Stuur ons je verhaal op, klik hier !!!!!!


Klik hier voor meer webcams !!

Els 6 - 6185 keer gelezen



Het was zover. Haar schuld was teruggebracht tot ongeveer elfhonderd gulden. Een bedrag dat ze vanavond met gemak zou verdienen en mijn hele gedachten waren vervuld van het feit dat ik haar na vanavond nooit meer zou zien. Ik zou haar voor de allerlaatste keer mee naar mijn woning nemen, vrijen, haar naar huis brengen en haar nooit meer zien. Daar moest ik niet aan denken! (We hadden afgesproken dat de patiënt zou overlijden als het zover was.) Ze stond klaar: Jaennetje en Paultje stonden voor het raam en zwaaiden mama en Oom Jos lief gedag. Haar ogen spraken boekdelen! Vóór het home van die kindertjes had ze het allemaal gedaan. Daar zou ze alles voor doen. Mijn ballen tot moes slaan bijvoorbeeld of mijn strot doorsnijden met een vlijmscherp scheermes. Ik keek even opzij! Voor alle zekerheid!
Maar ze zat keurig naast me. Een heel klein beetje opgemaakt en met de kruidige geur van Gucci die zo perfect bij haar paste om zich heen. En ik keek steeds even naar haar, genoot van haar profiel, van het zwarte pagekapsel, de krullende lipjes en de hele kleine bobbeltjes in haar witte bloesje, de ranke handen in haar schoot. Ze keek niet een keer opzij en we snelden door de donkere avond naar Den Haag, draaiden de rood verlichte straat in en ik kon het niet laten: ,Ga maar niet. We kunnen bij mij gewoon een beetje gaan kletsen.' En een beetje lamlendig: ,Je hoeft echt niet... voor die laatste centen.'
Haar ogen werden op me gericht, waren donker: ,Dat maak ik wel uit! Jij krijgt je geld tot de laatste cent terug. Wij hebben een contract!'
Dat was typisch Els!
Ze stapte uit, liep elegant naar de ingang van de hoerenkast, keek even om, bracht haar vingers aan haar lipjes, tuitte die, blies; donkere, heel donkere ogen onder een glimmend leren pet. Ik bleef in de buurt en zag haar na een paar minuten gekleed in een bij honderden kerels bekende leren slip, een open hangend breed geschouderd en ruim boven haar strakke bipsje afgesneden leren vest, de laarzen en haar zweepje in haar hand voor het raam verschijnen. De hele uitrusting stond haar nog steeds geweldig en terwijl ik bewonderend toekeek stapte er een man uit de schaduwen naast me. Stak de straat over, liep op haar af en ik zag hoe ze met een hautaine blik een vinger opstak: ,Honderd!'
Hij was weinig anders dan een kwijlende hond die met een rood, geildrui-pend puntje lul uit zijn voorhuid hijgend gewacht had op de koele schoon-heid van mijn vrouw... Mijn vrouw? Het drong weer met volle kracht tot me door, vanavond was de allerlaatste keer. Ik kon wel janken! Godverdomme!!! Geen Els meer! De deuropener zoemde.
Zonder ook maar een seconde de straat in te kijken stapte ze uit haar hokje en verdween als altijd, met verrukkelijk deinende blote billen, in de gang naar de afwerkkamers. Toen hij een halfuur later naar buiten kwam herkende ik hem: ,Verrek Wiep Jij hier?'
Wiep herkende me: ,Verdomme Joseph! Jij ook? Ja een vent wil wel eens wat anders niet?' Zijn knipoog was veelzeggend en ik had hem graag de ogen dichtgeslagen! Maar hing de onnozele uit, tenslotte hoeft niemand (en zeker Wiep niet) te weten dat ik hier sinds Els wekelijks twee keer kom en nog minder dat ik daarvoor Marleen, Margreeth of een van de andere meiden regelmatig van zaad voorzag: ,Ik zoek iets goeds. Beetje pittig, charmant, die niet steeds over geld ouwehoert, en lekker geil is... Ken jij de meiden hier?'
