Wanneer ik de parkeergarage binnen kom, zie ik twee plaatsen naast mij een auto met de motorkap omhoog staat. Voorover gebogen een vrouw, die in de motor kijkt met een blik die verraadt dat ze toch niet weet wat ze doen moet. Als ik goed kijk, zie ik dat het Karin is, die twee etages boven mij woont. Ze is getrouwd en heeft twee, rustige en lieve, kinderen.

(Toen ik onlangs nadacht over de top vijf van de vrouwen in de flat, was ik haar helemaal vergeten. Ten onrechte, want Karin ziet er echt goed uit met haar volle gezicht en leuke licht rossig koppie met half lang haar. Ze is niet groot, maar heeft een fors postuur met flinke borsten en billen en een paar stevige dijen. Ik zie haar niet veel, maar ze begint vaak een praatje en lacht dan veel. Ik besluit haar alsnog in de top vijf te zetten).

Ze heeft me niet aan horen komen, want als ik vraag wat er aan de hand is, kijkt ze verschrikt op, maar als ze mij ziet, begint ze te glimlachen en legt uit dat de auto niet meer starten wil. Waarschijnlijk is de accu leeg, want de binnenverlichting was blijven branden. Aan de accu is niets te zien, maar als ik de auto start, doet die helemaal niets meer. Tja, zeg ik tegen haar, als ze mij hoopvol aankijkt, ik heb geloof ik nog wat startkabels. Ze begint weer te lachen en zegt dat ze mij eeuwig dankbaar zal zijn als ik hem weer aan de praat krijg.
Ik kijk haar eens goed aan en constateer dat ze er leuk uit ziet. Ze draagt een heel strakke spijkerbroek met daarover, omdat het al wat kouder wordt, een trui en een kort zwart leren jack. Haar trui zit zo strak dat haar borsten goed uitkomen. Ik vraag of ze vanavond nog weg moet, maar ze wilde alleen maar de auto verplaatsen zodat haar ouders, die morgen op de kinderen komen passen, een parkeerplaats hebben. Als ik hem weer aan de gang krijg, kan je zo nog even een stukje rondrijden, dan is de accu weer opgeladen, vraag ik.
Ze zegt dat het lastig wordt, want haar man zit voor een paar dagen in het buitenland en de kinderen zijn nu alleen boven. Dat kan wel voor even, maar een tijdje rondrijden is er niet bij. Na enig gepruts, lukt het mij zowaar de auto weer te starten. Nadat ik de startkabels heb opgeruimd, sla ik de motorkap dicht en kijk Karin weer aan. Ze komt naar me toe en geeft me drie zoenen op mijn wangen. En nu, vraag ik. “Je mag er nog wel drie hoor”; zegt ze plagend, maar ik antwoord dat ik bedoel, hoe nu verder met de auto.
Ze wil wel een klein stukje rijden, maar dat zal niet helpen.
Dan weet ik ineens de oplossing: “ik moet iets wegbrengen aan het andere eind van de stad. Ik kan jouw auto nemen, dan is hij gelijk goed opgeladen en dan kom ik over een uurtje de sleutels wel brengen”. Vind je dat niet erg, vraagt ze, maar ik zeg, dat het mij niet uitmaakt of ik met mijn eigen auto ga of met een andere. Ze lacht weer breeduit en zegt dat ze mij een lieverd vindt. Als ik de sleutels kom brengen, is druk in de weer met het oudste kind, de ander ligt al in bed. Ze vraagt me even binnen te komen, ze heeft koffie gezet, of ik een bakkie wil. Terwijl ze het kind het bed in werkt, praat ze door tegen mij.

(Karin is één van die vrouwen, die in het café ’s middags vaak wat gaan drinken en dan de laatste roddels van de flat uitwisselen. Ze hadden het ook wel eens over mij gehad, omdat veel vrouwen wel eens een praatje met mij gemaakt hadden en mij wel sympathiek vonden, volgens haar lezing dan. Ik was dan wel niet zo’n knappe kerel, maar de meesten vonden het erg leuk om met mij te kletsen. Ze vroegen zich af waarom ik alleen woonde, maar hadden geen medelijden, want ze zagen nogal eens dames in en uit lopen).

