| Regen en de buurvrouw - 18090 keer gelezen |
|
We woonden er al weer een tijdje, zo’n jaar of 3, in onze 2 onder 1 kap in een nieuwbouw wijk. We waren er als eerste bewoners ingekomen, zo ook de andere bewoners van de 22 huizen die gezamenlijk het hofje vormden. En ja, dat schept toch een band. In eerste instantie met alle buurtbewoners, in tweede instantie met een klein groepje. Daar had je toch wat meer mee. Schuin tegenover ons woonden Hans en Monique. Ik zeg hier met name woonden, omdat Hans het huis verlaten had; ze lagen in scheiding omdat Hans een andere liefde gevonden had. Zeer tot ontstentenis van Monique, die dit niet had zien aankomen. Monique kwam regelmatig bij ons, Marjo en Erik (auteur van dit verhaal), over de vloer. Dat was al zo toen zij en Hans nog een relatie hadden, maar nu ze op haar zelf was aangewezen nog meer. Gewoon, als vrienden en buren. Alles even van je afpraten, want Monique was tot op het laatst gek geweest op Hans. Monique en ik zagen elkaar dus ook als Marjo niet thuis was. Nou is Monique een bijzonder leuke vrouw om te zien. Niet bijzonder knap, maar met een erg prettige uitstraling. Op het moment van het gebeuren was Monique 35, ze zal nu dus ongeveer 40 zijn. Om de achtergronden compleet te hebben, ik ben nu 30, dus toen 25 jaar. Nou, hoe gaat dat dan? Ze komt op bezoek terwijl ik alleen thuis was, je praat wat, je dolt wat en je flirt een beetje. Allemaal onschuldig en zonder enige bijbedoeling, maar het gebeurde wel. En Monique deed net zo hard mee. Het was onschuldig, wat kon er nou gebeuren? Ik was (en ben nog) immers zeer gelukkig met Marjo? En toen, een zomer vrijdagavond eind juli. Marjo had met vriendinnen afgesproken om naar het theater te gaan en omdat haar auto kapot was had ze de mijne nodig. Nu zorgden files ervoor dat ik veel later dan afgesproken thuis kwam, wat Marjo voor een tijdsprobleem zette. Via de mobiele auto telefoon overlegt, zij zou alvast naar de hoofdweg van de nieuwbouw lopen, aldaar de auto van mij overnemen waarna zij misschien nog op tijd in Amsterdam zou zijn. We hadden nogal haast dus. Dus, toen ik bij de hoofdweg aankwam, een snelle kus, “veel plezier vanavond” en weg reed Marjo. Ik op mijn gemakje naar huis gelopen. En toen “shit! mijn huissleutels liggen nog in de auto”. Geen mogelijkheid om Marjo te bereiken, en, indien dit wel kon, dan kan ze niet terugkomen, want dan zou ze zeer zeker te laat komen. Zonder dat ik het doorhad was het ondertussen al aardig bewolkt aan het raken. Nee hé, geen regen… Ik moest nog wel even doorlopen om thuis te komen. Nou ja, thuis komen, voordat ik voor een dichte deur stond. Te laat, het begon al te regenen. In eerste instantie zachtjes, maar daarna kwam het met bakken uit de lucht. En dat in een nieuwbouw wijk, dus nog geen begroeiing om onder te schuilen. Shit, shit. Toen ik al lopend bij het hofje aankwam, ondertussen totaal zeiknat van de regen, hoorde ik een auto aan komen rijden. Monique kwam in haar Fiatje mij achterop rijden, het raam open doend om even wat te zeggen. “Doe je dat nou voor je lol, in de regen lopen?” “Eh, nee, maar Marjo had mijn auto nodig en ik was weer eens laat, dus we hadden bij de hoofdweg afgesproken. En ja, toen begon het te regenen…” “Oh, waar is Marjo heen dan?” “Ze gaat met vriendinnen naar het theater vanavond, en