In zijn hele houding kon je zien van kijk hier ben ik. Borst vooruit klein dapper. Hij stapte rond met zulke pientere oogjes. Je kreeg niet snel vat op hem. Joery de naam paste bij hem. Als je iemand op de man af jou vragen hoe oud hij was schatte iedereen hem vijftien zestien. Toch was hij al negentien. Een heel apart klein gozertje. Klein mondje klein gebouwd stevig niet dik. Zo apart dat ik eigenlijk nooit eerder zo'n gozertje heb gekend. Hij was via school op onze boerderij gekomen. Niet via boer zoekt knecht of gozer. Hij kwam met zijn stagebegeleider op de boerderij. Als laatste hoop dat ik een stageplaats voor hem zou hebben. Zo midden in de Polder wilden de meeste jongens hier geen stage lopen. Maar het zat in het programma een halfjaar stage. Ik had een landbouwbedrijf en een aantal dieren. Wat jongvee. Ik had eigenlijk geen knecht nodig omdat alles zo gemechaniseerd was. Als ik extra mensen nodig had nam ik dat af van een loonwerker. Vaak sloten schonen. Joery zou dan vierdagen op de boerderij blijven. Op en neer heen en weer was eigenlijk ondoenlijk. Hij zou dan dagelijks veel te lang met het openbaar vervoer moeten reizen. Dat was een nadeel van mijn bedrijf. Ik was om boodschappen te doen al ruim een uur heen en een uur terug. Als ik hem niet zou ophalen of brengen dan was de jongen alleen al fietsende vanaf het eindpunt van de bus een uur bezig. Dat kon niet. Als hij er dan was kon hij gelijk weer terug. Dan moest je tegen de eenzaamheid kunnen. Midden in de Polder tegen de zeedijk aan. Alles was nieuw land. Ik was geen prater. Rustig. Ik had ook geen behoefte aan een vrouw, vriend. In het weekend winterperiode regelde ik van alles. Achtentwintig eigenlijk was ik wel tevreden met mijn eenzame bestaan.

Thomas ik dacht dat ik het mij verbeelde maar ik schrok wakker de eerste nacht. Joery Stond voor mijn bed. Thomas, ja wat is er. het is hier zo donker. Ja en vroeg ik toen ik het licht aanknipte. Ik hoor allemaal rare geluiden. O ja waar dan. Buiten en ook in de schuur. Joery stond voor mijn bed in zijn hemd en onderbroekje. Thomas ja Joery hoor dan allemaal lawaai. Er is niks Joery anders zou de hond wel aanslaan. Ben je bang. Ik keek naar het jochie. Negentien misschien nooit van huis geweest. Kom maar bij mij in bed liggen dan. Ik had het net uitgesproken of hij glipte naast mij. Nou welterusten dan Thomas. Ik deed het licht uit en even later lag Joery helemaal tegen mij aan. Hij had zichzelf eens lekker tegen mij aan genesteld.. Slaap je al vroeg ik. Nee nog niet hoor. Kijk het is hier anders dan in de stad hier is het echt donker als het nacht is. En wat je kan horen is de wind maar ook de beesten die vaststaan in de stal. Maar verder is er echt helemaal niks. En daarbij staat het alarm ook aan. Dus bang hoef je niet te zijn. Nou ga maar lekker slapen dan. Toen ik bijna was ingeslapen weer zijn fluister stemmetje. Het is toch niet raar dat ik bij je slaap hé. Dat ga jij toch niet in het stagerapport zetten toch. Mmm nee natuurlijk niet. Wederom nestelde hij zichzelf helemaal tegen mij aan. Jij bent wel lief. O ja lachte ik. Ja echt wel. Nou jij ook wel toch. Jawel. Ik was het niet zo gewend zo'n kleine opdonder in mijn bed. Natuurlijk waren hier stagelopers van boerenkomaf geweest. Maar die kenden de geluiden. Die moest je s' morgens hun nest uittrappen.

Het was niet druk. In de winterperiode is eigenlijk een rustperiode. Je doet veel onderhoud. Machines nakijken. Joery was erg handig en technisch erg goed onderlegd. Ik leerde van hem het een en ander. Nieuwe technieken. Nieuwe oplossingen voor problemen. In het onderhoud was hij werkelijk een kei. Hij was rustig kon goed met dieren omgaan, maar zijn hartje lag wel bij de landbouw. Hij was lief heel leuk en o zo dapper. De derde nacht nadat wij lang televisie hadden gekeken zag ik dat hij het bed tussentijds had verschoond de badkamer had schoongemaakt zo steeds een beetje huishouden er tussendoor deed. Keurig hing de was op het wasrek. Doe jij weleens wat als je alleen bent Thomas. Mmm jawel jij dan. Ook wel. Doe je weleens wat met jongens Joery. Jawel soms. Ze willen vaak niet omdat ik zo klein ben. Denken dat ik vijftien ben. Maar ik mag alles hoor. Zelfs trekker rijden, auto of motor. Wie begint er dan altijd vroeg ik hem ondeugend. Jij toch. Is dat zo lachte ik. Hij pakte mijn hand ja wij toch. Toen hij zijn hand tegen zijn keiharde lul duwde schrok ik. Hij kon wel klein zijn maar had een lul als een grote. Nu was ineens alle schroom bij beide weg. Wij wilden elkaar ontdekken. Vrijen spelen van elkaar genieten. En zo bleef hij op de boerderij.