Sinds wij een hond hebben groeit onze kennissenkring gestaag. Je kunt het een beetje vergelijken met kinderen die je iedere dag van school haalt. Sta je voor het schoolplein te wachten kom je altijd wel een ouder tegen die om een praatje verlegen zit. Wandel je met je hond, kom je medehondenbezitters tegen. Soms ontstaat er een wat verhit rendez-vous als de ene hond de andere niet mag, soms kwispelen staartjes en loop je een tijdje samen op.

Ik liep op een te kille najaarsavond met mijn hond over de dijk. Het werd winter, het hing in de lucht. De wind gierde rond de oude treurwilgen en bladeren waaiden in het rond. Een miezerige regenbui maakte dat mijn gedachten gingen naar de komende decembermaand, Sinterklaasintocht, kerstmis en weer een oud-en-nieuw. Aan het einde van de dijk zag ik de contouren van nog een man met hond. Het bleek Ton te zijn die een paar huizen van ons vandaan woont. Zijn teefje Bella en mijn hond Boris kunnen het goed met elkaar vinden. We groetten elkaar en besloten samen de dijk af te lopen richting huis. Het wordt winter Ton, zei ik wat hij direct beaamde. Gelukkig gaan Ellen en ik binnenkort weer naar Italië zei hij met een lichte grijns op zijn gezicht. Ton en zijn vrouw Ellen hebben een klein importbedrijf gespecialiseerd in modieuze Italiaanse schoenen waardoor ze regelmatig naar Italië gaan om beurzen en producenten te bezoeken. We liepen wat keuvelend van de dijk de dorpsstraat door richting de wijk met vrijstaande huizen.

Het onze is wat saai en ouderwets, statig wellicht. Het huis van Ton en Ellen schittert als een bolwerk van moderne tijden met veel glas, strakke tuin en met veel design meubelen ingericht. Ik merk aan Ton dat hij iets wil vragen, maar hij draait er omheen. Hoe is het met José vraagt hij plotseling. Goed zeg ik ze vertrekt volgende week naar New York. Zoals je weet vliegt ze nog steeds bij de KLM en het bevalt haar goed. Het blijft weer even stil tot we aan het tuinhek van hun huis zijn aangekomen, Voor straks welterusten Ton, zeg ik nog en groetjes aan Ellen. Hij blijft wat aarzelend staan kijken en zegt dan, kom dan volgende week een glas wijn drinken. Ik kijk hem wat verbaast aan eigenlijk zonder veel zin om nog lang in de regen buiten te blijven. Hoe bedoel je Ton? Is het niet gezelliger als we wachten tot José weer terug is, dit soort reisjes duurt altijd maar een paar dagen. Nee zegt hij, Ellen wil graag dat je alleen komt ze drong er nogal op aan. Aangezien ik nu echt graag naar huis wil maak ik er verder geen woorden aan vuil. Goed zeg ik, leuk, dinsdagavond dan zo rond een uur of negen zal ik er zijn. Tot dan of anders zien we elkaar nog wel bij het uitlaten van de honden.