Zaterdag middag, ik reed naar de garage toe om mijn auto op te halen die ik ’s morgens had weg gebracht voor een onderhoudsbeurt. In het voorbij rijden van de showroom ving ik een glimp op van een dame in een leuk jurkje. Ik haastte mij naar binnen naar de receptie, maar in geen velden of wegen was de dame in het jurkje te bekennen. Aan de receptie kreeg ik door dat het nog een klein kwartiertje tot 20 minuten kon duren eer mijn auto klaar was. Ik accepteerde dit, retourneerde de huurauto en wilde eigenlijk auto’s gaan kijken toen vanaf het toilet de dame in het jurkje kwam aangelopen. Ze zag er echt goed uit van zo dichtbij en ze ging richting de wachtkamer van de receptie. Kennelijk had ze ook haar auto weg gebracht voor onderhoud. Ik besloot om het kijken naar auto’s maar even uit te stellen en mij ook in de wachtkamer te voegen. De dame ging aan een lange ovale tafel zitten en bladerde door een boekje. Ik stelde mij op aan de korte kant van de tafel en deed of ik ook een boekje zat te lezen. Na enige tijd zag ik tot mijn verbazing dat ze haar (vrouwelijke) positie met de benen over elkaar, veranderde tot beide benen naast elkaar met een toch ietwat ruime inkijk. Helaas vanaf de plaats waar ik zat kon ik niet in of onder haar rokje kijken. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en mij aan de andere zijde van de tafel, recht tegenover haar te settelen. Als excuus gebruikte ik de krant, want op de korte kant van de tafel was geen ruimte om een krant te lezen. Vervolgens wilde ik mijn schoenveter als smoes gebruiken om eens te bukken onder de tafel en te kijken, helaas maar waar droeg ik instappers zonder sokken. Nou ja een keer friemelen onder de tafel aan mijn voet kan geen kwaad. Ik schoof mijn stoel naar achter en dook onder de tafel om eens aan mijn schoen te rommelen. De dame in kwestie reageerde direct door haar benen weer te kruizen, dit was dus een té opvallende beweging. Ik schoof mijn stoel weer naar voren, iets minder ver dit maal en ging weer zogenaamd de krant lezen. Mijn mobieltje piepte, ik kreeg een sms binnen en hield mijn mobieltje onder de tafel op schoot om deze te lezen. Tegelijkertijd dat ik een super idee kreeg stond mijn buurman, 2 stoelen verder, op want zijn auto was klaar. Dit was exact wat ik nodig had om mijn snode plannen uit te voeren. Ik zette de digitale camera van mij telefoon aan en probeerde of ik erop kon zien vanuit de positie waarin ik zat. Helaas was het niet mogelijk om via deze hoek op het scherm te kijken en niet op te vallen voor de dame aan de andere kant van de tafel. Ik besloot gewoon elke keer een foto te nemen. Ik begon met mijn telefoon te rommelen en zette de sluitertoon uit. Gelukt, net op moment dat ik de op de telefoon en foto wilde maken zag ik dat de dame anders ging zitten. Ik waagde mijn geluk en knipte de foto. En inderdaad het resultaat mocht er zijn, ik had een foto geknipt en de dame haar moderne hoog gehakte schoenen stonden weer naast elkaar op de grond op enige afstand van elkaar. Dat was ook niet zo moeilijk want dat was het enige wat erop stond. Het waren van die sexy open hoge haken met een zo’n doorlopende hak uit 1 stuk van voor naar achter. In mijn enthousiasme had ik een beetje te schuin gefotografeert, het waren sexy schoenen maar het was eigenlijk niet geheel waar ik naar op uit was geweest. Ik verwijderde de foto en probeerde het opnieuw, ditmaal met succes. Echter de ruimte tussen