Ellen hoorde Janita het bed uit gaan en kneep haar ogen extra dicht. Als Janita zou zien dat ze wakker was zou ze iets zeggen en was Ellen gedwongen echt wakker te worden. Onder haar armen voelde ze de gestalte van Fleur die met haar rug tegen haar aan lag. Ze had haar armen om het meisje heen geslagen en voelde dat zij rustig ademhaalde. Ook nog in slaap.
Janita deed zo stil mogelijk en trok even later zachtjes de deur achter zich dicht. Ellen deed haar ogen open en keek naar het blonde haar van Fleur, haar hoofd lag ter hoogte van haar borsten en haar voeten eindigden net bij haar eigen voeten. Ze voelde het meisje een beweging maken, waarschijnlijk een droombeweging, maar daarna werd ze weer rustig.
Ellen kneep Fleur even iets steviger fijn tussen haar armen en legde toen ook haar hoofd weer op het kussen om in slaap te kunnen vallen.
Misschien had ze dat wel gedaan maar werd ze wakker toen Fleur begon te draaien. Ellen keek hoe het meisje haar ogen open deed en ze uitwreef.
‘Goedemorgen.’ Ellen gaf Fleur een kus. ‘Lekker geslapen?’
‘Hoe laat zijn jullie naar bed gekomen?’ Vroeg Fleur terwijl ze zich uitrekte en gaapte.
‘Wat later dan normaal.’ Ellen dacht terug aan de seks van de avond ervoor. ‘Twaalf uur denk ik. Jij sliep toen al.’
‘Ik ben niet lang wakker geweest.’ Bekende Fleur.
Ellen trok voorzichtig haar armen weg van Fleur die, zodra ze bevrijd was van Ellens aanraking, rechtop ging zitten.
‘Janita is al weg.’ Zei Ellen. ‘Al een tijdje.’
Fleur zei niets, ze kreeg ineens een gespannen blik en beet op haar onderlip.
‘Is er iets?’ Vroeg Ellen.
‘We gingen vandaag toch seks met de zweepjes doen?’ Vroeg Fleur.
‘Dat heet sm.’ Zei Ellen.
‘Esem?’ Vroeg Fleur.
‘Sm ja.’ Zei Ellen. ‘Zo heet het.’
‘Wanneer beginnen we?’ Vroeg Fleur.
‘Niet nu.’ Zei Ellen. ‘Eerst goed wakker worden, even douchen en eten. Daarna beginnen we.’
‘Hoe beginnen we?’ Vroeg Fleur.
‘Ik verzin wel wat.’ Ellen had een rollenspel in gedachten waar Fleur ook op kon mee teren. ‘Voor we beginnen mag jij wel zeggen wat je echt niet wilt.’
Fleur twijfelde.
‘Ik wil niet die halsband.’ Zei ze nadrukkelijk.
‘Dat is goed.’ Ellen dacht niet dat ze dat echt had willen gebruiken. Maar het was fijn dat ze het vermeldde. ‘Verder niets? Kijk anders in de la.’
Fleur kroop over het bed en deed de la met de speeltjes open om ze liggende vanaf het matras te bestuderen.
‘Deze ook niet.’ Ze hield een van de voorbinddildo’s omhoog.
‘Dat was ik ook niet van plan.’ Zei Ellen.
Verder leek Fleur niets te kunnen vinden. Ze ging wel op een gegeven moment rechtop zitten terwijl ze met een van de tepelklemmen speelde, maar nadat ze haar pink ertussen had geduwd en had aangedraaid legde ze die terug zonder iets te zeggen. Daarna schoof ze de lade dicht en kroop weer naar Ellen toe.
‘Vertrouw maar op mij.’ Zei Ellen toen Fleur tegen haar aan kwam liggen. ‘Ik zorg er wel voor dat het niet gevaarlijk wordt.’
‘Maar het is een spel.’ Zei Fleur die dat bevestigd wilde zien.
‘Ja, een gewoon spel. Een toneelspel.’ Zei Ellen. ‘Jij bent een meisje dat met slechte cijfers thuiskomt, en ik een moeder die jou voor die slechte cijfers gaat straffen.’
Het gezicht van Fleur betrok.
‘Vind je dat niet leuk?’ Vroeg Ellen.
‘Kan het zijn zonder een moeder?’ Vroeg Fleur voorzichtig.
Ellen bedacht dat ze misschien wel problemen kon hebben met het feit dat het ging over een moeder en dat Fleur daaraan slechte herinneringen had.
‘Dan zien we wel hoe we het doen.’ Zei Ellen. ‘Of had je zelf een idee?’
Fleur keek bedachtzaam.
‘Daar komen we anders nog wel op.’ Beloofde Ellen. ‘Laten we eerst gaan douchen en wat gaan eten.’
Ellen merkte aan Fleur dat ze gespannen was. Toen ze samen onder de douche stapten waste Ellen haar schoon, er zat gelukkig geen verf meer op haar buik, maar leek ze afgeleid en alert. Alsof Ellen zonder aankondiging aan het spel zou beginnen.
‘Je merkt het wel wanneer we van start gaan.’ Zei Ellen terwijl ze aan zichzelf begon. ‘Er is niets om bang voor te zijn, ik ben het maar.’
Na het douchen had Ellen al een ander verhaal bedacht en gingen ze eten. Fleur leek iets beter gerustgesteld nu ze haar kleren aan had en ze rustig een boterhammetje wegwerkten.
Toen zowel Fleur als Ellen haar brood op had stond Ellen op.
‘Blijf jij maar zitten.’ Ellen pakte de borden en ging naar de keuken. Ook voor haar voelde het alsof ze een drempel over moest, maar het zou nu eindelijk zo ver zijn. Ze pakte een folder van de pizzeria, een pen en een klein kladblokje wat ze ooit had meegenomen van een braderie en ging naar binnen.
‘Ah, Fleur.’ Zei ze op een zakelijke toon.
Fleur had naar het tafelblad gekeken maar keek nu op. Ellen zag dat haar houding veranderde en dat ze net als Ellen wist dat ze waren begonnen.
Ellen ging op de stoel tegenover Fleur zitten, legde de folder en het kladblok voor haar neer en keek naar Fleur.
‘Heb je enig idee waarom ik jou bij me heb geroepen?’
Fleur schudde haar hoofd, misschien iets wilder dan normaal.
Ellen had haar om antwoord willen vragen, maar besloot dat nu niet door te voeren.
‘Je haalt bar slechte cijfers in mijn klas.’
Hoewel Fleur nog altijd met iets van angst en wantrouwen keek zag Ellen wel een oplichting in haar ogen. Ze begreep nu dat Ellen haar juf was en dat zij een leerlinge was die apart was geroepen.
‘Nou?’ Vroeg Ellen die met haar armen over elkaar ging zitten. ‘Wat vind jij ervan?’
’S-Sorry.’ Zei Fleur stotterend.
‘Ik heb niets aan sorry.’ Zei Ellen met gespeelde kwaadheid. ‘Ik geef jou les en probeer je te helpen, maar toch luister je niet.’
Fleur keek oprecht neerslachtig en leek vergeten te zijn dat het maar een spel was. Ellen was half van plan af te breken. Maar dat zou ze pas doen wanneer Fleur het codewoord zou gebruiken.
‘Kijk eens naar deze cijfers? Je presteert toch ver onder je kunnen?’ Ellen schoof Fleur de folder van de pizzeria toe.
Fleur moest grinniken toen ze het “rapport” zag.
‘Kijk eens naar je rekencijfer.’ Zei Ellen die met haar vinger iets willekeurig aantikte.
‘Een kaaspizza.’ Giechelde Fleur.
‘Nee, je rekencijfer. Het is onder de maat en het is onvoldoende.’ Ellen had moeite in haar rol te blijven nu Fleur aan het giechelen was. Ze trok de folder weer naar zich toe.
Fleur giechelde nog altijd en dat irriteerde Ellen.
‘Misschien heb je gewoon een aansporing nodig.’ Zei Ellen. ‘We gaan oefenen. Nu. Ik zeg een som, en als jij niet in drie tellen het antwoord geeft trek je iets uit.’
‘Iets uittrekken?’ Vroeg Fleur die nog altijd een lach op haar gezicht had.
‘Ja. Wat is vijf keer drie.’
Fleur giechelde en Ellen telde af.
‘Te laat.’ Zei Ellen na vier seconden. ‘Trek iets uit.’