omdat we zo’n haast hadden heb ik mijn huissleutels in de auto laten liggen”. Monique begon een beetje te lachen “da’s niet handig, vooral niet in deze regen. Anders ga je toch even met mij mee?” Hmm, daar had ik nog niet aangedacht, maar dat was wel een oplossing. Terwijl Monique naar haar huis reed zette ik het op een sprintje. Toen zij uit haar auto stapte, kwam ik net aangelopen. “Wat een regen zeg!” zei Monique, terwijl ze haar auto afsloot. “Ik ben nu al helemaal nat, hoe nat zal jij wel niet zijn”. Snel naar binnen, alwaar ik aan Monique vroeg of ik even van haar telefoon gebruik mocht maken. Tuurlijk, geen probleem. Ik draaide mijn eigen GSM nummer, kreeg Marjo aan de lijn en zei “volgens mij heb jij dubbele huissleutels in de auto liggen”. “Verdomme, je hebt gelijk. Je kunt er nu niet in zeker… maar waar bel je dan vandaan?” “Ik bel bij Monique vandaan, die kwam mij achterop terwijl ik in de zeikende regen naar huis liep”. Marjo begon te grinniken. “Ja, da’s je straf voor te laat zijn. Wat ga je nu doen, blijf je bij Monique? Ik ben vanavond pas laat thuis”. Ook dat nog. Dat kon wel midden in de nacht worden. “Nou, ik kijk wel even. Waarschijnlijk bel ik zo Pa en Ma wel even of ze de sleutel die van ons huis hebben langs willen komen brengen”. “Oké”, zei Marjo, “laat je me nog wel even weten hoe en wat? Dat ik wel weet waar je vanavond of nog beter vannacht bent?” “Ja, dat zal ik doen. Enne, nog veel plezier hé!” “Zeg, dat jij mij op kosten jaagt door met een mobiele telefoon te bellen is nog tot daar aan toe, maar dat je mijn vloerbedekking staat te vernielen, dat vind ik minder”. Monique had even gewacht tot ik klaar was met bellen, en was nu haar woonkamer ingelopen. En inderdaad, ik was zo nat dat ik aardig stond te lekken. Kennelijk keek ik even hulpeloos, want Monique schoot in de lach. “Nou, kijk niet zo bedremmeld. Ik kijk wel even of ik nog wat kleding van Hans kan vinden, voor zoverre ik die nog niet vernield heb”. Inderdaad, Monique had het niet zien aankomen en had mede daarom nog steeds een wrok tegen Hans. Even later kwam ze terug met een broek en een shirt. Nou, de broek had ik misschien gepast toen ik twaalf was, maar nu zeer zeker niet meer. Het shirt was wat ruimer, dus dat ging misschien nog wel. “Ja, inderdaad, die broek dat gaat niet lukken. Als je even meeloopt naar boven, dan kan jij je natte kleren in de droger doen en terwijl die drogen moet je dat shirt maar even aandoen”. Terwijl Monique dat zei kreeg ik kriebels in mijn buik. Deep down zijn we allemaal licht exhibionistisch en ik was zeer zeker geen uitzondering op die regel. De gedachte dat ik mij zou uitkleden, hoewel ik nog steeds een onderbroek aan zou hebben, die gedachte wondt mij op. Nou ja, opwinden, die gedachte prikkelde mij, dat is een betere formulering. En dus, ik volgde haar richting de trap, op weg naar de badkamer waar ook de droger stond. “Ik loop even naar mijn slaapkamer om ook iets droogs aan te doen, want van dat even in de regen ben ik ook redelijk nat geworden”. Ken je dat gevoel, je kan niet zien dat iemand zich staat om te kleden, maar je weet dat het gebeurt en ook nog dichtbij? D’r staan wel muren tussen, maar de prikkeling blijft. In ieder geval bij mij, op dat moment. Ik krijg redelijk makkelijk (soms te makkelijk) een erectie. Dus, nu ook. Langzaam