Stuur ons je verhaal op, klik hier !!!!!!


Klik hier voor meer webcams !!

Vuur en Vlam 11 - 7249 keer gelezen
‘Wakker worden.’
‘Ik heb vrij.’
‘Ik moet eruit, dus jij ook.’ Janita trok ruw aan de deken van Ellen waardoor die in de kou kwam te liggen.
‘Alsjeblieft, laat me nou.’ Ellen probeerde overeind te komen om de deken terug te pakken, maar Janita had die al in de hoek van de kamer gegooid en keek nu bazig in de richting van Ellen.
‘Nee, jij moet samen met Fleur haar kamer doen. Ik moet aan het werk.’
Ellen rolde uit bed en stond grommend weer op om haar kleren aan te trekken.
Ze hoorde hoe Janita naar de kamer van Fleur liep om ook die te wekken en naar de keuken liep om een bak koffie te pakken. Ellen volgde haar naar de keuken en merkte dat ze niet al te helder zag. Als ze zich had ingesteld op een vrije dag dan werd ze altijd moeilijk wakker. Ze zette een sterke bak koffie en was pas weer helder toen ze die op had en Janita binnen kwam lopen om brood en beleg te pakken.
Fleur was iets wakkerder dan Ellen en ze zat met een glimlach aan tafel.
‘Goedemorgen juf.’ Zei ze toen Ellen de woonkamer in kwam lopen.
‘Mogge.’ Gromde Ellen terug.
‘Ze heeft een ochtendhumeur.’ Zei Janita die de kamer in kwam met het brood.
‘Ja, als ik vroeg word wakker gemaakt.’ Beet Ellen terug. ‘Fleur en ik hebben maar een paar uur nodig hoor.’
‘Dus Janita blijft niet?’ Vroeg Fleur.
‘Nee, ik moet gewoon werken.’ Zei Janita. ‘Maar ik zie jullie zo, want ik hou een aantal oude kranten achter voor het verven.’
‘Ja.’ Zei Ellen. ‘Eerst gaan we proberen wakker te worden, daarna gaan we naar het tankstation van Janita voor kranten, en daarna gaan we beginnen aan je kamer.’ Zette ze de dagdeling uit voor Fleur.
‘Oké.’ Zei Fleur monter.
Terwijl Ellen, half slaperig, het brood smeerde at Janita er snel eentje op en zei gedag.
‘Ik hoop dat we je kamer vandaag af krijgen.’ Ellen liet haar mes en brood even voor wat het was om zich uitgebreid uit te rekken. ‘Dan kunnen we morgen gewoon uitslapen.’
‘Ik ben wel goed wakker hoor.’ Zei Fleur opgewekt.
‘Dan doe jij vandaag het meeste.’ Zei Ellen. ‘In ben er niet toe in staat.’
Fleur keek niet blij na dit verdict, en toen ze het servies in de vaatwasser hadden gezet liepen ze naar de auto.
Het tankstation waar Janita werkte lag aan de rand van het dorp, aan de provinciale weg die rechtstreeks van Zaanstroe naar de snelweg leidde, de meeste bewoners van het dorp gebruikten een kortere sluiproute van polderweggetjes om in Zaanstroe te komen, maar toeristen, vrachtverkeer en forenzen gingen altijd over de provinciale en om die reden was het station bij de rotonde een redelijk draaiende melkkoe. Ellen zette de auto bij de achterdeur van het winkelgebouw neer en liep met Fleur om het gebouw heen. Janita had het druk en gaf aan hen even te negeren. Er was een rij van mensen die hadden getankt, de ochtendkrant hadden gekocht of verse broodjes en koffie hadden gepakt en af wilden rekenen. Ellen en Fleur doodden de tijd door een paar tijdschriften door te bladeren en mensen te kijken tot de stroom was opgelost en er even, heel even want er waren alweer mensen aan het tanken, niemand stond.
‘Is het altijd zo druk?’ Vroeg Fleur toen Janita uit haar hokje kwam gelopen.
‘Altijd in de ochtend.’ Zei Janita knikkend. ‘Loop maar even mee, ik heb wat kranten achtergehouden.’
In het kleine gedeelte van het tankstation aan de achterzijde, waar een eetruimte was, opslagruimte, beveiligingscamera-systemen en controleapparatuur. In de eetruimte, die bestond uit een kleine koelkast, een wasbak, een tafeltje en vier stoelen, lagen twee grote stapels kranten die onverkocht waren van het weekend. Normaal nam de bezorger ze ook weer mee, maar Janita had er een aantal losgepeuterd.
‘Dan zijn jullie vanavond klaar?’ Vroeg Janita toen Ellen en Fleur allebei een stapel hadden.
‘Ha, klaar?’ Ellen keek naar Fleur. ‘Ze denkt dat we klaar zijn vanavond!’
‘Nog lang niet.’ Zei Fleur knikkend. ‘We zijn morgen nog bezig.’
‘Als jullie dat maar laten.’ Er klonk een luide bel en Janita haastte zich terug naar de kassa.
Ellen en Fleur liepen door de achterdeur, die van binnenuit niet gesloten was, weer naar buiten en legden de kranten in de kofferbak.
‘Daar komt weer een hele nieuwe lading aan.’ Ellen keek naar het overdekte gedeelte waar de pompen stonden. Daar stroomde het nu weer vol met auto’s. Ze stapten in en reden weg van het pompstation.
‘Blijft Janita dan nu langer weg?’ Vroeg Fleur. ‘Omdat het druk is?’
‘Nee, vanmiddag neemt een collega het van haar over, zo is het altijd.’ Zei Ellen.
‘Dat is jammer.’
‘Waarom?’
