Ik reed op de snelweg richting huis. Ik werd ingehaald. Gewoonte getrouw keek ik naar de andere wagen en tot mijn stomme verbazing zag ik dar een oude vriendin (Joke) achter het stuur. Ook zij keek en de blik van herkenning kwam in haar ogen. Ze zwaaide en ging voor me rijden. Toen werd aangegeven dat er over 1200 meter een parkeerplaats was, zwenkte met haar arm om aan te geven dat ze daar even ging stoppen. Ik reed achter haar aan en stapte uit. Zij deed dat ook en rende op me af. Met een stevige kus op mijn mond werd ik begroet. “John, hoe is het?, vroeg ze: “ik heb je al zolang niet meer gezien, wat heb je me vorige jaar toch fantastisch geholpen.”
Nu moet je weten dat zij vorige jaar grote problemen met haar man had en zeer regelmatig haar hart bij mij kwam uitstorten, zonder dat er verder iets gebeurde. Ze ging door en vertelde me dat ze eindelijk de knoop had doorgehakt en was gaan scheiden.

“Wat fijn voor je”: zei ik: “en waar woon je nu?”, haar ex-man kennende. Die zou het wel zo gespeeld hebben dat ze er bekaaid van was afgekomen. Inderdaad, hij had op de één of andere manier geld weggesluisd, waardoor zij nu op een wat armzalig huurflatje in een niet al te frisse buurt zat te verpieteren en hij riant (en met nieuwe vriendin) in hun “oude” huis woonde. Ondanks dat was het elke maand weer oorlog voordat hij de alimentatie overmaakte, meestal minder dan afgesproken, waarbij hij de ene na de andere smoes verzon. Geld zat vast, onverwachte uitgaven aan het huis, etc., etc.

Ik kreeg medelijden met haar, het was zo’n leuke, vrolijke en lieve “tante”, waarvan nu maar een schijntje over was.

Ik kreeg een idee, maar aarzelde, want ze zou het verkeerd kunnen opvatten. Ze kende me nog steeds door en door, want ze vroeg meteen wat ik eigenlijk wou zeggen.

“Wel”, zei ik: “Ik barst in de ruimte, heb in feite twee verdiepingen, op mijn slaapkamer na, bijna leeg staan. Als je wilt, kun je daar zo intrekken. Op de tweede verdieping is een aparte douche, incl. toilet. Het enige wat ik niet dubbel heb is een keuken.” Haar reactie was onvoorstelbaar. Ze danste bijna van vreugde. “Of ik dat wil, wanneer kan het, hoe sneller hoe beter”. We spraken af dat ik haar a.s. zaterdag zou komen ophalen met een busje om haar spullen meteen te kunnen meenemen. Dat was niet nodig op haar kleren en wat persoonlijke bezittingen na, de rest van het armzalige zooitje was onderdeel van de schandalig hoge huur.
Toch regelde ik maar een busje, want je weet maar nooit. En inderdaad, al die kleine dingen, de kleren, beddengoed, potten en pannen, vazen, enzovoort, enzovoort, namen toch aardig wat ruimte in beslag. Bij mij thuis aangekomen, inspecteerden we de kamers. Ontbrak er nog wat? Stoelen, tafels, een bank, een bed, nee alles was aanwezig. We laadden alles uit en fanaat begon ze de kamers in te richten. Gelukkig bevielen de kleuren haar prima, want ik had nog geen half jaar geleden de zaak laten opknappen.

Na een half uurtje kwam ze naar beneden en nodigde me uit om het resultaat te bezien. Ze had van alles verplaatst en het zag er knus en gezellig uit. Ik complimenteerde haar daarmee en zowaar, ze kreeg een blos op haar wangen.

We gingen naar beneden en ik ontkurkte een fles wijn. Heerlijk nippend babbelden we over van alles en nog wat, tot ze opeens vroeg wat de huur was. Mijn antwoord was simpel. Als zij zou meewerken in het huishouden dan was alles goed. Voor het grote werk had ik een werkster, dus het zou wel meevallen. “En koken”: vroeg ze. Nu knutsel ik zelf nogal graag in de keuken, dus was mijn antwoord: “Dat doen we samen, ik vind het veel te leuk.”