begon er iets te groeien. Monique liep voorbij, van de ene kamer naar de andere, kennelijk omdat daar haar andere kleren lagen. Ze droeg niet meer dan een slip en een bh. Nogmaals, normaal gesproken niks bijzonders, maar nu… Na enige tijd kwam ze de badkamer in. Ze had een handdoek bij zich, en droeg een wit shirt met een korte broek. Ze zag mij kijken en zei “even iets makkelijks aan”. Ze had haar eigen natte kleren bij zich en stopte ze in de droger. Terwijl ze zich bukte en het shirt dientengevolge strak over haar rug kwam te liggen, zag ik geen bh bandje zitten. Ze zou toch niet…? Ja, wel! Want, toen ze weer overeind kwam zag ik snel even een paar harde tepels door het shirt komen. Maar even, want daarna viel het shirt weer ruim over haar lichaam. Maar, Monique had door dat ik keek. En in plaats van datgene te doen wat iedereen zou doen, het negeren, zei ze; “zeg Erik, je zit toch niet te gluren?” Even van mijn stuk gebracht, want dit ging toch verder dan ons anders zo onschuldige spel, wist ik niet hoe ik moest reageren. In de stilte die toen viel zei Monique: “als jij je kleren nou ook uit doet, dan kan het tegelijk met die van mij in droger”. En ondertussen maakte ze geen aanstalten om de badkamer te verlaten. De spanning gierde door mijn lijf. Want, het voelde fout, maar tegelijkertijd leek het me extreem spannend om me uit te kleden, met de kans dat Monique mijn erectie zou zien. De spanning won het, want ik begon me uit te kleden. Eerst mijn schoenen en sokken, toen mijn blouse en het T-shirt dat ik daar onder droeg. Ondertussen keek Monique, naar zij dacht ongezien, via de spiegel hoe ik me uitkleedde. De broek was het laatste wat ik uitdeed. Daar stond ik, in een vochtige onderbroek (ja, zo hard regende het), met ondertussen een full blow erectie. Deels gevoelens van schaamte, deels gevoelens van primitieve opwinding. En zoals altijd, het primitieve wint. Ik draaide me om, gaf mijn natte kleding aan Monique. We keken elkaar aan, terwijl Monique te veel moeite deed om niet naar beneden te kijken. Terwijl je weet dat ze al gekeken heeft. Ondertussen gierde de spanning door de badkamer, dat was duidelijk voelbaar voor ons alle twee. Monique nam mijn kleren aan, legde ze op de droger en gaf mij een handdoek. “Hier, je bent echt helemaal nat, kun jij je even afdrogen”. Terwijl ze wederom bukte om de kleren in de droger te doen keek ze gedurende enige seconden strak in mijn kruis. En, wie kaatst mag de bal verwachten; “zeg Monique, je zit toch niet te gluren hé!” De daaropvolgende reactie had ik niet verwacht: “ja zeker, ik zit wel degelijk te gluren. Zo vaak zie ik op dit moment geen man met een bobbel in zijn broek”. Oeps. “Ja, vind je het een wonder”, zei ik, “je loopt hier een beetje rond zonder bh, terwijl je harde tepels door je shirt komen”. Monique begon te lachen. “Ik dacht dat je het niet gezien had..”