‘Anders hadden we samen kunnen spelen.’
De manier waarop Fleur dat zei maakte het overduidelijk dat ze het niet had over haar Barbiepoppen.
‘Misschien kunnen we wel samen spelen.’ Zei Ellen. ‘Maar pas als we klaar zijn, goed?’
‘Oké.’ Zei Fleur opgewekt.
Weer thuis aangekomen sleepten ze de kranten naar binnen en begonnen ze met het leeghalen van de logeerkamer. Aan de vloer hoefde niets te gebeuren, maar de muren mochten uitnodigender, net als de hele inrichting.
Terwijl Ellen stoeide met het bed en de lattenbodem deed Fleur de mappen met oude belastingpapieren, afschriften en allerhande administratie in dozen en hielp Ellen even later mee om die naar de kelderbox te brengen. Het bed werd in de kamer neergezet, net als het bureau en de boekenkast waarin de mappen eerst hadden gestaan. Daarna belegden ze de vloer met een dik tapijt van kranten en konden ze gaan schilderen.
Ellen deed met een klein kwastje de plinten terwijl Fleur met babyzacht blauw de grote stukken op de muur deed. Gelukkig was de ondermuur wit geweest waardoor een tweede laag niet nodig zou zijn. Toch moesten ze soms wisselen omdat Fleur te klein was om de hoger gelegen delen van de muur te doen, waardoor die taak op Ellens schouders kwam.
‘Wel netjes doen.’ Waarschuwde ze Fleur terwijl die met het puntje van haar tong tussen haar tanden het kleine stukje boven de onderste plint deed.
‘Ik doe mijn best.’ Zei ze klaaglijk.
Tussen de middag namen ze pauze om te eten en te drinken, en een frisse neus te halen want de verf sloeg op hun longen, maar daarna moesten ze weer vol aan de bak.
‘Ik ga even naar wc.’ Zei Fleur toen ze aan de laatste muur begonnen, de muur met een raam naar buiten en uitzicht op een park.
‘Is goed.’ Zei Ellen die de kleine kwast weer nam en met secure bewegingen het kleine plintstrookje begon te doen.
Ze hoorde Fleur weggaan en de badkamer in lopen. Even later hoorde ze de wc doorspoelen.
Ellen had de helft van de muur gedaan en besloot dat Fleur de rest van de plinten mocht doen. Ze pakte de grote rol en begon de muur van boven tot onder te sauzen.
Ineens voelde ze een koude kledder in haar nek en slaakte een gil. Ellen greep naar haar nek en voelde de nattigheid, ze haalde haar hand naar voren en zag dat die was bedekt met blauw.
‘Fleur!’ Ze draaide zich om en zag het kind, hinnikend van de lach, met de schuldige plintkwast staan.
Ellen moest ook glimlachen, maar wraak was gewenst. Ze haalde uit met haar roller en ineens zagen de neus en wangen van Fleur Blauw. Die stopte met lachen en probeerde, door scheel te kijken, te zien wat de schade was. Ook die wilde een revanche en wist net een indianenstreep bij Ellen op haar wang te zetten voor ze haar gezicht kon terugtrekken.
‘Genoeg, laat los.’ Ellen gooide de roller op de krantenvloer en liep naar Fleur die haar kwastje als een zwaard had uitgestoken.
‘Nee!’ Zei Fleur.
‘Jawel.’ Ellen haalde snel uit naar Fleurs hand, kreeg die vast en probeerde de kwast tussen haar vingertjes uit te trekken.
Fleur gaf zich echter niet zomaar gewonnen en zakte door haar knieën zodat ook Ellen moest bukken om haar hand vast te kunnen houden, nog altijd frunnikend aan de kinderhand.
Toen Fleur plat op haar rug lag gaf ze eindelijk toe.
‘Gaan we normaal doen?’ Vroeg Ellen terwijl ze met de kwast zwaaide.
‘Nee.’ Zei Fleur ad rem .



‘Wat was je verder dan van plan?’ Ellen hield de kwast buiten Fleurs bereik.
‘Dit.’ Fleur knoopte haar broek los en deed die een stukje naar beneden.
Ellen zuchtte en keek naar de laatste muur die ze moesten doen. Terwijl Fleur haar broek van haar benen deed en daarna haar onderbroek.
‘We moeten nog één muur.’ Zei Ellen. ‘Laten we eerst die doen.’
‘Maar ik heb hier zin in, dan doen we de muur erna.’ Zei Fleur met een pruillip. Ze speelde met haar truitje en begon ook die omhoog te doen zodat ze alleen nog maar met sokken en een opgetrokken trui in de kamer lag. Ellen had het moeilijk om te weigeren, maar ze moest prioriteiten stellen.
‘Nee, Fleur. Eerst dit.’ Ellen draaide zich resoluut om voor ze zich kon bedenken, doopte de kwast in de verf en begon de overgebleven plintjes te doen.
Achter zich hoorde ze een teleurgestelde kreun en Fleur stond op. Ze pakte de roller en begon de grote stukken weer te doen, maar toen Ellen opkeek zag ze dat Fleur nog helemaal bloot was.
‘Zou jij je niet aankleden?’
‘Nee, zo weet ik zeker dat we zo meteen samen gaan spelen.’ Zei Fleur. ‘Oeps.’ Per ongeluk, expres stuiterde de roller van de muur af en kwam tegen Fleurs borstjes aan zodat daar een streep verf verscheen, Fleur liet de roller iets naar beneden gaan zodat ze blauw zag van haar tepels tot haar navel.
‘Doe je voorzichtig.’ Maande Ellen. ‘Als dat spul in je kutje komt ben je nog niet jarig.’
