Ik zet het maar onder de rubriek " hardcore ". Ik ben geen schrijver, maar nu heb ik daar tijd zat voor. Niet dat ik slecht op school was, neen een gemiddelde leerling zeer vroegtijdige schoolverlater ZMOK zeer moeilijk opvoedbaar jochie. Mijn eerste ervaring met de smeris de politie stamt uit de tijd van de Lagere school. Ik was toen veertien. Ik sloeg de hoofdonderwijzer op zijn bek. Dat was tot daaraantoe, maar toen ik een juffrouw die de hoofdonderwijzer te hulp schoot, in elkaar trapte, toen kwam de politie op de proppen. Pascal of als bijnaam de " lange " werd achterin een politiewagen naar bureau Warmoesstraat getransporteerd. Niet wetende dat ik een langlopende relatie zou opbouwen met de dienders. Nee een schrijver ben ik niet. Maar misschien is het helemaal niet interessant om een kijkje in mijn ruige leven te geven. Ooit hebben misdaad journalisten haast gesmeekt om het achterste van mijn tong te laten horen. Maar vele jaren heb ik gezwegen. Boeken lezen; ach vergeet het. Ik lees al genoeg processen verbaal. Boeken schrijven met amper zes klassen Lager onderwijs, concentratie problemen, hak op de tak leven, dat is niet echt makkelijk. Maar vandaag heb ik besloten om een reeks verhalen op te sturen naar Sebastian. Omdat ik hem wel vertrouw. Waar gebeurde verhalen. Waarin ik uiteraard mijzelf niet zal belasten. Onder pseudonieme, zoals het zo prachtig heet. Rara wie ben ik " ik pak jou bij je neus, neus". Veertien als de dag van gisteren om nooit te vergeten, zat ik braaf achterin in die politiewagen. Zelf vond ik het nog wel interessant zo'n ritje door de stad. Op het bureau werd ik gelijk doorgebracht naar een cel. Een cel vol gekliederd, dat mijn naam daar niet mocht ontbreken. " Pascal was hier ". De celdeur werd open getrokken. Twee rechercheurs moesten mij onderhanden nemen. Uitkleden jochie was het eerste wat het stel over hun lippen bracht. Braaf gaf ik de kledingstuk een voor een aan hun af. Alle zakken werden nagekeken. Als een echter zware jongen werd ik gestript. In mijn keurige witte onderbroek, beetje op de groei gekocht door mijn moeder, bleef ik afwachtend staan. Met en vingertje wees de jongste rechercheur naar mijn onderbroek. Met een beweging van uit! Ik trok het laatste kleding stuk uit. Dapper geen handen voor mijn piemel bleef ik rechtop staan in afwachting van. Draaien commandeerde de jongste rechercheur. Waarna deze mijn billen uit elkaar trok. Dit nadat ik mij had moeten bukken. In mijn kont werd gekeken. Wapens had ik niet. Geen boksbeugel, waarmee ik de juffrouw in elkaar had gemept. Dus ze vonden niks. Rechtop verwerkte ik mijn grootste vernedering. Dat daar, is dat van jou! Onnozel keek ik overal waar ik kijken kon. Ik begreep niet waarover ze het hadden. Ja dat daar. Nu keek ik naar mijn piemel. Nou jochie daarmee maak jij niemand gelukkig hoor. Wat een vernedering. Het sloeg als een bom in. Die zouden mij nooit weer pakken, echt niet. Het werd nog erger. Naakt bleef ik achter in de cel. Blijkbaar hadden ze veel oudere gozers ingehuurd, wand vijf minuten later werd de deur weer geopend. Er werd een gozer van een jaartje of zestien in zijn nakie de cel binnen gekwakt. Deze was werkelijk bond en blauw gemept. Hoe heet je was zijn eerste vraag. Pascal, stotterde ik. Diep onder de indruk. Luister Pascal, jij komt zo wel vrij, dan moet jij dit nummer bellen. Zeggen dat ik hier zit. Hij noemde het nummer. Ik herhaalde dat keer op keer. Luister Pascal, gewoon zeggen Evert zit vast! Meer niet. De rechercheurs hadden al gezegd wat die met mij zouden gaan doen. Het opvoedingsgesticht in! Dus dat vertelde ik Evert alvast maar. Nee man, dat zeggen ze altijd. Ik bekeek die Evert. Inderdaad had hij meer tussen zijn benen dan ik had. Wat kijk je nou man. Nee niks. De deur werd weer geopend en ik was aan de beurt. Aankleden! Ik werd op straat gekwakt. Ik had niets bij me. Zelfs geen kwartje om te bellen. Bij ome Sjors, mocht ik bellen. Maar ik was toen het nummer vergeten. Alsnog sorry Evert.