. “Ja, sorry hoor, het is ook wel een beetje raar hoe wij hier staan. Ik sta me om te kleden terwijl in mijn eigen badkamer op nog geen 4 meter een vreemde man bijna halfbloot staat. Dat ben ik niet gewend”. “Nou, voor wat het waard is, ik ben het ook niet gewend om in mijn onderbroek voor andere vrouwen te staan. Maar hoe raar ik het ook vind, ik vind het eveneens erg spannend”. En terwijl ik dat zei begon ik ook te lachen. Daar stonden we dan, met deels onuitgesproken gevoelens, terwijl we beide donders goed wisten dat we die allebei hadden. Het leek of Monique even aarzelde, voor ze weer iets zei. En net toen ik iets wou zeggen, kwam haar reactie; “ik weet niet hoe het met jou staat, maar ik voel me wel een beetje schuldig. Tegenover Marjo. Er is niets gebeurt, tenminste volgens de letter van de wet, maar toch heb ik bepaalde gedachten en gevoelens” “je bent niet de enige, dat kan ik gezien die bobbel moeilijk ontkennen”. Hoe ultiem lullig deze opmerking misschien ook was, hij brak wel de spanning of, misschien nog beter, de schuldgevoelens. We begonnen beide te lachen. “Ja, wel een beetje raar”, zei Monique, “al je kleren zijn zeiknat, maar je onderbroek doe je niet uit, terwijl ik bijna alles kan zien omdat hij ook zeiknat is” “En wat suggereer je daarmee” vroeg ik, “moet ik mijn onderbroek ook uit doen?” Ik had er geen rekening mee gehouden dat mijn boxer, omdat hij wit was, kennelijk doorkeek bood. “Nou…” was de reactie van Monique.. “Ja zeg, da’s niet fair. Sta ik hier in mijn nakie, terwijl jij je kleren nog aanhebt..” was mijn reactie. “Oh, het is dus voor wat hoort wat?” vroeg Monique. “Ja, inderdaad”. “Oh, da’s goed” zei Monique, die zich kennelijk over haar schuldgevoelens had gezet, en deed haar broek uit. Ja, nou zag ik nog niets, behalve haar benen. Het shirt was zo lang dat het haar billen bedekte. “Nou, ik heb wat uitgedaan, nu jij!” “Ja, ho eens, ik heb alleen nog maar mij onderbroek aan..” “Ja, dat was mij opgevallen, maar deal is deal”. Monique had zich inderdaad volledig over haar gevoelens heen gezet, en werd doortastend. Wederom de dubbele gevoelens, schaamte om met een open en blote erectie voor haar te staan en tegelijkertijd dat vreselijk geile gevoel van naakt voor iemand te staan die deels nog gekleed is. “Oké, jij je zin”, terwijl ik langzaam mijn boxer liet zakken. Ik legde deze op de droger, en draaide me om. Daar stond ik, helemaal naakt met een snoeiharde erectie, voor Monique, mijn buurvrouw. “Wow”, was het enige wat Monique uitbracht, terwijl ze met haar ogen mijn hele lichaam afging. Er gingen op dat moment allerlei gevoelens door mijn lijf en dat terwijl er nog helemaal niks was gebeurd. Dit was zeer zeker één van de allergeilste ervaringen van mijn leven. “En nu ik zeker?” vroeg Monique, terwijl ze haar armen achter haar rug strekte om haar bh los te maken. Voordat ik ja kon zeggen, trok ze haar bh al uit. Haar borsten waren niet groot en hingen een klein beetje. Maar, ik vond ze prachtig. Een grote tepelhof, donker met daarin harde tepels. Erg harde tepels. Terwijl ze halfnaakt voor met stond kreeg ik een beetje last van voorvocht. Uit automatisme veegde ik dit weg. “Oh”, kreunde Monique, “dat is wel heel spannend, dat je aan je zelf zit”. Daar had ik nog niet bij stil gestaan, maar nu de mogelijkheid zich voordeed zei ik “dat is goed, maar ik ga niet verder totdat jij je slipje ook uitgedaan hebt” terwijl ik bijna uit elkaar knalde van geile gevoelens. Monique liet haar slip zakken, ondertussen beurtelings mij en mijn pik strak aankijkende. Daar stonden we dan, volledig naakt. Ik zou willen dat ik kon beschrijven hoe geil dat was. Monique was zeer slank, bijna te mager, met lichte beharing rond haar kutje. Voor zover ik dat kon zijn schoor zij zich niet, maar