Toen Marco van Beveren ineens verdween werd er wel aangifte gedaan dat de zeventienjarige jongen weg was maar echt ongerust waren zijn ouders niet. Marco van Beveren was de tweede zoon. Erg ondernemend en uitdagend. Hij zat op het MBO maar durfde wel te spijbelen. Hij had verkering maar ging desondanks wel met andere meisjes uit. Hij was een vrouwen liefhebber. De familie was wat rommelig. Dat kon je al zien aan de gordijnen. Ik bezocht de kamer van Marco. Overal dure merkkleding. Onder het bed verschillende smerige boxershort. Kast niet opgeruimd. Het was dat hij zo even was weggegaan zo weer kon komen. Hij reed op zijn scooter vaak door de buurt. Was verkocht aan het hangen praten met vrienden. Blijkbaar was niemand echt geïnteresseerd in zijn verdwijning. Er lopen jaarlijks honderden tieners weg. Mijn chef vroeg naar zijn verdwijning te willen kijken. Zo bezocht ik een dag later weer zijn kamer. Opende zijn PC. Bekeek met wie hij allemaal contact had. Waar hij in was geïnteresseerd. Meiden. Zijn agenda stond vol met msn adressen. Achter de namen stonden leeftijden. Seksuele interesse van de meisjes. Hij had verschillende CD 's die ik meenam en bekeek. Daar stond hij op dat hij streakte stripte en verder gaande handelingen zoals Cam masturbatie. " lekker geil hé schatje " hoorde ik hem zeggen voordat hij eindigde. Waarom zou deze jongen weglopen. Ruzie thuis. School. Ruzie in de buurt. Al de vragen kon ik beantwoorden met neen. Hij was getapt in de buurt. Kon goed opschieten met de schoolvrienden en onderwijzers. Er was geen noemenswaardige ruzie thuis. Er ging wat tijd overheen toen ik werd gebeld door een collega in België. Er was een zwaar verwaarloosde jongen aangetroffen in de bossen. Wellicht een Nederlandse jongen. Er werden vragen gesteld de jongen sprak geen woord. Zat wezenloos voor zichzelf uit te staren. Hij zweeg in alle talen. Ik mailde een foto van Marco van Beveren naar hun. Nog geen uur later kwam het antwoord het zou hem kunnen zijn. Coen Zijlstra van de criminele inlichtingen eenheid reed in zijn BMW naar België. Voor deze geroutineerde speurder was dit geen dagelijks werk. Hij had psychologie gestudeerd. Was een tactische man. Hij had de zaak van mij overgenomen. De zeventien jarige jongen keek Coen verdwaast aan. Coen ging bij hem zitten in de kleine kamer waar Marco was ondergebracht. Dag Marco begon Coen heel vriendelijk. Hoe is het jochie. Marco keek hem aan. Zocht steun bij Coen door zijn hoofd op zijn schouder te leggen. Coen bleef rustig naast het jochie zitten. Marco was zwaar vermagerd. Zag er smerig en onverzorgd uit. Coen legde zijn hand heel rustig op zijn hoofd. Streelde zijn haren suste hem. Jochie toch wat is er allemaal gebeurd met jou. Marco begon te huilen. Snikte, schokte. Rustig maar jochie. Alles is nu goed. Ik ben bij je ze kunnen je niks meer doen. Ik bescherm je nu hoor. Als ze jou kwaad willen doen moeten ze mij eerst passeren. Marco keek de grote sterke breed gebouwde Coen aan. Ja zuchtte hij zittende op de vloer van het kleine gezellige onderkomen. Coen was naast hem gaan zitten. De jongen wilde eerst niet medisch worden onderzocht. Wilde niet douchen. Wilde amper eten. Coen deed heel rustig aan. Samen aten ze wat. Heel lief en zacht bracht Coen hem al pratende naar de douchecel. Niet opsluiten niet opsluiten schreeuwde Marco. Nee natuurlijk niet manneke. De deur blijf open en ik blijf bij jou. Uiteindelijk was dat goed. Het jochie was vel over been. Kon niet goed warm en koud meer invoelen. Coen waste hem. Droogde hem en bleef bij hem. Uren zaten ze alleen maar bij elkaar. Coen belde met het bureau vertelde mij de stand van zaken. Wij besloten binnen het team dat de jongen absoluut niet gelijk naar huis kon. De Officier van Justitie besloot een gespecialiseerde deskundige in te zetten. Er waren niet zoveel