Omdat ze erg openhartig is, durf ik er wel op in te gaan en vraag wat zij er zelf van vindt. Ze bloost even, maar dan is er weer die open glimlach, als ze zegt dat zij mij wel mag, sinds die enkele keer dat we elkaar spraken en helemaal nu haar auto het weer doet. Ze heeft haar spijkerbroek en trui verruild voor een katoenen donderbruine broek en een wit overhemd, waarin ze er heel degelijk, maar wel aantrekkelijk uitziet. Als ik mijn koffie op heb, ligt het kind ook in bed en zeg ik dat ik naar mijn appartement ga, omdat ik nog wat werk te doen heb. Ook al omdat ik niet het idee heb, dat dit leuke huismoedertje verder nog stoute bedoelingen heeft, zeker niet met de kinderen in de buurt.
Ik ben druk bezig een ingewikkeld stuk te corrigeren, als de bel gaat. Wanneer ik open doe staat Karin voor de deur met een fles rosé in haar hand. Ze wil me toch nog even bedanken met een cadeautje en ik laat haar binnen. “We kunnen die fles dan meteen wel opdrinken”, suggereer ik, “of moet je naar de kinderen?”. Ze zegt van niet, want die slapen en meestal slapen ze erg vast als ze eenmaal onder zeil zijn. Ik pak twee glazen en we gaan naast elkaar op de bank zitten en proosten. Op alle vrouwenroddels, zeg ik gekscherend. Ze lacht weer en vraagt of ik daar bang voor ben, maar ik zeg dat ik mij eerder gevleid voel.
Ik kijk naar dat volle open gezicht met die stralende lach en vraag me af of ik mij niet vergis met de gedachte dat zij een braaf huisvrouwtje is. Karin kijkt me verbaasd aan en vraagt wat ik denk. “Dat jij er eigenlijk ontzettend leuk uit ziet en dat je zo vrolijk bent”, zeg ik en dan ontvouw ik mijn theorie over de top vijf, dat zij daar zondermeer in thuis hoort. Ze begint nu behoorlijk te blozen, maar probeert de aandacht van zichzelf af te leiden door te vragen wie er nummer één staat. Mijn bovenbuurvrouw (onderbuurvrouw voor jou), zeg ik direct. Dat dacht ze al, want ze ziet alle mannen altijd heel begerig kijken.
Ben vereerd dat ik erbij hoor, zegt ze, en nu bloost ze niet meer. Je ziet er ook erg goed uit voor een zo’n braaf vrouwtje, probeer ik, terwijl ik haar nu brutaal monster over haar hele lichaam. Weer lacht ze in plaats van dat ze bloost en zegt dat het niet zo hoeft te zijn dat je braaf bent als je getrouwd bent en kinderen hebt. Ik voel een rilling door mijn lijf gaan, maar probeer dat te verbergen. Dat lukt niet echt, want ze pakt met twee handen mijn hoofd en geeft mij zacht een kus op mijn mond. Niet schrikken hoor, lacht ze en laat mij los.
Maar de schrik is nu volledig voorbij en ik besluit dan maar meteen actie te ondernemen. Ik pak op mijn beurt met twee handen haar bolle gezichtje en kus haar vol op haar mond. Dat had ze kennelijk verwacht, want haar lippen gaan direct van elkaar en onze tongen raken elkaar en even slaakt ze een klein kreetje. Ze slaat haar armen om mijn schouders en drukt mijn mond feller tegen zich aan, intussen pak ik met één hand één van haar volle borsten beet en streel die. Weer komt er een kreetje.
Terwijl we vol overgave blijven zoenen, maak ik de knoopjes van overhemd een voor een los. Intussen schuift zij mijn T-shirt omhoog en begint mijn rug te aaien. Met beide handen maak ik de sluiting van haar beha los en schuif die dan opzij, haar mooie tieten komen te voorschijn. Ze is gestopt met aaien op min rug en probeert mijn broek open te knopen, maar dat lukt niet erg, de riem en de knoop gaat nog, maar de rits kan niet naar beneden. Terwijl ik nu met twee handen haar borsten aai en de tepels kneedt, sta ik op, zodat ze de rits kan openmaken en mijn broek naar beneden kan doen, ze neemt gelijk mijn slip mee en ik stap er uit.