omdat ze weinig schaamhaar kon ik toch het één en ander zien. “En, je belofte?” Monique liet er geen gras overgroeien. Langzaam begon ik mijn pik te strelen, mijn ballen, mijn liezen en mijn buik. Toen begon ik me langzaam af te trekken, terwijl Monique constant over haar eigen buik wreef. Ik wou op dat moment nog maar 1 ding; klaar komen terwijl Monique naakt voor me stond en naar me keek. Steeds sneller begon ik me af te trekken, ondertussen mijn voorhuid helemaal over mijn eikel halende. Monique begon met 1 hand haar borsten te strelen, terwijl haar andere hand naar haar kutje gleed. Dit was voor mij de limit, ik moest nu klaar komen. Terwijl we op één meter van elkaar stonden, was ik me aan het aftrekken en zij zichzelf aan het vingeren. Ik kon mij niet langer beheersen en kwam schokkend klaar. Grote stralen sperma kwamen op de badkamervloer terecht en een paar spetters raakten haar voeten. Nog nagenietend van mijn orgasme, terwijl ik me nog langzaam aftrok om het gevoel vast te houden, keek ik hoe Monique op het punt van klaarkomen stond. Haar lichaam begon te schudden en te verkrampen. Terwijl ze haar borsten met rust had gelaten, was ze met haar ene hand haar clitoris aan het bewerken terwijl ze met haar andere hand zichzelf in haar kutje vingerde. Ze stond wijdbeens, mij een goed uitzicht gevende. Terwijl ik een stapje in haar richting deed kwam ze klaar, zachtjes kreunend en op haar tenen staand. Haar gezichtsuitdrukking was geweldig, het was er een van totale extase. Langzaam kwamen we beide tot onze zinnen. We keken elkaar aan. Hadden we last van schuldgevoelens? Ik in ieder geval niet. “Dit heb ik nog nooit meegemaakt, of zoiets gedaan wat in de verste verte hierop lijkt” zei ik. Monique keek me aan en zei: “nee, ik ook niet. Maar jezus, wat was dit lekker” terwijl ze nogmaals zuchtte. Ik keek haar aan, zette een stap zodat ik voor haar stond en gaf haar een kus op het voorhoofd. “Dank je” was het enige wat ik zei. Monique bewoog haar hoofd iets naar achteren en zei “nee, jij bedankt” waarna ze me een kus op mijn lippen gaf. “Kijk, nu zijn we beide weer nat, maar dan nu van het zweet” zei Monique. “Oh, daar weet ik wel een oplossing voor” zei. Ik draaide de douchekraan open en nodigde haar uit om samen te douchen. Na een geil moment was dit een intiem moment. Samen onder de douche, onze lichamen tegen elkaar aan. Ik denk dat we zo wel een half uur tot drie kwartier hebben gestaan. Ondertussen deden we niets anders dan knuffelen. We raakten elkaar niet aan, niet met onze handen tenminste, maar stonden als “soulmates” onder de douche. Het was goed. Epiloog: hier is het bij gebleven. Na het douchen zijn de kleren in de droger gegaan, en zijn wij naar beneden gegaan voor een kop koffie. We hebben nog lekker tegen elkaar gehangen op de bank, en toen mijn kleren droog waren heb ik mijn ouders gebeld. Toen deze de straat in kwamen rijden hebben we elkaar nog een knuffel en een lange zoen op de mond gegeven, waarna ik naar huis ben gegaan. Ondertussen zien we elkaar nog regelmatig. Monique heeft ondertussen een nieuwe relatie en woont weer samen. We hebben beide geen last van schuldgevoelens. Het was goed. Als ik diep in mij zelf kijk blijft de hunkering naar meer. Maar ja, ik ben een man. Een diertje dat op jacht wil. Maar het is goed zo.
|
|
|
|
|
|
|
|
|