L. en ik hebben iets samen. Het leek ons beter (en spannender), als niemand iets van ons afwist. We zien elkaar ongeveer één keer om de twee weken. Die avond vindt er een voorstelling plaats in Leuven. Hij komt kijken, ik heb bardienst.

Hij begroet me nonchalant, kijkt me amper aan en begint een druk gesprek met zijn vrienden. Geen steelse blikken, geen flirterige knipoogjes. Niets. En ondanks dat, die verwachtingsvolle anticipatie, het gevoel dat we meer samen zijn dan ooit, een geheim verbond. Ook al sluipt ergens de twijfel rond. Gaan we samen slapen vannacht, zou hij echt naar me verlangen zoals ik naar hem, weet hij dat ik fantaseer over Parijs, dat het die scènes zijn die ik afspeel als ik met mezelf vrij?

Na de voorstelling praat hij geanimeerd, aan een hoek van de bar met een meisje. Ook ik sta te midden van een groepje mensen, en werp zo nu en dan een tersluikse blik. Hij blijft onbewogen. En ik weet dat hij wacht op een teken van mij. Ik sms hem dus met volgende eenvoudige boodschap ‘ik heb geen ondergoed aan’. Hij leest zijn gsm en legt die kalm neer. Ik excuseer me even en loop naar een aanpalend lokaal. In mijn gedachten volgt hij me legt hij zijn vinger op mijn lippen, ten teken dat ik moet zwijgen, en neemt hij me. Ik ben behoorlijk opgewonden van het idee en dat tekent zich in gloeiende wangen en een gespannen ademhaling.

Na een tijdje besef ik dat ik echt al heel lang aan het doen ben alsof ik naar de toilet moet, en voor mensen vermoeden dat ik ondertussen gevallen ben en zieltogend op de grond lig dood te bloeden, ga ik terug. Ik voel me vernederd, en merk aan zijn blik bij het binnenkomen dat hij dat maar al te goed beseft. Dat fijne lachje maakt hem onweerstaanbaar, en tegelijkertijd kook ik vanbinnen. Mijn trots speelt op. Net dan krijg ik van hem een bericht ‘ik negeer je omdat ik je wil’. Het lijkt of al mijn woede vloeibaar wordt en ik voel me nat en warm worden. Even later staan onze twee groepjes bij elkaar en besluiten we samen nog wat te gaan drinken. Hij kijkt me uitdagend aan. Of ik ook meega. Waarom ook niet zeg ik ongeïnteresseerd, maar mijn blik fonkelt en ik geniet van dit spel, zoals hij dat doet.

In het café begin een gesprek met een vriend van hem, C. ik flirt, ben uitermate tactiel en ga rakelings met mijn lippen langst zijn wang als ik hem iets moet toefluisteren omdat de muziek hoegenaamd te luid staat. Het is warm, dus doe ik mijn trui uit. Ik heb een kanten topje aan en een zwarte rok een zwart hoedje en hakschoenen. Ik merk dat C’s ogen op mijn borsten blijft hangen. Ik vang zijn blik op als hij zich losmaakt en zie zijn opwinding. Ik glimlach, weet dat L. het ook gezien heeft en ga naar de bar om wat drankjes te halen. In de massa voel ik opeens een hand die mijn nek omvat en die heel stevig vastgrijpt. Ik kan niet meer bewegen en mijn adem stokt. Ik voel zijn adem en ik hoor hem rustig maar intens zeggen: ik kan je nu kussen, maar ik doe het niet. Niet omdat mensen ons zouden kunnen zien, maar omdat ik wil wachten. Ik wil dat je zo verlangt naar me dat je je zinnen verliest als je me kust. Ik kan alleen nog maar slikken, en even kijken we elkaar aan, bestaan enkel hij en ik. Nonchalant vraagt hij me dan: ‘wat vind je van C?’ dat ik hem knap vind. Jong, maar knap. C is een snowboarder-achtige jongen, met een nonchalante schoonheid. Gespierd, maar alsof hij het zelf niet goed beseft. Blond haar.Blauwe ogen. Sexy op een onbevangen, pure manier. Niets duisters. De verdere loop van de avond dans en praat ik met C. Ik merk dat hij mij heel aantrekkelijk vindt. Op een bepaald moment fluistert L. iets tegen C. ik voel dat het over mij gaat. Er gaan twee replieken heen en weer. Ik heb er het raden naar maar bedenk de meest wilde scenario’s.

Uiteindelijk gaan L, C, en nog een meisje naar het kot van C., die een kamer heeft op een abdij, waar L ook nog gezeten heeft (ze waren buurjongens, en kennen elkaar zo). Ik merk dat ik een bloedhekel heb aan het meisje, omdat L. er een hele tijd mee gepraat heeft, en bijzonder aanrakerig mee is. Op de abdij besluiten de jongens dat we een tour moeten krijgen van de omgeving van de abdij, de graven, en de grote standbeelden. In de gang lopen C. en het meisje wat voorop. L. houdt me tegen, drukt me tegen de muur en steekt zijn hand tussen mijn dijen, tegen mij lipjes, voelt hoe nat ik ben –hij mag dat, altijd-. Ik ben gelukkig dat hij voelt dat ik klaar ben voor hem, dat hij mij iets doet, dat ik de zijne ben. Hij is ook zichtbaar tevreden.