Afgezien van mijn beperkingen heb ik ook natuurlijk mogelijkheden. Mijn beperkingen daarmee heb ik leren omgaan. Vanaf mijn geboorte trouwens al. Ik ben rolstoel gebonden. Zeventien jaar woon in de stad Groningen. Ik zit veel achter mijn computer. Heb bij bepaalde dingen hulp nodig van mijn ouders of verzorgers. Mijn dag ziet er zo een beetje uit. Als ik wakker word dan moet ik uit bed worden geholpen. Niet zo moeilijk ik ben 49 kilo 174 lang. Ik kijk als ik achter mijn computer zit uit het raam op straat in het centrum van de stad vlakbij het Groninger museum. Dagelijks lopen er vele mensen langs. Dus het is best heel gezellig in het centrum van de stad. Nu is het vakantie. Zijn er geen scholieren, studenten dus heel rustig. Ik schaam me eigenlijk vanaf mijn jeugd al niet meer. Elke morgen word ik gewassen. Omdat mijn lichaam zuur vrij moet blijven gelet op tal van irritaties van de huid, douchen, daarna insmeren beetje masseren. Soms en dat komt vaker voor naarmate ik ouder werd krijg ik een erectie als ze mij insmeren. Dat kan ik ook niet echt helpen. Ik droom vaak, kijk ook stiekem op het internet naar seks. Maar ik lees bijna alle verhalen op oops. nl. Mijn eerste seksuele ervaring was met Marleen de Jong. Ze was toen vierentwintig en in opleiding als fysiotherapeute. Ze moest mij tweekeer per week helpen dit voorjaar nadat ik een ontsteking had gehad aan mijn schouder en nek. Daardoor was ik nog meer beperkt kon niet meer iets doen op het toetsenbord. Door mijn verkeerde houding had ik pijn in mijn nek schouders, rug. Ik ben zoals ik al vertelde vanaf mijn geboorte gehandicapt. Ik heb eerst nog wel kunnen lopen. Een beetje kunnen lopen. Marleen is een blond slank meisje en heel zorgzaam. Ik hoefde niet naakt maar in mijn onderbroekje op de tafel. De eerste keer duurde de hele behandeling nog geen kwartier. Maar ik begon van Marleen te dromen. Onze gesprekken werden langer dan de hele behandeling. Ik zet je wel als laatste Ronald dan hebben wij wat meer tijd om te kletsen was haar voorstel. Eigenlijk provoceerde ik haar een beetje door te zeggen dat valide mensen nooit rekening houden met invaliden denken dat die geen gevoelens hebben. Dat hun pik ook gehandicapt is. Wat in mijn geval niet zo is. Maar ook de anus; of alleen vrijen, strelen, aaien, spelen is erotisch. Waarom zouden valide mensen niet wat tijd besteden aan die zaken daarmee invaliden helpen. Dat was eigenlijk wat ik meegaf toen ze vroeg hoe ik mijn handicap ervoer. Ze schreef het allemaal op voor haar eind scriptie.

Ze vertelde mij dat ze verkering had. Misschien als schild ik weet het niet. Maar toen ik die week in mei 2008 weer op de tafel lag Marleen mijn schouder rug onderrug behandelde vertelde ik haar dat ik van haar had gedroomd. Dat ik haar voor mijn ogen had gezien met haar vriendje. Zo wat deden wij dan Ronald. Seks natuurlijk. Zo dat is spannend en ook ondeugend Ronald. Heb jij weleens seks gehad dan. Nee nog nooit. Ze keek even naar mij. Ik lag op mijn buik had een stijve maar gelukkig kon ze dat niet zien. Droom je vaker over seks Ronald vroeg ze mij. Ja soms. Gelukkig ben jij in staat om dan je zelf nog te helpen jochie. Veel jongens kunnen dat niet. Dat is geen seks toch. O nee hoe heet dat dan Ronald. Masturbatie. Zelfbevrediging noodzakelijk onderhoud, maar dat kan ik zonder dat iemand dat zou merken ook niet vrijblijvend doen. Maar dat begrijpen je ouders toch wel Ronald. Nee dat begrijpen ze niet. Ze douchen mij alleen maar. Maken mijn piemel schoon. Als ik mijzelf er helemaal onder zou spuiten dan moet ik de hele nacht blijven liggen. En je kameraden dan die hebben daar toch wel begrip voor. Dat vraag je toch niet. Wat niet geef mij papieren zakdoeken aan of gooi ze voor mij weg. Dat durf ik niet hoor. Dus je durft geen seks te hebben met jezelf. Nee logies toch dat doe je toch niet. Heb je geen goede vrienden. Jawel neefje en twee jongens op school die mij wel helpen. Nou dan kun je met hen toch iets ritselen. Laat maar jij begrijpt er ook geen moer van. Toen ze mij draaide op mijn rug, zag ze mijn stijve piemel. Ze keek naar mij. Ik naar haar, kan ik het vragen dan. Wat vragen Ronald. Marleen wil je mij ook even aftrekken. Vragen kan altijd. Ze keek op haar horloge. Doe je het dan. Buiten de tijd van behandeling Ronald bedoel je. Maakt me niks uit. Ze schoof mijn onderbroek naar beneden. Nam mijn piemel in haar zachte hand. Met haar zachte vingers stroopte Marleen mijn voorhuid naar beneden bekeek mijn eikel. Met haar zachte gladde vingers van de massage olie speelde ze over mijn eikel. Nam mijn piemel in haar zachte hand begon mij af te trekken. Hou van van stevig Ronald of van zacht. Kweet niet, alsof ik door de grond ging. Ze nam met haar vrije hand mijn balzak in haar hand duwde die wat naar beneden zodat ze in volle omvang mijn piemel kon omvatten aftrekken. Het was zoals ik had verwacht kriebelend gevoel in mijn buikje als heel snel trouwens nadat ze was begonnen. Dat werd heftiger, waarna floep waterige smurrie uit mijn piemel spoot. Het kleefde een beetje. Heel rustig maakte ze mij schoon. En vroeg ze mij. T's niet echt Marleen. Nee Ronald dat is zo. Maar het was mijn eerste keer. Het was tegengevallen. Gelijk had ik een domper. Voelde mij kloten. Had mij er veel van voorgesteld, maar het was eigenlijk niet zoveel. Ze had mij overgedragen gelijk nadat ze mij had geholpen aan andere. Volgens mij was die al fysiotherapeut. Maar ze had mij wel laten nadenken.