Fleur stond op en trok met een besmuikt gezicht haar shirt uit. Ellen hield daar wel van, misschien nam Fleur de rol aan van weerbarstige leerlinge in plaats van bange.
‘Zes keer acht.’
Fleur sloeg druk aan het rekenen, maar kon niet ophouden met giechelen.
‘Trek iets uit!’
Fleurs linkersok volgde.
‘Zeven keer negen.’
Haar rechtersok, broek, hemd, en uiteindelijk haar onderbroek.
Fleur leek zich nu iets minder op haar gemak te voelen dan net nu ze naakt in de stoel zat.
Ellen stond op en liep om de tafel heen.
‘Je bent dom, weet je dat? Je hebt geen enkele vraag goed beantwoord.’
‘Sorry, juf.’ Fleur kreeg weer een glimlach en Ellen hoorde een verborgen giechel. Ze ging achter de stoel van Fleur staan en legde haar handen op de schouders van het meisje.
‘Aan sorry heb ik niets.’ Zei Ellen terwijl ze haar handen van de schouders af liet glijden en daarna Fleurs borstjes omvatte. ‘Jij krijgt van mij bijles, vanaf nu. We gaan die slechte cijfers opkrikken.’
Ellen liet Fleur los.
‘Ga staan.’ Commandeerde ze.
Fleur stond op van haar stoel.
‘Hier.’ Ellen deed een paar stappen opzij en wees op de plek vlak voor haar. Fleur ging met een schalks lachje, poedelnaakt, op de aangewezen plek staan en stond toe dat Ellen rondjes om haar heen ging lopen.
Ellen bouwde de spanning op. Ze veegde aan Fleur, trok licht aan haar haren, kneep in haar billen, in haar borstjes.
Telkens wanneer Ellen iets aanraakte sprong Fleur op. Ze verwachtte blijkbaar al klappen. Ellen wist dat dat niet lang meer zou duren maar hield zich in.
‘Ik vraag mij af...’ begon Ellen toen ze weer een rondje om Fleur maakte en met haar handen over de billen van het meisje wreef, ‘...waarom jij geen goede cijfers haalt. Waarom denk je zelf?’
‘Ik weet het niet juf.’ Zei Fleur, haar lach was verdwenen en ze moest beseffen dat Ellen een trapje omhoog ging.
‘Ben je te veel tijd bezig met andere dingen?’
‘Misschien.’ Zei Fleur.
‘Speel je veel met jezelf?’



Fleur liep rood aan.
‘Nou?’ Vroeg Ellen dwingend.
‘Soms.’
Ellen wist niet of dit een gemaakt antwoord was of dat Fleur de waarheid vertelde, niet dat dat veel uitmaakte.
‘Zit je dan aan je tepels?’ Vroeg Ellen terwijl ze haar handen uitstak naar Fleurs borstjes en vrij hard in de gevoelige piepkleine tepeltjes kneep. Fleur slaakte een gilletje. ‘Of zit je aan je kutje?’
Ellen stak haar hand tussen de benen van Fleur en bevoelde de schaamlipjes die nat uitgeslagen waren. Van verwachting waarschijnlijk.
‘Je bent een vies meisje.’ Zei Ellen die zich herinnerde dat ze dit al vaak tegen Janita had gezegd. ‘Je mag niet aan jezelf zitten. Bah, wat walg ik van je. Je bent al dom en nu ook nog vies. Gatver.’
Fleur keek nu bezorgd naar Ellen. Ellen ging op de bank zitten en wenkte Fleur.
‘Ga over mijn schoot liggen.’
Fleur trilde een beetje toen ze zich over Ellens knieën heen boog en met haar bekken en het volle gewicht over Ellens bovenbenen ging liggen.
Ellen kneedde de billen van Fleur en dacht na over wat ze nu moest doen. Er was een kans dat Fleur meteen naar het noodwoord zou grijpen.
‘Omdat je vies en dom bent heb je straf verdient.’ Zei Ellen. ‘Begrijp je dat?’
‘Ja juf.’ Zei Fleur zacht.
‘Je krijgt tien klappen op je billen; vijf per bil.’
‘Ja juf.’
Ellen kneedde nog even de billen van Fleur en hief toen haar hand. Fleur moest hebben gevoeld dat het eraan zat te komen want Ellen zag dat ze haar billen samenkneep.
“Pets” Fleur slaakte een kreetje.
‘Dat is één.’ Ellen had niet echt hard geslagen, maar er was desondanks een rozerode handafdruk zichtbaar op Fleurs linkerbil.
“Pets.” Fleur wiegde heen en weer toen haar rechterbil geraakt werd.
Ellen hield Fleur met haar vrije, linker, hand goed vast zodat ze niet op de vloer zou glijden. Al zou het voor Fleur voelen alsof ze een gevangenishoudgreep had.
“Pets” “pets” links en rechts volgden elkaar op terwijl Fleur steeds iets luider kreunde Fleur wanneer Ellens hand in contact kwam met haar roder wordende billen.
Toen Elke bil vijf klappen gehad had kneedde Ellen de gemartelde rondingen. Fleur hijgde onder haar, al werd ze rustiger nu de klappen over waren.
‘Deed het pijn?’ Vroeg Ellen quasi ongeïnteresseerd.
‘Het viel wel mee, juf.’ Zei Fleur.
‘Wat heb je liever? De pijn, of dit?’ Ellen schoof de benen van Fleur iets uiteen en streelde het kutje van achteren. Fleur was nog iets natter geworden dan net en begon verlangend met haar kruis te bewegen toen Ellen haar schaamlippen aanraakte.
‘Ik heb liever dit, juf?’
Ellen liet het kutje meteen met rust en gaf Fleur een vrij harde klap over de billen. Ze slaakte een geschokte kreet.
‘Dat is niet het juiste antwoord.’ Zei Ellen. Ze duwde Fleur overeind zodat ze op haar benen stond en keek haar recht aan. ‘Dat is vies, daar mag je niet mee spelen!’
‘Sorry, juf.’ Zei Fleur met angstogen.
‘En hiermee ook niet.’ Ellen kneep weer in Fleurs tepels waardoor ze moest kronkelen.
‘Sorry, juf.’ Herhaalde Fleur, een stuk zachter en onzekerder.
‘Je leert er gewoon niet van hé?’ Zei Ellen boos. ‘Zodra ik mij omdraai zit je toch weer met je plasser te spelen of aan je tietjes. Ontken het maar niet! Misschien moet ik de les duidelijker maken!’
Ellen stond abrupt op en trok Fleur achter zich aan naar de slaapkamer.
Het meisje volgde half, gewillig. Hoewel Ellen ervan genoot hoopte ze dat Fleur wist te onthouden dat het maar een spel was en dat ze niet meende wat ze allemaal zei. En dat Fleur het codewoord zou gebruiken wanneer het te veel werd.
Ellen duwde Fleur op het bed. ‘Ga op je rug liggen.’ Commandeerde Ellen. ‘Op het midden van het bed.’
Fleur ging liggen, en keek angstig naar Ellen die naar de kast toe liep en de lade open deed. Ellen pakte de handboeien en stond op om ze aan Fleur te laten zien.
‘Je armen wijd.’ Baste Ellen. ‘Kom op.’
Fleur deed haar armen uitspreiden en likte nerveus haar lippen toen Ellen de boeien rond haar pols deed en de andere kant van de boei vastmaakte aan een van de spijlen van het bed. Ze deed hetzelfde met de andere arm. Om Fleur niet helemaal een hulpeloos gevoel te geven liet ze haar benen ongemoeid, bij Janita zou ze die ook hebben geboeid.
‘Wat gaat u doen?’ Vroeg Fleur.
Ellen wist dat dit geen vraag was van het personage maar van Fleur zelf die zich nu zorgen begon te maken.
‘Rustig maar.’ Ellen knipoogde naar Fleur. ‘Ik zal voorzichtig zijn.’
Ellen liep weer naar de lade en pakte een zweep met vele lederachtige vlakken die slap hingen. Ellen wist dat ze hiermee veel schade kon maken, maar als ze rustig deed ook weinig zou toebrengen.
Ze liet het zien aan Fleur die grote ogen opzette en weer haar lippen nat maakte.
