Mijn vrouw, Madeleine, wou naar de stad Ze had, en terecht, nieuwe kleren nodig. Meestal, wat in 99,9% van de gevallen voorkomt, ging ik mee, met tegenzin, maar dit keer kon ik echt niet. Bij het sporten had ik mijn knie behoorlijk verdraaid en moest een weekje rust houden. Dus ging ze alleen. Wat strompelend toog ik naar de keuken en schonk me, zeker met dit prachtige weer, een heerlijke Kriek Lambiek in. Heerlijk naar buiten en lekker languit in mijn tuinstoel zat ik er van te genieten.
De bel ging en alweer strompelend, ging ik naar de voordeur. De schrik sloeg me om het hart. Daar stonden twee politieagenten (een agent en een agente) en dat was geen goed teken. “Mogen we even binnen komen”: vroegen ze en bleekjes maakte ik een gebaar van: “Kom maar verder”.
“We hebben slecht nieuws”, zeiden ze: “Uw vrouw heeft een zeer ernstig ongeluk gehad en ligt nu op de IC. U moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis, voor haar auto zorgen wij wel, maar die Opel zal niet meer te repareren zijn.” Verbaasd keek ik op en vroeg: “een Opel?” “Ja”, zeiden ze: “haar Opel Ascona met kenteken, en ze noemden een mij volledig onbekend kenteken, laat staan dat mijn vrouw in een Opel reed. Haar favoriete merk is Fiat, terwijl het mijne Citroën is.

Er klopte iets niet en vertelde hen dat luid en duidelijk. Ze keken elkaar aan en begonnen zich af te vragen wat er nu precies aan de hand was. Tijdens hun overpeinzingen ging de deur open en stond mijn vrouw daar met tassen vol, blakend van gezondheid in de kamer. Ze schrok zich een hoedje toen ze de twee agenten zag, maar vlug legde ik uit wat er gebeurd was. Meteen zei ik tegen de agenten dat ze als de sodemieter de werkelijke echtgenoot moesten gaan opsporen en stiletjes vertrokken ze, beschaamd en wel.

Ik had er geen vrede mee en belde met de Rijksdienst en vroeg om de eigenaar van de Opel met daarbij het kenteken gevend. Op de vraag waarom, vertelde ik ze dat deze mij vrijwel zeker had aangereden, maar was doorgereden. Na lang praten, het kon en mocht niet, dit moest via de politie, gingen ze gelukkig overstag. Ik kreeg een adres, vlakbij. Opgespoord in de telefoongids belde ik maar eens even. Een vrouw nam op, ik vertelde haar mijn verhaal. Ze was duidelijk iets aan het verwerken en vertelde me toen in tranen dat haar zuster (Tanja) een ongeluk had gehad en nu op IC lag. Ik toonde mijn medeleven en vroeg of wij iets voor haar konden doen. Ze zei van nee, maar haar stem vertelde me van ja. Ik wenkte mijn vrouw, gaf zeer snel de inhoud van het gesprek door en zij nam de telefoon over. Na nog geen drie minuten was het beklonken. Ze had geen auto, kon de taxiritten niet goed betalen en wilde toch dolgraag naar haar zuster. Mijn vrouw kennende, wist ik wat er zou komen. “Wij brengen en halen je wel”: zei ze, precies volgens mijn verwachting, hetgeen er op neerkwam dat ik moest rijden, zij had geen rijbewijs en was na talloze pogingen er maar mee gestopt.

Op naar het adres en daar stond een goed uitziende jonge vrouw. Ze stelde zich voor als Vera, officieel Veronique, en bedankte ons al bij voorbaat. We reden naar het ziekenhuis en vroegen naar de kamer van Tanja. Even later trad zij binnen; wij bleven natuurlijk buiten wachten. Na een tiental minuten kwam ze wat vrolijker naar buiten en vertelde ons dat het beter ging. Met enig geluk mocht haar zuster binnenkort van IC af, maar moest dan nog wel geruime tijd opknappen. Eerst nog een weekje op de gewone afdeling en dan was het beste om thuis verder aan te sterken. Wel had ze regelmatig verzorging nodig. Vera zei dat ze een tweetal weken zou vrij nemen om dit te regelen. Mijn vrouw bood, natuurlijk, spontaan aan om haar daarbij te helpen, hetgeen ze met grote dankbaarheid aanvaardde. ’s Morgens zou Vera de taken op zich nemen en ’s middags Madeleine. Zo kon Vera toch nog regelmatig naar haar werk gaan. Mijn taak was om de komende week het vervoer te verzorgen. Toch vond ik dit maar niets, het vervoer wel, maar het vervolg. “Dit wordt niks”, zei ik: : “Ze ligt de halve dag alleen en wat als er iets gebeurt of als ze simpel naar de WC moet? Kom maar even hier wonen, kamers zat en aangezien Madeleine slechts halve dagen werkt, kan dat makkelijk.”

Ze keek me stomverbaasd aan, zwenkte haar ogen naar Madeleine, maar die knikte van: :”doe maar.” Ze waren dolblij met het voorstel en namen het ook met twee handen aan.