Ellen wist dat er verf was die geschikt was voor het gebruik op intieme plaatsen, maar ze wist zeker dat muurverf daar niet onder zou vallen. Nu was het niet erg giftig, maar het zou zeer zeker kunnen irriteren.
Fleur doopte de roller weer in de verf en rolde uitdagend verder over haar buik en navel.
‘Als we naar de dokter moeten mag jij uitleggen waarom jij je niet lekker voelt.’ Waarschuwde Ellen.
Fleur stopte, grijnzend, een paar centimeter boven haar venusheuvel en deed daarna weer een paar stroken op de muur.
Ellen vond het ergens heel opwindend om samen te werken met een bloot kind. Ze had trillende handen en zette de plintlijnen niet zo netjes meer neer als dat ze gedaan had, maar maakte wel haast. Haar geilheid groeide met de minuut.
‘Volgens mij ben ik weer nat, juf Ellen.’ Zei Fleur.
‘Je bent niet de enige.’ Mompelde Ellen. ‘Laten we opschieten, dan kunnen we onszelf daar vanaf helpen.’
Al met al werd de laatste muur niet zo netjes als de rest Ellen hoopte dat het wel egaal zou dekken want het zag er zo nat niet uit. Daarna richtte ze haar blik op Fleur.
‘Je ziet er niet uit.’ Zei Ellen.
Ze hadden allebei wel enige “sporen” van de strijd. Ellens gezicht en armen, en kleren, zaten onder de lichtblauwe spetters. Maar Fleur had daarbij nog de lichtblauwe strepen die haar borsten en tepeltjes bedekten tot aan haar kutje.
‘U bent nog aangekleed.’ Merkte Fleur op.
‘Omdat ik geen verf over mijn tieten wil krijgen.’ Zei Ellen.
‘Maar het is leuk.’ Zei Fleur.
‘Het ziet er wel grappig uit.’ Ellen stapte naar voren en gleed met haar hand over de beschilderde huid. De verf was al een eind opgedroogd en daardoor leek de voorkant van Fleur nu op een reliëfschilderij met zachte ronde vormen.
Ellen liet haar vingers bij Fleurs kutje uitkomen, die deed verlangend haar heupen naar voren.
‘Ga maar liggen.’ Zei Ellen ze voelde de natheid van Fleur op haar vingertoppen en keek hoe Fleur op haar rug op de grond ging liggen. Daarna boog Ellen zich over haar heen en gaf haar een tongzoen. Normaal was ze zoenend naar beneden gegaan, maar dat was nu een groot deel van Fleurs lichaam onder de verf zat niet wijs. Ze ging dus meteen door naar Fleurs kutje, en voor het eerst rook ze de mix van geil en plas bij Fleur. Het wond Ellen zo mogelijk nog meer op en ze gaf een likje over het spleetje zodat ze het zout kon proeven. Fleur sidderde en begon te kirren toen Ellen haar kutje spreidde en met lange halen over het gaatje en haar clitje begon te gaan.
Ellen aaide intussen met haar vrije hand over de buik van Fleur en voelde het schurende effect van de verf.
‘Bijna.’ Zei Fleur op een gegeven moment. ‘Bijna.’
Ellen plaatste haar lippen rond de clitoris van Fleur en zog eraan, dat veranderde “Bijna” in “nu.” Fleur slaakte een hoog gilletje en trilde over haar hele lichaam.
‘Kom.’ Zei Ellen toen Fleur lag na te hijgen en zij opstond. ‘We moeten je gaan wassen.’
Fleur knikte maar nam een paar minuten de tijd om op te staan.
‘Je ziet er nog steeds belachelijk uit.’ Zei Ellen. ‘Geil, maar belachelijk.’
Fleur grijnsde enkel en liep samen met Ellen naar de badkamer.
De verf van Fleur af krijgen bleek nog een hele toer. Ze hadden veel zeep nodig om het ergste te verwijderen, en uiteindelijk moesten ze met een schuursponsje aan de slag waardoor Fleurs borstjes een rode gloed kregen.
‘Geen verfseks meer.’ Zei Ellen toen Fleur, verlost van de verf, uit de douche stapte en ze het kind begon af te drogen. Zelf was ze ook van top tot teen nat, ze had niet bij Fleur onder de douche gestaan en had daarom haar kleren aangehouden.
‘Nee, ik heb dat nu wel geleerd.’ Zei Fleur.
Ellen droogde eerst het hoofd en de haren van Fleur om daarna langzaam deppend naar beneden te gaan. Fleur werd er licht soezerig van en leek ervan te genieten tot Ellen bij haar kutje kwam.
‘Juf?’
‘Wat is er?’ Vroeg Ellen die niet van plan was Fleur een tweede keer klaar te likken.
‘Mag ik iets vragen?’
Ellen keek het meisje afwachtend aan. Die leek te aarzelen met wat te zeggen en staarde alle kanten op voor ze het er in één keer uit wierp.
‘Ik wil graag een spel doen met de zweepjes.’
Het hart van Ellen sprong op. ‘Weet je dat zeker?’
‘Ik wil het wel eens proberen.’ Zei Fleur. ‘Misschien vond ik de slaag best wel leuk.’
Ellen begon Fleur verder af te drogen.
‘Gaan we het doen?’ Vroeg Fleur die Ellens bedachtzame stilte uitlegde als twijfel.
‘Als jij het echt wilt dan moeten we wel enkele dingen doorspreken.’ Zei Ellen.
‘Wat moeten we doen dan?’ Fleur klonk ineens onzeker.
‘We moeten een woord hebben.’ Zei Ellen. ‘Een woord wat jij zegt op het moment dat jij het te moeilijk krijgt. Het mag niets met het spel te maken hebben.’