‘Je weet dat je dit verdient hé?’ Ellen stak haar hand uit naar Fleurs schaamlippen en liet haar vingers over Fleurs clitje glijden. Fleur zuchtte en duwde haar kutje tegen Ellens hand aan. Bevrediging zoekend voordat ze pijn zou voelen. ‘Nou? Je verdient dit toch?’
‘Ja, juf.’ Zei Fleur. ‘Het spijt me.’
‘Ik hoop dat je ervan leert.’ Ellen ging nog even door met het strelen van Fleur tot die een eerste kirretje slaakte om daarna het meisje met rust te laten . Ellen ging naast het bed staan en liet het zweepje over Fleurs borstjes gaan. Fleur gilde, maar het was meer de schok en de verwachte pijn dan de pijn zelf. Ellen gaf weer een zwiep, nu iets lager en zo haar borstjes passerend, naar haar buik en uiteindelijk haar kruis. Ellen wisselde de kracht van haar slagen af en hoewel Fleur aan de boeien trok in de hoop haar lichaam te kunnen bedekken en af en toe gilde hield ze zich goed.
Toen Ellen bij Fleurs kutje kwam en daar een mep op liet neerdalen slaakte Fleur wel een luide kreet en tilde haar benen op om zo haar gevoelige gedeelte te beschermen.
‘Oh, heb je liever dat ik je billen doe?’ Ellen greep naar Fleurs voeten en zorgde ervoor dat die hoog bleven terwijl ze Fleurs billen bewerkte met de zweep. Fleur begon nu wel wat luider te gillen, hoewel haar billen minder rood waren van de eerdere billenkoek kleurden ze al snel wat roder door de zweep. Ellen wilde verder gaan, harder slaan. Maar voor een eerste keer was Fleur al heel ver gekomen en wilde Ellen haar niet over de streep trekken. Ze liet Fleurs benen weer los en keek hoe ze over het dekbed wiegde in de hoop de pijn in haar billen te neutraliseren.
‘Ik heb het idee dat deze les veel meer impact heeft.’ Zei Ellen. Ze borg de zweep op en pakte de tepelklemmen die Fleur die ochtend nog had overwogen niet te gebruiken. Speciaal daarom wilde Ellen ze wel gebruiken.
Fleur probeerde, haar borsten weg te draaien toen Ellen naderde met de klemmen. Ellen zette die op de piepkleine tepeltjes en begon aan de moertjes te draaien om deze in te klemmen.
Fleur schudde met haar hoofd naarmate de druk op haar tepels toe nam. Ellen zette ze niet al te strak en controleerde of ze de klemmen kon loshalen. Dat lukte niet, al werden de borstjes wel opgerekt wanneer Ellen aan de klemmen trok.
Ellen ging staan en keek naar de naakte Fleur die met onverholen angst van de tepelklemmen naar Ellen keek, bang voor wat er zou volgen.
Die liep naar de lade en kwam terug met een vibrator. Fleur schrok toen ze het apparaat zag.
‘U had beloofd die niet te gebruiken.’ Zei ze schril.
Ellen gaf geen antwoord, ze ging schrijlings op bed liggen en dwong de benen van Fleur uit elkaar zodat ze vrij zicht had op haar kutje. Ellen zag dat er bij de nog maagdelijke opening veel vocht was, en ze zette haar lippen ertegenaan om te zuigen en te likken. Daarna pakte Ellen de vibrator, zette de knop om en hield het puntje bij Fleurs kleine clitje.
Ze had nog geprotesteerd, maar begon nu luid te kreunen en kirren. Ellen bleef intussen likken en zorgde ervoor dat de vibrator rondjes om het clitje van Fleur beschreef tot Fleur met een gil klaarkwam.
‘Goed gedaan, meisje.’ Zei Ellen warm. Ze zette de vibrator uit, legde die terug in de la, en haalde daarna de boeien en klemmen bij Fleur los.
Al die tijd was Fleur nog soezerig van het orgasme. Ellen ging naast haar liggen en trok het blote lichaam tegen zich aan. ‘Je bent heel goed geweest.’ Zei Ellen prijzend. ‘Je hebt niet geklaagd, niet heel hard gegild. Je hebt je voorbeeldig gedragen. Ik ben trots op je.’
Fleur kwam langzaam weer bij en gaf Ellen een kus. ‘Meende u wat u zei?’ Vroeg ze toen ze weer bij zinnen was.
‘Wat zei?’ Vroeg Ellen.
‘Dat ik dom en vies was?’
‘Ik heb je toch gezegd dat het maar een spel was.’ Zei Ellen. ‘Ik meende er niets van. Je bent juist een slimme meid, en natuurlijk mag je met jezelf spelen als je wilt. Zolang anderen er maar geen last van hebben, dus alleen op je eigen slaapkamer, of onder de douche.’
Fleur glimlachte. ‘Ik heb u toch?’
‘Dat is ook waar.’ Zei Ellen. ‘Laat me even kijken.’ Ellen boog achteruit en keek naar Fleurs buik. Die was iets roder dan normaal. Maar niet echt pijnlijk beschadigd. Net als Fleurs billen.
‘Heb je pijn?’ Vroeg Ellen. ‘Doet het nog ergens zeer waar ik geslagen heb?’
‘Niet zo erg als met dat zweepje toen.’ Zei Fleur. ‘Dit valt wel mee.’
‘Ik zei toch dat het mee zou vallen.’ Zei Ellen die Fleur weer tegen zich aandrukte. ‘Je hebt je goed gehouden, en dit was nog maar een eerste keer. Op een gegeven moment was ik bang dat je het woord zou gaan gebruiken.’
‘Rijst.’ Zei Fleur.
‘Maar je zei het niet.’
‘Wanneer was u daar bang voor dan?’
‘Toen ik de zweep met de staarten pakte.’ Zei Ellen. ‘Toen keek je heel erg bang.’
‘Ik was ook bang.’ Bekende Fleur. ‘Maar u deed niet veel pijn.’
‘Ik heb opgelet.’ Zei Ellen. ‘En ik vind het leuk om je pijn te doen. Maar ik wil je geen pijn doen. Daarvoor vind ik jou te lief.’
‘Ik vind u ook lief.’ Zei Fleur die haar hoofd tegen Ellens borsten plantte.
Ellen dacht terug aan de woorden van Janita, dat Fleur verliefd naar haar keek, maar ze was zelf ook verliefd op het meisje.
‘Ga maar lekker douchen.’ Zei Ellen . ‘Lekker koel water helpt de gevoelige delen. Ik breng je kleren wel.’
Fleur dartelde naar de douche en Ellen verzamelde de kleren die Fleur tijdens hun spel had uitgetrokken. Al met al had het nauwelijks drie kwartier geduurd, maar Ellen was onder de indruk van het uithoudingsvermogen van het meisje terwijl ze onder de druk stond van angst en verwachting.
Ze bracht de kleren en ze de rest van de ochtend zaten ze samen op de bank. Fleur had een leuk jeugdboek en zat te lezen op Ellens schoot en Ellen las mee. Het was een kinderboek maar Fleur vond het leuk en Ellen vond het leuk wanneer Fleur het leuk vond. Af en toe keek Fleur op en gaf Ellen een kus, blij dat ze elkaars vertrouwen niet hadden beschaamd tijdens het nieuwe seksspel.
Toen Ellen wilde aankondigen dat ze middageten wilde maken ging de bel en moest Fleur opstaan zodat Ellen naar de deur kon lopen.
Ellen kreeg een steen in haar maag toen ze achter de deur een geüniformeerde gestalte herkende. Ze zag de rood blauw witte strepen van een politie-uniform en herkende de pet van een agent. Ze had vanochtend de gordijnen gesloten gelaten voor de sm-sessie met Fleur, maar iemand kon het gegil gehoord hebben.
Ellen vormde een glimlach, met tegenzin, en deed de deur open.
Achter de deur was inderdaad een agent die belangstellend over de galerij had gekeken en zich nu naar Ellen toe draaide. Hij was begin veertig en knikte haar vriendelijk toe.
‘Ellen Kooiman?’
‘Ja.’ Zei Ellen. ‘Is er iets?’
‘Ja, ik ben wijkagent Cor van Hamelen.’ Hij stak zijn hand uit, en toen Ellen die aannam, wetende dat arrestanten meestal geen handdruk kregen, stond Fleur ineens in de deuropening van de kamer. Die keek met grote angstogen, groter dan ze tijdens de sm had gedaan, naar de agent.
