| Laser game. - 5763 keer gelezen |
|
Een vriendje van mijn zoontje gaf een verjaardagspartijtje. Met één vader en acht kinderen vertrokken we naar een laser game. We betaalden entree voor de acht kinderen en de vaders kregen toestemming om erbij te kijken.
De instructeur was een jongen, een student met een bijbaantje, zo leek het mij. Het spel werd uitgelegd, maar de kinderen hadden meer aandacht voor het pak en de laser gun, dan voor de instructeur. Hij keek de vaders wanhopig aan. Het spel duurt maar 12 minuten en hij vond het zonde om de kinderen naar binnen te sturen zonder deze instructie. De andere vader vertelde dat we tweemaal 12 minuten zouden gamen. Oké, dan de rest van de instructies maar in het tweede spel.
De kinderen werden de ruimte binnen gebracht, waar het bijna donker was. Er brandde alleen neonlicht, hier en daar een klein lampje en dan natuurlijk de lampjes op de pakken van de kinderen en hun guns. Er mocht niet worden gerend, omdat de schotten waarachter je kon schuilen zwart waren geschilderd. Bij hardlopen zou je tegen een schot op kunnen lopen en je lelijk bezeren. De vaders werden gevraagd om daar ook op te letten. Eerder die middag was er een bril kapot gegaan. De andere vader ging achter in de zaal, ik stond voor in de zaal. De instructeur liep een beetje rond en kwam in mijn buurt. Hij was ongeveer 1.80 m lang en had een goed, sportief figuur. Het viel me in de instructieruimte op dat zijn spijkerbroek gevuld moest zijn met een paar gespierde benen en een paar lekkere billen. Toen hij bij mij in de buurt kwam, begon ik een praatje.
Werk je hier fulltime of is het een bijbaantje?, begon ik. Hij kwam naar me toe en vertelde me dat het een bijbaantje was. Hij was student economie. Hij studeerde in Amsterdam Zuid-oost. O, is dat makkelijk reizen van hier in de buurt?, vroeg ik om naar zijn woonplaats te vissen. Nee, maar ik woon niet hier, maar in een dorp in Zaanstad. Dan blijft het een moeilijke reis, zei ik, dit nog kennende van mijn eigen studententijd. Dat klopt, antwoordde hij met een gulle lach op zijn gezicht. Het ijs was gebroken en we spraken nog wat verder over zijn studie, mijn studie en alles er om heen.
De tijd ging sneller dan we dachten, de 12 minuten waren zo om. Nou, ik zie je straks weer, besloot ik ons gesprek. Dat is goed, was zijn antwoord. Het puntenlijstje werd een aantal keren uitgeprint en aan de kinderen gegeven. De competitie zat er al goed in. De kinderen kregen een kwartiertje pauze en besloten even te kijken bij het karten.
Na een kwartier kwam de instructeur weer de kinderen ophalen. Als u wilt mag u wel bij het karten blijven kijken, zei hij tegen de vaders. Hij zag dat de andere vader er duidelijk plezier in had. Deze twijfelde even, waarop ik zei, blijf jij maar kijken, ik let wel op de kinderen. Samen met de instructeur ging ik de instructieruimte in. Daar begon hij aan het tweede deel van zijn instructie. Achterin de zaal waren twee afbeeldingen van schutters, die moest je minimaal vijfmaal raken, om extra bonuspunten te verkrijgen. Dus als je wilt winnen moet je daar vaak op schieten, instrueerde hij de kinderen. Het spel begon. Wij houden toezicht op het hardlopen, zei de instructeur nog, en keek mij aan, er vanuit gaande dat hij namens mij mocht spreken. Blijf maar weer voorin, zei hij tegen mij, ik zet even de muziek op. Na een minuut kwam hij terug. Zo, dan gaat nu het spel beginnen zij hij, en drukte op een knop om kunstmatige rook in de ruimte te blazen. Al snel zagen de kinderen ons niet meer staan.
