Niels wist het eigenlijk niet op welke manier hij het nu tot uiting moest brengen. Verstrikt en verward zocht hij naar oplossingen. Zelf had hij het gevoel dat iedereen het van hem kon aflezen. Daarom nam hij afstand op school van de mede leerlingen. Hij wilde zichzelf wel anders kleden maar dat deed hij opzettelijk niet. Steeds achterin de klas zo onopvallend mogelijk bleef hij rustig zijn tijd uitzitten op school. Ik zag hem lopen in de winkelstraat. Kende hem wel maar had zoiets hem niet aan te spreken omdat hij dat hoogstwaarschijnlijk niet leuk zou vinden. Niels keek me aan. Onze blikken raakte elkaar. Meer droevig onzeker stond hij voor een etalage te kijken. Huishoudelijke artikelen maar in de spiegeling van het etalageraam kon hij mij bekijken. Hij liep omdat hij mij blijkbaar niet meer zag rustig naar de HEMA. Ik volgde hem op afstand omdat ik hem wel een aardige jongen vond. Wij woonden vlakbij elkaar en ik zag hem elke dag op zijn fiets langsrijden. Misschien was ik wel net zo onzeker als hij was. Alhoewel ik wel een aantal vriendinnen en vrienden had was ik ook eenzaam. Onze buurt had niets voor jongeren. De Herenhuizen en Villa's in de laan waren omringd met hoge hekken. Iedereen leefde zijn of haar eigen leven. Ik ging vlakbij hem staan bij de HEMA. Ineens gaf hij mij een onbeduidend knikje. Ik knikte terug liep of meer schuifelde naar hem toe. Niels was lang heel slank slungelachtig. Zijn kort geknipte blonde haren zijn smalle gezicht goed verzorg uiterlijk. Verveel jij je ook Niels vroeg ik hem toen ik vlakbij hem stond. Ja de meeste jongens zijn met vakantie. Ja de meeste wel herhaalde ik. Jij bent toch Kevin is het niet. Ja van Twist lachte ik. Hoe lang wonen jullie nu daar. Ik weet niet anders Niels. Hoe oud ben je dan Kevin. Zestien Niels. O ja ik ook. Ja leuk moeten maar kijken hoe wij deze herfstvakantie maar weer doorkomen. Ja dat moeten we zeker. Beide wisten wij niet om een gesprek aan te knopen. Heb je al verkering Kevin. Dat waren van die rotvragen die ze steeds stelden en waar ik meestal voor moest liegen, omdat het duidde op omgang met meisjes. Ik vermoedde van Niels dat hij op jongens viel, maar zeker wist je dat nooit. Ik weet niet hoe ik het durfde te zeggen, keek hem aan " ik heb nog geen vriendje gehad ". Niels raakte zichtbaar in verwarring. Vriendje Kevin. Ja nee ik heb nog niks met een vriendje gehad dus nog geen vriend bedoel ik. O ik ook niet. Zonder het zelf te beseffen liep ik bij hem weg de winkel uit. Ik kon wel janken dat ik mij zo had blootgegeven. Als het mis zou gaan, kon dat wel nare gevolgen voor mij hebben. De tranen van emotie stonden ook in mijn ogen. Had ik al die jaren het kunnen verbergen vond ik Niels wel leuk en gaf me nu bloot. Snel kwam Niels achter mij aan. Hee Kevin wat is er nu. Niks hoezo waar ik hem met betraande ogen aankeek. Je liep zo weg ineens. Ja wat moet je wel niet van me denken. Niks ben je ook zo onzeker. Jij ook dan. Niels is een kop groter dan ik ben. Waar heb jij je fiets staan Kevin. Achter de HEMA in het fietsenrek. Ik ook kom zullen we ergens heen gaan samen. Ik knikte onzeker. Zo fietsten wij langs het bospad nergens heen. Zwijgend naar het onbekende de stilte het niemandsland. Beide wilde wij dacht ik op dat moment onzichtbaar zijn voor de hele wereld om samen te beslissen hoe wij nu verder konden met ons leven. Ik wist niet dat jij ook zo was. Ik kon toch moeilijk tegen hem zeggen dat ik het van hem wel vermoedde. Het kon niet anders dan dat er hogere machten bestonden. Die ons nu in een leegte van eenzaamheid of twijfel bij elkaar had gebracht. Twee zoekende tieners die nooit echt moeite hadden gedaan hun weg te zoeken, bijeenbracht. Vind jij mij leuk Niels. Hij lachte nu. Ja je bent tenminste normaal. Ineens hadden wij discussie. In een min of meer fel gesprek gaven wij aan, wat wij dan leuk aan elkaar vonden. Ik was veel kleiner dan Niels. Slank, had kleine benen. Mijn bruine haren onder kort boven langgelaten, wipneus, ik vond mijzelf helemaal