ons aan die ovale tafel was toch best groot en hoewel de camera toch 2.0 megapixel kwaliteit had, was het resultaat op mijn kleine schermpje een beetje magertjes. Ik zag haar beide knieen en haar rokje, maar het resultaat was nog niet wat ik wilde. Ik probeerde het nog eens en nog eens, allemaal het zelde resultaat. Ik wilde net de zoom functie van de camera aan zetten toen de dame wederom schuifelde op haar stoel, ik keek haar aan, ze keek me recht in het gezicht aan en lachte me vriendelijk toe. Enfin, met ingezoomde camera stand beproefde ik mijn geluk nogmaals. Wow, wat een resultaat, maar helaas waren haar benen niet ver genoeg van elkaar om überhaupt te kunnen zien of ze een slip aan had. Ik kon redelijk ver naar binnen gluren maar nog net niet ver genoeg. Op dat moment stond de dame op en liep weg uit de wachtkamer. Ik verbaasde me over deze actie omdat er nog niemand was geweest om te zeggen dat haar auto klaar was. Al balende zette ik mijn camera uit en beantwoorde de sms die ik binnen had gehad. Na ongeveer een minuut of 2 kwam ze terug de wachtkamer ingelopen, tapte een glaasje water en ging weer recht tegenover me zitten. Ze zat nog geen 5 seconden of mijn telefoon piepte weer dat er een sms binnen was gekomen. “Zo, ze moeten je wel hebben vandaag” zei de dame, ik lachte vriendelijk en zei dat het wel mee viel. Ik deed alsof ik geïnteresseerd was naar de sms en hield mijn telefoon onder de tafel. In werkelijkheid stelde ik mijn telefoon weer in op camera stand met zoom. Ik besloot om niet te wachten want de dame was weer aan het schuifelen en nam gelijk een aantal foto’s achter elkaar. Nadat ik mijn telefoon weer boven de tafel hield en de de genomen foto’s bekeek, deed ik de schokkende ontdekking dat de dame niet alleen haar benen verder uit elkaar had gedaan, maar doordat het rokje iets hoger lag dan op de eerste serie gunde ze me op die manier een blik op.... Ja inderdaad stilte viel en mijn mond bijna open op de tafel. Deze dame ergens eind 30, hooguit begin 40 had geen slipje aan! Ik had een 3 tal foto’s geschoten van een keurig met een klein lijntje geschoren vrouwlijk schaamdeel.

Opgewonden als ik was en hongerig naar meer, hield ik de telefoon weer op camera stand onder de tafel. Weer schuifelde ze op haar stoel en ik was bang dat ze, in mijn nadeel, was gaan verzitten. Ik schoot 2 foto’s en haalde de telefoon weer boven de tafel. Ongelovelijk maar waar had ze haar linkerbeen ietwat schuin tegen het fauteuiltje gezet waardoor ik nog meer inkijk had verkregen. Ik besloot dan ook niet langer te wachten en nog meer foto’s te schieten. Enfin 10 foto’s verder werd helaas mijn droom verstoord door de man van de receptie dat mijn auto klaar was. Ik stond op deed mijn telefoon in mijn zakken en liep richting de balie. Ook de dame haar auto was klaar en zij voegde zich naast me aan de balie. Ik wenste iedereen inclusief de dame een prettig weekend en liep naar buiten om mijn auto te zoeken. Waar ik hem had weg gezet stond hij niet, ik liep dus weer terug om te vragen waar mijn auto stond en op mijn weg naar binnen kwam ik de dame tegen die net naar buiten liep. Ze lachte weer vriendelijk en ik lachte beleefd terug, ze moest een weten..... Mijn auto stond inderdaad aan de andere kant meldde de baliemedewerker en ik liep weer naar buiten. Buiten aangekomen stond de dame om de hoek bij de ingang te wachten. Toen ik haar wilde passeren draaide ze zich naar me toe