Smachtend kijkt ze naar hem. Haar handen trillen en haar tong volgt even de lijn van haar lippen. Hij merkt het niet eens en zonder om zich heen te kijken trekt hij zijn shirt uit. Een gebruinde borstkas glinstert in het licht van de tl-buizen, zijn fel blauwe ogen glijden even door de kille ruimte. Plotseling, grijpen de blikken elkaar vast. Enkele milliseconden lijken een eeuwigheid te duren, gevangen in elkanders ogen kunnen ze enkel kijken naar elkaar. Het meisje bloost, een rode gloed trekt over haar wangen. Verbeeldt ze het, of leek er een lach om zijn mond te komen? In de ogen van de jongen hangt een mysterieuze glans. De twinkeling die ze hebben als hij met hen is, lijkt even te verschijnen. Denken ze hetzelfde? De glanzende blauwe, en de heldere grijze lijken voor eeuwig met elkaar verbonden. Dan, na wat uren zouden kunnen zijn, trekt het meisje de onzichtbare draad tussen hen kapot. Ze slaat haar ogen neer en tuurt tussen haar wimpers door naar de persoon van wie ze zo veel houdt. Zonder verder aandacht te schenken aan de mensen om hem heen trekt de jongen vlug een sweater over zijn hoofd. Het groen weerkaatst in zijn ogen en in een flits ziet het meisje dat zijn boxer exact de zelfde kleur heeft. Een lachje trekt om haar mond. Geïnteresseerd bekijkt ze de boxer. Groen. Een grijze rand tegen de onderbuik aan. Het grijs is exact hetzelfde als de binnenkant van de capuchon. Een tweede glimlach speelt rond haar lippen. De aftekeningen van een redelijk grote inhoud zijn duidelijk zichtbaar in het felle tl-licht, maar hij gunt haar niet de kans om er lang naar te kijken. Met vlugge bewegingen schiet hij in een spijkerbroek, stapt zonder ook maar één veter los te maken in een stel rode gympen en haalt met twee handen zijn haren door de war. Zou hij het merken dat ze zo geïntrigeerd naar hem kijkt? Hij pakt zijn spullen op, mompelt een groet en loopt richting de deur. De zolen van zijn schoenen kraken terwijl hij over de koude vloer loopt. Gefascineerd kijkt ze hem na. Het liefst was ze naar hem toe gerend, hem om zijn hals gevallen. Het allerliefst had ze hem innig gezoend. Maar hij kijkt niet meer om. Wanneer ze naar buiten loopt, meent ze nog zijn geur te ruiken, zijn aanwezigheid te voelen en zijn ademhaling te horen. Plots, een rilling trekt door haar lichaam, haar hart slaat opeens dubbel zo snel. Twee handen drukken plotseling op haar schouders, ze voelt een ademhaling in haar nek. Is híj het? Omdraaien durft ze niet, met haar hand tast ze naar achteren. Haar vingertoppen raken een zachte stof, zonder te kijken dwaalt haar hand over het lichaam achter haar. Haar hand glijdt naar beneden, zonder dat het meisje er bij nadenkt. Plotseling is er een overgang. De warme zachte stof is weg en over een even warme zachte huid strelen de vingers van het meisje terwijl haar hart nog steeds overuren maakt. Haar vingertoppen aaien langzaam door de zachte haartjes op zijn onderbuik, terwijl ze zachtjes hijgend uitademt. Zonder na te denken draait het meisje zich om, haar hand nog steeds tegen het warme lichaam achter haar. Haar blik naar achteren wordt beantwoord met een tedere kus. Voor ze haar ogen sluit ziet ze nog net twee felblauwe ogen waarin tientallen lichtjes branden. Zijn tong duwt tegen haar lippen, zijn handen glijden over haar lichaam en het meisje opent voorzichtig haar mond. Zijn zachte tong vindt de hare, en langzaam begint de jongen er mee te spelen, kleine rondjes draait hij om het puntje van haar tong terwijl zijn handen niet kunnen kiezen tussen haar borsten en het warme plekje tussen haar benen. Wanneer ze elkaar los laten, kijken ze elkaar aan. Zonder iets te zeggen weten ze het allebei, ze hebben hier zo lang op gewacht... De hand van de jongen grijpt naar die van haar. Hij trekt haar mee naar een veel te dure, zilvergrijze auto. Zonder wat te zeggen opent hij de portieren en helpt hij het meisje naar binnen. Nog voordat ze zitten legt hij een hand op haar bovenbeen. Het korte rokje van het meisje kruipt onbedoeld omhoog, maar hij maakt daar handig gebruik van. Vliegensvlug schuift hij zijn hand onder de dunne stof. Hij laat zich niet afschrikken door het meisje wat even gaat verzitten en met één vinger aait hij zachtjes over het witte satijn van haar slipje. Er gaat een rilling door haar lichaam heen. Dan, zonder er bij na te denken, grijpt het meisje naar de knoop van zijn spijkerbroek. Hij laat het gebeuren, terwijl hij met één hand de schermen voor de ramen laat zakken zodat de auto compleet verduisterd is. Wanneer het meisje na even prutsen de broek open heeft, ziet ze het groen van de boxer. Ze glimlacht en streelt met haar hand over te bobbel in zijn broek. De auto is groot, maar nog steeds te krap voor wat de jongen eigenlijk op het moment zou willen. ‘Overhaast niets’. Een gedachte die plotseling in zijn hoofd opkomt. Overhaast niets… Wanneer het meisje voorzichtiger dan eigenlijk nodig is de boxer naar beneden trekt, houdt de jongen voor een moment zijn adem in. Hij heeft immers ook zijn onzekerheden en vragend kijkt hij haar aan. Alsof ze voelt wat hij bedoelt, glimlacht ze naar hem, haar kleine linkerhand om de rede van zijn onzekerheid. Langzaam schuift ze haar hand op en neer, het puntje van haar tong tussen haar smalle lippen en wat plukken haar voor haar gezicht. Met een teder gebaar veegt hij de donkere haren achter haar oren en tilt hij haar kin omhoog zodat ze elkaar aankijken. Hij zegt niks, maar zijn ogen spreken: hij houdt even veel van haar, als hij van hem. Dan, alsof er een stroomstoot door hen heen gaat, laten ze elkaar los. Het meisje trekt haar rokje naar beneden en de jongen knoopt met een vlugge beweging zijn rits dicht. De schermen voor de ramen gaan met een zacht ruisend geluid weer omhoog, en de jongen buigt zich naar het meisje toe. Zachtjes drukt hij een kus op haar lippen, trekt hij het linker portier open en loopt weg, het meisje verbijsterd achterlatend. Overhaast niets.