Wat ik eigenlijk nog niet wist, was of ze werk had. Ik vroeg het haar en helaas, momenteel had ze geen baan. Ze was bloemist, maar met alle ellende en toestanden was dat even in het verdomhoekje gekomen. Nu ken ik de plaatselijke bloemist goed, we boulen al jaren samen, dus vroeg ik hem bij onze volgende ontmoeting (wedstrijd mag je het niet noemen, daar zijn we beiden te slecht voor) of hij nog gekwalificeerd personeel nodig had. “Je komt als geroepen”, zei hij: “mijn vaste kracht gaat verhuizen en wel een behoorlijk eind hier vandaan, dus laat hem/haar maar op proef komen.” Zo geschiedde het en na nog geen twee weken had ze een vaste baan; hij was echt enthousiast over haar. Kennis en kunde, maar het belangrijkste is: “ze heeft er gevoel voor. Als het zo voortduurt dan mag ze zelfs gaan inkopen.” Zij, maar ook ik, oftewel wij waren zo trots als een pauw.

De maandag erop ging ze echt aan de slag. Ze werd weer de oude en kwam fluitend “thuis”. We kookten samen en ondanks haar ruime kamers boven, zat ze ’s avonds meestal gezellig beneden. Ik begon verliefd op haar te worden, maar dorstte geen pogingen te ondernemen. Ze was al zo teleurgesteld in het leven, dat een hitsige man het alleen maar verder kon verstoren, terwijl ze nu net weer op orde kwam, haar leven onder controle had en er duidelijk van genoot.

De dagen verstreken en het was heerlijk. Helaas moest ik voor mijn werk naar het Midden-Oosten. Er was een probleem bij een raffinaderij, dus mocht ik weer. Ze zwaaide me op Schiphol uit en zei wel dat ik elke avond moest bellen. Dat deed ik, soms mijn gevoelens over deze rotklus (problemen met werknemers, een ontoegankelijke baas, hitte en smerigheid) uitend. “Wacht maar tot je thuis bent, dan staat je lievelingseten bijna klaar, maar wordt pas opgediend als je heerlijk hebt gedoucht. Ze weet dat ik in bad gaan vreselijk vind; ik probeer het één keer per jaar en ben er na drie minuten weer uit, pak snel weer een douche en voel me dan weer prima.

Na een rotvlucht, vertraging op vertraging, kwam ik eindelijk thuis. Ik opende de deur en de heerlijke geur van Boeuf Bourgignon kwam me tegemoet. Ik kuste haar en voor het eerst draaide zij haar hoofd zo dat de kus direct op haar mond terecht kwam. Ondanks deze nogal onschuldige kus werd ik er best wat opgewonden van, dus maar gauw naar boven. Ik nam een heerlijke douche en nu goed ontspannen, liep ik naar de slaapkamer om nieuwe, schone kleren aan te trekken. Hier had ze ook duidelijk huis gehouden, want van de, voor mij georganiseerde chaos was niets meer over. Alles lag keurig opgevouwen en gestreken in de kast. “Jemig, wat een schat”: dacht ik hardop. “Ben ik ook”: was tot mijn schrik de reactie vanuit de gang. Ik barstte in lachen uit en kleedde me aan.
Beneden gekomen, vroeg ik hoe het was geweest. Ze keek me met schuldige ogen aan en vertelde me dat ze zich nogal eenzaam had gevoeld, ondanks mijn dagelijkse telefoontjes. Maar dat had ze wat aan gedaan. Mijn hart sloeg van schrik over, had ze een nieuwe vriend, waren ze hier of bij hem bezig geweest, wat was er in vredesnaam gebeurd?

Ze wist donders goed wat er door mijn hoofd speelde, maar lachte geheimzinnig. “Eerst nog een kus en dan kom je het te weten”. Ik gaf deze toch wat afwezig en ze mokte. Okay, opnieuw en dit werd er één van de eerste categorie. “Kom maar mee”: zei ze, me liefkozend over mij hoofd aaiend. Ze ging me voor naar de keuken en ik dacht aan niks meer. Wat was er aan de hand?