Het was statusverhogend dat ik was opgepakt. Waar ik had uitgehangen vroegen mijn vrienden. Hoe de smeris mij hadden verhoort. Ik vertelde mijn vriendjes dat die mij uren hadden uitgehoord. Elk woord uit mij hadden moeten martelen. Ome Sjors, die dagelijks bij de smeris kwam, keek toen ik hem mijn vernedering vertelde. Ach jochie, flink door neuken, dan groeit je lul vanzelf wel hoor. Dat knoopte ik in mijn oren. Mijn vrienden hingen aan mijn lippen toen ik alles zo bij elkaar loog. Ik schepte zo op dat er steeds meer bij kwam. Met twee man hadden de smerissen mij totaal in elkaar moeten poffen. Jee was hun reactie. Jij bent een harde. Ik was groot. Koppen groter dan mijn vrienden. Logies, ik bleef steeds elke klas zitten. Kon of wilde niet leren. Ik was de sterkste van de school. Ja ook diegene die het langste was blijven hangen op school. Ik kom uit een gezin van vier kinderen. Mijn oudste zuster is twaalf jaar ouder dan ik. Toen ik veertien was, was die al getrouwd. Mijn broers zijn negen en zeven jaar ouder. Ik ben een nakomertje. Een keurige doorsnee familie. Mijn vader was chauffeur. Mijn moeder werkte als toiletjuffrouw bij de Bijenkorf. Ze hadden nooit tijd voor mij. Alleen mijn boer van tweeëntwintig was toen nog thuis maar studeerde rechter aan de Universiteit. Als ik thuis klappen kreeg van mijn vader, die mij uitschold " jij groeit op voor Galg en Rat ", had hij daar volkomen gelijk in. Toen al verdedigde mijn broer mij. Ik sla je dood riep mijn vader kwaad. Maar Karel stak daar een stokje voor. Brand je vingers niet aan dat duiveltje pa. Hij was ook de eerste die mij betrapte. Dat was eigenlijk heel beschamend. Ik hoefde niet meer op school te komen. Maar ik deed gewoon dat ik wel naar school ging. In werkelijkheid hing ik in de stad rond. Al snel leerde ik van junks dat je in de krullen poen kon verdienen. Krullen zijn openbare toiletten of nee pisbakken. Dat kende ook een aanloopje. Ik was behoorlijk onzeker geraakt psychisch had ik een knauw gehad van de behandeling van de smerissen. Ik stoeide of vocht met klasgenoten, nadat ze smeekten om genade, kregen die dat nadat ze mij eerst hun lul hadden laten zien. Ik kwam er zo achter dat ik helemaal geen klein lulletje had. Sterker nog behoorlijk wat in huis had. Nadat ik al mijn vrienden zo te pakken had genomen, wist ik wel beter. Ik schaamde mij niet meer. Dat hangen in de stad verveeld snel. Zeker zonder poen. Blowen dat was niks voor mij. Domme junks daar kreeg ik steeds meer een hekel aan. Ik was niet bang uitgevallen, snel behendig, mepte als het nodig was erop los. Zo verwierf ik al snel respect. Nadat ik een aantal keren had bekeken hoe de junks snel poen scoorden, klopte mijn hartje in mijn keel. Een man kwam binnen keek, gluurde en vroeg hoeveel. Sjorren vroeg ik. Ja sjorren. Vijfentwintig. Oké waarop de man wegliep ik die volgde. In een steeg op plek waar die heen liep, ging ik bij hem staan. Dan maakte hij mijn gulp open en begon mij af te trekken. Niet eerder dan dat ik de poen had. Zo eenvoudig was dat. Voor het geld kocht ik patat, drinken en snoep. dertig was pijpen en meer wilde ik dus niet. Mijn broek mocht nooit voorbij mijn knieën. Ik had zo mijn plaatsen soms in het donker zodat niemand mij kon zien. Maar als een gast snel klaarkwam gebeurde het dat er gelijk weer iemand wilde. Dus bleef ik staan. Het scheelde scharrelen bij de krullen. Hoe ik aan het geld kwam vroeg mijn vader, als ik thuis kwam met nieuwe schoenen of jeans. Gewerkt voor Ome Sjors. Hij belde met Sjors en die dekte mij volledig. Die kon beter liegen dan ik trouwens. Hij wist het wel, maar zweeg. Ik over zijn handel, heling van junks. Ik stuurde junks met handel wel naar hem toe. Ik scharrelde op het Leidseplein waar ik meeliep met een man naar de Kerkstraat. Daar was gelegenheid genoeg. In het donker had ik de man afgetrokken. Hij liep weg, ik wilde net mijn kleren weer in orde maken, toen er een kerel kwam aanscharrelen. Heel voorzichtig. Ik had het petje