Stuur ons je verhaal op, klik hier !!!!!!


Klik hier voor meer webcams !!

De rode perfectie - 4824 keer gelezen
“Kijk Wim, met die vrouw zou ik willen ruilen. Ze heeft alles mee, mooi, elegant, rijk, steil. Het ultieme wezen waar iedereen wil van proeven”.
Wim kijkt zijn ogen uit, mijn woorden dringen niet echt door, hij kijkt en kijkt naar die persoon die ik net beschreef. Zelfs in dit stijlvol hotel waar we werken, draaien zelfs de meest gemanierde klanten hun hoofd. Soms onmiddellijk, soms subtiel later, maar kijken doen ze allemaal. Het strak maatpakje zit haar als gegoten, de juwelen bescheiden met klasse. Ze heeft geen opvallende dingen nodig, dat is ze zonder twijfel zelf al. Zelfs die zo vanzelfsprekende eigenschap die de meesten hier uitstralen als arrogantie, is haar vreemd. Ze is tegen niemand afstandelijk, niet dat ze zomaar met elke persoon een gesprek zou aangaan, maar een vriendelijk gebaar is geen probleem tegen de anderen. Haar lange blonde haren golven met iedere elegante stap even op, alsof ze het model is voor dure shampoo. Kortom de droom voor iedereen.
“Aarde voor Wim, kom in Wim. Moest je het interesseren, de dame is uit het beeld verdwenen”.
We hebben nog heel wat werk te doen, en zo komen we anders niet rond.
“Das geen knappe mokkel zeker?”.
Die Wim toch, een leuke knul om mee te werken, maar buiten komen kan je er niet mee. Zijn hart ligt op zijn tong, en laat alles ontvallen wat in zijn ongemanierde hersenen ontspringt. Hij heeft zijn baan te denken aan zijn leuk snoetje en idem lijf. Want ik moet eerlijk zijn, onaantrekkelijk is hij niet echt. Hij mag in dit klasse hotel werken, maar alleen op voorwaarden dat hij zijn doet wat hij moet doen, en zijn mond houd tegen de klanten. Of ik op hem kan vallen?

Neen. Hij is wel aantrekkelijk, maar ik ken hem net iets te goed om met hem iets te beginnen. Of hij mij ziet zitten? Om te wippen zeker, dat laat hij mij meer dan genoeg met de regelmaat merken. Al is het volgens hem voor de grap, maar ik weet wel beter, Ik herken de blik voor de ernst in seks.
“Nog even Wim, en we zijn er vanaf. Jij toch, want ik moet binnen een twee uurtjes terug zijn”.
De sanitaire dame is onwel geworden, ik moet vanavond haar rol vervullen. Niet dat ik dat zo graag doe, maar de directie vroeg het, en neen zeggen was eigenlijk geen echte optie.
“Kom Niki, laten we dan maar snel verder doen. Ook ik heb een soort van blinddate vanavond”.
“Vertel het me Wim, je maakt me nieuwsgierig”.
“Kan er weinig over kwijt, Tom van het onthaal wist een hete mokkel te versieren. Misschien had ze wel een vriendin of zo”.
Das typisch Wim, als het maar een gaatje heeft om zijn ding in te stoppen. Een uurtje later staan we in de kleedkamers. Niet dat je jezelf hier echt kan omkleden, we staan door omstandigheden in dezelfde ruimte. De werken in de mannenkleedkamer schiet maar niet op, en zodoende moeten we het met één ruimte stellen. Daar gaan we weer, ik lekker Wim uitdagen met mijn wulpse vormen. Wim die het niet kan of wil verstoppen, dat zijn ding steeds weer opnieuw van maat veranderd. Met opzet accentueert hij de afdruk in zijn slip zoadat ik niet naast zijn hobbel kan kijken. Het is een spelletje van ons, we hebben er alle twee lol in maar weten dat het daar bij blijft. Hij zegt steeds “Jij bent een lekker voorgerechtje voor deze avond, spijtig dat je geen hoofdgerecht wil zijn”.
En ik steeds weer “Ik ben het hoofdgerecht, maar voor jou ben in te groot wild”.