“Nu rustig hier staan, één voet naar achteren en dan zul je het zien.” Ik deed het maar en met een zwiep opende ze de deur naar de bijkeuken. Vier poten dik en een zwarte vacht kwam op me afstormen. Het likte, kwispelde en besnuffelde. Ik was meteen verkocht. Wat een totebel (goede zins des woords) was dit. Al gauw lagen we stoeiend op de grond en er zat geen greintje kwaad in. Lachend kwam ik overeind. “Waar slaapt zij, want het was een teef?” Gelukkig zei ze dat zij een mand had in de woonkamer. Gelukkig maar, want als ik iets smerig vind, is het wel honden in je slaapkamer, laat staan in je bed. Die mensen zij echt gestoord.

De woonkamer voor haar bleek echter mijn woonkamer te zijn. Blozend en stamelend vertelde ze mij dat ze alles had geprobeerd om Twinka mee naar boven te nemen, maar het beest weigerde stelselmatig de trap op te gaan. Bij de eerste trede aangekomen, zette ze haar poten daarop, liet wat kermende geluiden horen en droop af. Vooruit maar. Zij zou de hond uitlaten, eten geven, borstelen en voor haar prikken naar de dierenarts gaan. Ik zag het al voor me; toen ik zeven was wou ik salamanders. Alles werd in gereedheid gebracht en wel twee weken deed ik er alles aan. Schoonmaken, voederen en tijdenlang turen. Het enthousiasme ging over en het kwam op mijn ouders neer.

Het werd zoals ik al had gedacht,. Ze was druk, druk, druk en Twinka werd mijn deel, overigens niet tot mijn spijt, want het was een drol van een hond. Nooit agressief, altijd willen spelen en aanhankelijk. We werden onafscheidelijke vrienden. Heel soms liep Joke mee, maar als het regende, zeker niet.

Op een nacht hoorde ik rare geluiden beneden. Twinka lag te “huilen” of wat daar voor doorgaat. Met een sprint was ik beneden en er was iets behoorlijk mis. Wat wist ik niet, maar ze had ergens behoorlijk pijn. Ik kleedde me snel aan, maakte Joke wakker en zei dat we naar een dierenarts moesten. Naakt stapte ze uit bed, een prachtig figuur, maar het deed me even niets. Ze schoot wat aan en voorzichtig droegen we de hond naar de auto. De nachtpraktijk was een eindje rijden en Joke viel weer in slaap, niet voordat ze me een kus op mijn wang had gegeven en nog net kon zeggen: “dank je”.

Aangekomen waren we gelukkig direct aan de beurt. De dierenarts onderzocht haar zorgvuldig en constateerde een eenvoudig probleem. Constipatie. ‘Wat heeft ze gegeten?”. We keken elkaar aan en wisten niets geks te verzinnen. Hij gaf haar een spuit in haar darmen en liet haar daarna los op een soort binnenplaatsje waar alles eruit kon komen. Een soort brandspuit om de rommel weg te spoelen lag al klaar. Nog geen vijf minuten later kledderde het. Ze had de tot houtskool verbrandde haardblokken maar eens aangevroten.

Opgelucht reden we naar huis, gaven haar nog wat van het spul om de darmen rustig te houden en togen weer naar boven. Ze ging haar kamer in en ik de mijne. Ik was moe en besloot om anders dan anders mijn boek (het zoveelste) maar niet uit lezen en deed het licht uit, draaide me om en lag te woelen. Ik kon niet slapen, ze spookte me door het hoofd.

