Het was warm die dag. De dag dat ik je voor het eerst zag. Zoals gewoonlijk toog ik in de hitte om boven om bij de bakker broodjes voor het ontbijt te halen. Je zat daar met je gezin alk te ontbijten voor je caravan. Je viel me direkt op, niet zoals het gros van de campinggangers maar charmant in je zomerjurkje met spaggettibandjes. Ik liep voorbij en kon je niet van mijn netvlies afkrijgen. Op de terugweg kreed ik van verder af een beter beeld van je. Niet zo heel groot, mooi half lang bruin hand losjes op je schouders. Je bracht direkt mijn hoofd op hol. Het duurde verschillende dagen voordat ik je een keer toevallig bij het bakkertje tegenkwam. Je stond voor mij in de rij om af te rekenen. Op een camping zie je veel mensen. De meesten zijn echt op vakantie en hebben maling aan een ander. Het fatsoen is vaak ver te zoeken. In je bikini naar de winkel of nog simpeler in je nachthemd of onderbroek. Jij stond daar tussen in een prachtige jurk, simpel, misschien wel op de markt gekocht voor 6 euro, maar zoveel stijl, zoveel klasse. Je rekende af en ik was aan de beurt. Het duurde naar mijn idee heel lang. Spanjaarden kunnen zo heftig met elkaar discussiëren, maar uiteinlijk kon ik naar buiten. Je liep een eindje voor en je liep daar in het zonnetje en ik had nog nooit zo'n mooie vrouw gezien. Een Spanjaard dacht daar misschien ook zo over want hij liep pardoes tegen je aan. Je viel op de grond en je broodjes rolden overal heen. Ik was bij je en hielp je overeind. De spanjaard mompelde wat en was al weg. Samen raapten we de broodjes op en keken naar je beschadigde knie. Daarna ging je weer verder. Verder bleef het voor mij niet anders dan hopen op een blik van jou bij de caravan of de bakker in de supermarkt. Tot het moment dat ik je zag op het kleine strandje onder bij de camping. Je had woorden met je zoontje en je stond zonder het te weten vlak naast me. Ik hield me slapende en je liep weer naar je plekje achter mij. Een klein poosje later, ik had wat gelezen en gespeeld met mijn kinderen in het zand, ging ik het water in. Het was te heet, de zon brandde op mijn hoofd en ik had verkoeling nodig. Met grote slagen ging ik door het water, even los van iedereen. Los van de waterbedjes en de ronddobberende kilo's overtollig vet spetterend en kakelend in het water. Ik genoot van de Costa Brava met zijn grillige kust en mooie baaitjes. Onder mijn voeten zwommen de vissen in prachtige kleuren. Ik ploegde nog verder tot ik opeens iemand hoorde roepen achter mij : "He, kan het wat langzamer ?". Niet wetend wie mij was gevolgd draaide ik mij in het water om en ik zag jou. Jij was wel de laatste die ik verwachtte. "Ik heb je heus wel zien zitten" vervolgde ze toen ze bij me aangekomen was. Ik vroeg haar of ik dan zo'n verpletterende indruk had gemaakt laatst met die broodjes. "Ja", zei me "Het was heel lief van je om mij daar te helpen". "Dat zou iederen gedaan hebben" zei ik "En zeker bij zo'n mooie vrouw als jij". Het was eruit. Alle dagen vanaf het moment dat ik je zag zat je in mijn hoofd. Je had me verpletterd. Mijn hart bonkte in mijn keel en je was opeens heel stil. We spraken wat over koetjes en kalfjes maar er was een spanning voelbaar Opeens zei je : "Ik heb je een tijdje zitten bekijken op het strand en ik vind je een hele mooie man". Hierdoor werd de spanning er niet beter op (of juist wel). Blijkbaar was het wederzijds geweest. Na een stilte waarbij we elkaar heel diep aankeken en ik mij van de hele wereld niets meer bewust was doorbrak ik de spanning door te opperen dat het wel behelpen was zo watertrappend in de zee zeker als de golven ook nog regelmatig over je heen slaan. "Kom" zei je "Ik weet een mooi plekje, daar rusten we even uit." We zwommen om de uit de zee stekende rotsen heen en waren nu behoorlijk van het strand verwijderd. Om de rotsen heen bleek een ander strand te horen wat vie een ander