met haar sigaret. Ik dacht dat ze wat wilde vragen dus ik keek haar aan. “Zijn ze goed gelukt?” Ik vroeg me af wat ze bedoelde en besloot de eeuwige onschuldige te spelen. “Wat bedoelt u?” vroeg ik haar. “Nou die foto’s die je hebt gemaakt, zijn die goed gelukt?” “Fffoto’s?” Stamelde ik eruit. “Kom, niet zo onschuldig doen, we weten beiden waar je mee bezig was.” Ik wist niet wat ik moest zeggen ik was sprakeloos, deze dame heeft mij gewoon door, hoe had ze dat in vredesnaam kunnen zien? Het antwoord liet niet lang op zich wachten. “Luister, je plan was bijzonder goed, en in principe had ik er nooit achter kunnen komen, je pech was dat ik via het schuine raam achter je alles kon zien waar je mee bezig was.” Het had geen zin me nog verder te verzetten, ik was helemaal vergeten dat we in een door glas omgeven wachtkamer zaten en was dus overduidelijk betrapt. Ik moest proberen mijzelf te redden, want voor het zelfde geld klaagde deze dame me nog aan ook. “Ok mevrouw, u heeft gelijk ik ben schuldig, ik zal er niet verder om liegen, ik zal de foto’s onmiddelijk verwijderen van mijn telefoon en bied u hierbij mijn welgemeende excuses aan.” “Wie heeft gezegd dat je ze moest verwijderen? Ik zou ze graag willen zien als het kan.” Ik stelde de dame voor om ergens wat te gaan drinken als ze tijd had, want hier op zaterdag middag voor de ingang van de garage leek me nou ook niet echt de geschikte locatie. Ze stemde in mij achterna te rijden naar iets. We reden naar een café dat niet te ver uit de buurt lag ik en ik zocht een tafel uit die een beetje verder weg lag van de andere tafels. “Ben je verlegen of hou je niet van pottekijkers?” lachte ze. Ik verklaarde dat ik het met opzet deed en dat de situatie al pijnlijk genoeg was voor me om het ook nog eens met anderen te delen. Ze knikte instemmend en nam plaats. “Nou laat maar eens zien wat je er van hebt gebakken.” Ik haalde mijn mobiele telefoon weer uit mijn zakken en bladerde naar de foto’s. Ik hield de telefoon met opzet op de “preview mode” hopende mijzelf te kunnen excuseren dat de kwaliteit toch niet zo best was. De ober kwam, en we bestelden, ik zelf nam een Ice Tea en de dame nam een wit wijntje. “Alcohol en zo dadelijk toch weer autorijden?” vroeg ik haar. “Ja, ik weet dat het niet mag, maar ja, stiekem foto’s maken van onwetende en onschuldige dames mag ook niet” Ze lachte heel vriendelijk en knipoogde erbij. Ik voelde me toch erg slecht hierover, maar goed we gingen verder met de foto’s. “Jeetje, ze zijn wel erg klein zo, en met dit zonlicht zie ik al helemaal niets.” Opluchting begon zich meester van me te maken, het zou misschien toch wel meevallen allemaal, niets was minder waar helaas... “Ik moet ze zien op de computer anders kan ik er niets van zeggen.” Ik vroeg haar hoe ze dat wilde doen, maar kreeg prompt de reactie dat ik dat maar aan haar moest overlaten. Ze klapte mijn telefoon dicht en gaf hem terug. Onze drankjes kwamen inmiddels en ik maakte een toast beweging, de dame antwoorde mijn toast en nam een kleine slok van haar witte wijn. “Één glas mag toch wel?” Ik knikte instemmend ik wilde haar niet te veel in het vaarwater zitten. Ze leunde wat achter over om haar gezicht in de zon te houden en op dat moment kregen we kennelijk beiden het zelfde idee. Ik zou echter nooit meer durven om dit bij deze dame te doen, maar kennelijk had de dame andere plannen. “Alles leuk en aardig, we zitten hier wel zo lekker