De onrust gaat maar niet weg. Ik woel en ik draai, nijdig van de ene zij op de andere. De plakkende hitte van deze zomeravond helpt ook niet echt. Ik sla het laken van me af en kijk naar de wekker op mijn nachtkastje.: 23.41 uur. Tot middernacht zou ze wachten, had ze gezegd. Ik zucht, slap van de hitte en vooral van het gevoel dat maar niet weggaat, het verlangende en het spannende aan de ene kant en het verstandige en het terughoudende aan de andere kant.
Ik sta op en loop naar de ladekast. Ik verwissel mijn slip voor een string, ga voor de spiegel staan, strijk mijn slaaphemd glad en bekijk mezelf. De beslissing is genomen. Ik loop de gang op, een trap af, nog een. Dan klop ik op de deur van Marjoleins slaapkamer.
“Ik ben weduwe.” Dat was een van de eerste dingen Marjolein Parelberg me over zichzelf vertelde. Met een halfje waldkorn, kaas en een fles witte wijn stond ik verveeld de advertenties op het prikbord van de supermarkt te lezen. De bus die mij, inclusief mijn gekneusde enkel terug zou brengen naar het kamertje in de kruidenbuurt dat ik twee maanden mocht bewonen, zou pas over 20 minuten komen. Een vleugje Eternity drong mijn neus binnen. Naast me kwam een vrouw staan. Als je zo lang bent, moet je niet ook nog eens hakken dragen, was mijn eerste gedachte, want zelfs boven mijn 1.80 torende zij ruim uit. Rond de 50 schatte ik haar, een krachtig gezicht, met diepliggende ogen, een stompe neus, iets te groot voor haar trekken. Haar mond was prachtig; volle brede lippen, driftig rood gestift, aan weerszijden van de mond een paar groeven van de tijd. Het haar, weelderig en blinkend stroomde als een roodkoperen golf over haar rug. Iets van kamer te huur zag ik vanuit een ooghoek op het briefje staan dat ze, met opvallend lange vingers, de nagels ook felrood, op het bord wilde prikken. Ik sprak haar aan en nog voor we bij de uitgang waren wist zij dat ik al meer dan een jaar op kamerjacht was, een onmogelijke opgave in deze stad. Mijn enige succesjes waren 6 maanden in een gribus, vanwege een Afrika-reis van de bewoonster en nu dan een paar maanden op Sophies kamer die voor haar stage in Brussel zat. Verder was het een en al ellende geweest, met krankzinnig vroeg opstaan, met colleges missen, met studentenleven missen, met halve dagen reizen en met ouders vervloeken dat ze in een uithoek waren gaan wonen.
Marjolein zit op bed, haar rug steunend in een berg kussens. Ze glimlacht. “Fijn dat je gekomen bent”, zegt ze. Ze legt haar boek op het nachtkastje en tikt uitnodigend met haar hand op de bedrand. Ik ga zitten en bekijk haar aandachtig. Ik heb haar nog nooit zonder make-up gezien. Mijn hand gaat naar haar gezicht, ik streel haar wang, voorzichtig druk ik haar naar me toe, langzaam stuur ik mijn gezicht naar het hare. Onze lippen raken elkaar, ik laat mijn tong uit mijn mond komen, zachtjes lik ik de hare. Ik voel Marjoleins lippen zich openen. Dik, nat en zacht vindt haar tong de mijne. We zoenen hevig. Marjolein kreunt, ik voel de adem uit haar neus in stoten mijn gezicht verwarmen.
Lesbisch? Nee, ik ben niet lesbisch. Om het maar eens plompverloren te zeggen: om klaar te komen heb ik een man nodig, een vent, een kerel, de lichaamslucht van die kerel, zijn haar, zijn zweet, zijn tong, zijn spieren, zijn pik. Maar toch: het zachte van de meiden, het lieve, het langzame, die laag van seksualiteit zit ook ergens in mij, al zit het ver en diep. Bij mij is het net iets meer dan de interesse voor lijf en leden van vriendinnen, net iets meer dan de jaloezie naar goed gebouwde soortgenoten. Soms, heel af en toe, ver weg en goed weggestopt is er net die ene kriebel die eigenlijk voor de jongens bestemd is, het sprongetje van het hart, het groeistuipje van de tepels, het pijltje dat schiet vanuit het onderlichaam.
