Vorig jaar heb ik een paar keer mee gevaren op de speedboot van mijn oom, wat dat betreft gaat de tijd snel, het is alweer een jaar geleden als ik er aan terug denk.
Mijn oom vroeg mij vorig weekend tijdens een verjaardag of ik doordeweeks een keer mee kon om te helpen met de boot weer uit de opslag te halen en te water te laten in de Jachthaven.
Ik vertelde hem dat ik alleen donderdag vrij was, dat kwam hem ook wel goed uit, nog net voor het drukke weekend met alle goeie weervoorspellingen.
We spraken een tijd af waarop hij mij zou ophalen waarna het gesprek over ging op een ander onderwerp.

Afgelopen donderdagochtend wordt ik al voor negenen opgehaald, de opslag is vlakbij en eenmaal met de boot op de oplegger achter op de trekhaak naar de Jachthaven zijn we binnen een uur op de plek van bestemming.
In de auto, onderweg naar het droogdok vraag ik mijn oom vanuit het niets "waar moet ik zoal bij helpen? jij bent hier bekent mee" hij kijkt mij aan en zegt "dat is toch niet belangrijk, dat zie je allemaal vanzelf wel".
Het te water laten van de boot is een flinke klus, terwijl ik de oplegger stukje bij beetje het water in manoeuvreer zorgen mijn oom en een medewerker van de Jachthaven ervoor dat de boot uiteindelijk in het water glijdt.
Mijn oom vraagt mij naar de parkeerplaats te rijden vlakbij het huisje van een vriend van hem, die richting vaart hij vervolgens op, daar bevind zich de vaste parkeerplek van de boot van mijn oom.

Tijdens het parkeren van de auto en oplegger wordt ik mobiel gebeld door mijn oom met het verzoek de kleine sleutelbos die in het handschoenenkastje ligt mee te nemen naar de boot.
Zodra ik bij de boot aankom is mijn oom deze al aan het afdekken, dit is vlot klaar waarna hij op de kade stapt en ik hem de sleutels overhandig, hij zegt hierop "hou jij ze maar bij je, ze zijn van het huisje".
Ik vraag hem vervolgens of ik nog iets kan doen waarop hij antwoord "rustig aan, we zijn nog niet klaar".
Ik loop hierna mijn oom achterna richting de sta caravan op de "mini camping" naast de Jachthaven, hier ben ik ook al een jaar niet geweest, "zo te zien is er niemand thuis" roep ik naar mijn oom, die omkijkt en zegt "daarom moesten we dit doordeweeks doen, komend weekend is het hier stampvol".
Ik herken niet zo 1,2,3 meer welke sta caravan het is maar mijn oom weet hem nog wel te vinden, we lopen door een hekje het terrein op waarna mijn oom een kijkje neemt door het raam van het tuinhuisje, daar liggen namelijk de pakken en boards opgeslagen, terwijl hij dit doet zegt hij "doe de deur maar vast open".
Ik stap niet veel later de caravan in, mijn oom volgt al snel waarop ik vraag "ligt alles er nog goed bij?" hij antwoord met een knik en doet de deur achter zich dicht.
Ik kijk hem aan en vraag "en nu?" mijn oom kijkt mij vervolgens aan en zegt met een glimlach "jij vroeg of je nog wat kon doen, dan rol ik nu mijn slang uit, mag jij weten wat je er mee doet".
In luttele seconden knoopt hij de gulp van z'n spijkerbroek open, trekt hij z'n witte overhemd en t-shirt omhoog en zakt z'n broek langzaam op zijn knieën.
Ik aarzel geen moment, loop naar hem toe, pak met beide handen zijn slip beet en trek deze omlaag.
Ik pak hierna zijn piemel beet en begin deze te kneden en af te trekken met de ene hand en met de ander masseer ik zijn balzak.