Na de hemelvaartsweek volgde een aantal rustige weken. Fleur en Ellen waren op woensdagmiddag niet vaak meer samen omdat Fleur steeds vaker bij vriendinnetjes bleef hangen. Hoewel Ellen het, net als de eerste keer, jammer vond liet ze daar niets van blijken. Ze was natuurlijk ook blij voor Fleur die nu echt goed geaccepteerd was in de groep. Fleur deed ook beter haar best op school; wellicht om van het predicaat gemiddeld af te komen.
Pinksteren vervloog en ze kregen een brief binnen met punten van jeugdzorg. Amanda en haar team hadden een vernietigend rapport geschreven, maar het was door iemand langs de linie afgezwakt. Zo stond het punt van Steven over de stopcontacten die niet beveiligd waren wel vermeld maar stond er een aanvulling bij dat dit geen punt van belang was. Een kind van negen was volgens de NB wel in staat om te beseffen dat ze niet haar vingers in stopcontacten moest steken. Alleen het punt van de lade in de kledingkast bleef overeind, zelfs volgens de NB was het “not done om spullen van zulks en dien aard openlijk en bereikbaar voor een kind te bewaren” nu adviseerde het rapport niet dat ze weg moesten maar wel verplaatst naar een afgesloten ruimte, dan wel, kast. Ellen en Janita haalden opgelucht adem toen ze het doorlazen en besloten om hun SM spulletjes maar in een doos te doen en die in de kledingkast te plaatsen. De sleutel verstopten ze dan weer... in de la.
Ellen liet het rapport ook lezen aan de directeur. Die haalde er zijn schouders over op. ‘Dertig jaar geleden was het heel wat wanneer een kind een tiet zag, tegenwoordig, met al die beelden op het internet zijn ze beter voorgelicht dan wij. Over de technieken dan.’
‘We hebben de spulletjes al verplaatst.’ Zei Ellen.
‘Misschien maar beter ook.’ De directeur gaf het rapport weer terug. ‘Je hebt gemerkt: ze hebben zulke kleine pikkies dat ze het liefste mieren neuken.’
Het neuken, of in elk geval de seks, tussen Fleur en Ellen was ook niet meer zo vaak als voorheen. Janita was te vaak thuis en de woensdagen bleven als enige over. Maar ook nu het einde van het schooljaar naderde kreeg Ellen het steeds drukker. Ze was daarom ook blij toen ze halverwege juni eindelijk eens haar papieren in de steek kon laten en op de bank kon gaan zitten.
‘Weet je al wie er over moeten en blijven zitten?’ Vroeg Janita.
‘Jon sowieso.’ Mompelde Ellen. Fleur kwam tegen haar aan liggen en hield haar ogen gefixeerd op het beeldscherm van de televisie. ‘En ik denk dat Fleur ook nog maar eens een jaartje bij mij blijft.’
‘Blijf ik zitten?’ paniekerig keek Fleur op naar Ellen.
‘Wil je dan geen jaartje blijven?’ Vroeg Ellen.
‘Nee.’ Fleur keek angstig.
‘Maak je maar geen zorgen.’ Ellen klopte Fleur op haar hoofd. ‘Je gaat gewoon over, je cijfers zijn zelfs beter geworden de afgelopen weken.’




‘Ben ik dan niet meer gemiddeld?’
‘Bovengemiddeld.’ Zei Ellen. ‘Sorry, maar er zijn klasgenootjes van je die gewoon beter zijn.’
Fleur keek nu snibbig naar de tv.
‘Moet ik je over een half uurtje naar bed brengen?’ Stelde Ellen voor.
‘Nee, ik ga zelf wel.’ Fleur stond op en liep met forse passen naar de deur.
‘Welterusten.’ Zei Janita.
Fleur gromde iets terug en liet de deur met een klap achter zich dicht vallen.
‘Je moet haar niet gemiddeld noemen.’ Zei Janita. ‘Daar kan ze niet tegen.’
‘Maar het is de waarheid.’ Ellen keek Janita onschuldig aan. Ze wist dat ze Fleur ermee op de kast kreeg en het was wel leuk om Fleur een beetje te tarten. Vooral omdat het scheen te helpen met haar cijfers.