Ik hoorde wat en dacht: Jemig, de hond weer onvers?. Maar nee, de deur ging zachtjes open en daar stond Joke, naakt en begeerlijk. Zonder aarzelen liep ze op mijn bed af en kroop naast me. “Dat willen we toch alle twee”: smiespelde ze in mijn oor, terwijl haar hand zich zachtjes, krabbelend over mijn buik, naar beneden bewoog. Bij de eerste aanraking vloog hij al omhoog en ze kirde daarom. “Is die wat tekort gekomen, alleen maar handwerk gedaan?” Ik kon een geen woord uitbrengen, zo opgewonden was ik. Ze wist er raad mee. Haar tong ging via mijn borst naar beneden en daar omvatte deze mijn volle wasdom. “Ik wil je zaad in mijn mond en daarna in mijn kut. Ook mag je me in mijn kontje neuken, want ik ben zo vreselijk geil. “Sorry, maar het is zo”. Ze pijpte me totdat ik het niet meer kon uitstellen en mijn heftige zaad vloog in haar mondje. Ze slikte alles door en ging even weg om zich te verfrissen. Ze kwam de kamer weer binnen met een vochtige handdoek, waarmee ze mijn nog half stijve pik schoonmaakte. Onder deze aanraking begon hij weer verder te groeien en ik wou niets anders dan met haar vrijen. Neuken totdat we beiden niet meer konden. Maar eerst haar verder opgeilen. Ik legde haar op bed, trok haar benen over mijn schouders en duwde mijn tong diep in haar natte kutje ervoor zorgend dat haar genotsknobbeltje ook stevig bewerkt werd. Ze begon te kronkelen en te hijgen. Ik omvatte haar billen en kneep er zachtjes in. Haar lichaam begon te trillen en met een kreet kwam ze klaar. “Mijn hemel”, zei ze: “zo ben ik nog nooit gebeft, zalig.”
We rustten even wat uit, onderwijl elkaars lichaam verder verkennend. Ze merkte dat ik erg gevoelig was op mijn dijbenen en liesstreek. Haar borsten waren gevoelig, maar haar anus sloeg alles. Als je daar over wreef, werd ze direct bloedgeil. Zo zorgden we er bij elkaar voor dat we aan een volgende ronde konden beginnen.

Zij nam het initiatief en ging op haar knieën voor het bed liggen met het hoofd op het bed. Ik stapte uit bed en drukte mijn stijve pik tegen haar kutje. Ze was zo glad en nat dat hij moeiteloos naar binnen gleed. Met een rustig tempo begonnen we te neuken. Op het moment dat ik voelde dat mijn pik verder begon te zwellen, verhoogde ik het tempo. Zij reageerde door haar kutje regelmatig samen te spannen. “Ik ga komen”: schreeuwde ik bijna. Ze kneep haar kutje harder samen en begon te schokken, waarbij ze haar kutje steeds verder naar achteren drong. Mijn ballen ketsten nu steeds tegen haar verrukkelijke kontje. Ik voelde haar krampen en na nog een paar diepe stoten kon ik alles loslaten. Mijn zaad spoot diep in haar en dat was voor haar ook het einde. Ons orgasme was volledig.
Na een paar minuten was ik weer op orde en mijn pik was nog wel stijf maar niet keihard meer. Nu was het het goede moment. Ik zette mijn pik tegen haar aarsje, dat al goed vochtig was. Moeiteloos gleed ik naar binnen. Ze kreunde van genot en vroeg me haar harder te neuken. Ik verhoogde het tempo iets en niet veel later was mijn pik weer snoeihard. Met grote stoten drong ik dieper en dieper in haar kontje. Ze kneep ook dit keer, maar nu met haar anus. Elke keer als ik haar volledig penetreerde, trok ze haar sluitspier helemaal aan, waardoor min eikel bij het teruggaan geweldig werd bewerkt. Daar ik al een paar keer was klaar gekomen, duurde het heerlijk lang voordat mijn ballen weer begonnen te borrelen. Mijn pik groeide weer en ik begon heftiger te stoten. Haar kreetjes waren niet van de lucht. Nog enkele stoten en ik zou weer klaarkomen wist ik en vertelde har dat. Ze reageerde door haar kontje naast het knijpen mee te laten bewegen. Als ik naar binnen ging, duwde ze haar kontje naar achteren en andersom. Mijn pik zwol tot ongekende grootte en met een laatste stoot spoot ik haar darmen vol. Deze ontlading gaf haar het laatste zetje en ook zij bereikte een hoogtepunt.
We wasten ons en kropen terug in bed. Met haar hoofd op mijn borst, mijn armen om haar heen vielen we in een tomeloze slaap.
De wekker maakte ons wakker. We kusten elkaar en maakte er nog even een vluggertje van. Helaas was het tijd om aan het werk te gaan, maar met het vooruitzicht op de avond/nacht vloog de tijd om.

Zo gaat het nu al tijden met één uitzondering. Ze slikt de pil niet meer.

Wienie