in mijn ogen bleef staan tegen de muur in het aarde donker. Ik zag het gelijk mijn broer. Hoeveel vroeg hij. Pijpen vroeg ik hem, mompelend. Ja, afrukken pijpen twintig. Hij had op meer gerekend dus drukte hij mij een geeltje in mijn handen. Bukte gelijk nam mijn lul in zijn mond. Ik hield hem stevig met twee handen vast, neukte hem in zijn keel. Gek maar ik kreeg een kick, dat wil je niet weten. Hij trok mijn broek helemaal naar beneden. Pijpte likte mij. Toen hij naast mij was komen te staan nadat ik in zijn mond was klaargekomen, ik hem sjorde, hij bijna klaar kwam keek ik hem aan. Nee verdomme Pascal gilde hij. Ja en was mijn korte antwoord. Hij wilde stoppen, maar stond op het punt te spuiten. Ik bleef hem aftrekken. Hij greep mij verloren vast kreunde keek mij aan kwam klaar. Jij ook riep hij gelijk. Nee jij waarmee ik bedoelde dat hij homo was. Als je wil betaal je anders fuck je maar op. Je zegt niks hé Pascal. Nee schudde ik en jij ook niet. Dat was de afspraak. Maar ik had toch wel een probleem en niet zo'n kleintje ook. Op mijn vijftiende neukte ik voor de eerste keer. Geen meisje nee een travestiet. Een Belgische. Ze had wel zin een een gozertje met blond krullend lang haar. Zo lokte ze mij mee naar het Vonderpark. Ze was misschien iets ouder dan ik toen was. Maar ze zag eruit net een gewone meid. Daniel Lempereur kende ik toen al ook andere business jongens en meiden. Onder het viaduct sprak ze mij in haar zingende taaltje aan. Pascal is het niet. Ik knikte. Hoeveel vraag je. Honderd. Ze dacht even diep na. Goed maar je weet het. Ja knikte ik. Zo kwamen wij na een lange wandeling bij Ad van der Molen. Die kende ik weer van Sjors. Op een kamer kleedde ik mij helemaal uit. De eerste keer dat iemand mij voor de business helemaal naakt zag. Ze deed heel mystiek een soort spel, maar toen ze haar benen op mijn schouders legde, ze mijn stijve lul in haar kont leidde stootte ik toe. Ze was zelf toen nog behoorlijk groot geschapen. Kreeg een stijve. Ze had borsten was knap had een prachtig lichaam. Ze was heel tevreden hoe ik haar neukte. Ik bood haar aan om haar te beschermen. Even dacht ze diep na. Ze had zo wist ik al heel veel gedonder gehad, als jongens voornamelijk ging ze met jongens mee, die betaalden, er achter kwamen dat ze een travestiet was. Ze pijpte die jongens, die aan haar borsten mochten komen, trok ze af, soms mochten ze haar in haar kont neuken, ze was altijd ongesteld. Maar de risico's waren groot voor haar. Ze wilden meer en meer en kwamen er dan achter dan ze travestiet was, ze eigenlijk bedonderd werden. Vaak was ze bond en blauw. Had dichtgeslagen blauwe ogen. Niemand wilde haar beschermen. Raar haar zo helemaal naakt te zien liggen met haar prachtige borsten, grote dikke lul, haar strakke slanke kontje. Veel knapper dan Daniel. Oké was haar antwoord na een lang nadenken. Ad van der Molen wilde steeds per keer poen voor de kamer. Maar nadat ik een stevig gesprek met hem had gehad, werd het maand huur, een habbekrats. Ik prepareerde de kamer zo dat ik binnen een paar tellen kon ingrijpen. Ik keek gewoon mee, zat ik de kast te wachten kon ze horen en bekijken. Ik verdiende in een dag meer dan een arbeider in een maand.

Toen mijn broer lastig werd niet wilde betalen voor mijn diensten liep ik weg trok bij Ad van der Molen in. Een nicht als een paard een echte Fries die een pand had gehuurd en kamer verhuurde pension bedrijf had. Twaalf negers op een kamer, die op Schiphol werkten in de bagage. Toen ze een inval deden zette de smerissen bajes bussen voor zijn deur om al die illegalen af te kunnen voeren. Ad van der Molen pikte zieke Duitse junks op uit de stad en neukte die plat. Of die moesten over hem heen. Nadat hij ze liet afkicken mochten ze zijn huis opknappen, schoonmaken reparaties uitvoeren. Hoe hij het voor elkaar kreeg weet ik niet, maar steeds had hij weer gozertjes. Margriet mijn Belgische vriendin was in haar sas met mij. Ik verwaarloosde haar niet.

word vervolgd.