‘Kom ik gelegen?’ Vroeg Cor terwijl hij zijn pet af nam.
‘Ja hoor. Het ligt eraan waar het over gaat.’ Ellen probeerde haar angsten onder controle te krijgen.
‘Mag ik even binnen komen?’
Ellen deed een stap achteruit.
‘Komt u juf Ellen meenemen?’ Vroeg Fleur prompt. ‘Ze heeft niets fout gedaan hoor.’
De agent lachte. ‘Misschien neem ik haar wel mee.’
Hij gooide hierbij extra olie op het vuur en Ellen zag dat Fleur van plan was een hele hoop vrijpleitingen voor Ellen eruit te gooien. Dus vanachter de rug van de agent schudde ze met haar hoofd en knipoogde ze kalmerend.
‘Komt u maar mee naar de woonkamer, agent.’ Ellen toonde de man mee en liet hem op een bank plaatsnemen. ‘Wilt u koffie?’
‘Graag.’ Zei Cor.
‘Dat doe ik wel.’ Fleur schoot naar de keuken en liet Ellen alleen met de man.
‘U overvalt mij nogal.’ Zei Ellen.
‘Ik had gehoopt dat u mij zou overvallen.’ Zei Cor. ‘Ik ben geïnstrueerd dat u contact met mij zou opnemen om het huis van Fleur te mogen betreden zodat ze haar spullen kon pakken.’
Ellen sloeg tegen haar voorhoofd. ‘Sorry, duizendmaal. Ik was het compleet vergeten.’
‘U zult ook wel een hoop aan uw hoofd hebben gehad.’ Erkende de agent. ‘Dus ik wilde u even persoonlijk opschieten om uw geheugen op te frissen.’
‘Dat klopt zeer zeker.’ Zei Ellen. ‘Nee, wanneer heeft u tijd? Dan kunnen we wel even de spullen van Fleur ophalen.’
‘Daarom kom ik nu.’ Zei de agent. ‘Ik heb nu tijd.’
Fleur kwam binnen met de koffie en was blij te zien dat Ellen en de agent vriendelijk met elkaar omgingen.
‘In elk geval wanneer ik mijn koffie op heb.’ De agent nam de koffie over van Fleur die op de bank ging zitten.
‘Meneer de agent neemt ons zo mee naar jouw huis.’ Legde Ellen uit. ‘Dan kan je je speelgoed en dergelijke pakken die je hier nodig hebt.’



Ellen zou zweren dat Fleur iets meer opgelucht keek.
‘Ik heb van elk huis in het dorp een sleutel.’ Zei de agent trots. ‘Dus we hoeven de deur niet in te rammen.’
‘Waarom belde u dan net aan?’ Zei Fleur scherpzinnig.
De agent moest lachen en zette zijn koffie neer. ‘Omdat mensen het niet leuk vinden als ik binnen kom vallen.’ Zei hij. ‘Dat doe ik alleen als ze iets fouts hebben gedaan en ik ze moet arresteren.’
‘Arresteert u vaak mensen?’ Vroeg Fleur.
‘Heel soms.’ Benadrukte de agent. ‘Meestal is het een speciaal team van agenten die dat doet. Ik mag alleen binnen stappen bij mensen die kleine dingen hebben gedaan.’
‘Zoals?’ Vroeg Fleur verder. ‘Moord?’
‘Nee, daar mag ik niet eens bij in de buurt komen.’Glimlachte de agent. ‘Bij mensen die fietsen hebben gejat, of in de winkel iets hebben gestolen en herkend zijn.’
‘En wat nog meer?’ Ging Fleur verder.
‘Pfft, hardrijders.’ De agent wierp zijn ogen naar het plafond. ‘Mensen met betalingsachterstanden, mensen die ruzie zoeken.’
‘En mensen die aan andere mensen zitten?’ Vroeg Fleur.
Ellen snapte de route die Fleur aflegde en hoopte dat ze er niet onomwonden naar zou vragen.
‘Je bedoelt slaan?’ Vroeg de agent weifelend.
‘Nee, als een volwassene aan een kind zit. Zoals bij Amstel... of iets?’
‘De zaak Amstelhout.’ De agent keek met samengeknepen ogen naar Fleur. ‘Ik mag meestal kijken of de verdachte thuis is en daarna komt het team om ze op te pakken.’
‘Komt dat vaak voor?’
‘Dat ze thuis zijn?’
‘Nee, dat iemand aan een kind zit.’
Het was duidelijk dat de agent het ongemakkelijk vond om zoiets met een kind te bespreken. Ellen was blij dat Fleur in elk geval de zaak Amstelhout had aangehaald zodat er weinig verdenking was.
‘Vaker dan we denken.’ Zei de agent. ‘Van die zieke geesten die hun handen niet thuis kunnen houden.’
‘Waarom zijn ze ziek?’ Vroeg Fleur.
‘Omdat ze aan kinderen willen zitten op een manier die niet goed is.’
‘Maar als de kinderen het niet erg vinden?’
De agent keek naar Fleur alsof ze had gezegd dat hij arsenicum moest doorslikken maar had gehoord dat het niet dodelijk was deze keer.
‘Natuurlijk vinden de kinderen het wel erg.’ Zei Ellen. ‘Het mag niet, en kinderen willen het gewoon niet.’ Ellen keek Fleur dwingend aan.
‘Precies.’ Zei de agent die blij was dat Ellen te hulp schoot.
‘Meneer de agent.’ Ellen wilde het gesprek een andere kant op sturen. ‘Waren er al eerder verdenkingen over drugs bij de moeder van Fleur?’
‘Verdenkingen, vagelijk.’ De agent nam een grote slok koffie en leek zich klaar te maken om zich op zijn praatstoel te werpen. ‘Er waren wel berichten bij het regiokantoor dat grote ladingen klasse A drugs vanuit dit dorp hun weg vonden. Maar we zijn al te ver uitgewrongen om nog duidelijk onderzoek te gaan doen, rotbezuinigingen. We hebben het dus doorgestuurd naar het landelijk parket die nog midden in het onderzoek zat op het moment dat meneer en mevrouw werden aangehouden in Venezuela.’
‘Dus ze stonden wel onder verdenking?’ Vroeg Ellen.
‘Het pand stond onder verdenking.’ Zei de agent. ‘Maar het kreeg geen prioriteit. Hier in het noorden van het land zijn er wel vaker kleinere hoeveelheden narcotica die worden verhandeld en geproduceerd. Maar deze hoeveelheden waren zo groot dat ze te meten waren met aandelen die normaal in Brabant worden aangetroffen. Toch vond het parket dat dit niet de volledige aandacht verdiende omdat het geen grote organisatie leek te zijn. Normaal bestaat een grote drugssuplier uit een netwerk van criminelen. Maar dit leken eerder freelancers te zijn.’
Ellen grinnikte, de moeder van Fleur had dus naar justitiële begrippen een eigen onafhankelijk BV’tje opgebouwd. Best wel een knappe route voor zo’n monsterlijke nietsnut.
‘Ik heb er nooit iets van gemerkt.’ Zei Fleur die blijkbaar maar de helft van het verhaal begrepen had en zichzelf, mocht dat nodig zijn, vrij te pleiten.
‘Dat hoeft ook niet.’ Zei de agent vaderlijk. ‘Ik denk dat de vriend van je moeder een eigen adresje had waar het gebeurde. Nu is het al een redelijk louche wijk en het staat al onder verscherpt toezicht, maar ik kan ook maar zoveel doen.’
Nu bedacht Ellen dat als hij bij iedereen waar hij aanklopte koffie ging drinken de criminaliteit inderdaad vrij spel zou hebben. Het leek haar niet slim om met dit materiaal met de beste man in discussie te gaan, en toen hij zijn koffie op had bood ze aan om met haar auto achter Cor aan te rijden. Die had een kleine politiewagen en bood Fleur aan dat zij mee mocht rijden terwijl Ellen hen zou volgen. Maar Fleur wees dat, vrij bot, van de hand en kroop bij Ellen in de auto.
‘Waarom rij je niet mee? Misschien zet hij de sirene wel aan.’ Zei Ellen toen ze dubbelcheckte of ze haar riem wel had vastgemaakt; het bleef een agent.
‘Ik mag hem niet.’ Zei Fleur terwijl ze haar eigen riem vast klikte.
‘Hij leek mij anders heel aardig.’
