Ik verveelde mij op het schoolplein waar een stel jongens in een hoek stuf rookten sigaretten en weer die praatjes over wijven. Ik had er geen zin meer in. Mijn relatie met Anna was stukgelopen het was mijn schuld omdat ik niet wist wat ik nu eigenlijk wilde. Ja het examenjaar goed doorkomen en dan HBO, Universiteit maar welke richting precies. De laatste maanden van onze relatie waren moeizaam verlopen. Elke keer als ik mijn lul in haar vagina bracht walgde ik van mij zelf. Ze kronkelde onder mij kreunde terwijl ik moeite had mijn penis stijf te houden. Haar te geven waar zij op dat moment aan dacht seks. Haar lange benen prachtige borsten lief karakter maar ik wist het niet. Iedereen zou met zo'n vrouw blij geweest zijn. Ik was doodongelukkig. Voelde mij gevangen in het burgerfatsoen. Mijn ouders die steeds overal riepen dat ik verkering had. Dat Anna de vrouw van mijn dromen was. Ze dachten aan kleinkinderen later. Hij gaat studeren voor dokter riep mijn vader. Hoge verwachtingen had hij van mij. Toen ik het uitmaakte met Anna dreunde dat overal nog na. Niemand begreep het niemand zag dat ik doodongelukkig was. Ik hield wel van kinderen wilde wel voor nazaten zorgen maar kon het gewoon niet. Iets in mij wist dat ik mijzelf voor de gek aan het houden was. Genen die mij ook waarschuwden let niet op het burgerfatsoen. Mijn ouders hadden zoiets van het komt wel weer goed. Het is te wijten aan de spanning van tentamens examen jaar. Alles passeerde werd besproken over nagedacht het waarom. He Jorck riep Max een kleine Joodse jongen. Ik slenterde over het schoolplein ging bij hem staan. Arnold voegde zich bij ons. Anna gonsde hier ook door. Niet begrepen niet verwacht we waren immers al een klein jaar bij elkaar. Max vroeg er niet na maar zijn denken maakte mij bang. Moeilijk Jorck was zijn min of meer troostende woorden. Ik knikte was stil en keek voor mij uit. Heeft Anna, nee schudde ik op Arnold zijn vragen. Verder vroegen ze niets. Steeds bleef ik nadenken hoe ik mijn leven verder inhoud wilde geven. Terug op de fiets naar huis begon ik uit medelijden met mijn zelf te huilen. Ik jankte nooit ook niet bij het afscheid van iemand die in mij al haar toekomst had gelegd met mij alles wilde delen al haar geheimen aan mijn prijs had gegeven. Het diepste van haar liefde aan mij had blootgelegd. Maar nu was ik stuurloos. Ik kon het niet uit mijn hoofd zetten en zou als ik bij Anna was gebleven haar gebruikt hebben niet eerlijk geweest zijn tegen haar. Het zou een leven zijn geworden met één grote leugen. Mijn angst was eigenlijk het grootste obstakel mijn lafheid mijn eigen verdriet dat het niet anders was. Ik wilde zo graag net als al mijn vrienden en jongens op school zijn. Maar dat was ik niet en alleen ik wist het. Ik zou alleen gelukkig kunnen worden als ik mijn gevoel mijn innerlijke gevoelens zou volgen. Geen voorbeeld aan niemand stellen maar mijn eigen ik moeten gaan volgen. Jaren dacht ik eraan maar een einde te maken aan mijn leven omdat ik toch niet zou worden geaccepteerd zoals ik geboren was. Genetisch daar zelf niets meer in kon veranderen. Ik zou mij anders tegen natuurlijk moeten blijven gedragen mij zelf maar vooral anderen voor de gek blijven houden. Mijn leven zou nooit een wonderbaarlijk leven kunnen worden zoals bezongen in vele liederen. Ik leefde nu in een leugen een roes. Ik was er bang voor bang voor het stempel nawijzingen of roddel achter mijn rug om. Max haalde mij in bleef naast mij rijden moeilijk hé Jorck. Met betraande ogen keek ik hem aan. Knikte van ja. Liegen is ook moeilijk Jorck. Hij keek mij aan weet je Jorck hoeveel Joden in 1940 graag geen Jood zouden zijn geweest. Weet je Jorck hoeveel negers in Zuid Afrika graag blank zouden zijn geweest. Ik haalde mijn schouders op. Hoeveel Marokkaanse, Turkse jongens in Nederland niet zo heetten als ze heetten geen Mohammed zouden heten maar gewoon Piet. Wat wil je ermee zeggen dan Max. Dat weet je niet slimme. Dat ik flikker ben Max. Als jij het zegt Jorck. Max begon over koetjes en kalfjes je weet me te vinden hé Jorck als je wil praten. Thuisgekomen dacht ik nog langer na. Op mijn bed bleef ik liggen denken. Ik was wie ik was. Ik maakte mijn huiswerk en toen besloot ik maar weg te gaan. Was ik zo ja Max vermoedde het of had mijn spel wel door. Ik had nooit die weg moeten bewandelen met Anna. Op mijn fiets reed ik naar het park wat bekend stond dat daar veel ontmoetingen