Al goed dat we tegen elkaar kunnen grappen, zo neemt de spanning af tussen ons.
“Tot morgen Wim, ik ga even eten en me weer in het werk gooien”.

Het wordt al druk in de eetzaal, de klanten stromen volop binnen. Mijn zorg is dat ze geen spatje vuil vinden in onze sanitaire voorzieningen. Niet echt een baan om van te snoepen, maar het brengt toch weer een aardig centje op. Weer draaien de hoofden, waneer de blonde perfecte vrouw de eetzaal binnen zweeft. Uitdrukkingen van verbazing, uitdrukkingen van jaloezie. Ook vrouwen kijken naar haar vormen, sommigen met de afgunst dat hun mannen afgeleid zijn van hen, sommige met begeerte die andere gevoelens hebben dan alleen voor mannen. Maar voor niemand blijft zij onverschillig, wat niet onbegrijpelijk is. Een rode elegante avondjurk benadrukt nog meer dan anders welk godsgeschenk deze dame is. Ze wordt opgewacht door een haast even beeldige vrouw, een zwartharige vrouw helemaal in het wit, die zij regelmatig hier ontmoet als ze in onze stad verblijft. Natuurlijk gaat in de meesten mannen de gedachte dat ze ook van vrouwen snoept, maar ondanks de aandacht die ze steeds trekt, heeft niemand in ons hotel daar enig spoor van gemerkt. En geloof me, ze is een besproken iemand, als ze een misstap zet, zal iedereen het weten. Ik moet eerlijk toegeven, moest ik het met een vrouw moeten doen, ik zou haar kiezen, zoals de meesten wel. Met de nadruk op ‘moeten’ hoor, ik ben echt niet lesbisch. Met regelmaat begeef in me in de restroom, maar het cliënteel dat hier verblijft, is niet van deze aard dat ze hier het beest uithangen, een geluk voor mij. Een paar kleinere ingrepen maken steeds de strakke lijnen onberispelijk. Hemel, daar zie ik Wim verschijnen, wat doet die hier? En daar is Tom natuurlijk, die twee zijn onafscheidelijk in het uitgaansleven. Onopvallend ga ik even naar dat duo, dat daar staat onhandig te doen.
“Hey Wim, Tom. Iets vergeten misschien?”.
“Neen hoor Niki, we zijn naar hier gekomen om jou een lekkere beurt te geven”.


Natuurlijk, wat zouden ze anders hier komen doen.
“Even ernst, je weet toch dat je problemen kan krijgen dat je hier opgemerkt word”.
Ze knikken bevestigend maar ze moeten hier inderdaad zijn.
“Niki, doe de deur achteraan het vrouwensanitair even open, dan zien we je daar”.
Wat zeggen ze nu?
“ Weet je wel wat jullie vragen? Je kunt evengoed voorstellen onmiddellijk ontslag te nemen.
“Wees niet bevreesd Niki, we komen echt niet binnen daar, je zult wel zien”.
Een beetje verdwaast keer ik terug naar de plaats waar ik moet zijn, nadenkende wat ik zou doen. Maar ik kan mijn vrienden toch niet in de steek laten, ik kan toch geen spelbreker zijn ondanks ik niets snap wat er aan de hand is. Ik doe het gevraagde, de deur wordt geopend.
“Hey opnieuw jongens en wees voorzichtig, ik wil hier straks nog werken”.
Ze maken een wegwuif gebaar, en blijven inderdaad achter de deurlijn staan.
“Ga nu maar Niki, we redden het nu wel zonder jou”.
Hoe minder in weet, hoe minder ik in dit meegetrokken word. Ik ga terug op mijn plaats staan aan de deur zoals het hoort.
“Ding” Het is stipt acht uur. De rode dame staat op en komt in mijn richting. Zou Tom misschien een afspraak hebben met haar? Maar neen, hoe dom gedraag ik mij toch. Waarom zou zulke schoonheid nu interesse hebben in onze soort mensen. Ondanks de nuchtere gedachten stapt deze perfectie op me af.
“Zijn de jongens op de afspraak?”.
Ze spreekt tegen mij, dat prachtige lichaam ziet mij staan. Alsof de tijd stilstaat gaap ik haar aan.
“Hallo lieverd? Ik vroeg of je vrienden al aangekomen zijn”.
Ik knik ja, meer kan ik niet uitbrengen. Terwijl de rode furie naar binnenstapt, is elke logica die ik bezit zoek.