‘Hij noemde u ziek!’ Zei Fleur alsof ze ook voor Ellen een precedent wilde zetten. ‘Hij kent u niet eens, goed, en hij zegt dat u ziek bent.’
Ellen ging hier niet op in. Ze was er inmiddels aan gewend dat mensen in haar buurt volwassenen die op kinderen vielen dood wensten, ziek noemden of de ergste dingen toeschreven. Maar voor Fleur was het natuurlijk een openbaring. Ze wist al dat het niet mocht, maar was er blijkbaar nog niet van op de hoogte dat de samenleving letterlijk van dat gedrag walgde. Ellen dacht terug aan de discussie de tussen Herman van Deutekom en de directeur had plaatsgevonden tijdens het schoolkamp. Zonder het te weten had Herman haar toen in feite doodgewenst, en zo had ze het wel vaker meegemaakt.
Ze volgden de politiewagen, Cor probeerde Fleur misschien van afstand alsnog een plezier te doen en zette eens in de zoveel tijd zijn zwaailampen aan, waardoor wandelaars op straat in een stuip schoten. Fleur ging er echter alleen steeds duisterder door kijken en Ellen begon zich zorgen te maken of ze dadelijk de agent de ongezouten waarheid zou zeggen.
‘Hou je kalm.’ Benadrukte Ellen toen ze de straat in reden waar de moeder van, en Fleur hadden gewoond.
Fleur zuchtte toen Ellen parkeerde en ze naar de voordeur liepen.
‘Even kijken.’ Cor boog zich over het deurslot mompelde wat en begon daarna door een enorme sleutelbos te zoeken. ‘Deze.’
Ellen stond intussen naar de tuin te kijken. In de winter moest het aantal planten verminderd zijn, maar de varens, distels en andere soorten onkruid maakten zich op voor een comeback.
De deur kraakte open en achter de agent aan stapten ze naar binnen.
Het huis was flink vervuild door het gebrek aan Fleur de afgelopen weken. Al had haar moeder wel een afwas voor haar achtergelaten waar een mierennest op aan het feesten was. In een open broodtrommel lag groenzwart brood te schimmelen. Ook was de invloed van de vriend van Fleurs moeder, Gerrit, merkbaar. Een hoek van de keuken was ingeruimd voor twee stapels bierkratten, een stapel vol en een stapel leeg. Ook de oude beeldbuistelevisie was afgedankt, blijkbaar had het drugsgeld een investering in een nieuwer exemplaar mogelijk gemaakt.
‘Ik wacht hier wel.’ Cor keek onderzoekend in het rond en snoof als een politiehond. Misschien wilde hij drugs vinden, of andere illegale activiteiten.
Ellen volgde Fleur de trap op, die ernstig kraakte, naar de eerste verdieping. Een ingeklapte vlizotrap zou naar de zolderverdieping leiden, maar Fleurs slaapkamer bevond zich op deze verdieping waar vier ruimtes en drie mogelijke slaapkamers waren. De deur van de hoofdslaapkamer stond open en was een rommeltje. Ellen zag lege flessen bier die onder het bed uit puilden, de dekens lagen in een prop en een make-uptafel die een chaos was. Verder lagen er overal vuile kleren.
De deur van een tweede, kleine, kamer was ook open en bood uitzicht op een rommelhok met dozen en tassen die tot het plafond waren opgestapeld.
De derde deur had een mat raam en leidde naar de badkamer. De laatste deur was naar een slaapkamer aan de voorkant van het huis waar Fleur op af liep. Aan de deur was met een punaise een briefje bevestigd.
‘Wat staat erop?’ Vroeg Ellen toen Fleur het briefje los trok.
‘Wat ik moet doen.’ Zei Fleur met een angstige trilling in haar stem.
‘Je takenlijst?’ Blijkbaar had de moeder van Fleur die al ingevuld voor ze naar het buitenland gingen. Ellen stak haar hand uit en las het door nadat Fleur het aan haar had overhandigd.
“De afwas, stofzuigen beneden en boven. Spinnenwebben in de schuur. Brood in de keuken moet worden ververst. De slaapkamer moet worden opgeruimd en het beddengoed gewassen. Drie paar schoenen met versleten veters, vervangen!”
Ellen keek met een afgezwakt gevoel hoe Fleur de deur van haar kamer openmaakte en bedacht dat Assepoester nog een luizenleventje had in vergelijking met dit meisje. Gelukkig kwam ze nu goed terecht.
De kamer van Fleur was een vreemd contrast van zichzelf; het was geordend en in een hoek was Barbie met haar huis neergestreken. Een wegwerpbureautje had een tekenblok, een potlodenset en de set om vriendschapsbandjes te maken. Het bed was netjes opgemaakt en de kleren lagen op planken, netjes opgevouwen. Maar het deed, op Barbie na, die ze natuurlijk voor de kerst had gekregen, nogal versleten aan. De dekens op het bed waren dun en vergaan door de jaren van gebruik. In de kussensloop zaten grote gaten. De muren waren half behangen en half kaal. De kleren waren van kleur verschoten en oud.
‘Ik hoef maar een paar dingen.’ Zei Fleur die zich zo te zien schaamde dat Ellen haar kamer zag.
Barbie werd klaargemaakt voor een verhuizing, de armbandjesset werd in een tas gedaan, net als het tekenblok. Een paar boekjes die Fleur her en der had verstopt kregen dezelfde behandeling. Ellen zag in de vluchtigheid dat het allemaal boeken waren voor heel jonge kinderen. Maar ze vormden voor Fleur waarschijnlijk schatten die een ontsnapping hadden betekend uit haar bestaan in dit huis.
Als laatste tilde Fleur haar kussen op en pakte een foto.
‘Wat is dat?’ Vroeg Ellen die zich niet kon inhouden.
‘Mijn vader.’ Zei Fleur.
‘Mag ik kijken?’
Half onwillig stak Fleur Ellen de foto toe. Ellen zag een man van begin dertig met verwaaid blond haar op een hunebed zitten, met een glimlach van oor tot oor alsof hij het ding net zelf in elkaar had gezet.
‘Deze foto is van vlak voor hij... wegging.’ Zei Fleur.
Ellen probeerde te bedenken hoe de man er nu uit moest zien. Meer dan een half decennium later, Fleur had in elk geval haar fijnere looks van haar vaders kant geërfd.
‘Een leuke foto.’ Zei Ellen terwijl ze het papier weer teruggaf aan Fleur.
Die schokschouderde. ‘Toen was hij nog mijn vader.’ Voor een foto die zijn dagen had gesleten onder haar kussen wierp ze hem vrij ceremonieloos in de tas bij de hobbyspullen. ‘Nu is hij mijn vader niet meer.’
Ellen wachtte op de reactie van Fleur, een ouder iemand zou misschien gaan huilen als ze beseften wat voor verlies ze hadden. Ze was haar moeder kwijt, en nu ook haar vader. Ellen was ervan overtuigd dat deze reactie was ingegeven door wat Fleur had gehoord op het ministerie van BuZa.
‘Maar ik heb een nieuwe moeder.’ Fleur glimlachte toen ze naar Ellen keek.
‘En ik een geweldige dochter.’
Fleur sloeg een arm om Ellen en sprong op om haar te kunnen kussen.
Na deze korte kus boog Ellen zich voorover om Fleur lang op de mond te kunnen kussen.
‘Duurt het nog lang?’ Ellen liet Fleur snel los en keek om. De stem van Cor kwam blijkbaar van beneden, Godzijdank. ‘We beginnen aandacht te krijgen.’
Ellen nam het Barbiehuis, en haar bewoners, onder haar hoede terwijl Fleur de tas naar beneden nam met de accessoires die niet in het huis konden.
Buiten had zich inmiddels een kleine ophoping van mensen verzameld. Veelal buurtbewoners die waren gealarmeerd door de politiewagen en nu op eerbiedige afstand met elkaar stonden te smoezen. Toen Ellen en Fleur naar buiten kwamen, en Cor de deur achter hen afsloot, zag Ellen de activiteiten toenemen.
‘Heeft u drugs gevonden agent?’ Een van de buurtbewoners kwam brutaalweg op hem af gelopen.
‘Ik mag geen mededelingen doen, hangende het onderzoek.’ Zei Cor die Ellen en Fleur naar hun auto loodste.
‘Gaat het meisje nu naar een weeshuis?’ Een vrouw, met een zwaar onverzorgd uiterlijk riep het ongegeneerd over de straat.