in het zonnetje, maar hoe heet je eigenlijk?” Ik stak mijn hand uit over de tafel en stelde mijzelf voor. “Aangenaam ik ben Max.” “Hai Max, ik ben Evelien en ik vind het ook aangenaam om kennis met je te hebben gemaakt. Maar zou je het niet nog eens willen proberen?” Ik hield me van de domme maar wist eigenlijk goed wat ze bedoelde. “Zou je niet nog een paar foto’s willen maken?” Ik antwoorde dat ik dat met alle plezier deed, maar vroeg wel wat ze precies bedoelde. “Nou, gewoon hier foto’s maken met je telefoon net zoals je bij de garage hebt gedaan.” Nadat ik eens om mij heen gekeken had en zag dat er niemand mij kon zien, stemde ik volmondig toe. Evelien verschoof haar stoel zo dat ze recht tegenover mij zat. Ze ging weer achterover leunen met haar gezicht in de zon, en ik haalde mijn telefoon weer uit mijn zak. Ik stelde de camera in en begon weer foto’s te maken. “Zie je het beter als bij de garage?” vroeg Evelien. Ik antwoorde dat de ruimte inderdaad korter was maar dat ik door de lichtinval net wat minder zag. Wat ze toen deed leek gewoon een droom voor vele mannen. Ze legde haar linker been net als in de garage wat hoger tegen de zijleuning van het stoeltje en zei; “Probeer het nou eens.” Zo gezegd zo gedaan. Evelien wisselde nog een paar maal van zit houding, maar de laaste houding was absoluut de beste. Ze had haar linkschoen op de stoel gezet haar knie boven de tafel uit en hield haar rechter been een beet schuin naar rechts. Ik nam snel 2 foto’s maar besloot ook nog een filmpje van het geheel te schieten. Terwijl ik aan het filmen was, haalde Evelien een vinger tussen haar schaamlipjes heen. Ze dacht waarschijnlijk dat ik dit op foto’s nooit zou zien maar ik was aan het filmen. Ik stopte met filmen en hield mijn telefoon demonstratief boven tafel. Evelien begreep de hint en ging gelijk fatsoenlijk zitten. De drankjes waren snel genuttigd en ik keek Evelien vragend aan. “Kom vanavond na 20:00u naar dit adres, mijn man is dan naar de bridge avond en blijft lang genoeg weg zodat we de foto’s kunnen bekijken.” Ze schoof me een briefje over de tafel waar ze net haar adres had opgeschreven en stond op. Ik nam het briefje in ontvangst vroeg of ze echt niets meer wilde drinken. Ze antwoorde dat ze genoeg had gedronken en dat ze nu naar huis ging, maar dat ik in ieder geval geen foto’s mocht wissen. Ik beloofde dat ik niets zou wissen en stond ook op om binnen te gaan betalen. Toen ik terug buiten kwam zag ik nog net haar cabrio de straat uit rijden.

Ik reed naar huis en sloot snel mijn telefoon via bluetooth aan op de computer en kopieerde alle foto’s en het filmpje. Oei oei, zelfs de eerst foto’s zonder zoom waren goed genoeg, het was alleen het kleine schermpje waarom ik niets zag. Maar ik deed tevens een ander schokkende ontdekking, want na wat gezoom en lichter maken van de eerste serie foto’s, bleek dat Evelien tijdens de eerste serie foto’s een witte slip of string droeg! Ze had me dus kennelijk vanaf het eerste moment door en had mij zelfs in de kaart gespeeld om tijdens die 2 minuten afwezigheid haar slipje uit te trekken en terug te komen. Ze heeft het spel meegespeeld dus mijn schuldgevoel nam met het foto’s kijken terug tot 50%. Ik maakte mij dus op voor wat er ging komen, ik nam een lekkere douche, at wat en besloot toen met laptop, digitale camera en telefoon richting het door Evelien opgegeven adres te gaan.

Lezen hoe het verder gaat, lees deel twee :)