Het was een mooie middag in juni dat Irene van Doorn haar derde rit maakte op haar nieuwe paard. Zij was een mooie jonge vrouw en wanneer mannen te voet, op de fiets of te paard haar tegenkwamen wierpen zij bewonderende blikken op de jonge vrouw die zo fier en vol gratie te paard zat en met groot gemak door het zware terrein ging. Twee jaar geleden waren zij en haar man in het dorp komen wonen en al het eerste jaar had zij met haar paard Bruno een lelijke val gemaakt in de duinen. Het paard moest worden afgemaakt, maar de jonge vrouw liet zich door dit ongeluk niet ontmoedigen of afschrikken en er werd een nieuw paard gekocht. Het kreeg de naam Otello en het was een ideaal paard om te rijden. Tijdens haar derde rit op Otello genoot Irene van de prikkelende boslucht en kreeg opeens de vreemde aandrang zich te ontkleden. Aangezien ze gewend was te doen wat ze graag wilde, bedacht zij zich niet lang en trok bij een machtige boom haar kleren uit. Veel mensen zou ze niet tegenkomen en als zij iemand aan zag komen was er altijd nog wel tijd om uit te wijken, zo bedacht zij. Overigens, helemaal naakt ging ze ook niet, dat ging haar weer net wat te ver! Nee, haar shorts hield ze aan, evenals haar slip eronder, maar de borsten mochten bloot en door mannen worden gezien. Irene hield ervan om mannen een beetje uit te dagen. Ze was verwend door haar man die in zijn geld zwom en haar alles gaf wat haar hartje begeerde. Halfnaakt reed ze door de duinen, haar borsten wipten op het ritme van de galop, een weldadige warmte doorstroomde de jonge vrouw en en haar kruis voelde ze die heerlijke tintelende opwinding die ze altijd kreeg van het paardrijden. Irene was niet bedacht op de ontmoeting die ze toe kreeg. Net reed ze het bos uit toen ze in de verte een wit paard zag naderen. En op dat paard zat een vrouw met lang blond haar dat wapperde in de wind. Toen ze Irene dichter was genaderd kon deze zien dat de vrouw knap was en heel weinig kleren droeg. Ze hield haar paard in en staarde ongelovig naar de naderende Amazone. Ze was geheel naakt en droeg slechts een denim overhemd los over haar bovenlichaam.



De vrouw maakte een vreemde indruk op Irene. Ze was onder de indruk van haar schoonheid en genoot van de fraaie lichaams- vormen van de onbekende vrouw. Toen stonden zij tegenover elkaar en de adem stokte Irene in de keel. De blonde vrouw keek haar uitdagend aan, deed de panden van haar bloesje verder open en toonde haar forse borsten. Het verwarde Irene en zij voelde een onbestemd verlangen in zich opkomen. Ze wilde de naakte vrouw aanraken en haar zoenen, die mooie stevige borsten in haar hand- palmen nemen en er haar lippen op drukken. Na een doordringende blik draaide de vrouw op de schimmel zich om en liet haar paard het bos weer indraven. Irene totaal in de war achterlatend. Irene keek de vrouw na, haalde toen haar schouders op, liet haar paard naar de boom draven waar zij haar kleren had achtergelaten en ging naar huis. Toe zij die avond te eten zat was ze nog onder de indruk van de naakte vrouw. Elke dag zocht zij in de duinen, maar de witte schimmel liet zich niet meer zien. Zou de vrouw bang zijn nu zij ontdekt was, zo vroeg Irene zich af. Maar nee, ze was zelf ook bijna naakt, waarom zou ze zich dan moeten schamen? Zij wilde de mooie vrouw tot elke prijs terugzien en ging in het dorp en de wijde omtrek op zoek naar haar. Nooit echter hadden haar pogingen sukses en na een maand verslapte haar aandacht en omdat het slecht weer werd staakte zij haar ritten door de duinen. In augustus werd het prachtig weer en Irene trok op haar plekje onder de boom haar kleren uit en