‘Kom maar mee.’ Ellen sloeg een arm rond Fleur en zette haar in de auto terwijl de state van Barbie en de tas achterin verdwenen.
‘Succes verder.’ Cor stond achter Ellen en gaf haar een hand.
‘Ik denk dat het wel goed komt.’ Ellen wierp een blik naar de nog altijd groeiende mensenmassa.
‘Ze is bij u wel op haar plaats.’ Zei de agent. ‘Ik voel een soort chemie tussen jullie, en daarin heb ik het bijna nooit mis.’
‘Hartstikke bedankt in elk geval.’ Ellen zwaaide naar de agent, stapte in de auto en spurtte weg voor Cor nog meer kon aanvoelen dan alleen een “soort chemie” want dan zou Fleur wellicht kunnen ontploffen.
‘Dat hebben we ook weer gehad.’ Zei Ellen toen ze de bocht rondde naar de soort van slingerende ringweg die door het dorp liep en verschillende wijken met elkaar verbond.
Fleur zei niets en keek wat droevig voor zich uit. Ellen legde haar hand op haar knie en kneep erin. Fleur keek wel op en probeerde te glimlachen, maar dat kwam niet helemaal goed uit de doeken. Hoewel Fleur het huis en haar ouders haatte was ze die nu wel kwijt. Ellen snapte dat Fleur de tijd nodig had om het te verwerken.
‘Hoe gaat het met je billen en buik?’ Vroeg Ellen daarom zakelijk. ‘Heb je er nog veel last van?’
‘Nee, mijn billen zijn gevoelig maar ik heb niet echt pijn.’ Zei Fleur zacht.
‘Dan ga je dadelijk maar lekker je gemak houden.’ Zei Ellen. ‘Op je kamer spelen of zo, je zinnen verzetten. Ik en Janita zorgen wel voor het eten en de afwas.’
‘Is goed, juf.’



Die avond bracht Ellen Fleur voor het eerst naar haar eigen kamer. Fleur kroop onder de dekens en keek Ellen glimlachend aan.
‘Lekker in je eigen kamer.’ Zei Ellen terwijl ze de dekens glad streek en naast Fleur op het bed ging zitten. ‘In je nieuwe huis.’
‘Mijn nieuwe thuis.’ Verbeterde Fleur. ‘Bij u.’
‘Bij mij.’ Ellen dacht aan wat Janita had gezegd. ‘En bij Janita.’ Voegde ze er terloops aan toe.
Toch had Fleur het opgepikt en trok ze een zure blik.
‘Janita woont hier ook.’ Zei Ellen.
‘Ik wil samen met u.’ Zei Fleur die zich omdraaide en haar gezicht op de muur richtte. ‘U bent nu mijn moeder.’
‘Janita is net zo goed jouw moeder.’ Probeerde Ellen.
‘Nietes.’ Was het vastbesloten en kinderlijke antwoord.
‘Goed, misschien niet. Maar ze helpt jou net zo goed.’ Zei Ellen.
‘Ik vind u aardiger, en leuker, en...’
Ellen moest denken aan de ongemakkelijke scène in de film Léon waar een jonge (en in haar ogen extreem aantrekkelijke) Natalie Portman het gevoel van verliefdheid beschrijft tegenover een geschokte Jean Reno. Fleur had zich half omgedraaid en keek nu op dezelfde manier naar Ellen maar kon blijkbaar niet onder woorden brengen wat ze voelde.
‘Ik hou ook van jou.’ Zei Ellen die Fleur een kus op haar wang gaf.
‘En ik van u.’ Fleur draaide zich weer naar Ellen toe. ‘Gaat Janita misschien weg?’
‘Waarom vraag je dat?’ Vroeg Ellen verbaasd.
‘Ik wil dat we samen zijn.’
‘We zijn toch samen, nu.’
‘Dat is niet hetzelfde.’
‘Je bent jaloers.’ Zei Ellen ze trok bestraffend aan een haarlok van Fleur.
‘Nietes.’
‘Welles. Maar je zult me toch echt moeten delen met Janita, en ik moet jou delen met Janita. Die gaat nergens heen.’
‘En als ik daarvoor kan zorgen.’
‘Daar ga jij niet voor zorgen.’ Besliste Ellen. ‘Jij gedraagt je normaal in de buurt van Janita, begrepen?’
‘Ja juf Ellen.’ Ellen had het niet kwaad gezegd, maar Fleur keek onderdanig maar met een diep verborgen opstandigheid.
Ellen keek door de kamer.
‘Voelt Barbie zich al thuis hier?’
Fleur trok haar neus op en keek Ellen met een blik aan die duidelijk maakte dat ze dacht dat haar juf gek was geworden.
‘Het is een pop.’ Verduidelijkte ze.
‘Dat weet ik, maar als Barbie geen pop zou zijn, zou ze zich dan hier thuis voelen?’
Fleur dacht na. ‘Ik denk het wel.’
‘Ook met Janita erbij, zou Barbie Janita ook weg willen hebben?’
Fleur gaf geen antwoord. Misschien besefte ze dat ze vast zat in de verlengde psychologie die Ellen toepaste.
‘Ga maar lekker slapen.’ Ellen gaf Fleur een lange zoen, maar toen Ellen haar lippen op die van Fleur plaatste spreidde die haar mond voor een tongzoen. Goed dan, Ellen opende ook haar mond en hun tongen streelden elkaar. Maar toen Fleur haar mond weer sloot stond Ellen meteen op.
‘Welterusten.’
‘Gaan we morgen weer dat spel doen met die zweepjes?’ Vroeg Fleur snel. ‘Dat SM.’
Ellen draaide zich om en glimlachte naar Fleur. ‘Wil je niet wachten?’
‘Het deed niet echt pijn.’ Zei Fleur. ‘En als we naar school moeten kan het niet meer.’
‘Daar heb je een punt.’ Ellen klakte met haar tong. ‘Ik denk erover na, goed? Morgen merk je het wel.’
‘Rijst.’ Zei Fleur.
‘Inderdaad, rijst.’

De volgende ochtend werd Ellen tegelijk met Janita wakker. Ze hadden de avond ervoor seks gehad, en Ellen had dat wel nodig gehad. Omdat ze het niet zo bruut had gespeeld met Fleur was ze op orgasme gebied niet aan haar eigen trekken gekomen, maar dat was met Janita goed gekomen. Daardoor hadden ze tegelijk in bed gelegen en dat was op een redelijk vroeg tijdstip geweest.
Ellen merkte ook dat ze niet al te goed had geslapen. In haar hoofd was een oorlog gaande tussen de partij die nog wel een keer met Fleur een SM-spel wilde doen, maar ze wilde Fleur ook niet al te veel martelen. Aan de andere kant... kon ze Fleur iets weigeren?
Zo stil mogelijk kleedden Janita en Ellen zich aan om samen te ontbijten. Ellen moest ook een beetje een net ritme zien te krijgen, ze had dadelijk drie weken vakantie en bovendien het schoolkamp daarvoor gehad. Het zou een zware maandag worden de aankomende maandag.
‘Heb je nog met Fleur gesproken?’
‘Ja.’ Zei Ellen waarheidsgetrouw.
‘En?’ Janita keek Ellen verwachtingsvol aan.
Ellen besloot maar niet het antwoord van Fleur door te brieven.
‘De bal ligt nu bij haar.’ Zei Ellen.
‘Wat heb je dan gezegd?’
‘Dat jij ook haar moeder was.’ Zei Ellen die de juiste dingen eruit filterde. ‘En dat jij hier ook woont en je mijn vriendin bent. Dat ze jou ook moet accepteren kortweg.’
Janita trok een pruillip.
‘Ja, hoor eens, ik kan haar niet dwingen jou te accepteren.’ Zei Ellen. ‘Ik heb haar verteld wat ik kon.’
‘Dat weet ik.’ Zei Janita, al klonk dat niet overtuigend. ‘Ik vraag me alleen af waarom ze zo graag met jou omgaat en niet met mij.’
‘Misschien vind ze mij vertrouwd, omdat ik haar juf ben.’ Suggereerde Ellen.
‘Misschien.’ Zei Janita. Het ongemakkelijke gesprek eindigde toen Janita haar brood op had en naar het tankstation vertrok. Ellen achterlatend met het probleem wat Fleur op haar schouders had geschoven. Eén van de twee in elk geval.