Hoe kan dat nu? Wat moet die prachtige vrouw nu van de jongens? Is ze misschien gek geworden, Ze kan toch iedereen krijgen, waarom moet zij hen juist hebben? Hier sta ik dan, wat moet ik doen? Maar moet ik iets doen? Eigenlijk niets. Ik blijf hier gewoon staan dat is het veiligst. Gedachten passeren mijn geest, dealen Wim of Tom misschien? Heeft die vrouw dan middelen nodig om zich goed te voelen. Neen dat kan niet, ze is van naturen zo. Momenten gaan voorbij, maar de tijd kruipt. Seconden lijken minuten, minuten lijken uren, mijn zenuwen zijn niet te ontlopen. Tekens ik een oplossing vind om de ontmoeting te verantwoorden, vind ik even goed een argument om dit te ontkrachten. Waneer iemand gebruik maakt van het sanitair, voel ik mijn hartslag in mijn keel. Maar ze komen buiten alsof er niets abnormaals gebeurt. Zou ik mijn taak naar behoren kunnen doen? Zou ik dan toch maar de moed bij elkaar schrapen en binnen gaan? Ja ik moet, het is tenslotte mijn job. Ik zie niets, een opluchting maar het kon al niet anders aan de klanten te merken. Ik check het porselein, de vloer en de andere dingen die onder mijn bevoegdheid vallen, maar de deur waar de jongens stonden achter te wachten, daar blijf ik van weg.

Ik schrik plots, de deur naar de eetzaal gaat gewoon open, maar door de spanning overvalt me dit simpele gebeuren. God neen, de zwartharige tafelgenoot komt hier net binnen haar vriendin zoeken, wat moet ik doen? Ze komt naar me toe, HELP.
“Wees maar niet bang, ik zie de vrees in je ogen. Ik kom haar niet echt zoeken, ik weet wat ze hier komt doen”.
De wit geklede vrouw neemt de druk weg in me, ze weet hoe ze met mensen moet omgaan. Ze slaagt erin om met twee woorden iemand tot rust te brengen. Ook zij is iemand imposant, vooral door haar aanvoelende intelligentie.
“Vertel mij eens meid met je mooie kijkers, waar zitten ze verborgen? Is het daar?”.
Ze wijst naar de deur die ik heb geopend op aanvraag van de jongens. Ik moet niet antwoorden, ze ziet zo wat er in me omgaat, ze weet dat ze juist gokt. Elegant dat ze is, stapt ze naar de deur, maar opent ze niet. Ze wrijft met haar hand de lange zwarte haren van naast haar gezicht, en legt stilletjes haar oor op de deur. Onbeweeglijk als een mannequinpop luistert de slanke vrouw aandachtig wat er achter de schermen gebeurt. Haar ogen sluiten zeer langzaam, haar adem wordt iets zwaarder. Ze hoort iets, ze wordt warm van wat ze opvangt. Jezus wat een opwindend zicht, wat een verleidelijke vrouw. Ze weet dat ik hier ook ben maar stoort zich niet door mijn aanwezigheid. Alsof ik niet anders ben dan haar, alsof ik de dingen aanvaard die zij als normaal beschouwd. Ze wil dat ik niet passief blijf staan, ze wil ik naast haar kom staan, en mee luister op te begrijpen wat haar bezield. Een beetje schuchter nader ik haar, ik gehoorzaam aan haar stille wens.