reed de duinen in, overal zoekend naar de blonde schoonheid. Na een week had zij sukses. Net toen zij het niet meer verwachtte stond de witte schimmel op een meter of twintig afstand van haar onder een boom. Erop zat de vrouw, mooier dan Irene zich kon herinne-ren, naakt op een broekje na. Ze zag er adembenemend mooi uit en het gouden haar schitterde in het zonlicht dat door de bladeren filterde. De vrouw zat roerloos en hield de teugels van de schimmel niet vast. Het leek een standbeeld en toen Irene haar paard voorwaarts liet gaan bewoog de vrouw zich nog niet. Een siddering trok door het lichaam van Irene toen zij de vrouw zo dicht was genaderd dat zij haar kon aanraken. "Wie ben je en waarom rijd je hier zo naakt rond?" vroeg ze zacht en strekte haar ene hand uit naar de borsten van de vrouw die haar strak aankeek. Toen zag de vrouw de naderende hand en zij bewoog haar hoofd naar achteren, sloot haar ogen in volledige overgave en wachtte af. Irene raakte een van de volle borsten aan en voelde hoe zij openging en nat werd. In de verte schreeuwde een vogel, insekten zoemden, maar verder was het warm en stil in de duinen. Terwijl zij de heerlijke stevige borst streelde bekroop haar een vreemd gevoel, alsof er een groot onheil naderde en zij trok haar hand terug, snikte en wilde wegrijden van de geheimzinnige naakte vrouw. In panniek herinnerde zij zich het avontuur van jeren geleden. Toen, zij was zeventien geweest, was zij met haar nicht in bed gekropen. Niet omdat zij dat zelf graag wilde, maar omdat nicht Ria dat had voorgesteld. Irene wist nog niets en liet zich gemakkelijk bepraten door de rijpe vrouw. Toen zij in bed lagen had Ria heer fel en heet op de mond gezoend en al haar kleren uitgetrokken waarna zij haar overal was gaan likken en zoenen. Na een minuut of wat had zij haar eigen kleren uitgetrok- ken en het hoofd van Irene tussen haar volle dijen geduwd. Haar spleet opende zich en Irene werd gedwongen haar schaamlippen en schedemond te zoenen en te likken. Dat was de dag geweest waarop Irene zich bewust werd van de in haar sluimerende lesbiese aard en zij had zich er met volle hartstocht aan overgegeven, zodat nicht Ria goed aan haar trekken was gekomen. Maar net toen Ria gierend haar orgasme kreeg kwam de moeder van Irene binnen en toen ging het van dik hout zaagt men planten! Ria werd in haar blote kont in de tuin gezet en Irene kreeg de preek van haar leven. "Het is smerig," zei haar moeder. "Lesbies, dat is Ria, maar jij bent nog jong en niet afkerig van mannen. Je kijkt naar jongens, wilt verkering en trouwen, bemoei je dan niet met lesbiese vrouwen, want dat is slecht en tegennatuurlijk." Maar o zo lekker, dacht Irene. Ze had die gedachte echter met alle geweld weg weten te duwen en probeerde te vergeten hoe het was als haar tong tussen de open schaamlippen van Ria speelden en likten. Nu zij de naakte Amazone had gezien kwam alles weer in haar omhoog en nu zij de borsten van de mooie vrouw had aange- raakt bruiste en kookte haar jonge bloed. Zij verlangde naar de tong van de vrouw, een vinger die in haar liefdesgrotje zou dringen en haar klitje zou strelen. "Wacht!" riep de stem van de vrouw gebiedend en Irene hield haar paard in. "Kom hier, meisje," zei de vrouw met een glimlach en toen hun paarden naast elkaar stonden keek de vrouw haar spottend aan. "Waarom vluchtte je? Je streelde mijn borsten heerlijk, ik genoot en verwachtte je lippen te voelen, maar je ging weg of je bang werd." "Dat werd ik ook, maar de reden daarvoor zal ik je maar niet vertellen." "Ben je bang voor je gevoelens? Streng opgevoed, wel eens betrapt terwijl je met