Dagelijks hing ik rond bij de Arena of trainingsvelden van Ajax. Alleen kijken vond ik al prachtig. Ik was helemaal gek van voetbal; maar ook zonder dat ik het wist van de jongens die er speelde. Nu lachen jullie, " niet wist dat ik de jongens ook prachtig vond. Maar serieus dat had ik echt nog niet zo door. Ik ben vijftien heb een handicap kan slecht lopen maar kan mij zelf wel redden. Ik zal nooit op welk niveau ook voetbal kunnen spelen. Ja misschien ben ik juist door mijn handicap wel jaloers op de jongens die daar kunnen en mogen spelen. Ik woon in de Bijlmer hang zoveel mogelijk rond bij de Arena kijk. De portiers bewakers en mensen van de shop of het museum kennen mij allemaal. Kennen mij ogen die begerig kijken. Steeds gaat het lopen een beetje zwaarder. De afstanden zijn vaak ver dus rust ik vaak. Zie de jongens lopen zuilen met hun tassen. Hee Arian roept weleens een jongen waarmee ik heb gesproken na een training. Ze kennen wij dan nog of vinden mij zielig. Vanaf mijn geboorte ben ik gehandicapt. Nu zit ik niet meer op school omdat er geen goede leerplaats is. Vijftien eigenlijk zullen mijn dromen altijd dromen blijven. Kijken bij het hek naar trainingen. Geen geld om elke wedstrijd te bekijken. Rondhangen sjokken soms proberen op mijn fiets zover mogelijk bij de velden te komen, maar uit schaamte om niet zielig te worden gevonden, zet ik mijn fiets op verschillende plaatsen weg. Een driewieler geen gezicht voor een vlotte tiener toch. Als ik aan het hek sta, of op een muurtje zit zie je niets aan mij. Een normaal uitziende jongen van vijftien. Alex leerde mij ook kennen. Een man van denk ik achter in de veertig. Sterk hoofd van de bewaking oud politieman wist ik van horen en zeggen. Een man waarmee je niet zomaar spotte krachtig gebouwd knap vriendelijk en slim dat zag je zo. Niet dat hij alleen bij de Arena rondhing om te kijken of alles verliep zoals hij het wilde, maar ook vaak bij het NS station of meubelboulevard of trainingsvelden. Overal eigenlijk ook bij de tegenover de Arena gelegen bioscoop of Heineken hal. Mijn ogen straalden als ik even soms kort met voetballers kon praten. Die ergen opdoken of naast mij kwamen zitten als ik uitrustte. Het regende eigenlijk al de hele week. Kletsnat, koud, doorweekt eigenlijk sjokte ik moeizamer dan anders naar mijn plaatsje. Ik struikelde kwam languit in een modderpoel te liggen, spartelde; maar kwam niet meer overeind. Ik hoorde de regen. Keek maar zag geen mens. In deze anders altijd kijkende of lopende mensen rond de Arena was nu blijkbaar niemand. De auto's op de snelweg raasden voorbij. Ik bleef stil liggen in de hoop dat. De modder zoog, waar ik mijn hoofd draaide zodat ik er niet in zou stikken. Uit het niets hoorde ik stevige voetstappen door de regen, riep help me. Mensen waren al eerder gepasseerd maar hadden mij in de modder laten liggen. Niet naar mij op of omgekeken. Tweed sterke handen trokken mij uit de modder. Twee sterke armen droegen mij naar de Arena. De zware stem van Alex: " zo jochie ben je gevallen ". Ik sloeg mijn arm om zijn schouder kon niks zeggen, alleen maar huilen. Ik vond mij zelf zielig. Rustig maar het komt wel goed jochie. He heet je trouwens sussend vroeg hij mij dat. Arian haast fluisterend. Zwijgend liep hij met mij gangen door deuren zwaaiden open totdat ik in een doucheruimte kwam. Ik keek zag jongens heen en weer lopen met badhanddoeken om of over hun schouders. Een vochtige warmte, hol klinkende geluiden, water. Zo nu gaan we jou eerst maar even douchen Arian. Ik knikte