‘Dat hebben u en Janita ook.’ Herinnerde Fleur zich.
‘Inderdaad.’ Bevestigde Ellen. ‘En we moeten het ergens in deze dagen doen.’
‘Waarom?’ Fleur leek geschokt dat ze niet meer voorbereidingstijd kreeg.
‘Als ik je ga slaan dan moeten de wonden en striemen wel de tijd krijgen om te helen.’ Legde Ellen uit. ‘En dat kost tijd, je klasgenootjes zullen vreemd kijken wanneer jij met bont en blauwe billen onder de douche gaat staan.’
Fleur knikte begrijpend.
‘Dus, we gaan het morgen doen.’ Ellen hield het meisje bij de schouders vast. ‘Als Janita naar het werk is, goed? Ik zal het je van tevoren zeggen en dan heb jij ook een woord bedacht wat je kan gebruiken wanneer het te erg wordt. Ik waarschuw: ik reageer niet op “auw” of “hou op” “nee” en op gillen en schreeuwen. Alleen als je dat woord gebruikt stop ik, meteen.’
Fleur knikte ernstig.
‘En wat ik zeg of doe tijdens het spel meen ik niet.’ Zei Ellen. ‘Als ik bijvoorbeeld zeg dat je een rotkind bent, een trut of weet ik het wat maakt het onderdeel uit van het spel. Ik meen het niet.’
Fleur knikte weer.
‘En als laatste: ik speel de baas maar jij bent de baas. Als jij iets niet wilt dan moet jij het afbreken.’
Ellen glimlachte toen Fleur weer knikte en omhelsde het blote meisje. ‘Misschien vind je het in het begin eng, maar bedenk dat het maar een spel is. Ik zorg ervoor dat je geen gevaar loopt. En als allerlaatste; het woord dat je bedenkt moet je alleen gebruiken als je het meent.’
‘Dat snap ik.’ Zei Fleur benepen door de regels en de zwaarte die Ellen eraan gaf.
‘Dus niet als grap. Als jij het woord zegt en daarna “grapje!” roept gaat het alsnog niet door.’
‘Dat snap ik.’ Herhaalde Fleur.
‘Goed zo.’ Ellen gaf Fleur een kus maar kreeg een hartverzwakking toen ze ineens de bel hoorde. Ze verbrak de kus en staarde samen met Fleur naar de deur van de badkamer.
‘De bel.’ Zei Fleur die ook angstig klonk.
‘Wacht hier.’ Zei Ellen. Ze hoopte dat het collecte was, al kwamen die mensen hier bijna nooit. Ze stond op en liep naar de voordeur.
Toen ze die opendeed zag ze twee mannen die haar breed glimlachend aanstaarden.
‘Herman.’ Zei Ellen die hoopte dat ze niet paniekerig en boos klonk toen ze de deur openmaakte en een van de mannen herkende.
‘Hoi.’ Zei Herman. ‘Ik heb het hele verhaal van de directeur gehoord, en we wilden je even komen opzoeken. En Youri wilde je even spreken over je klas.’




‘Mooi.’ Loog Ellen die hoopte dat een erg gerichte meteoriet haar uit dit lastige parket zou kunnen bevrijden.
‘Wat ben je nat?’ Vroeg Herman die Ellen bekeek.
Ellen keek naar haar kleren en besefte dat alles op dit moment fout dreigde te gaan. Fleur was bloot in de badkamer, zij was van top tot teen nat. Snel was ze op zoek naar een smoes.
‘Ik was bezig mijn gezicht te wassen.’ Zei Ellen snel. ‘We waren aan het verven. En toen ik de kraan hard aan had schrok ik van de bel. Dat waren jullie dus. Dus ik morste alles in het rond.’
‘Bezig bijtjes.’ Zei Herman glimlachend. ‘Mogen we binnen komen?’
‘Natuurlijk.’ Het zou idioot zijn om Herman buiten te laten staan. Ze opende de deur maar wachtte niet tot het tweetal netjes binnen was. Ze moest Fleur waarschuwen. Op een sukkeldrafje liep ze naar de woonkamer en stak haar hoofd om de deur van de gang.
‘Fleur!’ Riep ze harder dan nodig. ‘Meneer van Deutekom en meneer van Zanten zijn hier! Kom je snel onder de douche vandaan?’
Ellen kon voelen dat Fleur, naakt en met een handdoek om haar schouders, verbaasd in de badkamer stond. Maar hopelijk begreep ze dat de situatie erg lastig was.
‘Wat een zooitje, sorry dat ik het zeg.’ Herman was binnen gekomen en keek naar het uitgestalde meubilair van Fleurs kamer die nog altijd de woonkamer domineerde.
‘Ja, we zijn net klaar met verven.’ Zei Ellen die haar hoofd terugtrok en vaag naar de meubels staarde. ‘We moeten het nog terugbrengen.’
‘Vrouwen.’ Snoefde Herman en hij keek Youri van Zanten met een grijns aan. ‘Mannen maken eerst het karwij af voor ze zich gaan wassen, vrouwen springen na elk wissewasje onder de douche of voor de kraan.’
Ellen was al gepikeerd genoeg zonder deze belediging erbij, maar Herman had in van Zanten een kameraad gevonden als het over het beledigen van vrouwen ging want die lachte hard.
‘Wij helpen wel een handje, sterke mannenhanden maken licht werk.’ Herman en Youri gingen elk aan een kant van het bed staan en tilden het moeiteloos op. ‘Hou de deuren open!’ Zei Herman waarschuwend.
‘Ehm... de kranten liggen nog op de vloer.’
