
“Hey, ik ben Bram.”
“Ik ben Helen”, zei ze verlegen.
“Weet ik… euhm… heb je zin om vanavond iets te gaan drinken?”
“Ik weet het niet, ik heb misschien wel zin maar ik moet het eerst vragen.”
“Ja, dat begrijp ik. Mag ik je telefoonnummer of gsmnummer? Dan bel ik je na school nog eens!”
“Oké, mijn gsm is **** ** ** **.”
“Oké, ik bel je nog!”
Hij was opgelucht, ze had hem in elk geval nog niet afgewezen.
Het meisje was geschrokken toen hij naar haar toekwam. Hij had haar gevraagd om iets te gaan drinken die avond. Ze had niet direct geaccepteerd omdat ze hem nog de kans wilde geven er vanonder te komen. Ze wilde niet dat hij haar uit medelijden mee uit nam. Toch kon ze zich na schooltijd niet concentreren op haar huiswerk. Zou hij nu bellen of niet? Vond hij haar leuk of zou hij enkel uit medelijden gevraagd hebben of ze iets wou gaan drinken. Och waarom had hij haar toch gevraagd, hij zou toch niet bellen, en zij zou zich alleen maar slechter voelen.
“Helen, je gsm gaat!!” riep haar moeder.
Zou het toch…? Ze rende de trap af zo snel ze kon, eenmaal beneden zag ze dat haar moeder al haar gsm beantwoord had. Ze deed teken naar haar moeder: geef die gsm hier!! Maar blijkbaar vroeg de persoon iets aan haar moeder want haar moeder antwoordde: “ik weet het niet hoor, wacht even ze is er!”
“Die jongen vraagt of je naar hem zou mogen gaan om samen huiswerk te maken en erna kort iets te gaan drinken, maar het is een doordeweekse avond.”
“O, mag ik alsjeblieft? Jullie hebben mijn leven geruïneerd door te verhuizen, het minste wat je kan doen is me laten gaan zodat ik misschien toch nog één iemand heb op die kutschool.”
“Oké dan, maar je bent om 22u thuis! 1 minuut later en je hebt huisarrest voor de rest van de maand!”
“Ja ja! Geef nu die gsm!”
Ze gritste de gsm uit de handen van haar moeder.
“Hallo, met Helen.”
“Hey Helen, heb je zin om te komen? En mag je?” vroeg hij hoopvol.
“Ja, ik mag, maar ben je zeker dat je wilt dat ik kom?”
“Heel zeker!”
“Oké, maar ik moet wel om 22u thuis zijn.”
“Ik mag het ook niet te laat maken, mag ik je adres dan kom ik je halen?!”
“Ik woon in de ***straat nummer ***”
“Oké ik ben er over een half uurtje! Tot straks!”
“Tot straks”
Op het moment dat de telefoon toe lag, maakten twee gelukkig tieners een vreugdedansje. Helen was blij, hij had ook blij geklonken aan de telefoon. Ze hoopte dat ze eindelijk een vriend zou hebben op die school. Maar te veel hopen durfde ze ook niet, hij was verdorie de Hunk van de school. Maar als dit een grap was zou hij het zich beklagen! Ze ging zich vlug klaarmaken, ze douchte zich razendsnel, kamde haar haar, deed haar lievelingskleren aan en stak haar boeken in haar tas.
Tegelijkertijd 2 km verder maakte hij zich klaar, hij had zich al gedoucht maar scheerde zich nog, deed wat after shave op en vertrok op zijn fiets. Bij haar huis aangekomen was hij behoorlijk nerveus, had hij niet iets moeten meebrengen? Bloemen ofzo? Uiteindelijk besloot hij dan maar aan te bellen. Het was haar moeder die open deed, ze leek goed op haar moeder, maar zij zag er mooier uit.
“Kom even binnen ik denk dat ze nog boven zich aan het klaarmaken is.”