alleen maar nog onder de indruk van hetgeen mij was gepasseerd. Hij vroeg niet eens of ik het zelf kon, jongens kwamen naar mij toe hielpen mij met uitkleden, namen mij mee, hielpen mij douchen. Een man kwam kijken of ik niks had gebroken of ernstige verwondingen had opgelopen van mijn val. Dit was een droom voor mij. Onder de jongens die ik lief had te zijn. Zo, zo grapte een jongen die mij met de andere jongens hielp bij het douchen. Ik keek naar beneden zag mijn ietwat gezwollen penis van een merkwaardige opwinding, waar hij met zijn vinger tegenaan tikte. De andere jongens gelijk laat dat. Ze waren van mijn leeftijd of iets ouder. Blank, gekleurd prachtig gebouwd sterk, jong. Mijn voeten iets gespreid, liep ik moeizaam gesteund door drie jongens, die elk aan een kant van mij en achter mij liepen, terug naar de kleedruimte. Alex deed mij een grote badhanddoek om. Haalde een badjas maakte excuus dat het nog wel even zou duren voordat mijn kleren gewassen en gedroogd waren. Gaf niks vonden de jongens die zouden mij wel vermaken bij het wachten. Zitten op een harde bank met handdoek en badjas keek ik naar hun prachtige gespierde lichamen. Hun prachtige benen drogen aankleden haren drogen lachen en grappen maken. De Marokkaanse jongen die mij een beetje plaagde met zijn vinger tegen mijn piemel tikte kwam naast mij zitten. Sorry dat was stom. Nee hoor maakt niet uit. Zit je eigenlijk wel lekker Arian. Nee maar dat maakt niks uit. Jawel waarna hij mij meenam geduldig liefdevol wachten zodat ik kalm in de richting kon lopen waar hij mij mee heen nam. Een rustruimte spelers-home. De andere jongens lette op ons maar zagen da het goed ging. Hij hielp mij bij het neerdalen op een bank. Trainers spelers kwamen even belangstellend langs maar wisten al dat ik was gevallen geholpen werd. Ik ben Bazem kom oorspronkelijk uit Alkmaar, woon nu in Amsterdam, ben middenvelder, train hier, heb een contract. Hij zat naast mij te vertellen wie hij was. Hij had net zijn rijbewijs gehaald, had een auto kunnen kopen, was trots voor Ajax te mogen spelen. Na een halfuurtje vele korte en langere gesprekken met voetballers was ik doodmoe van alle indrukken. Bazem kreeg door dat mijn kleren schoon en droog waren. Wat een bedrijf wasmachines drogers op alles had ik voorrang gehad werd ik door Bazem in de watten gelegd met hapjes en drankjes. Hij had een knappe blonde vriendin die nog op school zat. Hij was open geweest vriendelijk behulpzaam lief eigenlijk. Het spelers-home was het ene moment vol dan was het ineens weer leeg of bijna leeg. Trainers die mij spullen gaven shirt, vlaggetjes handdoek, badjas boekjes een tas van Ajax om alles straks in mee te kunnen nemen. De jongens verstrekten foto's van zichzelf met handtekeningen. Zo overweldigend zoveel indrukken in het paradijs van mijn leven. heb je al een meisje vroeg Bazem. Ik schudde van neen. Wie wilde mij nu hebben. Een slechtlopende, onogelijke jongen van vijftien. Gehandicapt die alleen het vooruitzicht had om op termijn in een rolstoel te komen. Altijd geholpen moest worden. Snapte hij dat nu niet. Ik zou altijd op mij zelf zijn aangewezen. Waarom niet wilde hij weten. Dat vertelde ik hem. Net zoals ik het dacht. Bazem zweeg. je kleren zijn droog Arian. Hij had ze opgehaald. Nee niet hier waarom hij mij meenam naar een ruimte. De badjas netjes opvouwde die mag je ook meenemen. Mijn handdoek opvouwde. Steunend op hem het ene been in de pijp van mijn boxershort daarna het andere been. Bazem bekeek mij van top tot teen. Trok mijn