Ik haal de kussens uit Marjoleins rug vandaan en leg haar languit op het bed. Ik doe haar pyjamabroek uit. Ik streel haar benen. Prachtexemplaren heeft Marjolein; boomlang, gaaf, gebruind. Ik kus haar voeten, lik haar kuiten, haar bovenbenen, mijn tong proeft zweet, heerlijk zomeravondzweet. Ik haak mijn vingers achter Marjoleins hipster en doe hem uit. Ik kijk naar haar geslacht en glimlach; Marjolein is duidelijk nog van de behaarde generatie. Ik ga op mijn knieën tussen haar benen zitten, mijn gezicht gaat naar haar kruis. Mijn neus maakt cirkeltjes boven het haar. Ik ruik vrouwenlucht. Het puntje van mijn tong maakt een paar haartjes nat, dan pak ik ze tussen mijn tanden en geef voorzichtige rukjes. Marjolein kreunt. Ik leg mijn handen op de binnenkant van haar dijen en spreid haar langzaam. Tussen het zwarte haar komt het paarsroze vlees tevoorschijn. Mijn mond gaat naar het spleetje toe, mijn tong maakt een lange haal, van anus naar knopje.
“Val je al lang op vrouwen?” vroeg ik op een avond aan haar. We waren inmiddels meer dan hospita en huurster. Sterker nog, ondanks dat ze 7 jaar ouder was dan mijn moeder, was mijn band met haar sterk geworden, vriendinnen waren we misschien zelfs al geworden, hoewel ik dat woord niet snel gebruik.
“Euh…..” Marjolein bloosde. “Hoe weet je dat ik op vrouwen val?” “Claire”, antwoordde ik. “Claire?” Ik schoot in de lach. “Claire, je schoondochter, weet je wel?”
Claire is getrouwd met Oscar, de jongste zoon van Marjolein, samen hebben ze het prachtige jongetje Max geproduceerd. Vorige week zaterdag, toen ik, zoals wel vaker, mijn weekend begon met een ontbijtje beneden bij Marjolein, zat zij – zoals dat een oma betaamt - aan de keukentafel Max eten te geven. Max en zijn moeder waren een week in huis bij Marjolein. Claire kwam binnen, duf van de slaap, ze kuste haar zoon, haar schoonmoeder en mij en ging aan het fornuis staan geeuwen en wachten tot het water voor de thee kookte. Ik zag Marjolein kijken naar Claire, naar de volronde billen in het stringetje, naar de dansende borsten in het slaapshirtje. Er zat zonde in haar blikken, zonde en verlangen. Marjolein bloosde nog meer. “Eh…tja…Claire is een knappe meid, toch?”, bracht ze er tenslotte uit. Ik schoot in de lach en plaagde haar nog wat meer. “Als het goed is, doet Claire een paar keer per week haar benen open voor Oscar, dus om daar nou je geilheid op te richten, dat is misschien niet zo’n goed idee…..”
“Nee, maar vanaf het begin dat ze hier kwam, had ik iets met haar. Echt meteen. Ze is klein en vol, voluptueus, rond en vrouwelijk, echt mijn type vrouw. En dat ze bij Oscar is, dat vond ik eigenlijk juist het spannende, dat zondige voegt iets toe aan de opwinding, eigenlijk.” Ik knik en zeg dat ik het snap.
“Wanneer heb jij voor het laatst een echte prikkel van een vrouw gekregen?”, vraagt Marjolein. “In mei een keer,” zeg ik, “in de sportschool onder de douche. Daar stond een vrouw te douchen, een nieuwe denk ik, ik had haar nog nooit eerder gezien. Ik stond me aan te kleden en ik zag haar en profil onder de straal. Ik zag haar linkerborst, een perfecte borst, en daar gleed - net toen ik keek - een dot schuim vanaf. Heel langzaam. Toen dus.”
Ik leg mijn handen onder Marjoleins pyjamajasje op haar buik en voel daar de hitte en het zware van haar ademen. Een paar minuten lik ik haar, maak haar vochtig en opgewonden. Dan laat ik haar los, ik kom naar boven en kijk haar aan. Marjoleins ogen zijn vol van opwinding, transpiratie parelt op haar bovenlip, haar tepels priemen door de stof van het jasje. Ik knoop het los en sla de panden naar buiten. Marjoleins borsten zijn nu vrij, zwaar glijden ze naar de zijkanten van haar lichaam, de tepels maken in hun stijfheid een merkwaardig bochtje naar boven.
Ik leg mijn handen in Marjoleins nek en breng haar naar boven, in de zithouding. Ik trek mijn benen op en plaats de hare eronder, plat op het matras. Dicht en intiem zitten we nu tegen elkaar. Marjoleins handen, met die prachtige, sterke, lange vingers gaan onder mijn hemd. Een eigenaardige sensatie, om de handen van een vrouw mijn borsten te voelen liefkozen.