Ik ken Alex al eigenlijk vanaf mijn kleutertijd. Hij woont bij ons de de buurt.
Samen met zijn vriend Jean-Paul. Het zijn vrienden van mijn ouders. Af en toe loopt hij bij ons binnen. Past ook weleens op mij als iedereen druk is. Hij zit zelf in de WAO. Ik geloof vijfenvijftig net als mijn vader. Soms schaken wij of kaarten. Omdat hij veel tijd heeft chat ik ook wel met hem. MSN, mail vaak even. Alex kun je echt vertrouwen. Het is geen mietje hij gedraagt zichzelf ook niet echt als een homo. het maakt hem niks uit dat niet je kan er rustig met hem over praten of over je gevoelens. Mijn vader kent hem van de tijd dat deze bij de Marine zat. Alex heeft een specialistische opleiding gehad waar hij overigens nooit over spreekt. Ik zat er echt mee zeker omdat Marleen gelijk daarna weg was. Misschien wel door mijn toedoen. Als ik er met een over zou kunnen praten dan was dat Alex. Dus begin juni vroeg ik Alex of het misschien mogelijk was om samen met hem een paar dagen mee te kunnen naar Haarlem. Ze hebben daar een appartement. Jean-Paul haakte gelijk erop in dat het leuk was. Mijn ouders vonden het ook prima trouwens, die had ik al gevraagd. Ik wilde ook graag naar Amsterdam. Alex zijn ouders hebben er gewoond die leven al niet meer, zijn broers en zuster zijn er geboren. Hij zelf heeft bij de Marinehaven gewoond en in de Jordaan geloof ik. Ik wilde naar de Arena een keertje. Wij reden door de Polder naar Haarlem zo over de ring van Amsterdam. Onderweg vertelde ik over mij en Marleen. Dat ik mij kloten voelde. Geen lef had om te vragen aan vrienden of mijn neefje. Hij luisterde. Nou schuldig hoef jij je niet te voelen. Beroepshalve zal ze er misschien later moeite mee hebben gehad. Zou jij mij helpen Alex. O dat ligt er helemaal aan Ronald. Waar aan dan. Nou kijk als het zou uitdraaien op een relatie met je dan neen. Als het alleen helpen is, misschien ja. Maar ik sta wat dat betreft los van jou. Dus ik heb geen vriendschappelijk banden met je. Ik ben ook niet nieuwsgierig naar je omdat ik je al jaren ken. Natuurlijk heb je gevoelens. Ik denk dat jij het ook beter aan je vrienden of inderdaad aan David had kunnen vragen. David is mijn neefje. Alhoewel ik David te jong vind. Die snapt het denk ik nog niet. Nee dat dacht ik zelf ook al. Maar heb heb zo'n kater zo'n afknapper gekregen van die eerste keer. Logies. Had ik ook. T's een spel Ronald. Het is niet maar even een technisch verhaaltje. ja voor je zelf. Al ruk jij je de komende dagen een paar keer per dag af, dan maakt mij dit helemaal niks uit. Je hebt het geluk zelf veel te kunnen. En ik geloof als ze papieren zakdoeken onder je bed zouden vinden, dat helemaal niet erg zouden vinden. je ouders kennende begrijpen ze dat. Vanaf dat moment ruk ik mij ook gewoon af. Mijn vader heeft onlangs een rol papier naast mijn bed gezet en een vuilnisbakje. Jeffrey gooide onlangs iets weg keek merkte op rukker. Hij schonk er geen aandacht aan Jeffrey zit bij mij op school. Heeft verkering. Ik lag op bed TV te kijken hij zat in mijn kamer. Pijpt ze je ook vroeg ik hem. Wat vroeg hij. Lijkt me ook best lekker. Ja Ronald. Hij keek van achter de computer naar me. Je zegt het maar hoor. Zou dat weleens willen voelen. Hij stond op kwam bij me op bed zitten zonder verder moeilijk te doen maakte hij mijn broek los. Hij stroopte die naar beneden. Ik zuchtte eigenlijk. Hij kwam naast me liggen. Pakte mijn hand. Duwde zijn hand in zijn kruis. Zo speelden wij even met elkaar. Heel grappig ontspannen eigenlijk. Moet je opletten Ronald waarop Jeffrey de mijne in zijn mond nam. Hij draaide zichzelf om zodat zijn stijve bij mijn mond lag. Het was echt te gek. Wat moeilijk leek is eigenlijk heel simpel. Nu had ik achteraf geen kater. Lang hebben wij gespeeld eerst beginners nu wat serieuzer samen. Alle begin is denk ik moeilijker. T's niet vast zo niet maar gewoon spelen samen. Had ik dat maar eerder gedaan. Alex lachte toen ik hem dat vertelde. Nou leuk toch zo'n oplossing. En dat is ook zo.

Angst is een slechte raadgever wil ik maar zeggen.
Soms krijg je een afknapper van de eerste keer.

Alles went denk ik.