Janita schudde met haar hoofd en pakte de afstandsbediening.
‘Nu ze zo vroeg naar bed is kunnen we wel een wat spannender film opzetten.’ Stelde Janita voor.
‘Fijn.’ Ellen installeerde zich languit en keek hoe Janita langs de kanalen zapte tot ze bij een spannende thriller uit kwam.
‘Ik heb deze al wel eens gezien.’ Gromde Ellen toen ze de hoofdrolspeler herkende.
‘Moet ik iets anders opzetten?’
‘Nee, hoeft niet, ik weet niet precies meer hoe hij gaat.’
Ze volgden de avonturen van een undercoveragent in Washington die een politiek complot tegen enkele senatoren tegen probeerde te houden. Intussen hield hij er ook meerdere romances op na en probeerde hij een stagiaire te verleiden in de hoop dat zij hem informatie wilde geven, en meer.
‘Lijkt het jou echt niks?’ Vroeg Janita toen de man en de jonge stagiaire in een hotelkamer waren. Zij begon zich langzaam uit te kleden, maar de man scheurde bijna de kleren van zijn lijf.
‘Nee.’ Zei Ellen die wist waar Janita op doelde. ‘En het wordt wel erg goed in beeld gebracht allemaal.’
Dat was niet gelogen want de opwinding, gespeeld of niet, van de man was duidelijk zichtbaar toen hij op het jonge grietje af stapte en haar penetreerde.
‘Echt niet?’ Viste Janita verder.
‘Je moet er toch niet aan denken.’ Wierp Ellen haar toe. ‘Dat ding daar plast hij mee!’
Ze keek om zodat ze het gezicht van Janita kon bekijken maar er viel haar nog iets anders op. De deur van het gangetje bewoog een paar centimeter.
Ellen liet zich van de bank af glijden en sloop naar de deur. Toen ze die open deed zag ze een geschrokken Fleur die zo snel mogelijk haar blik onschuldig probeerde te krijgen.
‘Jij lag toch in bed?’ Vroeg Ellen terwijl Janita snel doorzapte zodat Fleur niets te zien zou krijgen. Al was het natuurlijk dat als ze al een tijdje stond te gluren dat ze alles gezien had.
‘Ik ging even wat water drinken.’ Zei Fleur.
‘De badkamer is daar.’
‘Weet ik, daar was ik ook naar onderweg.’ Fleur haastte zich naar de badkamer en Ellen draaide zich zuchtend weer om.
‘Stond ze te spieken?’ Vroeg Janita toen Ellen weer op de bank plofte.
‘Ik denk het wel.’ Ellen haalde haar schouders op. ‘Dat doet elk kind op die leeftijd.’
‘Maar wat als ze iets gehoord of gezien heeft?’ Vroeg Janita gespannen.
‘Ze is misschien een beetje jong voor deze film, maar niet veel.’ Ellen maakte zich er niet druk over, vooral niet na wat de directeur had gezegd over de jeugd van tegenwoordig. ‘Zet maar weer aan.’
De seksscène was al voorbij en de agent was begonnen met het doorspitten van de map die de stagiaire hem had gegeven. Hij kwam een hoop rotzooi tegen en zette het allemaal op een rijtje.
Ineens hoorden ze een luide gil.
‘Was dat Fleur?’ Vroeg Janita.
‘Zo te horen wel.’ Ellen stond op maar Janita was al het gangetje in gerend en gooide de deur van Fleurs slaapkamer open.
‘Fleur? Is alles goed?’ Vroeg Janita paniekerig.
‘Ga weg!’
‘Fleur?’
‘Ga weg, ik wil juf Ellen?’ Het huilen stond Fleur zo te horen nader dan het lachen en ze klonk paniekerig.
‘Ze wil jou.’ Van haar stuk gebracht, en een beetje beledigd, maakte Janita ruimte voor Ellen om de slaapkamer van Fleur in te stappen.
‘Ga maar weer terug naar de woonkamer, als ik je nodig heb roep ik wel.’ Zei Ellen.
Ze hoopte dat Fleur een enge droom had gehad, maar het was niets voor Fleur om te gillen en zo te doen. Ellen deed de deur dicht, knipte het licht aan en keek naar Fleur die in bed lag.
