Een paar uur later zaten ze in het Italiaanse restaurant flink te bunkeren. Pasta.
“Zullen we het nog eens doen als we thuis zijn?” vroeg Jos. Daan keek om zich heen, maar het was niet druk en er zaten geen mensen die iets zouden kunnen horen.
“Okay, we kunnen nog wel wat rotzooien en morgen ook, maar…”
“…dan komt Wilco thuis.”
“Je moet niet zo teleurgesteld klinken. Kom op, joh. Hij blijft niet voor altijd. Maar we moeten voorzichtig zijn en dus niet ’s nachts bij mij in de slaapkamer komen, he?”
“Dat zou ik noooooit doen.”
“Nee, jij ben zo’n onschuldige tiener. Daar kan mijn kont over meepraten.”
Toen spraken ze over allerlei andere onderwerpen tot het mobieltje van Daan zich meldde.
Het was Wilco.
“Hallo kerel. Je meldt je toch niet af, he? We hebben het hele huis doorgewerkt en als je niet komt dan vermoordt je broer je.”
“Nee het gaat uiteraard door. Kom je me op zaterdag om half 11 halen van het vliegveld?” ”Natuurlijk zullen we er staan. Maar…eh… is er iets? Ik heb het idee, dat er …”Hij stopte met praten omdat hij iets voelde. Hij keek naar beneden en zag een blote voet in zijn kruis. Met een gemeen lachje keek Jos naar hem. Hij had zelfs zijn sok uitgetrokken. Daan trok het tafelkleed over zijn kruis en liet José zijn gang maar gaan.
“Pap, ben je daar nog?”
“Ja, de ober bracht net de rekening.”
“Is het okay, als ik … eh…wat langer bleef?”
“Maar je hebt toch maar 2 weken vakantie?”
Daan streelde Jos’ voet. Er moest nu snel iets gebeuren anders kreeg Daan een ongelukje.
“Wilco kwam met een omslachtige uitleg, maar Daan die nu een tweede voet bespeurde, had nu geen tijd voor een lang gesprek.
“Wilco, je bent altijd welkom thuis.”
“Bedankt pap, en vertel dat gozertje maar dat hij uit mijn buurt moet blijven anders hang ik hem aan dat kleine onderbroekje van hem op. Tot zaterdag, dan.”
“Tot zaterdag, jongen.”
Toen de ober de rekening gebracht had, zei Daan:
“Er is iets met je broer.”
“Brengt hij een meisje mee?”
“Nee, dat zou hij wel gezegd hebben, nee, het is iets anders.

Op de terugweg bedacht Jos wat er allemaal met zijn broer aan de hand zou kunnen zijn: zou hij een huwelijk plannen. Was hij al getrouwd, was hij stiekem gay, of had hij grote schulden.
“Als ik jou zo hoor zou hij wel eens een geheim agent kunnen zijn.”

Thuisgekomen zei Daan: “Dus dit is het dan: vanavond nog en morgen en dan zitten we in een seksvrije zone. Als Wilco thuis is….”
“Ja pa, ik ken het hele scenario. Wees maar niet bang.”
“En het is maar voor een paar weken.”
Jos kuste zijn vader op de mond. Hoewel de kus haast niet seksueel was, reageerde zijn lul wel.
“Kom op, naar binnen en dan uitkleden.”
Terwijl ze naar binnen liepen ontdeden ze zich van hun shirts. Daan merkte Jos’ blote voeten op: “Je hebt je sokken toch niet onder de tafel in het restaurant laten liggen, he?”
Jos haalde uit elke broekzak een sok: “Ik kon ze niet zo snel aantrekken.” Hij gooide ze neer op de grond en ritste zijn broek open.
Daan stond ook op blote voeten en had zijn riem al losgemaakt. “Okay jongeman, we kunnen ook naakt zijn zonder alles te laten slingeren. Het was al erg genoeg dat je het licht in de woonkamer aan had gelaten.”
“Waar heb je het over? Ik dacht dat jij …..he, pap.” Hij had zich voorover gebogen om zijn sokken op te rapen en keek langs zijn vader de kamer in.
Zijn vader stond in zijn grijze boksershort met een grote natte plek aan de voorkant, de plek waar José hem verwend had. “Nu geen geklaag, Jos. We moeten de boel aan kant houden voor als Wilco thuis komt.”
“Pap,” Jos wees op de voordeur.
Dan had zijn duimen al achter de broekband om zijn short naar beneden te schuiven toen hij bij de voordeur 2 koffers zag staan, en twee grote tassen. Hij begreep het nog niet. Toen hoorden zij voetstappen op de trap.
Een diepe mannenstem riep van achter hun: “Verrassing!”
Daan draaide zich om: daar stond Wilco onderaan de trap. Die was zeker vroeger thuisgekomen.
Wilco overzag het tafereel: zijn vader bijna ontkleed en zijn jongere broertje half ontkleed met zijn gulp open waar wat schaamhaar uit stak.