deel van de camping te bereiken was. Het was een klein zandstrandje waarop niet veel mensen lagen. Toen wij wat dichterbij kwamen werd mij snel duidelijk waarom : het bleek een naaktstrand. "Ik weet niet wat je van plan bent" zei ik, "maar dat daar is een naaktstrand". "Dat weet ik", zei je, "Geen paniek, het is gemengd",. Bij aankomst bleef van het gemengde niet veel over want 90% liep poedelnaakt rond. Daar het niet zo druk was konden we makkelijk een plekje in de schaduw vinden net achter een rots alsof we een privestrandje hadden. "Ik kom hier al 5 jaar op deze camping zei je", "Het is hier zo mooi". En daar had ze eigenlijk gelijk in. We keken over de zee uit langs de rotsen naar de mensen ver voor ons in de zee en waren even alleen op de wereld. Wat er daarnet gebeurde in de zee ebde nog na en in ons hoofd spookte de ontstane situatie die geen beiden had gepland. Beiden getrouwd met kinderen die om de hoek lief in het zand aan het spelen waren. Wij op een steenworp afstand naast elkaar als waren we een stel. We spraken niet. Ik kreeg geen woord van mijn lippen. Zou niet weten wat te zeggen. Alles wat er nu gezegd zou worden zou stom zijn en nergens op slaan. Er was iets ontstaan wat je bijna nooit meemaakt. Een alles verterende vonk was tussen ons in geslagen en was bezig zijn werk te doen. Tenminste daar leek het op. Er was een weg terug, zeker. Twee volwassenen bij hun volle verstand, althans dat mag je verwachten kunnen rationeel zijn. Maar hier was geen weg meer terug. Er was een magneet tussen ons die elke kracht te boven ging, er was geen ontsnappen mogelijk. Het kwam tot een kus, een hartstochtelijke kus. Onze tongen vonden elkaar en verstrengelden zich. We sloegen onze armen om elkaar heen en drukten ons tegen elkaar aan. Ik voelde je borsten tegen mij aan. Je harden wordende tepels schuurden door je bikini. Je gleed met je hand over mijn buik naar beneden en weer naar boven. Het was fijn, het was zo fijn. Het was een komplete ontlading. Dit kon geen beiden meer lang volhouden. Je greep naar mijn zwembroek die veel te klein was geworden. Mijn zoon had al vaak gezegd : " Pap, je moet zo'n grote nemen met pijpen dat staat leuk, die van jou is allang uit de mode". Had ik maar geluisterd, nu knalde mijn lid zowat uit mijn broek. Gelukkig haalde je hem uit zijn benarde verpakking. Je omvatte hem met je hand en langzaam trok je me af. Ik ontplofte bijna, maar ik moest wachten want het moest nog mooier worden. We werkten naar een climax. Je zuchte in mijn oor : "Kom dit is een naaktstrand, de mensen lopen hier naakt hoor". Je stond op een gooide je bikini aan de kant. Je trok mijn zwembroek uit en ik stond daar naakt met een enorme erectie. De wereld bestond niet meer alleen jij en ik. Je duwde me achterover en ging op mij zitten. Je was nat, zo nat dat ik moeiteloos bij je naar binnen gleed. Je zuchte alleen in mijn oor : "Het is lekker zo, het is fijn met je". Je bereed me, je had volledig volledige kontrole over me, je was vreselijk geil, net als ik. We kwamen gelijk. Dat kon ook niet anders, het was zo mooi. Je bewoog ineens niet meer en kreunde enorm. Ik kon je nog horen zuchten : "Mijn God, ik kom klaar, ik kom klaar, Oh Jezus, ik kom zo klaar". Het duurde maar een paar tellen, mijn pik zat op het kookpunt. Ik vatte haar billen en tilde haar ietsjes op, liet haar weer zakken en tilde haar weer op. Ik kwam klaar op een manier die elke zenuw, elke spier deed spannen. We bleven nog een tijdje zo ineengestrengeld zitten en kusten elkaar. Nog steeds werd er niets gezegd. Het zal allemaal 20 minuten hebben geduurd, maar de hemel kwam naar beneden. Samen zwommen we weer terug en bij aankomst was mijn erectie verdwenen. Ondertussen had jij je kutje zo goed en kwaad als maar kon gewassen in de zee. We gingen weer terug naar ons eigen plekje, naar ons eigen leven. De volgende morgen was je verdwenen……………..