tot stand kwamen. Ik fietste er ongeïnteresseerd doorheen. Keek wel maar niet opzichtig. Toen ik een pad insloeg reed ik haast Arnold omver. Hij stond op het voetpad met een man te praten ze wilde blijkbaar samen de bosjes in. Maar toen hij mij zag schrok Arnold en keek zo verschrikt dat hij stotterde hé Jorck. De man liep snel weg bang voor twee achttienjarigen. Ik was hier zomaar Jorck. Ik stapte af keek Arnold aan. Ga je mee Jorck vroeg hij waarbij hij mij betrapt aankeek. Ik knikte van ja. Zonder iets te zeggen reden wij samen naar zijn huis. Mijn ouders zijn er toch niet als excuus. Op zijn kamer bleven wij elkaar eigenlijk wezenloos aankijken. Ik heb vaak aan je gedacht Jorck. Arnold was een knappe gozer. Ik knikte weer nietszeggend. Ben je er bang voor Jorck. Ik knikte van ja. Hebben wij jaren zo dichtbij elkaar gestaan en toch zover van elkaar verwijderd Jorck. Ik begon te janken niet wetend waarom. Emotie opgekropte emotie. He niet huilen Jorck, waar Arnold mijn vast pakte begon te troosten. Zijn hand gleed over mijn rug toen hij mij tegen zichzelf aandrukte. Kom Jorck toe ga maar even gewoon rustig op mijn bed liggen. Hij leidde mij erheen waar ik snikkend op zijn bed ging liggen. Arnold pakte een zakdoek gaf mij die. Ik snoot mijn huis veegde mijn tranen weg. Keek hem aan. Jij ook Arnold, hij knikte van ja. Maar het geeft niks Jorck t's niet erg echt niet. je moet niet bang zijn voor je zelf echt niet. Arnold kwam naast me liggen. Troostte mij streelde mijn gezicht haalde mij aan. Ik voelde mij begrepen en veilig bij Arnold. Het duurde even voordat ik rustiger werd. Dat wij het niet eerder bij elkaar hebben gemerkt Jorck. Ja slim hé, lachte ik door mijn tranen heen. Zullen we samen dan Jorck. Ja nu niet gelijk corrigeerde Arnold zichzelf. Ja graag heel graag waarbij ik hem opgelucht aankeek. Wil jij het wel dan, ja ook heel graag Jorck. Hebben wij wat vastigheid samen. Hoeven we niet meer in het park te rotzooien. T's er ook gevaarlijk in het park hoor. Oké dat doen wij ik was blij dat Arnold dat aanbood. Wij blijven samen. Arnold vertelde mij dat hij ook met het zelfde dilemma had geworsteld. De volgende dag belde Arnold mij op hij had de hele nacht liggen nadenken over ons samen. Kom je bij me dan Jorck. Wij woonden vlakbij elkaar. Op de fiets misschien vijfminuten. Arnold wachtte mij al op in de keuken toen ik de achterdeur binnenkwam. Hoe kunnen wij nu samen blijven Jorck als wij niet eens weten als wij iets voor elkaar voelen. Ik dacht diep na ik vind je een leuke gozer Arnold. Ja maar seks dan kunnen we dat wel samen. Dat weet ik niet heb nog nooit seks gehad met een jongen. Ik ook niet bekende hij. Moeten we dat dan doen Jorck. Wil je dat dan Arnold. Jawel maar ik durf het niet zo goed. Ik ook niet. Stom eigenlijk. Ik wil wel jij dan vroeg hij mij. Ik ook wel. We liepen naar zijn slaapkamer. Toen Arnold voor mij kwam staan pakte hij mij in mijn kruis. Ik was opgewonden had een stijve en keek hem aan. Toe dan net kleine jongens zo bracht hij het. Ik pakte hem in zijn kruis voelde en bemerkte dat hij ook opgewonden was. Hij grinnikte keek me aan. Het ijs was gebroken tussen ons. Zo lagen we samen op zijn bed onwennig tasten wij elkaar af totdat we begonnen te vrijen. Het was gelijk heel heftig net als wij iets hadden in te halen. We kleedden elkaar uit heel teder eigenlijk waarbij we beide opgewonden waren net kleine kinderen die iets stiekem deden. Beide waren wij gespierd. Alleen onze onderbroeken nog aan beide een erectie zichtbaar in onze strakke onderbroeken. Vrijend beide bij elkaar voelend duwde ik zijn hij mijn onderbroek naar beneden. Ik gromde hij ook. Lekker Jorck kreunde Arnold toen hij mijn penis betaste. Ja gromde ik heerlijk gevoel. We bleven doorgaan nadat wij elkaar eerst hadden afgetrokken samen waren klaargekomen. Onze naakte lichamen tegen elkaar gedrukt bleven we met elkaar vrijen. Zoenden elkaar bleven opgewonden. beide vonden wij het heerlijk zo samen te zijn. Ik hield van hem hij van mij. het wekend neukten wij elkaar voor het eerst. Rustig in overleg ik vond het zalig wat hij deed Arnold was er helemaal wegvan zweefde kreeg vlinders in zijn buik, huilde toen ik klaarkwam. Nu hebben wij het vandaag verteld aan onze ouders. Die accepteren het hebben er geen moeite mee. Een opluchting voor beide. Nu kunnen wij ongestoord onze gang gaan elkaar beter leren kennen, waar wij de tijd voor zullen nemen.

Jorck