boxershort over mijn schaamstreek. Het aankleden duurde altijd lang. Steunen onhandigheid eigenlijk was het heel grappig dat hij heel geduldig mij bleef helpen. Ik breng je ook wel even naar huis Arian. Mijn fiets dan. Halen wij ook op. Met moeite kon ik in zijn auto zitten. De sportstoelen waren te laag eigenlijk. Mijn driewieler kon niet in de auto, maar na een telefoontje zou dat ook worden geregeld. Mijn moeder was meer kwaad dan blij. Maar Bazem stoorde zichzelf er helemaal niet aan toen hij mij geduldig hielp om op mijn slaapkamer te komen. De meegebrachte gekregen spullen netjes op mijn slaapkamer bracht. Ik was moe doodmoe. Bazem legde mij op mijn bed. Kun je even rusten Arian. Mijn handen om zijn nek toen hij mij neerlegde. Snel gaf ik hem een zoen op zijn hals, bedank lachte ik. Geen moeite, haal jou wel op als er iets leuks is. Hij wilde weglopen, maar draaide zichzelf ineens om. Boog naar mij gaf mij een volle zoen op mijn mond, doei makkertje en liep mijn slaapkamer uit. Ik was gelukkig. Heel gelukkig eigenlijk. Mijn moeder was meer bezig met die fiets. Maar die werd netjes gebracht, niks aan de hand. Mijn moeder had alleen maar een tirade klaagzang tegen Bazem afgegeven. Hoe zwaar het was een gehandicapte domme zoon als gescheiden vrouw. Ik kende het. De val had mij onzeker gemaakt. De drang om te kijken bij de trainingen maar vooral nu mijn held Bazem. De jongen die mij gezoend had. Begreep wat mijn innerlijke begeerte, diepste geheim was. Vrijdagavond toen er werd aangebeld hoorde ik bij de voordeur mompelen. Ik lag op bed. De Tv had ik zachter gezet, maar kon niet verstaan wie er was of wat er werd gesproken. Vaak lag ik tegen zevenuur na het eten al op bed. Dat kwam mijn moeder beter uit. Dan had die eindelijk rust na een dag verzorgen. Omdat ik niet snel uit bed kon komen, droeg ik een luier voor het geval dat. Een T-shirt en mijn beste maatje mijn TV. Vaak was ik vrijdagavond en zaterdagnacht alleen. Moeder wilde ook weleens stappen; eens elk weekend. De slaapkamerdeur ging zacht open Bazem keek of ik nog niet sliep, sloop min of meer binnen. Hij had een trainingsbroek aan, sportschoenen en een vlot shirt. Hij keek naar de wanden waar ik alle attributen die ik had gekregen zo goed en kwaad het ging had opgehangen. Uren werk. He jochie waar Bazem soepel en handig mij opschoof naast mij op het bed kwam liggen, mij gelijk zoende. Ik lachte verrast met tranen in mijn ogen. Ik voelde een hele vreemde opwinding warmte in mijn lachaam. Ik was toch in de buurt dacht ik ga even kijken bij Arian. Je moet goed zorgen voor je supporters hee. Hij zag mijn tranen van geluk over mijn wangen biggelen. Pakte mijn hoofd drukte die tegen hem aan. Niet huilen hee stoere grapte hij. Ik smoor je zeker zo Arian, waar Bazem opwipte van het bed, mijn dekbed wat meer de ruimte gaf, zodat ik niet helemaal als een mummie ingepakt lag. Zijn benen gevouwen kijkende naar het TV programma waarna ik keek. Hij vroeg mij van alles. Als ik negatief sprak over mij zelf; mijn onzekerheid uitsprak, wuifde hij dat weg. Ik moest aan mij zelf denken aan mijn zelf gaan werken. Hij zou wel iets bedenken. Dat deed hij ook. Haalde mij op voor de whirlpool, sauna, stoombad omdat warmte goed waren voor mijn spieren. Masseerde mijn lichaam, verzorgde mij geduldig. Stijfkoppig, bleef mijn piemel steeds rare momenten kiezen. Ik schaamde mij daarvoor. Maar ook dat wuifde Bazem weg. logies toch dat je soms opgewonden raakt als ik je masseer of als wij in de sauna of stoombad zitten. Werken aan mijn