Ze legt haar vinger vertikaal tegen haar glinsterende volle lippen “sssst”.
Ik moet stil zijn, stil zijn en luisteren aan de deur, net als zij. Ooh hemel, ik hoor haar hijgen, ik hoor die perfecte vrouw hard hijgen. Telkens de vrouw achter de deur de adem laat buiten blaast, voel ik de luchtstoom in mijn gelaat. Niet de zwaar hijgende, maar de wit geklede vrouw haar adem raakt mijn gezicht. Net als haar vriendin hijgt ze, maar dan stilletjes op hetzelfde ritme. Een warme luchtstroom raakt mijn zachte huid, een zachte zoete geur spreidt zich telkens rondom mijn hoofd. Die mooie vrouw wier gelaat duidelijke emoties laat uitstralen, bevind zich net voor mijn ogen. Ze kijkt niet, de ogen blijven steeds gesloten wat het mij gemakkelijker maakt haar aan te kijken. Te bestuderen hoeveel geluk ze heeft om er zo te mogen uitzien. Ze wind ook mij op, ze maakt gevoelens in mij los die ik nooit heb ervaren. Misschien is het de eer, dat ik mee met haar mag luisteren wat haar vriendin hierachter meemaakt. Misschien is het dat vertrouwen dat ze me aanreikt, omdat ik mee haar gevoelens mag delen. Hoe die prachtige vrouw ook denkt, ze maakt dingen in mij los. Ze laat dingen in mij tintelen die ik alleen ervaar weneer er erotiek in de lucht hangt. Stemmen, ik hoor stemmen vanachter de deur.
“Nu jij.. jaaaah nu moet jij mij nemen.. steek jouw lul in mijn spleet.. ik wil je voelen.. ik wil dat je me diep neukt”.


Je moet geen fantasie hebben om te raden wat daar gaande is. De jongens neuken één voor één haar lichaam, dat prachtige lichaam waar de halve wereld op hoopt. De vriendin voor me heeft pijn, mentale pijn voor haar viendin. Terwijl haar de jongens haar aanraken, moet zij het stellen met gedachten, gedachten die bestuurd worden door klanken. De klanken van seksueel genot die haar hard raken. Dat zie je aan haar uitdrukking. De brutaliteit van haar vriendin raakt haar diep, heel diep. Ze heeft een hand op haar borst, ze glijdt zachtjes over de fijne satijnen stof van haar wit kleed. Ze probeert de emoties van haar vriendin op zich over te brengen, subtieler maar overduidelijk.
“Harder.. ik wil meer voelen.. harder zeg ik je”.
De jongens maken het moment mee van hun leven. Nooit, maar nooit zullen ze nog een dergelijk lichaam over hun dingen kunnen trekken. En ik, ik zal nooit een dergelijk prachtig gelaat mogen aankijken als deze vrouw, die nog steeds hijgend tegen de deur leunt. Ze heeft haar poesje gevonden, het kleed heeft ze naar boven getrokken, en wrijft met haar andere hand tegen haar heuvel aan. Ze is heet, ze is heet door de geluiden van ernaast.
“Ga zitten jij, ja daar op die stoel”.
Even horen we wat gerommel, maar dan hoor je terug een zucht. Naar ik vermoed is ze over één van de jongens gaan zitten. Weer hijgt de vrouw als tevoren, weer word haar lichaam gevuld door een begeerlijk lid.
“Ooh jaaaah, ik voel je stijve lul.. ik voel je weer vanbinnen..