Een week later, ik kon gelukkig weer normaal lopen, haalden we Tanja op. Voor de zekerheid hadden we een rolstoel meegenomen hetgeen niet onverstandig bleek. Tanja was nog te zwak om zonder hulp zelf te kunnen lopen. Gelukkig wonen wij in een bungalow, dus geen probleem met trappen lopen (in haar geval slepen). Er spookte iets door mijn achterhoofd en schoot opeens naar voren. “Kleren”, zei ik: “jullie hebben niet veel meer dan war je nu aanhebt.” Verduveld, dat was waar, dus fluks de auto gepakt en Vera en ik reden naar hun appartement. Binnen gekomen draaide Vera zich om en gaf me een volle kus op mijn mond. “Dank je”, zei ze en ik gaf aan dat het geen moeite voor Madeleine en mij was. We verzamelden kleren, toiletspullen en nog wat andere benodigdheden als portemonnees e.d. Alles bij elkaar was het een behoorlijke koffer vol. Tanja bukte zich voorover om hem te sluiten en ik kreeg uitzicht op een strak kontje gehuld in een beige slipje. Poef, dat zag er lekker uit. Met wat moeite kreeg ze hem dicht. “Ships”, zei ze opeens: “ik vergeet wat” en meteen vloog ze naar boven. Even later kwam ze terug met, zo te zien, make-up spullen. Koffer weer open, erbij gepropt en het ritueel van het sluiten begon weer, echter dit keer keek ik naar een sliploos kontje. Deze uitnodiging kon ik niet weerstaan en snel bevrijdde ik mijn hard geworden pik. Ze had het geluid van een rits die openging goed gehoord, maar bleef net doen of ze nog steeds met de koffer bezig was. Ik ging pal achter haar staan en duwde mijn volle erectie tussen haar lipjes. Moeiteloos gleed ik naar binnen en begon met langzame, diepe halen te berijden. Ze wou dat ik het tempo verhoogde en langzaam maar zeker voerde ik het tempo op. Ze begon mee te bewegen en al snel waren we als twee wilde tieners bezig. Na een behoorlijk aantal minuten voelde ik dat ik klaar ging komen, gaf dat aan waarop zij nog heftiger tekeer ging. Nu duurde het niet lang meer en spuitend wist ik ook haar te bevredigen. Na een wasbeurtje laadden we alles in en vertrokken naar mijn huis.

Eenmaal gezeten, keek Madeleine ons eens goed aan en zei: “Je hebt toch nog wel wat voor mij overgelaten, want ik ben geil als boter.” Vera schrok zich rot, maar ik kende mijn vrouw. Ik liep op Vera toe en begon haar uit te kleden. Mijn vrouw keek vergenoegd toe, zeker toen ze dit heerlijke lijf in volle glorie zag. Terwijl ik mij aan het uitkleden was, een halve erectie bij de gedachte aan dadelijk, verloor Vera haar schroom en liep op Madeleine af, boog zich voorover en kuste haar vol op de mond. Hevig tongend, gingen ze zo even door. Vera nam het heft verder in handen en begon Madeleine uit te kleden. Toen ook deze naakt was, legde ze haar op de grond, spreidde haar benen en bewerkte het glad geschoren kutje even goed met haar tong. Ze stopte ermee en ging dwars naast het hoofd van Madeleine liggen. Dit was voor mij het signaal en ik ging op handen en knieën voor haar zitten, duwde mijn snoeiharde staaf direct naar binnen. Ritmisch begonnen we te bewegen Vera begon haar weer te kussen, intussen met Madeleines borsten, maar vooral haar tepels spelend. Ik werd hier bloedgeil van, mijn pik zwol verder op en ik begon harder en harder te stoten. Ze begon te kronkelen en te kreunen, telkenmale mijn nog nimmer zo gezwollen en harde pik dieper in haar trekkend. Haar ademhaling werd op een gegeven zo snel, dat ik wist dat ze ging komen. Vera merkte het ook en begon in haar tepels te knijpen. Met een kreet kwam ze klaar, mij meesleurend in har orgasme. Ik ledigde me volledig leeg en lang bleven we liggen, nagenietend.

Ik wou uitrusten, maar daar hadden de dames geen boodschap aan. Eenmaal wat bijgekomen, namen ze samen mijn pik en ballen onderhanden. Alweer werd Lange Jan, Stijve Jan. Ik zag dat ze elkaars kontje aan het sappig maken waren en Vera ging toen dat gebeurd was op handen en knieën voor me zitten. Ik wist wat er nu van mij verwacht werd en zette mijn staaf voor haar reetje, drukte voorzichtig door en begon dit verrukkelijke aarsje te naaien. Madeleine bewerkte ondertussen mijn kontje met haar tong. Hoe heviger ik met Vera tekeer hoe, hoe dieper haar tong naar binnen drong. Ik stond op exploderen en deed het ook Knalhard kwam ik klaar. Madeleine maakte het karwei af door Vera te gaan likken. Opnieuw gloeiend heet wordend, gaf ik haar eenzelfde behandeling. Haar kontje stond wagenwijd open, waardoor ik direct diep kon penetreren. Madeleine likkend en ik pompend wisten we elkaar tot voorlopig een laatste hoogtepunt te brengen, vooralsnog mijn laatste want de laatste druppel was eruit geperst. Voldaan togen we naar bed om van een gezonde en opwekkende slaap te gaan genieten. Met één hoofd op mijn borst en één op mijn onderbuik vielen we in diepe slaap.

De volgende dagen waren van hetzelfde laken en pak. Vera trok bij ons in en we vormen nog steeds een heerlijke ménage á trois.

Wienie