niet knap. Ik trok mijn shirt omhoog. Heb wel een wasbordje. Niels lachte. Nu heb ik al een stukje van jou gezien Kevin. Ik heb net zo'n shirt als jij hebt Kevin. Nu kregen wij het al fietsende over kleding. Ik doorbrak dat door aan hem te vragen welke boxershort hij leuk vond. Midden in het bos beide verzekerd dat hier geen mens zou komen zetten wij onze fietsen tegen een boom. Beide de nieuwste citybike waar wij op naar school fietsten. Durf jij wel Kevin. Ik gaf hem geen antwoord, maar liep zomaar het bos verder in. Rondkijkend, onze voeten ritselend door de vele herfstbladeren. Kevin riep Niels. Hij was opgewonden, wilde blijkbaar mij niet laten ontglippen. Ik draaide mij naar hem om. Durf je wel Kevin. Ik haalde mijn schouders op. Hij kwam nu voor me staan. Ik ben net zo onzeker als jij bent Kevin. Ben je bang Kevin. Ja knikte ik. Ik ook waarbij Niels mij grappig aankeek. Wat moeten we nu doen dan. Ja dat weet ik niet. Hij lachte hebben wij elkaar gevonden weten w niet wat wij willen. Het was eigenlijk min of meer komisch. Elkaars piemel bekijken of zo lachte ik. Elkaar aftrekken in het bos bedoel je Kevin. Ook zo goor Niels of niet. Je kent mekaar nog maar net, dan elkaar aftrekken in het bos. Ja eigenlijk wel, maar misschien wel een begin. Durf je dat dan Kevin. Jij wil de mijne weleens zien. ja knikte hij. Hij de mijne niet. Heb je weleens iemand afgetrokken Niels. Nee jij dan. Nee ook niet. Wat heb jij al met een jongen gedaan dan Niels. Niks helemaal niks. Ik ook niet durfde dat nooit. Jij dan. Ben nooit iemand tegengekomen die dat wilde, waarbij ik hem strak aankeek. Ik ook niet. Stil gingen wij tegen elkaar aanstaan. Ik raakte zijn rug aan toen ik hem tegen mij aandrukte. Niels keek naar beneden. Onnozel onwetend en onwennig zoende ik hem. Hij zoende mij streelde mijn rug. Wat voel je nu Niels. geluk jij dan. Ook wel. Zo bleven wij een tijdje afwachtend strelend zoenend niet vrijend bij elkaar staan. Ik kwam tot zijn borstkas. We kunnen vanmiddag wel bij elkaar komen gaan wij naar mijn kamer Kevin. Ja en dan. Wat wil jij dan. Alles wel als jij wil. Ik keek nu Niels aan. Wij waren juist het bos in gefietst om alleen te zijn. Nu werd het weer uitstel. Vanmiddag op zijn kamer. Hij was alleen thuis, dat wel. Maar voor de eerste keer bij hem en wat dan. Maar ik wil nu ook wel even toch onzeker kijkend. Hier nu vroeg Niels. Ja niet romantisch maar ben wel nieuwsgierig. Ik ook eigenlijk. Zullen we alleen voelen dan Kevin, Niels keek mij vragend aan. Ja dat is wel goed. Ik maakte mijn broek als eerst los ging flink tegenover hem staan. Ik heb wel een kleintje Niels is dat erg. Ik heb ook niet zo'n grote maar maakt dat wat uit Kevin. Ik haalde mijn schouders op. Wist ik veel. je hoorde weleens wat. Niels haalde mij weer aan toen hij ook zijn broek had laten zakken. Beide stonden wij nu in onze boxershort. Ik keek opgewonden naar zijn boxershort hij pakte mij vast. We doen wel gek samen onzeker Kevin. Ja lachte ik. Zullen we dan maar. Met onze koude handen woelden wij eerst in elkaar kruis. Niels keek mij strak aan, je hebt helemaal geen kleine Kevin. De jouwe is al helemaal stijf verweerde ik mij. Ja ben geil jij ook wel toch. Stom zo bij elkaar te staan. Onze handen voorzichtig aftastend maar beide ook heel nieuwsgierig. Lekker kreunde ik toen hij zijn hand over mijn boxershort bewoog. Ja echt wel Kevin. Nu drukten wij onze onderlichamen tegen elkaar aan. Als ik er nog aan denk deze ontmoeting. De mooiste eigenlijk. Beide onzeker, twijfelend aftasten ontdekkend. Gelijktijdig heel verwonderd elkaars lul betasten elkaar aftrekken in het bos nu zwijgend kijkend staande zijn lange lijf tegen de mijne. Nu lagen we met elkaar te vrijen. Stil zwijgend ogen gesloten elkaars warme lichamen tegen elkaar aan. Ik ben zo blij dat wij elkaar ontmoet hebben Kevin. Mmm ja ik ook. Wonderlijk speelden wij met elkaar. Ons eerst zaad op de herfstbladeren nu op elkaar buik. Dicht zwijgend bij elkaar genieten, spelen voor het eerst vrijend.