‘Wat is er?’ Ellen zakte naast Fleur neer die meteen haar handjes rond haar nek wierp en luid begon te huilen. ‘Rustig maar.’
Ellen klopte Fleur sussend op de rug en vroeg zich nog steeds af wat er kon zijn. Ze hadden voor het eerst sinds... sinds ze hier kwam wonen niet meer nagepraat en haar ingestopt. Toch kon dat niet zomaar het probleem zijn. En Fleur had momenten geleden nog in de woonkamer staan spieden, toen leek er niets aan de hand.
‘Het... doet... pijn.’ Bracht Fleur tussen haar snikken door uit.
‘Wat doet er pijn?’
‘Daar!’ Fleur wees op de deken die half over haar heen lag.
Ellen hield één hand over Fleurs rug terwijl ze met de ander de deken wegspeelde. Ze zag niets interessants tot ze naar Fleurs onderbroekje keek. Die had ze maar half aan en er zaten onmiskenbaar bloedvlekken op.
Fleur naderde nu de tien en het was tegenwoordig niet ongebruikelijk dat meisjes van die leeftijd al ongesteld werden, maar het rijmde niet met de pijn van Fleur.
Ellen gebruikte de pil om haar ongesteldheid niet te laten gebeuren, maar toen ze ze nog wel had in haar puberteit had ze alleen maar soms last gehad van buikpijn. Geen pijn aan haar kutje.
‘Het... spijt... mij... juf...’ bracht Fleur moeizaam uit. Ze was inmiddels opgehouden met huilen maar snotterde nog wel na. ‘U had... al gezegd dat het... pijn zou doen.’
‘Je moet ook niet alles uitproberen wat je in films ziet.’ Zei Ellen, de stukken vielen nu op hun plaatsen. ‘Wat heb je geprobeerd erin te duwen?’




Fleur liet Ellen los en stak een vinger omhoog.
‘En je kreeg het idee door de film die Janita en ik aan het kijken waren.’
‘Maar daarin ging het zo gemakkelijk.’ Jammerde Fleur. ‘En die vrouw leek het fijn te vinden.’
‘Die vrouw is ook ruim tien jaar ouder dan jij bent.’ Zei Ellen. ‘En ik heb je al gezegd dat het fijn kan zijn, maar dat jij nog erg jong bent.’
‘Sorry, juf.’ Fleur leek weer bij zinnen en keek nu bedremmeld naar haar onderbroekje.
‘Het geeft niks.’ Zei Ellen. Ze gaf Fleur een kus. ‘Doet het geen pijn meer?’
‘Een beetje.’
‘Het zal wel een beetje beurs aanvoelen.’ Knikte Ellen. ‘Ga maar even douchen en het schoonspoelen, trek daarna maar een schone onderbroek aan.’
‘Is goed, juf.’ Fleur leek nog steeds van slag. Ze trok haar onderbroek uit, gaf die aan Ellen en liep met alleen haar shirt aan naar de badkamer.
Ellen wachtte tot ze de douche hoorde stromen en keek toen naar het onderbroekje. Ergens vond ze het wel jammer dat Fleur zelf was gaan experimenteren, maar je hield het toch nooit tegen en die film had haar gewoon op dit idee gebracht. Niets aan te doen. Ze wist uiteraard al dat Fleur met zichzelf speelde, dat had ze al geweten sinds de kerst. Dat was dan misschien wel iets waar Ellen haar toe aan had gezet.
Ellen liep terug naar de woonkamer met de onderbroek van Fleur nog in haar hand. Wel nam ze uit de kledingkast van Fleur snel nog een nieuwe mee en legde die voor de deur van de badkamer. Ze klopte even snel op de deur en deed die op een kier open.
‘Ik heb een schone onderbroek hier neergelegd, moet ik je zo even in komen stoppen?’
‘Is goed juf.’ Fleur stond met haar benen wijd en richtte de douchekop op haar kutje.
Ellen sloot de deur voor ze op het idee zou komen om erbij te gaan staan en ging de woonkamer binnen waar Janita nog altijd beledigd en met een verbeten gezicht op de bank zat.
‘Wat was er nou?’ Vroeg ze bozig aan Ellen.
