Deel twee Dronken en botergeil volgen de vier mannen de vreemdeling naar zijn huis in het bos. De boswachter was een paar weken geleden plotseling vertrokken en de vreemdeling had van het dorpshoofd het huisje gekocht. Onwillekeurig trok er een rilling door de mannen toen ze het huisje zagen. Ze hadden verhalen gehoord over vreemde lichtschijnsels en geluiden uit het huisje rond middernacht, maar waren al lang niet meer in staat helder na te denken. Sinds maanden zouden ze weer een warm lijf onder zich voelen. De vreemdeling nodigde hen uit binnen te komen. “wacht hier” was het enige wat hij zei. Een moment later kwam er uit de slaapkamer een prachtig tenger blond meisje met blauwe ogen, vlechtjes met strikjes en in een smetteloos wit jurkje, blootsvoets de woonkamer binnengelopen. Ze zag er uit als een droom. Even verstijfden de mannen. Zouden ze er wel mee doorgaan? Vroegen ze zich af. Toen won de geilheid het van de rede. Urenlang gebruikten de mannen het jonge ding. Soms alleen, maar vaak samen. Het sperma droop uit haar mondje en van haar gezichtje. Het volkomen kale kutje van het arme kind stond open en haar lipjes hadden een rode gloed. Langs haar billen en dijen droop het witte en doorzichtige zaad uit haar uitgewoonde kontje. Ja, ze hadden haar goed te pakken gehad. Aangezien ze toegang hadden tot een schier onuitputtelijke drankvoorraad, was hun staat van dronkenschap niet minder geworden. Toen de mannen, tegen dageraad vertrokken, lieten ze het meisje, zonder er acht op te slaan, snikkend op de grond achter. In de weken die volgden wisten de mannen regelmatig de weg naar de oude boswachterswoning te vinden. Met de vreemdeling waren de mannen goed bevriend geraakt. In de bruine kroeg hadden ze inmiddels een eigen hoekje en de vreemdeling was nog even gul als anders. Ondanks dat de ze vreemdeling bijna dagelijks zagen spraken ze niet over hun gebruik van het mooie meisje. Ook onderling spraken ze er niet over. Ze wisten van elkaar dat ze het misbruik door hadden gezet en een aantal keren waren ze elkaar zelfs tegen gekomen. Het viel hen op dat de vreemdeling zelf nooit aanwezig was terwijl zijn veertien jarige dochter werd gebruikt. Eén keer hadden ze het in de kroeg gewaagd over het onderwerp te beginnen. Met een bijna hypnotische gloed in zijn ogen vertelde de vreemdeling dat ze “daar” nooit meer over mochten praten. Gedwee gehoorzaamden de mannen hem. Ook zijn naam waren ze niet te weten gekomen. Op die vraag antwoorden hij met een vriendelijke, innemende glimlach “Ik ben wie ik ben”. Het was voldoende. In het dorp was de vreemdeling het onderwerp van elk gesprek. Wie was hij? In ieder geval was hij een goede klant. De winkels hadden nog nooit zo veel verdiend als nu. Bij de levensmiddelen winkel bestelde hij dingen waarvan de eigenaar nog nooit gehoord had. Er ging dan ook een wereld voor hem open. De vreemdeling leerde hem waar hij deze dingen kon bestellen, hoe hij moest boekhouden, de vreemdeling leerde hem zelfs hoe en waarin hij moest beleggen op de beurs. De orders leverde hij in bij de vreemdeling en al snel was hij op weg een rijk man te worden. Zo ging het overal. De boeren kregen de vreemdeling op bezoek en produceerden het tienvoudige. De kapper kreeg meer en meer klanten en ging al snel lessen volgen in Parijs. Het zou niet lang duren voordat de gemeenschap een economisch wonder zou zijn waar de vrouwen niet langer werken moesten in de uitbuitende textielindustrie. Ook bij de jonge meiden in het dorp was hij erg gelieft. Nee, de meesten waren gewoon stapelverliefd op hem. Op zijn manieren, zijn kleding, zijn manier van spreken. Hij was in alles anders dan de jongens in het dorp. Het was duidelijk een man van de wereld. Wat deze “wereld” inhield wisten de meisjes niet. Er werd weliswaar waar een beetje aan scholing gedaan, maar dat was toch vooral gericht op het leven of overleven in het dorp. Veel mannen waren jaloers op de vier kameraden die het voor elkaar hadden gekregen met de vreemdeling vrienden te worden. Voorlopig liet de vreemdeling echter geen nieuwe mensen toe. Een blik was al voldoende om de mannen in het dorp er van te weerhouden in te breken in de groep. Ook met de mannen ging het plotseling voor de wind. Ze hadden allemaal op wonderlijke wijze hun fortuin gemaakt. De één had een loterij gewonnen, de ander had een oude juwelenschat opgegraven die al honderden jaren begraven had gelegen, de derde wist een rijke man te bevrijden uit de handen van criminelen en de vierde had een kruidenmengsel weten te maken dat kaalheid bij mannen genas. De vreemdeling had hem geholpen dit idee in het westen te verkopen. Ook hij was een rijk man geworden. Eén ding hadden de mannen allemaal nog meer gemeen. In een droom had de vreemdeling hen precies verteld wat ze moesten doen. Ondanks dat ze meer hadden dan ze ooit hadden durven dromen, beklemde hen steeds vaker een duister gevoel. Allen wisten zeker dat deze gevoelens te maken hadden met de vreemdeling. Hun leven was echter inmiddels te mooi geworden om naar iets onbeduidend als een geweten te luisteren.