Mark trok de deur met een klap achter zich dicht. Wat een dag, dit werk werd zijn dood nog eens!
Hij was dan wel leider van het land, onbetwist want dat lieten de verkiezingsuitslagen van de afgelopen keer wel zien, maar hij had het er maar moeilijk mee. Een ondankbare baan, daar was hij de vorige ronde al achter gekomen. Nooit kon hij iets goed doen. Geert... ja Geert deed niets maar deed alles geweldig.
Mark kon nog kwaad worden wanneer hij dacht aan de laatste keer dat ze in zijn ambtswoning zaten. Het haar van Geert verward door de wind. Hij zag er nu helemaal niet meer uit. Maanden hadden ze zich voorbereid, weken hadden ze overlegd en nu, op het laatste moment besloot die eikel dat hij het niet wilde.
Mark kon zich wel voor zijn kop slaan; hij was er met open ogen ingetuind. De tijd was gerekt, en nu bijkans op. En Geert hobbelde meteen naar de camera’s buiten om zijn ingestudeerde oneliners live aan Frits Wester mee te delen. En Mark... Mark had het nakijken.
Gelukkig was Jan Kees weggeschoten. Zijn moment om te schitteren en in een paar dagen had hij de deal rond. Zijn moment van glorie; een demissionair kabinet beslissingen laten nemen. Het was het beste wat hij gedaan had sinds hij onbedoeld uit de kast was gekomen.



Mark knoopte zijn stropdas los en hing die over de stoel. Even vrij voor hij weer aan het werk moest. Diedrik had hem wel vijf keer gesproken vandaag over de vluchtelingen. Maar elke keer moest Mark hem vertellen wie hier de bovenliggende partij was, en dat was hij. Niet Diedrik. Het was al vol genoeg en ze hadden meer dan genoeg problemen zonder ze ook nog met bootladingen tegelijk in huis te halen. Mark wierp een blik uit het raam over de hofvijver. Was dit maar het land wat hij moest besturen. Tot die huizen daar, verder hoefde niet. Dan was het nog overzichtelijk, want zo klein als het land was zo groot was het met de problemen die het aantrok. Mark zette zich in zijn stoel en keek naar een brief die de koning hem had gestuurd. Hoe veel respect Mark ook had voor de beste man; Willem hield iets te veel van zijn positie. Goed, een koning kon je niet onderbrengen in een stacaravan of in een resort ergens in de Sinaï, op de politieke consequenties na gaf het ook nog een hoop statusproblemen.

Er klonk een klop op de deur en die haalde Mark uit zijn concentratie op de brief. Het was toch niet weer Diedrik? Dan had hij liever nog Geert, als oud-partijgenoten zaten ze in elk geval nog een beetje op één lijn.
‘Binnen.’ Mark zei het met tegenzin; wat verlangde hij naar rust.
Maar het was niet Diedrik die binnen kwam, of Geert, of Halbe (die ook steeds meer als Geert ging klinken) wat er binnen kwam was een slagschip. Mark keek even verbaasd.
En niet zomaar een slagschip; een Duits slagschip.
‘Gutenmittag Mark.’
Mark moest onwillekeurig slikken. Hij was één maal in haar kantoor geweest in Berlijn. Daar paste het torentje wel drie keer in.
Angela keek dan ook een beetje afkeurend rond.
‘Gut als ik ga zitten?’
‘Natuurlijk.’ Mark vroeg zich af waaraan hij haar bezoek te danken had. En dan nog onaangekondigd.
Angela zette haar lichaam op de stoel voor zijn bureau en keek even naar het werk waar hij mee bezig was.
‘Druk?’
‘Mag niet klagen Fräulein.’ Mark vouwde de brief van Willem op; ze zouden later wel praten. Hij had volgende week toch een afspraak met hem. En anders zou hij zijn moeder wel bellen.
‘Mark, we moeten praten.’ Angela boog zich voorover. ‘Dittrich hat mich angerufen.’