van deze mensen. Maar via de universiteit was er een gedetacheerd. Maar actief binnen een Landelijk team die de zware georganiseerde criminaliteit onderzocht. Liquidaties binnen de Amsterdamse onderwereld. Alex werd bij de Procureur Generaal geroepen. Toen hij in Den Haag aankwam had hij geen idee waarvoor. Maar er was zoveel gebeurd in België dat ze in het geheim verder wilde werken. In de nacht reed Alex naar Luik in België. Haalde Marco op en reed gelijk door naar een safe house. Alex was negenentwintig. Had een militaire opleiding genoten. Marinier maar dan een inlichtingen eenheid. Hij kon buitengewone operaties aan. Werkte in stilte en duisternis. Alex kende maar een baas, de Procureur Generaal. Marco had een slaapmiddel toegediend gekregen. Heel voorzichtig had Alex hem in de BMW gelegd. Hij wist alleen waar ze naar toe gingen. Zomaar een jongen uit een achterstandswijk in Nederland. Die elf maanden spoorloos was geweest. Verwaarloost en verdwaast was weergevonden in de Belgische bossen. Alex droeg hem in Limburg het safe house binnen. Legde Marco op het bed. Kleedde de jongen uit. Ging moe naast hem liggen. Het jochie draaide, ging als een vogeltje tegen Alex aanliggen. Hij sliep rustig door. Vroeg in de ochtend was het slaapmiddel uitgewerkt. Marco werd wakker. Gelijk was Alex alert. He Marco, wakker jochie. Ja, ja waar is Coen wie ben jij paniekerig. Ik ben de collega van Coen. Coen heeft thuis zijn vrouw en kindertjes. Een van zijn kindjes is vandaag jarig. Hij wilde nog wel afscheid van jou nemen, maar je lag zo lekker te slapen. Marco keek Alex aan. Hij had hem een plausibele verklaring gegeven. Het is misschien beter Marco dat je eerst een beetje aansterkt en je verhaal kunt vertellen voordat je gelijk naar huis gaat. Alex was goed ingelezen. Kon Marco alles vertellen hoe het met zijn familie ging. Marco zat onrustig aan het ontbijt. Had vertrouwen in Alex. Die nog groter en breder was dan Coen. Zichtbaar een politiewagen droeg. Hem zijn legitimatie voor hem op tafel had gelegd. Heerlijke broodjes bakte in de oven. Hem verzorgde. Niet uit het oog liet. Marco bekeek het huis overal. Alex liep rustig met hem mee. Dit is nu een safe house Marco. Een geheim huis van de politie. Hier kan niemand komen. Ook geen Turken. Nee ook niet. Het koste Alex veel moeite de jongen helemaal op zijn gemak te stellen. Zijn scooter was ook weg toen Marco verdween. Waar is je scooter Marco. Marco haalde zijn schouders op. Er stopte een busje naast mij. Ik werd erin getrokken. Ook mijn scooter werd erin gedonderd. Alles ging zo snel. Ze waren zo sterk. Drukten een doek voor mijn neus. Dat stonk ik ruik het nog. Daarna raakte Marco in paniek. Rustig jochie suste Alex. Je heft niks te vertellen als het moeilijk is. Jawel dat wil ik wel. Prima flink Marco, maar dan doen we heel rustig aan. Ja, ja huilde Marco.

Marco krabde aan zijn armen en voeten. Het jeukt zo Alex. Zal ik zorgen dat er een dokter komt. Nee geen onderzoek alsjeblieft niet. Geen dokter. Prima jochie. Ik weet niet waar wij zijn heengegaan. Toen ik wakker werd hoorde ik buitenlands praten. Spaans, Italiaans, Turks. Marco gaf de woordjes aan waaruit hem bleek dat het die talen waren. Dat was een voordeel dat de jongen uit een achterstandswijk kwam. Waar meerdere talen werden gesproken. Jongeren talen opvingen. Telkens als ze bij mij kwamen zwegen ze. Spraken dan Duits maar heel gebrekkig. Ze sloegen mij in het begin. Schopten, sloegen. Ik had honger heel erge honger. Moest overgeven. had kramp in mijn buik. Ze gaven mij spuiten, kijk maar. In mijn bovenbeen, arm buik. Wild en gejaagd liet Marco het zien. Ja knikte Alex. Jochie, jochie toch waarop Alex hem troostte. Hem vertrouwen gaf aanhaalde. Steeds was ik heel suf. Viel zomaar inslaap. Alles draaide voor mijn ogen. Ik kon niet meer staan.

word vervolgd