Ik werk liever niet op zaterdag, begon hij nu het gesprek, dan kan ik tenminste stappen. Dat snap ik, antwoordde ik, waar ga je meestal stappen? Het liefst in Amsterdam, in het dorp waar ik vandaan kom valt niet veel te beleven. Ik noemde een aantal kroegen op uit dat dorp, maar hij vond het niet zijn favorieten. In Amsterdam kun je tenminste jezelf zijn. Er is ook veel politie op straat, dus klappen krijgen in Amsterdam was er niet bij. Het viel me op dat hij tijdens het gesprek met zijn arm contact had tegen mijn arm. Hij moest wel, want de muziek stond wat harder en om zich verstaanbaar te maken kwam hij dicht bij me staan. Zijn after shave rook heerlijk, maar ik kon de geur niet herleiden tot een merk. De kunstmatige rook trok langzaam op. Weet je ook hoe je die rook moet maken, vroeg hij aan me. Dat lijkt me niet zo moeilijk, antwoordde ik, gewoon die knop indrukken. Dat heb je mis, was zijn reactie, kom ik zal het je leren. Ik lachte en liet hem zijn gang gaan. Kom eens met je hand, vroeg hij, en ik lag mijn hand op die knop. Snel lag hij zijn hand eroverheen. Hij had een heerlijk warme hand en hij gaf mij de instructie hoe het moest. Zoals ik al dacht was het gewoon indrukken. Toen ik dat zei, was zijn reactie, nu moet je het met twee handen proberen. Leg je linkerhand op de knop en maak maar rook. Ik help je wel met je rechterhand naar een tweede knop voor wat effecten. Zo gezegd zo gedaan. Hij hielp mijn rechterhand naar zijn spijkerbroek, waarin een enorme stijve recht omhoog stond. Dit is een heel speciaal effect zei hij. Als je nog een derde ronde komt, mag je deze laser gun helemaal leeg schieten, of zuigen, zei hij zacht in mijn oor er achter aan. Tegelijkertijd gaf hij een zoentje op mijn oor en knabbelde even aan mijn oorlel. Ook mijn apparaat begon duidelijk te groeien en ik wreef over zijn jonge heer. Hij tilde zijn korte jack en shirt op en liet me zijn kale buik zien. Een enorme eikel stak boven de band van zijn spijkerbroek uit. In het neonlicht was dat een apart gezicht. Het voorvocht had zijn eikel glimmend gemaakt in het neonlicht en ik streek er met mijn vingers overheen. Hij kreunde van genot. Helaas is het spel al bijna afgelopen zei hij, zie ik je zo meteen nog? Nee zei ik, dit was de laatste ronde. Hij greep mijn rechterhand, die nog steeds over zijn genotstaaf wreef en hielp me in zijn pik te knijpen. Jammer, ik had je graag een volle mond bezorgd.
Het spel was weer voorbij en de kinderen kwamen er weer aan. Die hadden dus niets anders gedaan dan op de twee schutters te schieten. Zo kreeg de instructeur de kans om mij alleen te treffen in die ruimte. Een handig jongentje, bedacht ik me later. De puntenlijst werd uitgedraaid en een discussie over het aantal punten per persoon laaide op. Als je een revanche wilt kom je nog maar een keer terug, zei de instructeur tot de kinderen. Deze vader wil vast en zeker nog wel rook maken. Terwijl hij dit zei, keek hij mij indringend aan en knipoogde daarbij. Het trilde in mijn onderbuik en het voorvocht liep ook bij mij uit de opening van mijn maatje maximaal. We verlieten de ruimte, de kinderen eerst, ik als laatste. Pas toen greep hij mij beet en graaide ook in mijn kruis. Ik wist wel dat je het lekker vond, zei hij en sloot de deur. Hij gaf me een vlugge kus op mijn mond en al snel duwde hij zijn tong naar binnen en maakte mij gek. Het was van korte duur, de volgende groep kinderen stond al klaar. Ik liep spontaan leeg, hij had mij helemaal te pakken.
|
|
|
|
|
|
|
|
|