‘Dit.’ Ellen gooide Janita de onderbroek toe. Die ving het op, vouwde het propje open en gruwelde toen ze zag wat ze vast had, en dat was nog vóór ze de bloedvlekken gezien had.
‘Was ze ongesteld?’ Vroeg Janita terwijl Ellen weer op de bank ging zitten.
‘Nee, ze heeft haar vliesje gebroken.’
‘Zelf?’ Vroeg Janita verbijsterd.
‘Ze kreeg het idee van de film.’ Ellen gebaarde naar de televisie waar de undercoveragent inmiddels onder schot werd gehouden door een mollige man die op een woedend kalme toon het hele verhaal uit de doeken deed.
‘Van die seksscène?’
‘Ja.’
Janita keek met grote ogen van de televisie naar de onderbroek en daarna naar Ellen.
‘Heeft ze jou dat verteld?’
‘Nadat ze was uitgehuild.’
‘Waarom jou wel en mij niet?’
Ellen keek even naar de tv om tijd te rekken. Ze kon moeilijk zeggen dat ze Fleur al vaker bloot had gezien, en meer.
‘Met mij bespreekt ze het nooit, ze stuurde mij zelfs weg!’
Ellen keek haar vriendin besluiteloos aan, als ze nu eens alles zou zeggen? Dan zou Janita dit akkefietje begrijpen, dan zou ze alles begrijpen. Ellen durfde alleen niet te peilen hoe Janita zou reageren. Misschien zou ze het haar vergeven. Maar een klein stemmetje in Ellens hoofd vertelde haar dat elk weldenkend mens meteen naar de politie zou stappen met die kennis.
‘Misschien omdat ik haar lerares ben...’
‘Daar heeft het geen donder mee te maken!’ Brulde Janita.
‘Wat denk je dan?’ Vroeg Ellen terug. Misschien had Janita iets door.
Janita zei niets, ze legde de onderbroek op de tafel en keek met een boos gezicht naar de tv.
‘Ik heb met Fleur gepraat, ik heb haar gevraagd of ze ook aan jou wilde denken. Maar als ze niet wil dan...’
‘Misschien moet jij Fleur maar een tijdje negeren?’ Zei Janita snauwerig.
‘Wat?’ Ellen knipperde met haar ogen.
‘Als jij haar negeert dan keert ze zich af van jou en komt dan naar mij toe, als ze ons gelijk behandeld dan kan jij weer normaal tegen haar doen.’
‘Dat is onmenselijk.’ Zei Ellen stotterend. ‘Dat werkt misschien met een hond of een peuter, maar niet met een kind van tien.’
Janita keek Ellen vastberaden aan, op dat moment ging de deur open.
‘Juf Ellen, ik ben klaar.’
‘Mooi, dan stop ik je in.’ Janita stond op.
‘Maar juf Ellen zou...’ Protesteerde Fleur.
‘Nee, ik doe het nu.’ Zei Janita.
Fleur keek vragend naar Ellen. Ellen zuchtte en probeerde de blik van Fleur te negeren, zij was het er ook niet mee eens. Maar als Janita dit wilde.
‘Kan juf Ellen echt niet...’
‘Ik stop jou in.’ Zei Janita elk woord apart uitsprekend. ‘Duidelijk?’
Fleur zei niets, ze wurmde zich langs Janita liep langs de tafel en sloeg haar armen rond Ellens nek en gaf haar een kus op de wang.
‘Doe het maar.’ Zei Ellen zacht. ‘Slaap lekker meisje.’ Ze gaf Fleur een zacht kneepje in haar wang.
Fleur gaf Ellen nog een kus en fluisterde heel zacht. ‘Ik hou van u.’ voor ze zich omdraaide.
Ellen keek even peilend naar Janita maar die leek niet gehoord te hebben wat Fleur had gezegd, ze keek alleen maar gefrustreerd dat Fleur haar leek te negeren.

‘Was ze boos?’ Vroeg Ellen de volgende dag bij het ontbijt aan Fleur.
Fleur haalde haar schouders op. Janita was ruim twintig minuten in Fleurs kamer gebleven voor ze eruit was gekomen, haar humeur was niet echt beter geworden. De stilte was op een gegeven moment zo dodelijk geweest dat Ellen maar besloten had om naar bed te gaan.