maak me gek.. maak me helemaal gek”.
Ook ik krijg het moeilijk, ook mijn fantasie slaat door. De geluiden wekken intern beelden op, die net als bij die andere voor mij hitsige gevoelens vrijmaakt. Ik lijk wel verliefd te worden op dat hijgende gezicht, dat steeds heviger de ongecontroleerde gevoelens uitstraalt. Ik krijg de drang om haar te zoenen, haar warme lippen even aan te raken. Te proeven van de zoete geur, die nog steeds haar lichaam verlaat. Maar de geluiden van hiernaast storen gelukkig mijn ongewone gedachten.
“Neem mijn kont.. ik wil meer dan dit.. steek de jouwe in mijn aarsgaatje.. ik smeek je.. doe het”.
Mijn god, ze wordt door alle twee de jongens genomen, ze wil alles tezamen in haar.
”HAAAAAAH”.
Het is zover, haar aars wordt genomen door de jongens.
“Verdomme smeerlap.. harder.. dieper.. HAAAAAH.. jaaaah”.
Wat moet dat pijn doen, wat moet haar dunne huid de rekking verwerken. Ik ken de maat van Wim maar al te goed, hij kan het niet laten soms zijn ding te laten zien.

En Tom moet naar het schijnt niet onderdoen voor Wim. Ook zijn speeltje is niet van de minsten. Het is eender wie in haar kont neukt, de pijn moet niet min zijn. Maar dat is juist wat ze zoekt, Die vrouw moet pijn mengen met plezier. Ze wil de harde vernedering ervaren, de vernedering van onderdanigheid. Het ultieme gevoel van extase, gemengd met seksuele pijn, de combinatie van brutale hete opwindende seks. Ook de godin voor mij voelt de pijn van haar vriendin. Een traan loopt over haar wang, ze heeft te doen met het lichaam tussen de jongens. Misschien zou ze zelf wel willen genomen worden op die manier. Misschien wil ze lekker geneukt worden zoals haar vriendin. De traan beland na een langzame weg nabij haar lip, met haar tong likt ze de zoute druppel naar binnen. Ze zoekt dingen die niet alledaags zijn, ze zoekt ervaringen om de drang naar haar vriendin te verdringen. En toch wil ze luisteren, ze wil horen wat daarnaast allemaal gaande is. Ook zij zoekt de pijn en genot op, ook zij wil de mix van uitersten ervaren. Voor ik het zelf doorheb, bevinden mijn lippen zich op enkele centimeters voor de hare. Ik heb haar uitstralingen niet kunnen negeren. Ik wil ze kussen, ik wil haar lippen tegen de mijne voelen. Maar ergens durf ik die laatste luchtbrug niet nemen, alsof de regels van fatsoen plots een betekenis krijgen. Of misschien heb ik bang om afgewezen te worden, en die vernedering niet te moeten ondergaan. Het lijkt zo’n kleine daad, maar intern een immense grote stap.
“Verdomme, niet klaarkomen..

niet klaarkomen zeg ik je”.
Eén van de jongens hijgt bijzonder hard, en kan zijn hoogtepunt niet lang meer ophouden.
“Geef me je lul.. ik wil je lul in mijn mond.. ik wil je sperma uit je lul zuigen”.
De ontembare furie kan geen genoeg krijgen van de brutale seks.
“Ooh god.. ja zuig.. ooh god.. Je vreet mijn lul op.. AAAAAAAH”.
DE stem van Tom, het is hij die zich niet meer kon inhouden. De sekszieke vrouw zuigt zijn penis waarschijnlijk helemaal leeg. Even later Hoor je de vrouw weer.
“Nu jij kerel.. trekje lul uit mijn heet kutje voor ik je sappen misloop”.
Wim moet ook haar lichaam verlaten, ze wil ook hem verorberen. Het is zo moeilijk voor te stellen dat beide vrienden zulke mooie vrouw mogen neuken. Het is niet voor te stellen dat dit heerlijke wezen hun lullen in de mond neemt. Maar de geluiden laten geen ruimte voortwijfel, het is de harde realiteit.
“Hmmmmmm”.
Wim is veel minder luidruchtig. Toch horen we hoe zij hem laat komen. De stillere klanken uit Wim’s mond zijn duidelijk.