“boem” elkaar ongelovig aankijkend lieten Herman en Youri het bed van geringe hoogte ceremonieloos vallen.
‘Dan doen we dat eerst.’ Youri liep op Ellen af. ‘Hierachter is het?’
‘Ja... de ja... de laatste ja...’ Ellen deed een oproep naar alle goden en godinnen ooit verzonnen en aanbeden dat Fleur zich al had aangekleed of in de badkamer was gebleven.
Youri deed de deur open en het geluid van de stromende douche kwam hen tegemoet. Ellen zuchtte opgelucht.
De twee mannen gingen Ellen voor naar de voormalige logeerkamer en klakten met hun tong.
‘En dan noemen ze vrouwen het perfecte ras.’ Klaagde Herman zodat Youri moest schaterlachen. ‘De kranten liggen er nog, de verfpotten open, de verfkwasten staan te verstijven.’
‘En zelfs op een lege kamer weten ze nog vuile was achter te laten.’ Youri stond gebogen over de kleren van Fleur die door de kamer verspreid lagen.
Ellen verschoot van kleur en pakte de kleren snel op.
‘Wij fiksen dit wel.’ Zei Herman die zijn handen vooruit stak en zijn vingers liet knakken. ‘Het is niet dat wij niets gedaan hebben de hele dag.’
‘Jij hebt misschien niets gedaan.’ Zei Youri. ‘Ik heb met draken van kinderen kunnen werken.’
‘Wat dacht je van een musical organiseren.’ Pochte Herman. ‘Er waren twee jongens die geweldig konden zingen afgelopen kerst. Nu: baard in de keel!’
‘Je bent te perfectionistisch.’
Ellen sloop met het bundeltje kleren, onder dekking van het gekibbel van het tweetal, de kamer uit en liep naar de badkamer.
Het was voor het eerst dat ze die op slot aantrof, blijkbaar was Fleur net zo geschrokken als zij.
‘Fleur.’ Ellen klopte op de deur. De deur werd meteen geopend door een ernstig kijkende Fleur. De douche stond eenzaam te stomen en had Fleur blijkbaar voor de sier aangezet, afwachtend op een veilig moment om door het huis te lopen en haar kleren te pakken.
‘Hier. Kleed je aan, zeg dat we geweldig gewerkt hebben vandaag en dat we moe waren of zo.’ Zei Ellen. Ze gaf Fleur de kleren.
‘Blijven ze hier lang?’ Vroeg Fleur.
‘Ze staan erop dat ze helpen.’ Zei Ellen. ‘Ze zijn nu bezig met het weghalen van de kranten. Als ze niets vermoeden dan hoeven we in elk geval minder te werken.’
‘Goed.’ Fleur deed de deur weer dicht en Ellen hoorde een tel later de douche uit gaan. Intussen kwam Herman met de bussen verf naar buiten gelopen.
‘Heb je terpentine?’ Vroeg hij in het voorbijgaan.
‘Wat? Nee.’ Zei Ellen.
‘Wasbenzine?’
‘Vroeger, toen wasbenzine nog isbenzine was.’ Youri kwam met de bak waarin de verfroller en de kwast lagen. Hij lachte om zijn eigen grap, maar Herman gromde toen Ellen haar hoofd schudde.
‘Waarvoor?’ Vroeg Ellen.
‘Voor je roller en kwast.’ Zei Herman. ‘Maakt niet uit, ik neem ze anders wel mee, heb je een tas?’
Ellen haastte zich om een plastic tas te halen.
Toen de kwasten waren veiliggesteld en de verfpotten naar de berging waren gebracht begonnen Herman en Youri met het weghalen van de kranten. Luid klagend over het gemakkelijke leven van de vrouw. Ellen hoorde het zwijgzaam aan terwijl ze de kranten in vuilniszakken propte.
‘Die muur had netter gemogen.’ Zei Herman toen ze de laatste kranten weghaalden. Hij wees op de muur met het raam.
‘We wilden opschieten.’ Speelde Ellen met de waarheid.
‘De haast valt er vanaf te zien ja.’ Zei Herman met een kennersblik. ‘Moet je kijken, dat stuk is te dik gesausd, en hier had er een likje bij gemogen.’
Ellen liet ze maar en was blij toen Fleur binnen kwam stappen.
‘Ah, de koningin.’ Herman boog voor Fleur. ‘Uw troonzaal is bijna gereed.’
‘Dank u.’ Zei Fleur, onbekend met deze vorm van humor.
‘Als jij even de kranten weggooit dan gaan Youri en ik op aanwijzingen van Fleur even de kamer inrichten.’ Zei Herman.
‘Is goed, uwe gruwelijkheid.’ Zei Ellen uitdagend. Ze greep de drie volle vuilniszakken en liep naar de oud papiercontainer waar ze de kranten in dropte.
Toen ze weer terug kwam was ze in elk geval wel blij met de aanwezigheid van Herman en Youri. Ze hadden weinig moeite met de meubels die Fleur en zij vanochtend met pijn en moeite naar buiten hadden gesleept. En zo konden ze precies gezet worden waar Fleur ze wilde hebben. Ze paste de inrichting niet helemaal aan, ze wisselde alleen het bed die eerst met het hoofdeinde aan de raamkant had gestaan, en de boekenkast, die weer aan de deurkant had gestaan, om. Zo lag ze met haar hoofd vlak naast de deur.
‘Ik zou het vannacht even laten luchten.’ Zei Herman toen het bureau als laatste geplaatst was. ‘Niet slapen in elk geval, tenzij je een vergiftiging op wil lopen.’
‘We verzinnen er wel iets op.’ Zei Ellen.