“Hoe is het hier? Zijn jullie een nudistenkamp begonnen? Ik kom, geloof ik, van de ene dorm in de andere. Nou, verwelkomen jullie me niet?”
Hij liep naar zijn vader toe en omhelsde hem. Hij droeg jeans en een wit t-shirt. Schoenen droeg hij niet. Hij rook lekker naar zeep en zijn haar was nog nat.
“Wilco.” Daan omhelsde zijn zoon terwijl hij over diens schouder zag dat Jos zijn broek dichtritste en zijn polo aantrok.
“Nou is die kleine stil, he. Kom eens hier, mietje.” En voor dat Jos het besefte drukte Wilco hem aan zijn borst, terwijl hij in zijn oor fluisterde: “Lekker bosje haar.”
Daan pakte zijn altijd aanwezige ochtendjas van de bank en trok hem aan. “Dis is zeker een verrassing. Wanneer ben je aangekomen?”
“Een paar uur geleden dacht ik jullie te verrassen, maar jullie waren er niet, dus heb ik maar wat voor de tv gehangen. En je gebeld.”
“Ook gedoucht, zie ik.” zei Daan.
“Ja, daar was ik wel aan toe. Ik voelde me vies. En hoe is het hier? Het leek erop dat jullie in je blote kont gingen lopen.”
“Ja grappig, Wil. Maar we wilden ons even omkleden. Je weet hoe ze in dat restaurant zijn: geen korte broek en t-shirts.”
“Ja, dat kan ik me herinneren.” Wilco stapte opzij zodat zijn vader en broer naar boven konden gaan. “Jullie gaan je omkleden en dan drinken we een lekkere borrel, behalve jij jongetje, voor jou is er misschien limonade.”
“Drink zelf uit een kleuterbekertje.”
“Jongens, jongens, zijn we weer bij af. Nu stoppen. Ik weet dat jullie elkaar graag mogen…op jullie eigen manier…maar denk alsjeblieft aan mijn bloeddruk.”
Wilco drukte Jos stevig tegen zijn lijf en zei: “Okay pa, dit was even pesten, toch Jos?”
Jos reageerde verveeld, hoewel Daan een andere indruk kreeg toen hij naar zijn zoons kruis keek. Wilco woelde even in Jos’ haar. Die stak zijn handen in zijn zakken om zijn erectie in bedwang te houden.
“Verdomme, wat was zijn broer een stuk. Jos keek opeens met andere ogen naar Wilco: brede borst, gespierde armen, bruine ogen, de geur van zijn huid. Al die indrukken schoten naar zijn kruis. Jammer dat Wilco zo hetero was, maar dat was zijn vader ook geweest tot voor een paar dagen. Er kon nog van alles gebeuren.
“Jos.”
“Eh…ja pap.”
“Als jij nou eens naar boven gaat en je verkleden dan kan ik even met Wilco alleen praten.
Jos vond het prima. Kon hij zich aftrekken als de anderen aan het praten waren.

“Was ik ooit ook zo misselijkmakend volgzaam?” zei Wilco terwijl hij de keuken inliep.
“Ooit? Ben je dan veranderd? Ik heb dat memootje nooit gekregen.” Daan liep vlak achter zijn zoon en keek zijns ondanks naar dat strakke kontje verpakt in jeans.
Wilco pakte een paar biertjes uit de koelkast en ging aan de keukentafel zitten. Daan zat tegenover hem.
“Ben je blij me te zien, pap?”
“Natuurlijk, jongen, wat is dat nou voor een vraag?”
Wilco streek door zijn bruine haar. “Ik weet ’t niet. Ik had de indruk dat ik midden iets viel.”
“Welnee joh. Ik ben blij dat je er bent. Het scheelt me ook weer een ritje naar het vliegveld. Wilco strekt zijn benen onder tafel uit en raakte even de voeten van Daan. Met een vlugge herinnering van wat er vanavond gebeurde, schoof Daan zijn voeten terug.
“Sorry.” zei Wilco terwijl hij een slok bier nam.
“Over indrukken gesproken. Ik had de indruk, toen ik je aan de telefoon had, dat er iets was met je, dat te maken had met een langer verblijf hier dan twee weken. Klopt dat?”
“Ja, dat klopt wel en ik kan het net zo goed meteen zeggen, voor ik het niet meer durf. Maar wordt niet meteen kwaad.”
“Vertel maar.” Ging Wilco vertellen dat hij ook gay was? Was dat het. Het was me het weekje wel.

(wordt vervolgd)