een meisje lag te geilen?" "Zo ongeveer," bekende Irene blozend en ze voelde hoe haar hart begon te jagen. "Dat dacht ik wel. Je vecht tegen jezelf en ik zal je helpen, want de strijd die er in je woedt is afmattend en je kunt er een verzuurde oude taart door worden. Kom, je ziet er heerlijk uit, ik zal je doen voelen wie en wat je werkelijk bent." "Ja,o ja, dat wil ik," fluisterde Irene en het volgende ogenblik voelde zij twee handen liefkozend over haar lichaam glijden, aan de voor en achterkant. Ze sloot haar ogen en voelde een warme adem langs haar gezicht strijken, twee volle lippen dwongen haar mond open en begonnen haar toen op een wellustige wijze te zoenen en te strelen, waar- bij de tong van de mooie vrouw zeer geraffineerd tegen de hare duwde. Het was in hoge mate opwindend en ze voelde zich opengaan als een roos, verzette zich er niet tegen en gaf zich huiverend over aan het genot van strelingen en zoenen. "O, wat heerlijk... zalig... wie ben je toch, heerlijke blonde fee," stamelde Irene, gegrepen en overweldigd door haar hartstocht die heter was dan het heetste vuur. De vrouw hield op met zoenen en terwijl zij de geprikkelde borsten van Irene stevig streelde fluisterde zij: "Is mijn naam zo belangrijk, schatje? Lang geleden zag ik je hier rijden en meteen wilde ik dat je mijn minnares zou worden. Maar ik durfde je toen niet aan te spreken." "En nu ben je teruggeko- men." "Ik ben gekomen om je te vertellen hoe ik naar je verlangd heb en als je wilt zal ik je dat ook bewijzen. Hoe heet je?" "Irene." "En je bent getrouwd." "Ja,



met een rijke man, maar ik geloof dat ik heel veel van een vrouw zou kunnen houden, als ik maar de juiste tegenkom." "Ik ben de juiste," zei de vrouw en begon de borsten van Irene vurig te zoenen. "O, wat heb ik hier- naar verlangd," fluisterde Irene opgewonden en raakte een van de warme borsten van de blonde fee aan. "Ben je echt, droom ik dit niet?" "Je droomt niet. Ik ben echt, ik leef en verlang naar je, kus me en streel me overal, Irene." "Ik wil zo graag weten hoe je heet." "Och, waarom ook niet. Ik heet Martine." Irene knikte, maar zij had nog meer vragen. Al streelde en zoende de mooie Martine haar nog zo heerlijk en opwindend, zij wilde graag weten waar de vrouw woonde. "Waar woon je Martine?" vroeg ze daarom. "Je moet niet zo veel vragen, schatje. Ik woon overal en nergens, met die verklaring moet je maar tevreden zijn hoor." Ze omhelsde Irene en zoende haar kreunend op de mond, zodat de jonge vrouw haast geen adem meer kreeg en zich sidderend aan de greep van Martine trachtte te onttrekken, hetgeen met veel moeite lukte. Hijgend keken ze elkaar aan en Martine fluisterde met trillende stem: "O, geef toch toe, ik weet dat je steeds naar me gezocht hebt en niet omdat je me wilde vertellen dat je me haat." Irene knikte en omhelsde de vrouw die haar inbedroefd aankeek. Teder liet ze haar lippen over de mond van Martine glijden, genoot van de prettige volheid en de warmte ervan, liet een hand over haar mooie strakke borsten glijden en maakte de tepels stijf. De vrouw bleef niet passief en zoende Irene met open mond terug, haar handen streelden de dijen van Irene, gleden naar haar be- haarde onderbuik en zochten de kittelaar die hoog tussen de schaamplooien verborgen zat. Ze vond het dingetje met grote han- digheid en streelde het tussen twee vingertoppen, stak haar tong in de mond van de gulzige Irene en zoog zich vast als een bloed- zuiger. Irene liet de sensatie op zich inwerken en merkte dat dit haar meer deed dan het vrijen met een man. Tegelijk voelde zij spijt dat zij er zo laat mee was, in alle voorbije jaren