,Als je iets geweldigs wilt, moet je die zwartharige dondersteen daar maar eens nemen. Dáár! Met die pet. Naast die bruine met die grote tieten. Ook lekker, maar die zwartkop!'
,Goed?'
,Wat heet; die is de duivel de baas en neukt nog beter. Dat wijf hééft een kut!' Hij keek hijgend naar haar, schudde zijn hoofd en verdween in de duisternis zonder te weten dat ik hem het liefst had vermoord voor zijn, "dat wijf hééft een kut!" Godskelere ik was zo jaloers als de neten op elke vent die bij haar naar binnen ging. Ik kon ze wel vermoorden als ik eraan dacht dat ze hun gore pik in haar lijf gingen steken en stond tandenknar-send naar Wiep te kijken die vief de straat uitliep. Toen ik opkeek stapte aan de overzijde een tweede man de deur binnen. Els keek de straat in, stak haar zweepje in haar laars en verdween opnieuw als een zwarte schim met deinend witte billen in de gang. Een goed halfuur later kwam ook hij naar buiten en nam Els haar plaats voor het raam weer in. Haar gezichtje stond volmaakt onbewogen en haar zwarte ogen lachten geen moment tot de volgende klant zich aandiende. Het raam ging open: ,Honderd met de zweep en in het leer.'
,Zuigen en dan in je reet?'
,Néé ga maar bij een ander!'
,Maarre je kan toch wel...'
Ze bekeek hem niet meer en sloot het venster. Mannen konden kiezen, haar prijs betalen of wegwezen, onderhandelen kon alleen op haar voorwaarden, voor de rest mochten ze blij zijn bij haar te mogen komen. De volgende vroeg niet eens wat het kostte, die stak zijn hand op en verdween als een speer naar binnen. Hij kende het klappen van de zweep; met Els viel niet te marchanderen. Ze gaf wat zij wilde, deed het goed en daar betaalden ze voor! Maar ik had pijn in mijn borst en stond tegelijkertijd weer in mijn broek aan mijn lul te sjorren, trok mijn hand uit mijn zak en ging naar huis, en stond een dik uur voor haar tijd erop zat op 'r te wachten. Haar raam was leeg, evenals het raam ernaast. En dat was het nog nadat ik een uur had staan blauwbekken. Pas toen Marleen achter haar raam verscheen en mij op het glas tikkend wenkte kreeg ik het briefje: "Kom morgen op de gewone tijd. Liefs. Els."
Marleen: ,Ik zou er maar op tijd zijn lulletje.'
Ik flink: ,Lulletje? Mot ik hem effe in je komme steken?'
Marleen: ,Jij komt er bij mij niet meer in knul!'
Waarna ze uit de hoogte op me neerkeek en over me heen op de grond spuwde voor ze haar raam met een stevige ruk sloot. Jezus!




Ik kwam precies om zeven uur de straat in. Voor de deur stond ze, Els. En naast haar stonden Jaennetje, Paul, een opgevouwen wandelwagentje en een koffer: ,We gaan met jou mee. Vindt je het erg voor een poosje?'
Sindsdien is mijn bovenverdieping bezet, slaapt Els regelmatig in haar eigen, maar steeds vaker in mijn bed en ligt John alleen in het door haar betaalde koophuis: ,Laat 'm maar houden. Hij moet mij al missen. Als hij daar achter komt is dat erg genoeg.'
Ik kon me niets ergers voorstellen.
Incasseerder, Joseph G.


Copyright © www.oops.nl
----oops.nl----
Home
Sexverhalen
Hetero
Eerste keer
Homo
Lesbisch
Plassex
Tieners
SM
Groepsex
Overspel
Familie
Bisex
Overige
Partners