De laatste momenten van deze seksuele utopie zijn aangebroken. Maar de gedachten aan hen worden plots zwakker. Ik ervaar zelf dingen die ik betracht. Ik voel eindelijk die begeerde lippen, De zwartharige vrouw heeft zelf mijn mond gevonden. Een kus, een heerlijk kus is het gevolg van onze ontmoeting. Goddelijk, gewoonweg goddelijk. De zacht erotische lippen hebben mijn laatste deur van fatsoen geopend, mijn tegenstand doen smelten. Maar meer dan een zoen komt er niet. De witgeklede vrouw wil zich niet opdringen. Ze geeft mij het voordeel om te reageren. Ze is een eerbare dame, die me niet wil spijt doen krijgen van wat er zal gebeuren. De zoen moet stoppen, de zachte warme gloed moet eens stoppen. De geluiden hiernaast zijn ook gestopt. Ze zullen zichzelf de daden doen camoufleren, en nadien naar buiten komen. Ik moet stoppen, ik kan geen dingen proberen op deze plaats. Ik moet bezinnen. De lieve dame voor me laat me gaan. Ze laat mijn geest vrij voor mezelf beheersen. Ik moet gaan, ik heb hier een job te doen. Met spijt laat ik haar achter, leunende tegen deur zie ik de laatste blik van warme emoties.

Het lijkt of ik laat een droom achter mij. Ik sta eindelijk terug op mijn plaats, buiten aan de deur van dit memorabel sanitair. Eerst komt de dame in het wit door de deur, buiten een vriendelijke lach is geen spoor te bespeuren van wat daarnet allemaal is gebeurt. Minuten later volgt de perfecte vrouw, die daarnet mijn vrienden heeft uitgeblust. Ook zij heeft geen spoorrestje van haar avontuur. Alleen merk je wel, en alleen als je het weet, dat ze net iets anders loopt. De jongens hebben hun sporen op haar lichaam achtergelaten. Haar kontje, dat prachtige perfect kontje wat weer alle aandacht trekt heeft nog niet de beurt verteerd. Daar aan de tafel doen de vrouwen of er niets is gebeurt. Alsof dit alles niet heeft bestaan. Bizar, dit is een heel bizarre situatie. Lang blijven ze niet, even later staan beide dames op, en vertrekken naar andere oorden. Het lijkt alsof ze hier zijn om alleen dat te doen, waar ze hebben voor gekozen. Een harde neukbeurt, en een zelfpijnigend luisterspel. Weer gaan alle gezichten richting rood, de rode kleur van seks en liefde. Ook het wit, het wit van de onschuld trekt de aandacht van de aanwezigen. En wat we gedaan hebben is eigenlijk niet meer dan witte onschuldig, buiten de kus hebben we niets fouts gedaan. En een kus, is dat fout? Neen toch? Dan verdwijnt het duo, het duo van de aandacht.

Later op de avond zit mijn lange dag er eindelijk op. Maar de herinneringen zullen nooit verloren gaan.
“Niki?” Werner van de balie roept me. Nu krijg ik mijn extraatje waar ik zo voor heb gewerkt.
“Zo Niki, ik moest van het bestuur zeggen dat ze hebben geapprecieerd dat je hen uit de problemen hebt geholpen. En nog iets, ik moest je van een mooie zwartharige dame dit telefoon nummer bezorgen. Ze zei dat je het wel zou begrijpen. Goede nachtrust meid”.
Ik was meer dan zomaar iemand, ik ben meer dan niets. Wat voel ik me gelukkig, ze heeft me meer gegeven dan alleen een nummer. Ze gaf me net zelfvertrouwen.



Copyright © www.oops.nl
----oops.nl----
Home
Sexverhalen
Hetero
Eerste keer
Homo
Lesbisch
Plassex
Tieners
SM
Groepsex
Overspel
Familie
Bisex
Overige
Partners