spieren. Steeds een beetje meer trainen op fitnessapparaten. In een soort trainingsschema die iemand voor hem had gemaakt. Weken haalde Bazem mij twee keer in de week op. Bracht mij thuis bleef dat een tijdje en vloog weer uit. Blijkbaar konden mijn moeder en Bazem niet zo goed met elkaar overweg. Ik hoorde hem een keertje kwaad schreeuwen onder aan de trapt; " acht rot wijf dan neem ik hem toch ". Ongebruikelijk kwam Bazem mij op vrijdagavond ophalen. Mijn moeder was die vrijdag naar de kapper geweest. Had iets nieuws gekocht. Er werd altijd over mij beslist nooit met mij. Bazen had zeker uitleg gekregen over mijn luiers verzorging. Maar dat wist hij al. Hij had mij al eens in mijn luier in bed zien liggen. Nu zat ik op mijn kamer ook al ongebruikelijk op deze tijd meestal lag ik dan al inbed. Moeder was dan vaak al weg. Toen de slaapkamerdeur openging dacht ik dat ze mij naar bed zou brengen. Ik sloot gelijk mijn msn chat af. Mijn eMac stierf vandaag zijn dood om morgen weer te worden opgestart. De stem van Bazem ik haal je op Arian. Ik schrok keek hem verrast aan. Het weekend blijf je bij mij jochie. Terwijl wij door de avond van Amsterdam reden de tunnel door naar Amsterdam Noord lachte ik. Jaren had ik dit al niet meer meegemaakt. Kwam nooit in de stad. Bazem reed langs de Mac kocht hamburgers die achter in zijn auto zo lekker roken. Hij had een grote prachtige woning. Flatscreen, thuisbioscoop, prachtige films. Als een vorst lag ik op zijn leren bank te genieten. Hij pakte de plas-fles maakte mijn jeans los, stroopte die met mijn boxershort naar beneden, leidde mijn piemel in de hals van de fles, hield die geduldig vast zolang ik moest plassen. Zo blaasje is weer leeg terwijl hij mijn kleding weer netje in orde maakte. Thuis mocht ik nooit zo laat opblijven en al helemaal geen hamburgers of cola drinken. Dan hadden ze s ' nachts werk van mij. Bazem kon het niets schelen. Toen ik moe was pakte hij mij over zijn schouder grinnikte gooide mij op zijn bed, zette daar de TV aan kijken we hier wel verder je slaapt maar als je moe bent. Niks luier grapte hij in je blote kont, als je moet pissen of poepen maak je mij maar wakker. Ja maar misschien weet ik dat dan niets eens Bazem. Heus wel, anders pech gehad hoor. In mijn T-shirt legde hij mij in bed. Droeg mij eerst naar de badkamer. Hielp mij met wassen tanden poetste, spoot een lekker geurtje op mij, uit de tientallen flesjes die er stonden. Ik had lol Bazem maakte lol. Toen ik in bed lag met een zak chips cola naast me poedelde Bazem in de badkamer. Met zijn T-shirt aan kwam hij de slaapkamer in. Zijn prachtige lange dunne besneden piemel bungelde tussen zijn benen. Met open mond bekeek ik zijn prachtige halfnaakte lijf. Zijn prachtige gespierde benen, buik. Hij kwam naast mij liggen. Klikte de flatscreen op de slaapkamer aan, waarna de film waarna wij keken vervolgde. Als jij mij wil knuffelen strelen bij mij wil liggen mag dat Arian. En je meisje dan vroeg ik hem. Hij keek mij strak aan, nooit weer naar vragen Arian. Ik bleef stokstijf naar het beeld kijken. Van het kijken naar hem had ik weer een stijve piemel gekregen. Nu hij zo naast mij lag, stikte ik haast durfde nauwelijks adem te halen. Je mag mij knuffelen aanhalen aanraken wat jij wil. Het bonkte in mijn koppie. Het was even stil. Het is allang uit Arian. O sorry. Hoe sorry, lachte hij. Ik heb het uitgemaakt. Ik draaide mijn hoofd, legde die op zijn brede schouder. Bazem streelde met zijn vingers door mijn haar. Is het niet te warm Arian. Nee dat niet