‘Boris?’ Vroeg Mark verbaasd.
Angela zuchtte.
‘Nein Die-trick.’
‘Diedrik.’
‘Ja.’
Mark zat versteend en voelde toen hoe zijn nekspieren weggaven om zijn hoofd te laten hangen. Welke wrede entiteit had hem opgezadeld met zo’n idioot van een coalitiegenoot.
‘Mark, je weet wel waarum hij contact met mij opnam.’ Zei Angela zangerig.
‘Ja.’
‘Deutschland is groot, maar we kunnen niet alles.’
‘Angela.’ Mark keek op naar het gezicht van zijn politieke collega. ‘Jullie zijn groot, wij zijn klein. Jullie kunnen meer vluchtelingen aan. Wij hebben de afgelopen jaren gebloed om aan de cijfers te voldoen die het continent ons oplegt.’
‘Qwatsch.’ Gromde Angela. ‘Dat staat hier los van. Je kijkt het nieuws toch ook? De honderdduizenden vluchtelingen die deze kant op komen?’
‘Ja Fäulein.’ Zei Mark gedwee.
‘Und ze willen allemaal nach Deutschland.’
‘Je mag ze hebben.’ Zei Mark op een toon alsof hij een cadeau deed aan de vrouw. ‘Alle honderdduizenden.’
‘Neem er gewoon een paar.’ Angela klonk als een moeder die met haar zoontje onderhandelde over het eten. ‘Wij nemen das grootste deel. Jullie een paar.’
‘Nein!’ Mark sloeg met zijn hand op tafel. ‘Diedrik zal wat anders moeten proberen, ik heb er geen zin in, het land heeft er geen zin in en het volk al helemaal niet. We kunnen wel wat geld...’
‘Ich wil geen geld. Een politiek gebaar, dat wil ik!’
Het viel Mark op dat de hand van Angela veel indrukwekkender landde op zijn bureau dan het zijne gedaan had. De ruitjes achter hem leken te trillen.





‘Deutschland heeft een ereschuld vanwege gedragingen in het verleden. Dat begrijpen we. Maar jullie moeten ons ook helpen.’
‘Nein!’ Mark probeerde ook hard op tafel te slaan, maar het klonk nog steeds nergens naar. En zijn hand deed pijn.
Angela keek nog even boos maar werd toen weer kalm.
‘Hoe kan ik je overtuigen?’
‘Dat lukt niet.’
‘Natuurlijk wel.’ Angela stond op en liep om het bureau heen. Mark vroeg zich af wat ze van plan was. Hij bleef zitten en haar aankijken. Ze keek terug en pakte ineens zijn hoofd tussen haar handen.
‘Wat gaat u doen?’ Mark voelde zich, behalve overvallen, ook een beetje bang.
‘Laat mich.’ Angela zei niets meer en zoende Mark op de mond. Mark had even moeite met ademen. Dat was lang geleden dat iemand hem zo gezoen had. Groep acht?
‘Kleine Mark.’ Mompelde Angela. ‘Führer von ein land, aber niet in schtaat om te luisteren.’
Mark wilde protesteren maar vond zijn gezicht ineens begraven tussen haar volumineuze borsten.
‘Tante Angela weet je wel te overtuigen.’
Mark wist niets te zeggen. Ze liet zijn hoofd los en zakte door haar knieën. Angela morrelde aan zijn broek en hij voelde hoe zijn pik uit zijn bokser werd gegraaid. Half stijf.
‘Für Deutschland, und Europa.’ Mompelde Angela. Haar mond sloot zich om zijn eikel en hij voelde haar tong om zijn staaf cirkelen.
Nee, dit had hij nog nooit meegemaakt.
‘Du sind Groß Mark.’ Zei Angela toen ze zijn pik even uit haar mond haalde en er een paar keer met haar hand overheen ging.
‘Waar is dit voor?’ Mark had moeite om zich het onderwerp te herinneren.
