Lentebloemen

Op een mooie zondagmorgen in mei is het Amsterdamse bos een paradijselijk oord. Vogeltjes zingen, bloemen bloeien, het is niet warm en niet koud. Bovenal is het rustig als je vroeg gaat. Pim is een ochtendmens en hij houdt van de natuur, op mooie zondagen staat hij vroeg op, drinkt koffie en gaat dan een eindje joggen in het bos.
Pim is een lange jongen met een goed postuur die tegen de dertig loopt. Hij heeft korte bruine krulletjes en een joviale kop die niet in overeenstemming is met zijn wat ernstige aard. Op een zekere zondagmorgen scheen er iets bijzonders in de lucht te hangen. De vogeltjes floten mooier dan anders, de bloemetjes waren nog vochtig van de dauw en de energieke cadens van zijn voeten op het bospad bevielen hem uitstekend. Hij blaakte van energie, alsof niet hij liep maar het pad onder hem door rolde. Hij snoof de frisse lucht op, voelde zich zeer tevreden. Af en toe trok hij een sprintje zonder dat het hem erg vermoeide. Het zorgelijke dat hem zo eigen was viel geheel van hem af. Er zat iets juichends in het weer.
Hij was al rennende in het zuidelijke en rustigste gedeelte van het bos gekomen. Een eind voor zich op het lange rechte pad ontwaarde hij een vrouw die het zelfde deed als hij, geleidelijk liep hij wat op haar in. Hij zag dat het lopen haar enige moeite kostte, ze was bepaald mollig maar zeker niet dik. In het blauwe trainingspak bewoog haar brede achterste op zeer inspirerende wijze. Pim bedacht dat hij geen haast had haar in te halen, dat het de moeite waard was om nog een tijdje naar dat achterwerk te kijken. Hij minderde wat vaart en bleef een meter of vijftien achter haar aan lopen. De billen van de vrouw trokken zwoegend plooien in de stof van haar trainingsbroek. Haar lange blonde haar hing ver op haar rug en danste op en neer op de maat van haar passen.



Ze had intussen in de gaten gekregen dat er iemand achter haar aan liep en wierp af en toe een blik achterom. Het was bepaald verdacht dat de man steeds dezelfde afstand bewaarde. Ze stond ineens stil en draaide zich om. Pim zag nu haar gezicht dat rode blosjes van de inspanning vertoonde en licht bezweet was. Het trainingspak kon niet verhullen dat ze een goed figuur had met zware borsten die opbolden en plooitrokken in het pak.
"Moet je wat van me?", vroeg ze bits. Pim besloot gewoon eerlijk te zijn: "Sorry, maar u heeft zo'n magnifiek achterwerk, ik kon niet laten een tijdje achter u aan te lopen om het beter te bekijken.". Ze was verbaasd, ze had doorzichtige smoesjes verwacht of ranzige dubbelzinnigheden, misschien een regelrechte aanranding. Ze bekeek hem nu beter, een mooie jongen, een jaar of tien jonger, hij zag er opgewekt, eerlijk en energiek uit. "Wou je er soms even aanzitten?", schamperde ze. "Als dat zou kunnen...", zei hij en voor ze wist wat er gebeurde had hij haar tegen zich aangetrokken en legde beide handen op haar mollige billen. In de gladde stof van haar trainingsbroek voelden ze goed aan. -Wat kan het me ook schelen- dacht ze en liet hem begaan. Hij voelde haar grote ,zachte borsten tegen zijn borst drukken. Zijn erectie groeide. "Goed schat", zei ze, "Maar niet hier midden op het pad."
Ze trok hem mee de bosjes opzij van het pad in. Naast elkaar vielen ze in een onafzienbaar bed van kleine witte bloemetjes die een zoetige geur verspreidden. Ze zoenden elkaar wild. Hun tongen vonden elkaar; hun handen gleden verkennend over elkaars rug en billen. Ze rolden over elkaar heen door de geurende bloemen. Ze giechelde, keek liggend op haar rug naar de toppen van de bomen die naar elkaar toe en van elkaar af bewogen in de wind. Hij ritste haar jack open. Haar T-shirt vertoonde zweetvlekken onder de oksels die een verse en prikkelende geur afstonden. Ze trok hem weer naar zich toe, een hand tussenhen in wurmend die naar zijn kruis tastte. Door de stof heen voelde ze zijn stijve. "Wat een lekkere grote heb je", fluisterde ze in zijn oor, "ik wil 'm zien". Hij rolde van haar af op zijn rug.
Hitsig rukte ze zijn broek naar beneden, daarna zijn onderbroek. Ze pakte zijn harde paal, haar hand kon er maar net omheen. Zijn gladde paarse eikel glom in de morgenzon. Ze boog zich naar hem toe en kuste zijn kloppende knuppel, likte langs de machtige dooraderde stam, snuffelde als een hondje aan zijn ballen. Ze nam hem in haar mond, zo ver als ze kon, zoog krachtig op zijn dikke eikel, ze gebruikte veel speeksel, bewoog haar hoofd op en neer, liet haar tong er omheen spelen. Een langgerekt gekreun ontsnapte hem. Nu liet ze hem los en trok haar jack uit, werkte zich uit haar T-shirt. Hij kwam overeind, hielp haar met haar beha. Ze had prachtige borsten, groot, volmaakt rond en toch stevig. Hij kuste ze, likte en zoog aan de zich verstijvende tepels, graaide begerig in het wulpse vlees. Haar ene hand bleef met zijn pik spelen.



Ze stond op en trok de rest uit. Helemaal naakt stond ze voor hem. De zon kietelde haar huid. Ook hij trok alles uit. Ze gingen weer liggen. Hij dook met zijn hoofd tussen haar benen die ze gewillig voor hem spreidde. Als een lekker hapje lag haar poesje voor hem klaar. Hij trok met zijn vingers haar schaamlippen uit elkaar en begroef zijn gezicht in haar lekkende kruis. Zijn tong gleed op en neer door de spleet, plaagde haar. Haar geur maakte hem gek van wellust. Langzaam liet hij zij tong over haar intieme delen spelen. De binnenkant van haar mollige dijen zoenend, zacht knabbelend op haar schaamlippen tot hij bij haar klit aankwam en zich likkend erop concentreerde. Onbeheerst begon ze te kreunen en liet haar hoofd heen en weer slingeren. Hij beet er zachtjes op, zoog eraan en likte weer verder. "Ik kom", hijgde ze, schokte haar onderlijf omhoog, klemde haar dijen om zijn oren. "Ja, ja!" riep ze en ging weer verder meet haar krolse gekroel. Opeens was het over en ontspande ze zich.
Haar reactie had hem tot het uiterste opgewonden. Zijn ballen zaten strak opgetrokken, zijn paal stond stram voor hem uit en bewoog met kleine schokjes. Ze kwam overeind, met haar tong uit haar mond begon ze hem af te rukken, al na een paar keer gaf hij een brul en spoot alles over haar verhitte gezicht en borsten. Kwak na kwak vloog uit zijn trillende eikel en besmeurde haar kolossale voorgevel. Ze had hem losgelaten en tilde haar borsten op. Ze genoot van het lillende zaad op haar grote prammen, smeerde het uit met haar vingers. Tenslotte vielen ze uitgeput naast elkaar neer.
"Hoe heet je eigenlijk?" Vroeg ze. "Pim", zei hij, "en jij?" "Annemarie", zei ze.