hoor. Je bent lief piepte ik. Hij grinnikte. Hoe lief dan plaagde hij mij. Heel lief antwoordde ik onnozel. Als jongens elkaar heel lief vinden Arian wat zijn ze dan. Hij haalde mij heel leuk aan. Nou wat dan Arian. Ik kon dat niet zeggen, al dacht ik er al jaren aan. In zijn arm met zijn hoofd op zijn schouder zo bij hem liggen kijken naar de film. Doe je het wel met je zelf Arian. Nee. Waarom niet. Dat merkt mijn moeder dan. Heb jij het weleens gedaan dan Arian. Dat wel, soms ergens als het kon wel. Niet zo vaak omdat ik mij schoon moest maken. Niet zo snel wist waar ik daarmee heen moest. Het was stiekem. In het vuilnisbakje merkte ze dat. Ik vertelde hem dat maar. Shit ja, merkte Bazem op. Nam zonder verder iets te zeggen mijn stijve piemel in zijn hand en begon mij onderwijl wij naar de film keken af te trekken. Ik zuchtte ontspande keek hem aan. Hij boog zijn hoofd drukte zijn lippen op de mijne begon mij te zoenen. Nu zichtte ik nog meer. Zijn hand om mijn stijve piemel, heel rustig mij aftrekken. Als ik iets verkeert doe moet je het zeggen Arian. Hij deed niks verkeert deed mij het grootste plezier wat hij mij ooit kon doen. Liefhebben, genegenheid, warmte, geborgenheid, tederheid waar ik jaren naar hunkerde. Ik streelde terwijl hij met mij vrijde zijn buik, benen. Ik ben ook niet van steen hoor Arian. Toen ik zijn piemel aanraakte zichtte ook hij. Net als het ijs gebroken was. Hij maakte het mij gemakkelijk door te draaien. Speelde met mij, streelde me bleef mij rustig aftrekken. Ik kom klaar fluisterde ik heel zachtjes terwijl hij bleef vrijen. Mmmm ja doe rustig aan. Ik schokte voelde hoe ontspannen ik werd alle spanning in mijn lichaam weg ebde plaats maakte voor een heerlijk ontspannend gevoel wat onomkeerbaar werd. Bazem liet mij heel rustig komen. Toen ik helemaal op mij zelf was geconcentreerd hijgde ontspande genoot liet hij dat wat langer duren. Keek hoe mijn zaad met kleine stralen netjes op mijn buik belande. Zo, zo terwijl hij mij rustig schoonmaakte een hoeveelheid zaad in de handdoek veegde. Met een washandje mijn buik schoonmaakte lachte om zijn eigen stijve piemel. Ook maakte hij gelijk mijn piemel schoon, duwde mijn voorhuid naar achteren haalde alle smurrie weg, die anders mij alleen zouden plagen jeuken dus. Dat deed ik wel maar omdat mijn moeder altijd bij mij was bij het douchen of wassen kwam dat er niet altijd van. Bazem hoefde geen uitleg wist het wel. Nadat ik schoon was duwde hij mijn voorhuid weer zover mogelijk naar achteren om een klein beetje vaseline rond mijn schacht te smeren. Jeukt het niet zo. Ik heb ik last van hee Arian waarmee hij zijn besneden piemel bedoelde. Mijn hele lijf was zo lekker ontspannen. het was doodnormaal vond Bazem. Hij kende mijn behoeftes heus wel. Moet jij niet vroeg ik hem. Het hoefde niet omdat hij het vanmorgen al had gedaan. Maar als ik met hem wilde spelen of dat hij zichzelf zou moeten bevredigen ik dat wilde zien mocht dat wel. Als je mij aftrek dan moet je altijd olie gebruiken. Of tijdens het douchen zeep. Zijn eikel was harder geworden doordat hij besneden was. Die steeds tegen zijn onderbroek of boxer stootte dus minder gevoelig was geworden. Mijn voorhuid beschermde mijn eikel, dus was gevoeliger zachter. Als ik zin had om klaar te komen moest ik hem gewoon vragen. Niks hoeft alles mag Arian. Ik draaide mij ging lekker bij hem liggen. Piemelde met mijn vinger over zijn lijf. Peurde even in zijn navel. Hij lachte was ontspannen. Keek de film uit. Ik sliep lekker bij hem. Toen ik wakker werd