‘Ssst. Laat mich.’ Angela boog zich weer en likte de schacht van zijn geslacht tot aan zijn ballen. Wat was Mark blij dat hij die ochtend nog had gerukt, anders was hij nu al klaargekomen. Angela scheen dat ook te merken, ze gaf een paar likjes en drukte daarna haar lippen op zijn eikel alsof ze zijn pik een zoen gaf.
‘Je bent nog maagd, toch?’ Vroeg Angela terwijl ze naar hem opkeek.
‘Nee.’ Loog Mark.
‘Quatsch.’ Angela stond op en deed haar eigen broek naar beneden, daarna haar slip. Ze zag er best strak uit voor een vrouw van haar leeftijd. ‘Laat mij je eerste zijn, Mark.’
Mark had niet de adem om te protesteren toen Angela zich boven zijn pik plaatste en haar kut over zijn eikel liet zakken. Mark zuchtte.
‘Nu heb ik je ontmaagd.’ Mompelde Angela. ‘Lekker hé?’
Mark had niet de adem te antwoorden. Angela pakte hem bij zijn schouders en liet zich langzaam op en neer gaan.
‘Voel je mij, voel je mijn kut rondom je lul Mark?’
‘Ja.’ Zei Mark zacht.
‘Lekker hé.’
Mark slikte en knikte.
‘Je mag gerust in mij komen hoor.’
‘Ik...’ Mark voelde haar kut, rook haar nabijheid. Zelfs in zijn studententijd was het hem niet gelukt om dit te doen met een meid. En nu zat deze vrouw op hem.
‘Moet ik schneller?’
‘Nee.’
‘Ik zal het maar wel doen.’ Angela begon het tempo op te voeren.
‘Mark. Voor je komt... die vluchtelingen.’
‘Ja?’ Mark voelde haar kutlippen tegen zijn ballen stoten en daarna weer over zijn schacht. Bij elke stoot leek zijn pik dieper in haar te komen.
‘Neem er gewoon een paar.’ Angela vertraagde net zo lang tot ze stil zat, halverwege zijn pik.
‘Een paar.’ Mark wilde protesteren. Maar dit was te fijn, en wat hunkerde hij naar een orgasme.
‘Een paar?’ Angela zakte een halve centimeter.
‘Paar duizend.’ Zei Mark benepen. Dit was marteling!
‘Tienduizend?’ Mompelde Angela terwijl ze weer langzaam begon te bewegen.
‘Is goed.’
‘Vijftigduizend?’
‘Ja.’
‘Geweldig Mark.’ Angela plaatste haar lippen op de zijne en begon weer op en neer te pompen. ‘Nu mag je komen. Laat je kleine premier maar lekker in mijn kanselierkut spuiten.’
Mark begon instinctief mee te bewegen en voelde hoe zijn ballen zich spanden.
‘Ja, kom maar.’
Mark kreunde en spoot zijn zaad bij Angela naar binnen. Even voelde hij zich slap en besefte toen wat hij gedaan had. Hij had geneukt! Voor het eerst in zijn leven!
‘Gut gedaan Mark.’ Angela gaf hem een laatste kus en stond op. ‘We sturen die vluchtelingen wel door.’
Een beetje beduusd keek Mark hoe Angela haar broek weer aantrok en naar de deur liep waar ze zich omdraaide.
‘Du bist makkelijker dan Hollande, er wilde het allein im arsch. Als je meer wil, je kan me altijd Anrufen.’
De deur ging open en Angela verdween. Mark bleef nog even zitten. Zijn pik lag inmiddels slap op zijn broek, nog vochtig van haar kut en zijn eigen zaad. Toen hij dat doorhad deed hij zijn geslachtsapparaat terug in zijn boxer en ritste zijn broek dicht. Daarna greep hij naar de telefoon.
‘Diedrik, ik heb eens nagedacht...’

al-rishin@gmx.com