Eén keer was het echt en echt helemaal. Zeventien was ik en Luuk, de jongen met wie ik was opgegroeid en die altijd bij me zou blijven, had mijn hart gebroken. Ik was leeg en verdrietig, en projecteerde mijn Luuk-woede op alles wat een piemel had. En daar was Agnes, al twee jaar om me heen cirkelend, al twee jaar verliefd op me, al twee jaar lachend en plagend door mij afgewezen. Maar toen dacht ik dat ik haar ook wilde, we praatten en we praatten, we gingen op werkvakantie naar Tsjechië, een vakantiehuis voor gehandicapte kinderen bouwen. ’s-Nachts, achter het scoutinggebouwtje waar we logeerden, liepen we een stukje het bos in en we zoenden en we zoenden. Agnes deed haar broek en haar string uit, ze maakte een pik van mijn wijs- en middelvinger en nog geen minuut later kwam ze klaar, waarna ze losbarstte in een huilbui van 20 minuten. Dat was het begin van een gecompliceerde, bij voorbaat gedoemde relatie die vier maanden duurde en eindigde toen ik met Sophie naar Kreta ging en op het balkon van ons appartement tot een ongekend orgasme werd gelikt door Stef, een beeldschone blonde jongen uit het Vlaamse dorpje Stuivekenskerkerke. Ik ben niet lesbisch, toen wist ik het weer.
“Laat zien”, hijgt Marjolein. Ik doe mijn hemd uit en laat mijn borsten zien. Marjolein kijkt, haar blik is opwinding en afgunst tegelijk. Haar handen masseren, haar lippen kussen, haar tong likt, haar tanden bijten. Onze monden vinden elkaar weer, Ook de sensatie van haar borsten, log bewegend tegen de mijne, de tepels prikkend in mijn weefsel, is ongekend. Marjolein pakt mijn pols en leidt mijn hand naar haar geslacht. Ik ga naar binnen met mijn middelvinger. Ze voelt nat en glad. Mijn duim vindt haar knopje, ik vinger haar, met lange stoten, met één vinger, met twee, met drie. Haar gezicht is vlak bij het mijne, ze hijgt zwaar,ik voel haar adem, ruik haar, proef haar. Ze is verschrikkelijk opgewonden.
Tegen elkaar aanzittend op een bed, dat was indertijd mijn eerste seks. Ik was al heel vroeg bij Luuk, en we gingen al heel vroeg heel ver, maar helemaal in het begin nog niet. Ik was net veertien en ik voelde Luuks adem in mijn gezicht. Ik rook hem, proefde hem. Beneden, tussen ons in, had ik zijn erectie in mijn hand en ik trok hem af. Het gloeien van Luuks geslacht in mijn hand was sensationeel, zoals later het koel-zoute gevoel van zijn eikel op mijn tong en het glijden van het zaad in mijn keel sensationeel zou zijn, en – nog later – het gevoel van de penetratie, het opnemen van zijn pik in mijn lichaam. Maar die sensatie van het allereerste begin was eigenlijk de grootste, het geluid van het aftrekken, sneller en sneller, het gevoel van het zaad dat over mijn buik naar de rand van mijn slip gleed (“onderbroekje aanhouden!” siste mijn zus een paar keer per week waarschuwend in mijn oor, ze had wel door dat ik behoorlijk ver aan het gaan was met Luuk), soms zelfs over mijn borsten, dat gevoel van macht dat je hebt als je een jongen laat klaarkomen. Later, bij andere jongens, kreeg ik ze soms zover dat ze het laatste stukje zelf deden, dan hield ik hun gezicht in mijn handen, streelde ik het en keek ik ze diep aan als ze klaarkwamen. Ja, een werkelijke sensatie!
“69”, fluistert Marjolein in mijn oor. Ik ga op mijn rug liggen, Marjolein komt boven me, haar knieën naast mijn borstkas, haar geslacht, donker en glimmend boven me. Dan voel ik haar tong in mijn opening, een stoot van genot schiet door mijn lijf. Haar tanden vinden mijn knop, mijn lippen, loom en dik glijdt haar tong door mijn spleet, het puntje maakt cirkels rond mijn sterretje en gaat terug naar boven. Hard, met twee vingers tegelijk, komt ze in me. Ze vingerneukt me een paar minuten, haar warme adem verwarmt hijgend mijn dijbenen.
“Jij”, zegt ze. Ogenblikkelijk laat ze haar onderlichaam zakken. De vrouwenlucht die mijn neus binnendringt is overweldigend. Ik lik haar opening, liefkoos haar spleet, haar lippen, haar anus, haar knopje. De stoten waarmee Marjoleins bekken haar geslacht in mijn gezicht drukt worden sterker, zwaar pulseert haar kut in mijn mond. Dan voel ik dat ze gaat komen, beneden klauwen haar nagels zich in mijn bovenbenen, ik leg mijn handen op haar billen en druk haar naar me toe. De grom die uit haar lijf schiet, komt van heel diep, ze huilt bijna. Met een laatste zware stoot komt haar onderlijf naar me toe, dan voel ik haar verkrampen, ik druk haar vast tegen me aan, mijn tong maakt de laatste ronde langs het knopje, dan voel ik een dikke draad slijm mijn mond in glijden.