Het was een mooi huis, in de hal stonden enkele foto’s van het hele gezin. Ook van Helen toen ze nog klein was. Hij lachte, wat zag ze er leuk uit vooral op die ene foto, waar ze van kop tot teen in de bloem ging, en breed glimlachte ze had ook een koksmuts aan. Hij hoorde iemand op de trap en keek om en zijn mond viel open… Ze liep rustig van de trap haar tas over haar schouder met een verlegen glimlach, ze zag er bloedmooi uit. Hij bedacht dat hij haar voor het eerst een echte glimlach om haar mond zag, wat lachte ze mooi.
“Hey” zei ze verlegen.
“Hey” zei hij, “zullen we?”
“Ja, ik neem nog even mijn fiets en jas.”
Ze deed haar jas aan, haalde haar fiets uit de garage en zei gedag aan haar ouders.
Ze reden in stilte naast elkaar, hij was alles wat hij bedacht had om te kunnen zeggen vergeten. Hij dacht na wat hij kon zeggen.
“Wat zijn je hobby’s?”
“Ik speel toneel, ik dans ook heel graag, maar ik doe het niet zoveel.”
“Waarom niet?”
“Omdat ik het liefst ballroom dans en Latin ook wel en daarvoor moet je met twee zijn. Wat zijn jou hobby’s?”
“Ik zwem en fiets wel graag, maar eigenlijk dans ik liever maar dat mag je aan niemand zeggen hoor!”
“Tuurlijk niet, welke stijl dans je?”
“Ballroom en Latin” zei hij blozend, “Zou je misschien zin hebben om mat mij te gaan dansen?”
“Misschien wel” zei ze.
Ze straalde en hij dacht steeds hoe mooi ze eruit zag.
Ze waren bij zijn huis aangekomen. Hij nam haar mee naar binnen, ze gingen de woonkamer in. Zijn moeder was net aan het strijken. “Hallo”, zei ze, “jij bent zeker Helen? We hebben al veel over jou gehoord.” Bram werd bloedrood en zei: “Laten we beginnen we hebben nog veel werk, wil je iets om te drinken?”
“Euhm plat water alsjeblieft.”
“Zet je maar hoor.”
Ze ging zitten aan de tafel en haalde haar boeken uit. Hij kwam terug met twee glazen water. Toen begonnen ze. Eerst deden ze Engels, ze lazen een dialoogje en het werd al vlug duidelijk dat Engels niet Brams sterkste kant was. Helen hielp hem zo goed ze kon en een uurtje later kon Bram het dialoogje dat ze moesten kennen rats van buiten en ook met een heel goede uitspraak zeggen. Toen begonnen ze aan natuurwetenschappen, deze keer werd al snel duidelijk dat Helen dit niet goed kon en dus legde Bram alles zorgvuldig uit. Toen ze klaar waren beslisten ze om niet meer weg te gaan maar gezellig samen naar een filmpje te kijken. Hij stelde een film voor die ze niet kende, hij vertelde dat er veel verschillende genres in voorkomen en dus vertrouwde ze hem en keken naar die film. Het was grappig om hen te zien zitten, ze zaten naast elkaar maar er kon zeker nog een persoon tussen. In het begin zat ze op het puntje van de zetel te kijken, tot ze plots zo schrok dat ze helemaal tegen de leuning van de zetel zat. Hij schoof ongemerkt een stukje naar haar toe, ook zij schoof zonder dat ze het zelf besefte op. Hij deed de truc met de geeuw en legde zijn arm om haar schouder. In het begin verliep het nog wat stroef maar geleidelijk aan zaten ze steeds meer ontspannen. Toen de film gedaan was, leek het alsof ze uit een droom ontwaakten. Ze glimlachten naar elkaar, ze bleven nog even in elkaars armen liggen tot Helen echt weg moest. Ze deden hun jas aan en hij reed nog met haar mee tot aan haar huis.
“Tot morgen”, zei Helen.
“Tot morgen.” Zijn gezicht kwam naar haar toe en hij gaf haar een zoen half op haar wang, half op haar lippen. Ze glimlachten naar elkaar. En toen ging Helen naar binnen en vertrok Bram naar huis.