Fleur luisterde nauwelijks, ze bedankte Herman en Youri honderduit en haalde daarna de winkeltassen vol met boeken om “haar” boekenkast vol te zetten.
Pas toen ze de eerste boeken in de kast gezet hadden zien worden waren Herman en Youri bereid om koffie te drinken en gingen ze op de bank zitten.
‘Hoe gaat het met mijn donderstenen?’ Vroeg Ellen toen ze zaten.
‘Draken zijn het.’ Zei Youri. ‘Als je ook maar één moment niet oplet dan breken ze het lokaal voor je neus af.’
‘De jeugd van tegenwoordig.’ Mompelde Herman.
‘Wacht maar tot jij ze krijgt.’ Waarschuwde Youri. ‘Ik heb een hoop klassen meegemaakt, maar dit is een speciaal geval.’
‘Ik dacht dat het aan mij lag.’ Zei Ellen.
‘Nee, jij bent juist degene die ze een beetje in het gareel houdt.’ Zei Youri. ‘Maar ik wil het hebben over de domste draak.’
‘Dan kan ik maar één draak bedenken.’ Zei Ellen die meedeed met de symboliek. ‘Jon!’
‘Degene die over zijn eigen onderbroek plaste.’ Knikte Herman.
Youri keek geïntrigeerd opzij naar Herman door deze, voor hem onbekende, anekdote.
‘Ja, en verdwaald raakte op een open vlakte, en daarbij vergat dat hij moest plassen, en de machinekamer van het zwembad terroriseerde.’ Voegde Ellen toe.
‘Ik ga ervan uit dat we het over dezelfde hebben.’ Yoeri schoof zijn donkerblonde halflange haar weg voor zijn gezicht. Ze was nog steeds een lesbienne die op kinderen viel, maar als ze hetero was geweest had ze als een blok gevallen voor van Zanten. Hij zat zelf altijd zonder relatie en ze verdacht hem er stiekem van homo te zijn. ‘Ik heb, sorry voor mijn uitlatingen; nog nooit zo’n dom kind meegemaakt, punt.’
‘Dan hebben we het inderdaad over dezelfde.’ Bevestigde Ellen.
‘Ik heb het er met Youri over gehad en al aangehaald dat wij het er ook over gehad hebben tijdens het kamp.’ Zei Herman. ‘Dus vanochtend hebben we de directeur benaderd. We willen een intelligentieonderzoek bij hem houden, en hem in elk geval laten doubleren of anders naar speciaal onderwijs sturen.’
Ellen knikte. ‘Dat was ik ook al van plan, dat speciaal onderwijs dan. Ik snap het ook niet: aan het begin van dit jaar had ik hem alleen omschreven als een extreem zwakke leerling, maar nu is hij echt dom. Hij kan nauwelijks zijn eigen veters strikken.’
‘Ik heb hem meegemaakt in groep vier, denk ik.’ Youri wreef over zijn voorhoofd om zijn geheugen op te jutten. ‘Toen zou ik hem inderdaad niet hebben omschreven als bijster intelligent, maar hij was niet zo erg als nu.’
‘Misschien heeft hij last van een breinetende bacterie?’ Stelde Herman voor.
‘Dan moet die toch zo onderhand doodgaan aan uithongering.’ Zei Ellen. ‘Ik weet niet wat het is met die knul, maar ik ben het ermee eens dat er een test moet worden gedaan. En we moeten contact opnemen met de ouders. Die zijn wel succesvol en intelligent, zij zullen wel in een stuip schieten.’
‘Ik kan de test inplannen voor volgende week.’ Zei Youri. ‘Hoe eerder we antwoord hebben, hoe sneller we kunnen handelen.’
‘Dan vraag ik wel aan de directeur of hij contact kan opnemen met de ouders van Jon.’ Zei Herman.
‘Ik ben er deze week nog niet toe in staat ja.’ Zei Ellen. De deur van de kamer ging open en Fleur kwam binnen gelopen. Ze keek even naar Herman en Youri en ging toen naast Ellen zitten.
‘Dat zie ik.’ Zei Herman glimlachend. ‘Ga jij je maar concentreren op je nieuwe dochter. Ik en Youri sturen je klas wel aan.’
‘Maar zelfs als de test goed nieuws geeft?’ Vroeg Ellen. ‘Wanneer laten we hem doubleren en wanneer naar speciaal onderwijs?’
‘De directeur houdt niet van doubleerders.’ Zei Herman. ‘In de onderbouw wil hij het oogluikend toestaan, maar vanaf de vierde grijpt hij sneller naar speciaal onderwijs. In de jaren dat ik hier op school werk is het volgens mij maar drie keer voorgekomen dat een kind in de bovenbouw mocht blijven zitten. En dat was altijd omdat hij het touwtrekken verloor met de ouders.’
Ellen speelde met het lepeltje in haar koffie.
‘Als de test in elk geval negatief uitvalt dan ga ik praten met de directeur over de speciale toer.’ Zei Ellen. ‘Bij positief kunnen we kijken wat te doen. Maar ik ga niet tot het uiterste voor hem. Als de directeur kikt dat hij weg moet ben ik de eerste om de deur open te doen.’
‘Gaat het over Jon?’ Vroeg Fleur zacht.
Ellen knikte.
‘Ik vind het nooit fijn om een leerling te laten doubleren of weg te doen. Maar soms is het noodzakelijk.’ Zei Herman.
‘Soms.’ Knikte Youri. ‘Zoals nu.’
Ze dronken hun koffie op en begonnen over koetjes en kalfjes. Fleur haalde zelf te drinken en luisterde gewillig mee naar de activiteiten van Herman in de paasvakantie. Die hij bij de Brouwersdam had doorgebracht. Toen de koffie, en de gespreksstof, op waren namen de twee mannen afscheid en lieten ze Ellen en Fleur achter.