Mijn lul staat recht omhoog en als ik weer ga zitten, pakt ze die met één hand beet en begint erover te strelen. Nu is het haar beurt om op te staan en trek ik haar broek en slipje uit, terwijl zij nog steeds over mijn pik aait, even mijn ballen beetpakt en af en toe de voorhuid weghaalt en een tikje tegen mijn eikel geeft. Ze weet heel goed wat ze doet en ze wordt er zelf ook erg opgewonden van. Zeker als ik via het streepje blond schaamhaar haar kutje streel, want ik voel dat haar klitje omhoog komt en hard wordt. Weer slaakt ze een kreetje.
We zitten nog steeds schuin tegenover elkaar op bank, haar overhemd hangt open en haar beha los om haar nek, ik heb mijn T-shirt nog aan. Karin heeft zelfs haar schoenen nog aan, maar die trapt ze nu uit en dan trekt ze haar benen op de bank en doet ze uit elkaar. Ik heb nu vol zicht op een prachtige kut, bijna kaal met een mooie brede inham tussen haar schaamlippen. Ze heeft mijn lul losgelaten en gaat licht achterover liggen, haar borsten nog steeds vol naar voren stekend. Ik ga op mijn knieën zitten en trek de schaamlipjes iets uit elkaar zodat ik haar met mijn tong voluit kan likken (weer een kreetje, maar nu harder) en vergeet haar nu harde klitje niet. Met mijn handen masseer ik haar borsten en rolt haar tepels tussen mijn vingers door. Karin begint te trillen en te draaien en voor ik het in de gaten heb, komt met heel veel kleine kreetjes klaar. Het vocht druipt langs mijn tong op de bank (die maak ik straks wel schoon).
Terwijl Karin nu verder achterover leunt, kruip ik iets naar voren en probeer haar nu dicht geknepen benen iets van elkaar te doen. Langzaam werkt ze mee, zodat ik op haar kan kruipen. Mijn keiharde pik duwt tegen haar drijfnatte kutje en heeft geen enkele moeite naar binnen te glijden. Ik ben zelf ontzettend geil geworden en begin haar snel te neuken, mijn handen onder haar schouders, zodat ik haar tegen mij aan kan drukken om die lekkere tieten te voelen.
Wat een heerlijk lijf heeft ze en als ik op kijk, zie ik dat mooie gezicht met de ogen stijf dicht en een glimlach om de mond. Het duurt niet lang of ik voel mijn eikel hard kloppen en mijn zak zich spannen. Dan spuit ik haar heftig stotend helemaal vol en blijf een tijdje op haar liggen.
“Braaf hè”, zegt ze, als we naast elkaar op de bank liggen en elkaar nog heerlijk liggen te strelen. Ze was al twee dagen behoorlijk opgewonden en alleen masturberen is ook niet alles. Ze had gewoon zin gekregen, toen ik bij haar boven zat. Het was niet de eerste keer, maar de vorige vreemdgang was al een tijdje geleden. Tegen haar man zegt ze niets daarover, want die zou alleen maar kwaad worden. Ze houdt van hem, maar af en toe heeft ze gewoon zin in een ander.

(Dat doen andere vrouwen toch ook wel eens, vraagt ze cryptisch. Ja hoor, geef ik toe, maar zeg verder niets. Maria onder anderen, zegt ze ineens, ik heb je zien schuifelen naar de berging en jullie bleven wel erg lang weg. Ik moest dozen sjouwen, probeer ik nog, maar dan lacht ze weer voluit en zegt: “Ja, dat soort dozen ken ik”).

(Dit is deel 20 uit de serie. Het is zelfstandig te lezen, maar bevat verwijzingen naar eerdere delen).