De volgende dag stond hij al vroeg aan haar deur te wachten. Ze was verrast maar heel blij toen ze hem daar zag staan. Ze reden samen naar school en niets kon haar dag nog bederven, ten minste dat dacht ze.
Ze gingen de klas binnen toen de bel ging en gingen elk aan hun bank zitten. Hij keek de hele tijd naar haar, zij kon niet naar hem kijken omdat ze vooraan in de klas zat. De lessen kropen voorbij en toen het eindelijk pauze werd gingen ze samen naar buiten. Ze praten op fluistertoon tegen elkaar over de van alles en nog wat maar vooral over de vorige avond.
Toen de pauze voorbij was gingen ze weer naar de klas, het was hun klastitularis waarvan ze nu les hadden. De lkr zei dat er nog wat hulp nodig was voor één of ander feest van die avond en vertrok samen met de jongens van de klas. De meisjes moesten zich maar even in stilte bezig houden.
Van zodra de lkr buiten gehoorsafstand was kwamen alle meisje rond Helens bank staan.
“Zo dus jij hebt iets met Bram?” vroeg Lien, zij was het populairste meisje van de hele school.
Helen werkte gewoon verder met haar taak.
“Ik vroeg jou iets!” herhaalde Lien terwijl ze Helen in haar gezicht sloeg.
“Ja, Ik heb iets met Bram, niet dat het jou zaken zijn!”
“Dat had je gedacht! Bram is mijn vriend, Hij zou nooit vrijwillig met iemand als jou weggaan! Je hebt hem gedwongen!”
“Pardon?!”
“Ik wil niet dat je nog maar 1 woord tegen Bram zegt, 1 blik naar hem werpt! Heb je dat begrepen!?”
Maar Helen werkte gewoon verder. De meisjes werden nu pas echt kwaad. Lien zei tegen de anderen: “Het wordt tijd dat mevrouw hier een les krijgt! Jullie weten wat te doen!”
Iedereen ging terug zitten en de rest van de dag werd Helen gerust gelaten. Helen maakte aan het eind van de dag haar boekentas en wilde vertrekken, toen één van de meisjes van haar klas naar haar toe kwam en zei: “Helen, de directeur wil je zien!”
“Helen keek naar Bram ze zei ga maar vast misschien haal ik je nog in.”
Helen liep richting de kamer van de directeur maar het meisje Lisa, zei dat ze niet daar verwacht werd. “Waar dan wel?” vroeg Helen.
“In lokaal 403, ik breng je wel. De directeur kan je wel pas over een half uurtje ontvangen, zin om intussen mee te gaan naar de kelder van de zesdes? Dan wachten we daar nog even.”
“Oké” Maar Helen begon te vermoeden dat er iets niet helemaal goed zat, dat overdreven aardig gedoe, ze vond het maar niets.
“Ben je al op gesprek moeten gaan bij de directeur?”
“Nee, waarom?”
“Wel, omdat de gesprekken met nieuwe leerlingen meestal wel lang duren. Misschien is het verstandig om je ouders te verwittigen! Woon je ver van hier?
“Ik woon op ongeveer een half uurtje fietsen van hier”
“Oei, dan zal je geen huiswerk meer kunnen doen tegen dat je thuis bent is het al veel te laat. Als je wil mag je gerust bij mij logeren!?”
“Euh… Ik weet het niet hoor.”
“Je vertrouwt me niet. Ik begrijp het wel, Lien is echt een verschrikkelijke Tiran, het spijt me van deze morgen, maar als we ook maar één iets maar een klein beetje anders doen dan zij het zegt, kunnen we net zo goed een kamer boeken in het gesticht.”
“Dus als ik het goed begrijp ben je bang van haar!?”
“Ja, eigenlijk wel. Maar thuis weet ze toch niet wat ik doe! En ze weet ook niet wat hier na schooltijd gebeurt.”
“Oké dan! Ik bel mijn ouders om hen te verwittigen.”
Ze was er nog niet helemaal zeker van maar besloot het er maar op te wagen. Ze belde haar ouders en vertelde hen dat ze bij een meisje van haar klas bleef logeren.