Ellen ruimde de ontbijtspullen op en zette de televisie aan om haar gedachten te verzetten. Intussen speelde haar brein een lelijk spelletje; ze wilde wel... ze wilde niet... ze wilde wel... ze wilde niet... ze wilde wel... ze wilde niet... ze wilde wel... ze mocht het niet!
‘Goeiemorgen.’ Fleur kwam in haar pyjama uit het gangetje en rende op Ellen af om haar een kus te geven. ‘Wat bent u vroeg wakker?’
‘Ik moet weer een beetje wennen aan het op tijd wakker worden.’ Zei Ellen. ‘Dus ik ben er gelijk met Janita uit gegaan.’
‘Maar we hebben nog vrij.’ Zei Fleur ongelovig.
‘Dat wel, maar over vier dagen moeten we er alweer heel vroeg uit om naar school te gaan.’
Fleur rekende en trok een betrekkelijk gezicht.
‘Ja, dus dat wordt morgen ook vroeg uit de veren, jongedame.’ Zei Ellen bazig. ‘Ga maar wat eten.’
Fleur leek niet blij met het vooruitzicht dat ze weer naar school moest, en daar had ze ook goede reden toe bedacht Ellen. Ze was nu een ouderloos kind, en ze wist van collega’s dat kinderen die waren verweesd gruwelijk konden worden gepest. Nu was Ellen haar nieuwe ouder, dus hopelijk straalde de allure van Ellen af op Fleur en zou ze met rust gelaten worden. Fleur liep naar de keuken en hielp zichzelf aan wat toast met hagelslag om daarna terug te komen naar Ellen en zich, zoals gewoonlijk, gemakkelijk tegen Ellen aan te schurken. Ellen gaf Fleur een kus op haar hoofd en aaide haar haren.
‘Als we op school zitten kunnen we geen esem meer doen.’ Zei Fleur tussen een paar happen door.
‘Dat heb je gisteravond al gezegd.’ Zei Ellen geduldig. ‘Ik heb je ook uitgelegd waarom: het is moeilijk uit te leggen aan je klasgenootjes waarom je billen onder de striemen zitten.’
‘Ja, dus gaan we het vandaag doen?’
‘Waarom wil je het perse twee dagen achter elkaar?’ Vroeg Ellen die vooral daarmee zat. Als Fleur er over een week naar had gevraagd zou ze niet met dat punt hebben gezeten.
‘Ik ben nog nooit zo lekker geklaarkomen als gisteren.’ Zei Fleur. ‘Dát was echt heftig.’
Ellen glimlachte. ‘En de pijn?’
‘Ik denk dat dat het juist iets lekkerder maakte.’ Zei Fleur die rood aanliep. ‘En ik vond het spel leuk.’
‘Dat ik je juf was en jij een leerling?’ Vroeg Ellen.
‘Ja, dat vond ik leuk.’
‘Hmm, ik vroeg me af en toe wel af of ik tegen Fleur de leerling sprak of tegen Fleur het bange meisje.’
Fleur werd een beetje rood.
‘Het geeft niet dat je bang bent, het was je eerste keer.’ Ellen aaide Fleur nogmaals. ‘Maar je moet mij gewoon vertrouwen, net als dat ik jou vertrouw dat jij je codewoord zegt wanneer je het té eng vind worden.’
‘Gaan we het vandaag weer doen?’ Bedelde Fleur. ‘Please, ik zal niet bang zijn.’
Ellen glimlachte terwijl het laatste beetje tegenstand verpletterend opzij werd geschoven.
‘Wees jij nou maar gewoon jezelf, dan doen we het vandaag nog een keer.’ Beloofde Ellen.
‘Ja!’ Fleur legde het bord rond de tafel en omhelsde Ellen.
‘Als jij belooft dat je iets aardiger gaat doen tegen Janita.’ Voegde Ellen eraan toe toen Fleur haar probeerde te wurgen.
De houdgreep verslapte zich en Fleur trok zich met een ongelovig gezicht terug.
‘Moet dat?’ Vroeg ze klagerig.
‘Ja, jij vond Janita ook aardig toen je hier met de kerst kwam.’
‘Maar dat was voor...’ Fleur stopte.
‘Voor wat?’ Vroeg Ellen.
‘Altijd als ik naar u kijk dan... voel ik me blij.’ Zei Fleur met een beschaamde blos. ‘En ik droom over u, en ik wil altijd bij u zijn.’
‘Hoe lang heb je dit al?’ Vroeg Ellen.
‘Sinds het schoolkamp.’ Zei Fleur. ‘Nee... nee, eerder. Ik weet het niet.’
‘Je bent verliefd op mij.’ Zei Ellen. ‘Wat je voelt is verliefdheid.’
Fleur trok een walgend gezicht. Verliefdheid was op haar leeftijd nog iets vies’ je vond een jongetje leuk en noemde het verliefd.
‘Ik ben ook verliefd op jou.’ Zei Ellen. ‘Al vanaf de dag dat ik je zag douchen. En daarom hou ik meer van jou dan van welk meisje ook.’
Fleur glimlachte en omhelsde Ellen weer, maar nu voorzichtiger.
‘Verzin jij eens een verhaal?’ Vroeg Ellen toen Fleur haar weer los liet. ‘Wat we kunnen spelen.’




Fleur keek bedachtzaam en Ellen kon de kleine radertjes haast horen draaien terwijl ze een spel probeerde te zoeken wat ook leuk was voor een volwassene en bovendien pijn zou bevatten.
‘We kunnen...’ Fleur keek de kamer rond. ‘Kunnen we niet gewoon verder gaan waar we gisteren waren gebleven?’
‘Dat jij bijles krijgt?’ Vroeg Ellen voor de zekerheid.
‘Ja? Dan kom ik een tweede keer bij u langs.’ Opperde Fleur die enthousiast leek over het idee.
‘Dan zien we vanzelf wel hoe het loopt.’ Zei Ellen. ‘Moet ik weer iets niet gebruiken? Of heb je liever iets niet?’
‘U mag dat ding van gisteren wel gebruiken, dat zo trilt.’ Zei Fleur verwachtingsvol. ‘Dat was leuk.’
‘Dat is goed.’
‘Maar u mag hem niet bij mij naar binnen duwen.’ Voegde Fleur er snel aan toe.
‘Ook dat is goed.’
Fleur krabbelde van Ellen af en ging op de bank zitten alsof ze nu al zouden beginnen, maar Ellen schudde haar hoofd.
‘Nog niet, ga eerst maar douchen.’
‘Maar daar heb ik geen zin in.’
‘Denk je echt dat ik seks wil hebben met zo’n vies meisje?’ Vroeg Ellen. ‘En deze keer meen ik dat.’
Fleur droop af naar de badkamer en liet Ellen het creatieve gedeelte regelen. Ze sloot de gordijnen en werkte haar stappenplan verder uit. Fleur had gisteren aangetoond heel wat te kunnen verdragen dus wilde Ellen het nu harder spelen. Niet dat ze Fleur tot het codewoord wilde dwingen, maar een slagje meer, een klapje harder...
Ellen voelde zichzelf nat worden als ze eraan dacht, het moraliserende stemmetje wat haar in het begin had geplaagd hield nu zijn mond.
Ellen pakte een kladblok ging aan de tafel zitten en wachtte af.
Het duurde een tijdje tot Fleur met nog natte haren de kamer in kwam gelopen en verbaasd naar een plotseling streng kijkende Ellen keek.
‘Je bent te laat.’ Zei Ellen.
‘Sorry.’ Fleur bleef vertwijfeld staan.
‘Gisteren heb ik je bijles gegeven, is die les niet goed aangekomen?’ Gaf Ellen de hint door aan Fleur.
Fleur knikte even kort, om aan te geven dat ze wist dat ze weer begonnen waren.
‘Ik denk het niet, juf.’ Zei Fleur daarna brutaal.
Ellen glimlachte, als Fleur het weerbarstige brutaaltje wilde spelen dan zou ze ook haar trekken thuis kunnen krijgen.
‘Ga zitten.’ Ellen wees op de stoel waarop zij gisteren had gezeten.
Fleur wachtte even en liep daarna met grote, opstandige, passen naar de aangewezen stoel en ging met een brede grijns zitten.