moest plassen hielp hij mij gelijk. had geen moeite mij naar het toilet te brengen. Mij te douchen. De hele zaterdag nam hij mij overal mee heen. Niet lopen maar in een geleende rolstoel. Ik genoot in de stad. Jongens kenden hem. In de cafe's dronken wij wat spraken met zijn vrienden. Nee hij bleef vanavond bij mij. Geen opgave gewoon omdat hij dat leuk vond. Op de bank na het eten vroeg Arian wil je een film zien die over homoseksualiteit gaat Arian. Ik keek hem aan. Alles vroeg ik hem. Ja alles natuurlijk. Ja graag was mijn antwoord. Op internet had ik stiekem al zoveel films bekeken. Kleine stukjes. Verhalen gelezen. Mijn zelf geplaagd met fantasieen. Ik keek zwijgend. Ja zuchtte af en toe. Wist dat Bazem alles gewoon door had. Zag en wist. Mijn stijve piemel vanaf het begin. Aan het einde vroeg hij plagend; " knelt hij niet Arian ". Waarbij hij zijn hand op mijn stijve piemel legde. Die van mij wel trouwens. Zullen we samen spelen Arian. Ja waarbij ik hem aankeek. Naakt bovenop je liggen, vragend. Ja hoor wat jij wil. Bazem tilde mij op, gaf mij een zoen droeg mij naar zijn slaapkamer. Kleedde mij uit trok zijn kleren uit, dolde met mij legde mij bovenop hem. Vrijen strelen, spelen. Hij maakte het mij zonder veel poespas gewoon lekker makkelijk. Pijpte mij, waar ik met zijn piemel kon spelen. Ik pijpte hem ook, vroeg of hij het goed vond. Ja heel lekker zo samen was zijn antwoord. De kracht in mijn benen speelde een beduidende rol. Toen ik voor onderzoek was in het ziekenhuis vroeg ik mijn arts of het mogelijk was om anale seks te hebben. Jawel maar dan moest ik wel rekening houden dat het heel rustig moest. Als het pijn deed moest ik het gelijk wel zeggen aan mijn partner. Hij was helmaal niet verrast of negatief. Maanden hadden wij toen al een stille relatie. Zijn sport waarvoor hij het verzweeg. Voetballers zijn geen mietjes. Hij had begrip voor mijn beperkingen ik voor zijn familie, sport en vrienden. Mijn moeder was heel blij met Bazem. Ook daarvoor verzweeg ik alles. Ik wilde nergens meer een negatief tintje aangeven. Was praktisch elke dag bij Bazem. Ging mee naar trainingen werd geaccepteerd. Thuis hadden wij het er wel eens over mooie jongens. Nu als ik in de whirlpool, sauna of stoombad zat kreeg ik geen erectie meer. Bazem had dat nooit gehad. Maar nu soms als hij mij zo zag genieten. Hij had een andere auto gekocht; een Jeep hoger gemakkelijker voor mij. Had meer dingen aangepast. Als ik riep bij hem was hoorde ik niet ja, ja kom zo. Maar hij hielp mij gelijk. Soms was ik alleen al ziek van de stem van mijn moeder " ja ja wat nou weer". Ze was verrast toen Bazem ineens die vrijdagavond tegen haar vertelde wij gaan samenwonen. Samenwonen vroeg ze. Ja Arian komt bij mij wonen. Is gemakkelijk met sporten trainen masseren. Ze was overdonderd. Mitsen en maren werden door Bazem weggewoven. Ik glunderde helemaal. ja en jij dan Arian. ja goed leuk ik lachte. Wij waren toch altijd al bij elkaar. Ze maakte geen moeilijkheden meer. je ziet maar de deur staat altijd open als het mis gaat. Nu het ging niet mis. Ik hou nog net zoveel van hem hij van mij als het eerste moment dat het klikte. Ben nu achttien loop slecht maar het gaat niet achteruit. Kan meer omdat mijn armspieren buikspieren stevig blijven. Meer kracht in mijn armen. Natuurlijk heb ik namen veranderd. Aanduidingen van een club gemaakt die lief voor gehandicapten zijn. Verder is het zo, zoals het anderhalf jaar geleden begon. Bazem geeft mij vrijheid maar vooral kan ik mij zelf zijn. Hij ook trouwens.