“Oké”, zie Lisa, “Ik denk dat we nu best naar lokaal 403 gaan.” Dus vertrokken ze, toen ze weer op de begane grond kwamen, vond Helen dat het veel te stil was op school. Ze keek naar de parking en zag geen enkele auto meer staan. Ze draaide zich om naar Lisa en zag naast Lisa Lien staan en nog enkele andere meisjes van de klas. Ze draaide zich om zodat ze kon weglopen maar de anderen waren met meer en konden haar te pakken krijgen. Ze duwden een knevel in haar mond, boeiden haar handen, blinddoekten haar en duwden haar in de auto. Ze probeerde in het begin nog tegen te spartelen maar besefte al vlug dat ze zich beter kon concentreren waar ze naartoe reden.



Na ongeveer een uur stopte de auto eindelijk, ze werd er hardhandig uitgesleurd. 2 paar handen leidden haar langs een trap naar een lagergelegen kamer. Éénmaal in de kamer werd de blinddoek en de mondknevel verwijderd. Er was gedempt licht in de kamer, en Helens ogen moesten even wennen, maar toen ze zag wat er in de kamer stond schrok ze zich een bult. Een Sint-Andrieskruis, een takel, enkele grote kasten, lederen banken, tafels… Aan de muur ging een enorme rij zwepen, in alle soorten en maten. Helen besefte dat ze in een SM dungeon terecht was gekomen. Toen de eerste schrik gedaald was bekeek ze alles nog eens goed, en vond dat het interieur met smaak ingericht was. Ze was even vergeten hoe ze daar kwam, maar werd algauw ruw terug naar de werkelijkheid gebracht toen Lien haar hoofd aan haar haren naar achter trok en vroeg: “Zo slet, wat vind je van deze kamer?” Ze lachte gemeen.
Maar Helen liet zich niet doen en antwoordde: “mja mooi ingericht, met oog voor detail, het past wel, maar het is weinig mysterieus, alles wordt vanaf de eerste blik onthuld.”
“Zo, dus mevrouw heeft er verstand van?! En ben jij daar zo zeker van dat er geen verrassingen meer zijn?” Tegen Lisa zei ze: “Kleed haar uit!” Lisa ontdeed Helen zo snel mogelijk van haar kledij, Helen spartelde niet eens tegen. Zo stond ze naakt voor haar klasgenoten, Lien bekeek haar van top tot teen. “Hmm, mooi stel borsten, kan veel mee gedaan worden, nogal klein, overgewicht, geschoren kut, die zo te merken ook kletsnat is! Geniet je hiervan?! Wel dames deze keer hebben we een echte slet onder ons!” Ze maakte Helen vast aan de takel, en liet die omhoog gaan tot ze nog net met de toppen van haar tenen aan de grond kon.
Intussen had Bram al enkele keren gebeld naar haar gsm, tot hij ongerust begon te worden. Toen besloot hij om naar haar huis te gaan. Bij haar thuis vertelde haar moeder dat ze bij een meisje uit hun klas zou blijven slapen ene Lisa. Toen Bram dat hoorde besefte hij wat er gebeurde, Lien was weer jaloers en had haar hofhouding de opdracht gegeven om Helen via een truck na school te laten blijven om haar erna naar die dungeon te vervoeren. Hij sprong onmiddellijk op zijn fiets en ging erheen. Hij bonsde op de deur, hij mocht haar niet ten prooi laten vallen aan Lien, want hij wist dat Lien zou zeggen dat hij vroeger Meester was, maar daar mee is opgehouden sinds Helen op school kwam. Dan zou Helen niets meer van hem willen weten. Hij bonsde nog een keer. Lisa ging kijken wie het was en zei: “het is Meester Bram, wat doe ik?” “Zorg dat hij weggaat! Hij wou perse voor dat stuk ongeluk hier stoppen, dan komt hij er ook niet meer in.” Bram was in alle staten hij moest daar binnen geraken. De sleutel, hij had nog ergens een reservesleutel! Hij ging snel naar huis om die te halen.