had ze immers met een man geleefd zonder te beseffen dat ze het genot van de lesbiese liefde veel meer zou waarderen. Na een poosje stapte Martine over op het paard van Irene, dat was veel handi- ger, en zette haar verkenningstocht voort. Ze zoende en streelden elkaar zonder terughouding en toen Martine de borsten van Irene likte en de tepels streelde met haar tong, naderden zij allebei hun hoogtepunt. Een paard is een vreemde plaats voor het bedrij- ven van de liefde, maar de beide dames hadden er geen last van en deden alles waar zij zin in hadden. Hijgend en kreunend streelden zij elkaar, lagen op elkaar en porden hun vingers in elkaars kutje, likten tepels en zogen de klitjes die stijf en rood tussen de open schaamplooien lagen. "O lieveling, maak me klaar met je tongetje," steunde Irene en perste het hoofd van Martine tegen haar open en natte kut. Martine deed haar best en mompelde tussen het likken door "Zaligt een heerlijk spleetje heb je, Irene,ik maak je klaar, ik zuig het sap uit je schede, liefje." "Ooooh," riep Irene en schoof twee vingers in de zuigende schede van haar blonde vriendin. Even later kwamen ze allebei klaar op de rug van het zwarte paard en hadden moeite om niet in het zand te vallen. "O, lieverd, wat lekker, mmmm," kreunde Martine, schok kend onder de vingerende hand van Irene. "Aaach, wat kom ik lekker," steunde Irene en stak haar vingers nog dieper in de poes van Martine die nu helemaal dubbelsloeg...... Irene voelde hoe het orgasme in onregelmatige scheuten door haar krampende vagina trok. De tong en de lippen van de blonde fee likten en streelden haar schaamlippen en kittelaar die in brand stond. Toen het voorbij was reden ze samen terug naar de witte schimmel en nadat Martine overgestapt was reed ze in een zandwolk weg. Irene zag de blonde schoonheid nooit terug. Zij vertelde het verhaal aan haar beste vriendin en deze keek haar bezorgd aan. "Een oogverblindend mooie blonde vrouw op een wit paard," zei ze ademloos. "Heb je het niet gedroomd, Irene?" "Ben je gek?" zei Irene spinnijdig. "Gedroomd! Ik voel haar tong nog tussen mijn schaamlippen, Hanneke." "Als ik niet beter wist zou ik zeggen dat je met een geestverschijning hebt gerommeld," zei haar vriendin. "En als het een geest was dan heette zij niet Martine, maar Odabella. Die reed driehonderd jaar geleden ook op een wit paard in de duinen rond. Vlak bij het kasteel, die nu een ruene is. Ze was gek op vrouwen en reed naakt in de bossen rond. Toen haar man erachter kwam stak hij het kasteel in brand." "En Odabella?" vroeg Irene lachend. "Die verbrandde. De bruut had haar in haar kamer opgesloten. Jaren geleden vertelden mensen in het dorp dat zij een naakte vrouw op een schimmel hadden zien rijden. De geest van Odabella." Irene schoot in de lach en toen zij bedaard was vroeg zij, de tranen uit haar ogen vegend: "Zeg, een geest is toch koud?" "Dat zou je wel zeggen, al heb ik nog nooit het genoegen gehad er eentje te ontmoeten," zei Hanneke droog. "Nou dan, deze geest was warm en voelde bijzonder levend aan!" "Maar wie is het dan die naakt in de duinen rondrijdt?" "Tja, dat weet ik niet. Haar naam is Martine, dat zei ze zelf en laten we het daar maar op houden, tot we achter de waarheid kom- en en haar identiteit ontdekken." "Ik ga ook in de duinen kijken ," zei Hanneke. "Mischien dat ik haar te zien krijg." "Jij bent niet lesbies." "Dat was jij ook niet." "Maar nu wel, daar heeft Martine voor gezorgd, al moet ik er wel bij zeggen dat het in me zat, Hanneke." Hanneke maakte haar jurk los en keek haar heet aan. "Mischien zit het ook wel in mij,schat, zullen we het eens proberen?