‘Gisteren was je niet zo brutaal.’ Merkte Ellen op. Ze stond op en ging weer achter Fleur staan. ‘Ik hou niet zo van leerlingen die denken dat ze beter zijn.’ Ze boog zich voorover en zoog de lucht van Fleurs nog natte haren in.
Onder Fleurs gespeelde opstandigheid voelde Ellen de angst van Fleur over wat er nog zou kunnen volgen.
Ellen legde weer haar handen op Fleurs schouders en masseerde die. ‘Waarom denk je dat je beter bent?’
‘Omdat ik...’ Fleur keek hulpeloos op naar Ellen.
‘Omdat jij een gewoon meisje bent die niet om kan gaan met mijn lessen?’ Maakte Ellen de zin af. ‘Het is niet ik die slechte cijfers haalt, dat ben jij. Ik ben je lerares en je hebt naar mij te luisteren.’
Fleur keek bedremmeld naar voren.
‘Kleed je uit.’ Zei Ellen die Fleurs schouders los liet en weer op haar plek ging zitten. ‘Al je kleren, uit!’
Fleur stond langzaam op en begon haar kleren uit te doen. Ze moest doorhebben dat Ellen zich inhield en dat er nog een hoop zou volgen. Tot nu toe was Ellen, in vergelijking met gisteren, minder speels en meer gericht bezig.
Toen uiteindelijk haar onderbroekje van Fleurs billen af gleed stond Ellen weer op om het blote meisje te bekijken.
‘Heb je met jezelf gespeeld?’ Vroeg Ellen terwijl ze Fleur op armlengte afstand vasthield en van top tot teen bekeek.
‘Nee, juf.’ Zei Fleur.
‘Je liegt.’ Zei Ellen. ‘Ik zie het in je ogen, ik hoor het aan je stem. Je liegt.’
‘Niet.’ Fleur keek nu angstig. ‘Echt niet.’
Ellen keek even naar Fleur, speelde ze dit of was ze (weer) vergeten dat het maar een spel was.
‘Ik hou niet van leugenaars.’ Zei Ellen die Fleur weer los liet.
‘Maar ik lieg niet.’ Pleitte Fleur.
‘Leugenaars worden gestraft, bij mij.’ Ellen keek naar de deur van de gang.
Fleur slikte maar toen zag Ellen een flauw glimlachje rond haar mond die snel weer verdween. Ze had te maken met een geweldige toneelspeelster. Gisteren was Fleur misschien bang, maar vandaag speelde ze mee, zo goed zelfs dat Ellen zich zorgen had gemaakt.
Ellen liep naar de stoel waarop Fleur had gezeten en schoof die een eindje van de tafel af.
‘Ga zitten, en speel met jezelf.’
Fleur keek verbaasd, maar ze ging zitten en spreidde haar benen om daarna met haar handjes naar haar kleine kutje te gaan. De vingers schoven over haar clitje en haar andere hand bewoog op en neer van haar tepeltjes, over haar buik naar haar kutje en weer terug.
Ellen leunde tegen de tafel en genoot van de show die Fleur voor haar opvoerde. Toen de koontjes van het meisje roder werden en ze sneller begon te ademen greep Ellen weer in.
‘Stop!’
Fleur liet haar kutje met tegenzin met rust en keek vragend naar Ellen.
‘Je bent nog steeds een vies meisje.’ Deelde Ellen haar mee. ‘Waarom speel je met jezelf?’
‘Omdat het lekker is, juf.’ Zei Fleur met een rood gezicht van inspanning, een van haar handjes bewoog haast ongemerkt terug naar haar kruis om daar aan haar schaamlipjes te strelen. Heel voorzichtig, maar Ellen zag het.
‘Wat doe jij nou?’ Ellen greep Fleurs hand vast. ‘Je bent echt niet te helpen!’
Fleur grijnsde haar nu openlijk aan.
‘Dacht ik het niet, meekomen, nu!’ Ellen sleurde Fleur nu de gang door en wierp haar op bed. ‘Liggen!’ Schreeuwde ze haar toe.
Even later lag Fleur weer geketend aan het bed, maar nu had Ellen ook haar voeten geboeid aan de spijlen zodat haar benen gespreid waren en haar kutje goed zichtbaar.
‘Wat gaat u doen?’ Het lachen was Fleur nu vergaan en ze keek naar Ellen die naar de lade toe liep en erin rommelde.
‘Jou een lesje leren.’ Zei Ellen toegewijd aan haar rol.
Ze haalde dezelfde zweep als de dag ervoor eruit en Fleur keek opgelucht toen Ellen die op bed legde. Daarna liep ze terug en pakte ze hetzelfde zweepje als ze al eerder had gebruikt op Fleur.
Nu zette Fleur weer grote ogen op.
‘Deze doet zijn werk misschien beter.’ Ellen ging naast het bed staan en veegde zachtjes met de punt van het zweepje over Fleurs buik en borstjes.
Het was een vrij gemeen ding, zoals Fleur uiteraard al had ondervonden, met een lange soepele steel en aan het einde een klein lapje.
Fleur keek niet met echte angst, maar wel benauwdheid, naar het martelwerktuig. Ze sloot haastig haar ogen toen Ellen haar arm ophief voor de klap.
Ellen wachtte, sadistisch, lang tot Fleur verbaasd haar ogen open deed, om pas op dat moment het zweepje hard neer te laten komen op Fleurs borstjes.
Fleur slaakte een luide gil die Ellens oren deed tintelen. Ellen verspilde geen tijd en gaf een paar centimeter lager weer een klap. Fleur brulde het uit toen een tweede rode lijn zich over haar lichaam vormde.
Ellen ging weer iets lager, daarna weer tot ze uiteindelijk uitkwam bij de gespreide kruis van Fleur.
‘Wat denk jij?’ Vroeg Ellen terwijl ze de schaamlipjes van Fleur beroerde met het leertje.
‘Als... alstublieft niet.’ Zei Fleur zacht maar smekend.
‘Geef me één goede reden waarom niet.’ Zei Ellen zacht en dreigend.
‘Het doet daar pijn.’ Zei Fleur smekend. ‘Echt pijn, ik wil het niet. Toe.’
Ellen aarzelde maar dacht niet dat dit omgekeerde psychologie was van Fleur uit. Ellen voelde aan dat Fleur haar woord zou gebruiken zodra ze aanstalten zou maken om Fleur daar te slaan. Daarom liet ze het leertje terugglijden, over de met rode strepen doorspekte buik van Fleur, langs haar navel. Tot aan haar borstjes.
‘Hier dan ééntje?’ Vroeg Ellen. ‘Hier, of beneden?’
‘Hier, juf.’ Zei Fleur nu ze voor de keuze werd gesteld.
‘Goed.’ Ellen benutte het verrassingseffect. In een seconde had ze haar arm geheven en het zweepje laten neerdalen, recht over Fleurs tepeltjes.
Fleur sloeg een lange brul en daarna een snik. Ellen legde het zweepje weg en gaf Fleur even de tijd om op adem te komen.
Het bleef bij een enkele snik. Daarna ademde Fleur zwaar terwijl ze aan haar boeisels trok om haar borstjes te kunnen bevoelen.
‘Laten we eens kijken naar dat poesje van je.’ Zei Ellen. Ze had de vibrator gepakt en boog zich nu over een van de benen van Fleur heen om dicht bij het kleine kutje van Fleur te kunnen komen.
Vanaf de voorkant bezien was dit het enige gedeelte van Fleur wat niet gemarteld was. Ergens vond Ellen het wel jammer, maar ze wist dat Fleur op een randje zat en niet veel meer pijn kon verdragen. In vergelijking met gisteren had ze Fleur heel erg hard aangepakt.
‘Nu speel ik met jou.’ Ellen zette de vibrator weer aan en Fleur schokte heftig toen de trillende punt in aanraking kwam met haar clitje.
Ellen hield de vibrator dicht bij Fleurs kutje terwijl ze zich richtte op de gemartelde tepels.
Ze likte en zoog aan de kleine knopjes en na een tijdje begon Fleur weer te kreunen en te schokken in haar boeien. Ellen duwde de vibrator iets steviger op Fleurs clitje en ze kwam met een hoog gilletje klaar.
Ellen maakte Fleur snel los en ging naast het meisje liggen zodat ze haar lichaam weer dicht tegen zich aan kon trekken.
‘Je was weer geweldig.’ Zei Ellen terwijl ze Fleur een kus gaf.
‘Het was ook geweldig.’ Zei Fleur zacht en soezerig.