‘Daar zijn we goed mee weggekomen.’ Prevelde Ellen die bijna vergeten was dat ze zo in paniek was geraakt toen de twee kwamen.
‘Ja.’ Prevelde Fleur. ‘Ik heb een woord.’
Ellen wist meteen waarover het ging en keek Fleur aan.
‘Juf.’




‘Nee.’ Zei Ellen.
‘Nee?’ Vroeg Fleur verbaasd.
‘Juf kunnen we gebruiken in een spel, en ik weet niet wanneer jij het wel en wanneer jij het niet meent.’ Legde Ellen uit. ‘Je moet een woord hebben wat er niet mee te maken kan hebben.’
‘Wat voor een woord hebben u en Janita dan?’ Vroeg Fleur.
‘Dat zeg ik niet, omdat je het anders de hele avond gaat lopen brullen.’
‘Nietes.’ Zei Fleur. Maar als ze het al meende het niet te doen dan had Ellen haar wel op een idee gebracht. Dus wees Ellen het alsnog van de hand.
‘Ga er maar over brainstormen.’ Zei Ellen die de kopjes opruimde.
Ellen wilde dat Fleur het zelf zou beslissen, het was haar woord, haar lichaam en het waren ook min of meer haar regels. En een woord van Ellen zou ze kunnen vergeten.
Toen Ellen terugkwam in de woonkamer sloeg de voordeur dicht en kwam Janita, uitgeput, binnen lopen met een tas boodschappen.
‘We eten vanavond kip madras met rijst.’ Liet ze weten. ‘Hoe is de kamer geworden?’
Voor Ellen iets kon zeggen sprong Fleur op.
‘Rijst!’
Janita keek verbaasd naar Fleur en Ellen overdacht de situaties die zich voor zouden kunnen doen.
‘Goed dan.’ Zei Ellen. ‘Rijst.’
Janita keek van Ellen naar Fleur en weer terug en dacht duidelijk dat ze iets aan het bekokstoven waren. Ellen sprong snel op een ander onderwerp over.
‘Ja, de kamer is klaar.’ Zei ze. ‘Maar ik denk dat Fleur bij ons slaapt vannacht, de verf stinkt behoorlijk.’
‘Zet jij even de tas in de keuken dan gaan Fleur en ik kijken.’ Janita stopte de boodschappentas in Ellens handen en liep samen met Fleur naar haar slaapkamer.
Fleur mocht daarna helpen bij het koken, maar moest ook de tafel afruimen. Ze leek het niet erg te vinden en was blij dat ze iets terug kon doen. Het was per slot van rekening ook haar huis. Na het nieuws van acht uur mocht ze nog even meekijken naar een serie maar toen was het tijd om naar bed te gaan. Ellen bracht haar naar de grote slaapkamer van haar en Janita en stopte Fleur aan haar kant in.
‘Hoe laat komen jullie?’ Vroeg Fleur.
‘Over een paar uur pas.’ Zei Ellen. ‘Misschien over twee of drie uur pas.’
‘Maar dan is het midden in de nacht.’ Zei Fleur.
‘Grote mensen hebben minder slaap nodig dan kinderen.’ Zei Ellen. ‘En morgen is het een spannende dag voor jou. Je moet wel goed uitgerust zijn.’
Fleur knikte. ‘Rijst.’
‘Inderdaad, rijst.’ Zei Ellen. ‘Je weet wat ik je heb uitgelegd, en als je morgen toch te bang bent om door te gaan dan moet je dat gewoon zeggen.’
‘Ik ben niet bang.’ Zei Fleur stoer. ‘Ik vind het alleen maar spannend.’
‘Er is ook niets om bang voor te zijn.’ Zei Ellen terwijl ze Fleur een kus gaf. ‘Het is maar een spel, net als vadertje en moedertje, en pakkertje of wat jullie ook speelden of gespeeld hebben.’
‘Maar die doen geen pijn.’ Zei Fleur.
‘Nee, maar het is een spel waarin pijn wel voorkomt.’ Zei Ellen. ‘Ik zal morgen voorzichtig doen, goed? We spreken alles tot in de puntjes af.’
‘Morgen.’ Zei Fleur.
‘Morgen.’ Bevestigde Ellen. ‘Nu moet je slapen.’
Ze gaf Fleur een kus op haar mond en liep weer naar de woonkamer waar Janita nog naar de televisie zat te kijken. Toen Ellen binnen kwam zette ze die uit.
‘Is er iets?’ Vroeg Ellen, Janita zette de tv nooit uit tenzij er iets te bespreken viel.
‘Een aantal dingen ja.’ Zei Janita.
Ellen ging op de andere bank zitten en wachtte af.
‘Ik weet dat jij de voogd van Fleur bent, maar ze lijkt echt meer om jou te geven dan om mij.’
‘Hoe bedoel je?’ Vroeg Ellen verbaasd. Ze snapte de inhoud wel, maar de klacht niet.
‘Toen ze mij zonet haar kamer liet zien had ze het de hele tijd over jou.’ Zei Janita. ‘En ze gaf op over hoe gezellig het was om met jou samen te zijn, en om bij jou te mogen wonen.’
‘En?’
‘Ze heeft het altijd over jou.’ Janita keek zowel geïrriteerd als teleurgesteld. ‘Net alsof ik hier niet woon. Het is altijd; juf Ellen dit, juf Ellen dat. Nooit Janita. Het lijkt net of ze jou ziet als haar grote zus, of...’
‘Of wat?’ Vroeg Ellen die al bezig was een antwoord in stelling te brengen.
