Verjaardagen, het zijn van die oersaaie, voorspelbare gebeurtenissen.
Vanavond was het weer zover, verjaardag van een familielid, iedereen erbij aanwezig, min of meer verplicht.
Ik ben er ook heen gegaan al had ik liever met mijn keelpijn thuis gebleven.
Een van mijn ooms vroeg aan het begin van de avond al of ik last had van angina, ik kon nog net ja uitbrengen, de rest kostte te veel moeite.
De avond verliep traag, ik had het dan ook na een uur of 2 wel gezien, diezelde oom zat me al een aantal keren aan te kijken en vroeg ook op een gegeven moment of ik met hem mee terug wilde rijden, mijn tante was met de kinderen al eerder vertrokken met hun andere auto.
Zo ver wonen we niet van elkaar vandaan, dat scheelt mij weer een hoop gedoe met het openbaar vervoer en gaf mij de kans om eerder dan verwacht naar huis te gaan.
Niet veel later stappen we dan ook in de auto, mijn oom vraagt ondertussen nog eens hoe het met me keel gaat, zelfde als eerder antwoord ik, hij vervolgd dat een zoutoplossing wel kan helpen.
Ik vertel hem dat ik zout met warm water in ieder geval helemaal niks vind waarop hij antwoord "zoveel andere manieren blijven er dan niet over" ik zeg hierop "alles beter dan dat".
Een paar minuten later rijden we op een sluipweg tussen de dorpen in langs het bos, mijn oom zegt dan met een grijns op z'n gezicht "ik kan je ook even in het bos afzetten, dan kun je daar op een andere manier aan je zoutoplossing komen".
Vervolgens geeft hij richting aan om af te slaan naar een bosweg waarop ik uitdagend zeg "dat doe je toch niet" waarna hij antwoord "jij zei; alles beter dan warm water met zout" hierop heb ik weinig te zeggen.
Mijn oom rijd vervolgens zonder verder wat te zeggen inderdaad het bos in naar de donkere parkeerplaats, hij rijd een rondje met groot licht en merkt op dat er geen auto's staan en zegt "hier is niemand" waarop ik zeg "je denkt toch ook niet dat ik zomaar een onbekende ga..." ik maak mijn zin verder niet af, mijn oom vult het aan "een bekende wel dan?" terwijl hij mij aankijkt.
Ik antwoord "als het de manier is om ervan af te komen", zodra ik dit gezegd hebt geeft mijn oom gas bij, rijd nog een half rondje, parkeer zijn auto achteraan de parkeerplaats en dooft de koplampen en draait de autosleutel om.
Vervolgens zegt hij "ik kan je ervan af helpen, jouw keuze", ik kijk ondertussen mijn oom niet meer aan, ik kijk alleen nog tussen zijn benen, mijn oom doet een lichtje aan zodat ik ook daadwerkelijk wat kan zien.
Zonder verder nog wat te zeggen maakt hij z'n riem los en knoopt hij z'n gulp open, na de onderste knoop komt hij iets omhoog van z'n stoel, duwt z'n spijkerbroek wat van zich af en gaat weer zitten.
Hierna kijkt hij mij aan terwijl ik nog aandachtig naar z'n blauwe slip kijk, hij zegt even later "je moet wel zelf je medicijn eruit halen".
Ik doe mijn jas uit, leg deze op de achterbank en draai mijzelf richting mijn oom, die intussen in de gaten houd of er niemand aan komt rijden.
Ik aarzel nog wat en mijn adem stokt wanneer ik met mijn hand z'n bovenbeen aan raak, er gaat een raar gevoel door mijn lijf, ik maak mijn oom al van kleins af aan mee, ik had nooit gedacht in deze situatie verzijld te raken.
Mijn oom heeft flinke, licht behaarde bovenbenen, hij is sowieso met +- 100kg en 1.90m aan de grote kant, ik verplaats mijn hand richting z'n onderbroek.
Aangezien ik weet dat we niet al te veel tijd hebben glijd ik met mijn hand al snel z'n onderbroek in, door z'n schaamhaar naar beneden, ik raak nu voor het eerst zijn half stijve piemel aan en pak hem goed beet, zodra ik dit doe duwt mijn oom z'n onderbroek van zich af en komen zijn piemel en ballen vrij te liggen nu mijn oom ook z'n benen sprijdt.
Ik buk voorover en hoe dichter bij ik kom ruik ik al z'n voorvocht vermengt met urine, ik open mijn mond en neem vervolgens zijn eikel in mijn mond, zo begin ik eraan te likken en zuigen, minuten later zit ik hem nog te pijpen.

reacties: wanchai@live.nl