Helen werd intussen stevig afgeranseld met een rijzweep, maar ze gaf geen kik. Eerst moesten haar billen eraan geloven die zagen nu al paars, intussen was Lien overgeschakeld naar haar borsten en kut. Helen begon te kreunen van de pijn en van het genot, Lien stak een vinger in haar kut en haalde die er druipend terug uit. “Die slet is gewoon opgewonden”, ze lachte gemeen. Op dat moment was Bram net terug met de sleutel, hij opende de deur en ging binnen en riep: “maak haar onmiddellijk los!”
Lien zei: “Waarom zou ik, ze geniet ervan, ze druipt uit haar kut, zo nat is ze?!” En stak weer haar vinger in Helens kut om het te bewijzen. Toen Bram die vinger zag zei hij: “Laat me even met haar alleen ik wil met Helen praten! Nu!” Ze gingen allemaal weg ook Lien. Bram liet de takel voorzichtig naar beneden komen. Helen schaamde zich ze keek naar haar voeten uit angst om zijn blijk van afkering te zien. Toen de takel laag genoeg was maakte hij haar los, en hield haar in zijn armen. Hij smeerde haar billen in met zalf en begon toen te praten: “Jij houdt dus van SM?”
“Ja, ik hou van BDSM.” Zei ze verlegen.
“Wil je jezelf onderwerpen aan mij?”
“Ja.”
“Ja wie?”
“Ja Meester.”
“Wil je jezelf ook onderwerpen aan Lien? En aan de anderen indien zij dat wensen?”
“Als u dat goed vindt,dan ja Meester.”
“Oké, Vanaf nu spreek je mij en je andere klasgenoten aan met Meester of Meesteres. Uiteraard doe je dit enkel hier of wanneer iemand van ons dat wenst ook op andere plaatsen en momenten. Je doet dit uiteraard niet op school. Ik zal jou Meester zijn en dus wil ik van jou een sublijst! Ik zal je ook regelmatig uitlenen aan andere Meesters en Meesteressen, enkelen zul je kennen, maar ook zullen het vaak vreemden zijn. Wanneer iets jou echt te ver gaat kan je zeggen genade, dat betekent dat we onmiddellijk zullen stoppen. Je kan ook zeggen stoppen dan krijg je even een rustpauze maar niet lang. Begrepen?!”
“Ja Meester.”
Hij legde haar op een bed en smeerde haar borsten in met zalf. Terwijl hij dat deed vroeg hij hoeveel ervaring ze al had, waarop ze antwoordde dat ze nog niet veel ervaring had en nog maagd was.
Hij kleedde haar aan en nam haar mee naar buiten, hij zei tegen de anderen ruim alles op. Toen ging hij weg samen met Helen. Hij bracht haar naar huis. Thuisgekomen vroeg ze hem nog binnen, hij ging mee en ze gingen naar haar kamer, hij streelde haar zachtjes en ze kropen samen in haar bed. Die nacht werd ze ontmaagd. Het deed wel pijn omdat haar huid nog gevoelig was en pijn deed van de afranseling. Toen ze sliep ging hij stilletjes weg. En ging terug naar de dungeon. Waar hij de anderen vertelde dat Helen hun slavin zou worden, ze zouden haar nu enkele dagen rust geven, zodat ze ook rustig kon nadenken over een sublijst. Uiteraard mag je haar wel een klein beetje plagen.

Hallo,
Dit verhaal is volledig fantasie (helaas). Dit verhaal is gebaseerd op mijn fantasiën, ik zou het nl leuk vinden om in Helens plaats een groot deel van deze dingen te ondergaan.
Ik heb nog meer verhalen en zal die eventueel ook plaatsen, ook het vervolg zal ik plaatsen.
Indien je zelf nog ideeën hebt voor een verhaal maar je niet weet hoe je het in een verhaal moet gieten mag je die altijd mailen! Ook reacties of vragen mag je gerust mailen naar lisatjeuh_18v@hotmail.com
Groetjes
Lisa