‘Of... dat ze verliefd op je is.’
Ellen grinnikte. ‘Dat is belachelijk.’
‘Nee, maar zo lijkt het wel. En hoe ze naar je kijkt is af en toe veelzeggend.’
Zelfs Ellen had daar niet op gelet. Ze zette een verbaasd gezicht op.
‘Het spijt me, Janita, maar ik kan er ook niets aan veranderen.’ Zei Ellen op een, hopelijk, warme en kalme toon. ‘Als Fleur zich zo opstelt dan kan je er zelf mee in gesprek gaan, of misschien een keertje een dagje mee optrekken.’
‘Ja, het is inderdaad Fleurs pakkie aan.’ Zei Janita. ‘Ik ga er wel een keer mee praten.’
‘Ik zal ook wel iets zeggen.’ Zei Ellen. Maar ze betwijfelde of dat wijs was. Als ze dit verhaal zou doorbrieven aan Fleur dacht die wellicht dat haar poging om de relatie tussen Ellen en Janita om zeep te helpen succes had. ‘Je had nog meer?’
‘Ja.’ Zei Janita. ‘Nu Fleur hier woont kunnen we ook geen sm meer doen.’
Ellen voelde dat ze rood werd. Ze had hier niet aan gedacht, maar ook had het vooruitzicht om sm te gaan doen met Fleur dat verdrongen.
‘Ze zal het gillen horen, en andere dingen.’ Zei Janita.
‘Dat klopt. Maar we kunnen nog wel normaal seks hebben.’ Zei Ellen. Het was natuurlijk wel moeilijk om nog echt uitgebreid te kunnen seksen. Als Fleur op school zat dan zat Ellen dat ook, en als ze op schoolreisje was, of op schoolkamp of schoolvakantie. Alles viel samen met het patroon van Ellen.
‘Dat is lang niet zo leuk.’ Klaagde Janita.
Ellen was dat met haar eens, maar ze kon het niet zomaar veranderen.
‘Of we doen zoals haar moeder en trappen haar ’s zondags op straat.’ Stelde Ellen voor.
‘Dat is harteloos!’ Zei Janita. ‘Daar wilde ze nu juist vanaf.’
‘Dus we zullen moeten inleveren.’ Zei Ellen. ‘En er zal vast wel een moment zijn dat ze bij een vriendinnetje blijft slapen, dan kunnen wij gewoon doen waar we zin in hebben.’
Janita zuchtte en liet het antwoord met een droevig gezicht op haar inwerken voor ze een nieuwe vraag stelde.
‘Wat is er met rijst?’
‘Rijst?’ Vroeg Ellen die voelde dat de meesteres in haar al een tik kreeg, het was nu een codewoord.
‘Wat Fleur vanmiddag riep.’
‘Ik had gezegd dat we misschien rijst gingen eten.’ Loog Ellen. ‘Dus toen ze dat hoorde bevestigde ze dat denk ik.’
‘Waarom gaf jij dan dat vreemde antwoord.’ Vroeg Janita. ‘Dat is goed, zei je of zo.’
‘Ik had niet zo’n zin in rijst.’ Ellen vroeg zich af of ze ooit verstrikt zou raken in het web van leugens.
‘Niet zo’n zin?’
‘We hadden hard gewerkt en ik had gehoopt op aardappelen of een echte stevige maaltijd.’
‘Als je dat had gewild dan had je alleen maar hoeven bellen.’ Zei Janita perplex. ‘Dan had ik wel iets anders gekocht.’
‘Dat weet ik.’ Zei Ellen. ‘Maar jij hoeft je niet voor ons aan te passen. Als jij rijst wil eten dan moet je rijst eten.’
‘Maar jij hebt hier gewerkt.’
‘En jij in het tankstation.’ Wierp Ellen tegen. ‘Jij gaat over het eten, en ik moet eten wat de pot schaft.’
Janita wilde nog iets zeggen, maar Ellen vond dat de discussie lang genoeg had geduurd. Ze had al te veel gelogen.
‘Laten we er maar over ophouden, we zullen het hier toch nooit over eens worden.’ Zei Ellen.
‘Dat denk ik ook niet.’ Beaamde Janita.
‘Maar we kunnen het wel over iets anders eens worden.’ Ellen stond op en deed de gordijnen dicht, daarna liep ze naar Janita en sloeg haar armen om haar heen.
‘Wat als Fleur ineens binnen komt?’ Vroeg Janita toen Ellen haar in de nek zoende en de knoop van haar broek probeerde los te maken.
‘Die komt niet.’ Zei Ellen die haar kussen even onderbrak. ‘Ze is nog nooit uit bed gekomen.’
‘Maar als ze iets te drinken wil?’
‘Stil nou maar, als ze binnen stapt dan zoeken we wel uit wat te doen.’
Ellen had de broek van Janita los en trok die nu langzaam naar beneden, daarna trok ze de string van Janita uit een begon haar kut te likken.
Janita uitte geen bezwaren meer en plaatste haar handen op het hoofd van Ellen. Ellen wurmde haar hand onder de blouse van Janita door en kneep, vrij hard, in haar borsten en tepels. Janita slaakte een gilletje.
‘Inderdaad, zo veel anders is dit niet.’ Zei ze terwijl ze haar handen voor haar eigen mond sloeg om een nieuwe pijnlijke kreet te smoren.
Ellen kneep iets harder en dacht intussen aan het meisje wat in hun bed lag te slapen.





Copyright © www.oops.nl
----oops.nl----
Home
Sexverhalen
Hetero
Eerste keer
Homo
Lesbisch
Plassex
Tieners
SM
Groepsex
Overspel
Familie
Bisex
Overige
Partners