‘Wat is er dan gebeurt?’ Vroeg Ellen. ‘Ze is een hele tijd bij je geweest.’
‘Ze heeft gezeten.’ Zei Fleur. ‘Op de rand van het bed en heeft gevraagd wat wij normaal doen.’
‘Wat heb je gezegd?’
‘Praten.’ Fleur keek naar haar boterham. ‘Dus toen vroeg ze waarover en toen zei ik: “de dag.” Dus toen wilde ze dat ik over mijn dag zou vertellen.’
‘En toen?’
‘Ik zei dat ik dat niet wilde. Niet met haar. Toen werd ze boos.’
‘Werd ze boos?’ Vroeg Ellen verbaasd.
‘Nou, ze werd erg rood en liep een rondje door de kamer. Toen pakte ze een boek en ging weer zitten om mij voor te lezen.’
‘Welk boek?’
‘Weet ik niet, ik luisterde niet. Maar na een tijdje slaat ze het boek dicht en vraagt of ik gek ben.’
‘Pardon?’ Ellen voelde een woede jegens Janita en was in staat om haar uit bed te halen voor een goede ondervraging.
‘Ja, ze vroeg: “ben je gek of zo? Om zomaar iets in je plasser te stoppen?”’
Ellen werd iets kalmer, dat klonk al weer heel anders. Het klonk niet veel beter, maar wel anders.
‘Ik zei dat het maar één vinger was. En dat ik toch lekker doe wat ik wil. Toen is ze weggegaan.’
Ellen moest denken aan de eerste keer dat Fleur voor hun deur stond. Ze had toen thuis ook een beladen situatie gecreëerd waardoor ze moest vluchten. Ze had Fleur danig onderschat.
‘Maar het doet nu al minder pijn?’ Informeerde Ellen om op een ander onderwerp over te stappen.
‘Ik voel niks meer.’ Zei Fleur.
‘Ik denk dat je eerder schrok dan dat het echt pijn deed.’ Ellen at haar laatste beetje brood op en speelde met haar autosleutels.
‘Gelukkig hebben we niet lang school vandaag.’ Zei Fleur een stuk vrolijker.
‘Hoezo?’
‘De musical!’




Ellen sloeg met haar hand tegen haar hoofd en slaakte een pijnkreetje; ze had haar sleutels nog vast. Fleur moest lachen en Ellen wreef over de pijnlijke plek waar de voordeursleutel terecht was gekomen. Hoe kon ze zo stom zijn... niet alleen in het licht van de sleutels maar het was de laatste week van de achtstegroepers. Ze zou het jammer vinden om Lisa voor het laatst te zien, al waren haar borstjes echt goed gegroeid de afgelopen maanden en had ze weinig meisjesachtigs meer over zich. Nu gaven ze de hele week voorstellingen. Er was een voorstelling voor de onderbouw, de middenbouw en de bovenbouw, plus een voorstelling voor de vrienden en indirecte familie én nog eentje voor de ouders.
Die voor de ouders zou de laatste zijn, morgenavond, maar vandaag was de bovenbouw vertegenwoordigd.
‘Dan hebben we inderdaad geen gym.’ Stelde Ellen. Ze vroeg zich wel af wat voor een spektakel het moest worden; Herman van Deutekom had bij de directeur een schrikbarend overwerkbriefje ingeleverd voor de laatste paar weken met tijden waarvan hij claimde die te gebruiken voor de musical en de voorbereidingen. Hij had een brief laten rondgaan en geklokt dat alles bij elkaar nét geen twee uur in beslag nam. Wat betekende dat Ellen alleen de woensdagochtend tot aan de ochtendpauze had om les te geven.
‘Laten we dan maar gaan.’ Ellen stond op en liet de ontbijtboel voor Janita achter.
Fleur was in een goed humeur toen ze naar school reden en bleef op het schoolplein wachten op haar vriendinnen terwijl Ellen al naar binnen ging om koffie te pakken. Daarna bereidde ze alvast de Nederlandse les voor door de boeken en schriften op de tafel te leggen. Ze kon het niet verklaren maar elk jaar rond deze tijd was ze iets meer gestrest dan normaal. Er zou maar een kleine drie kwartier van de lestijd komen te vervallen door de musical, maar het voelde voor haar alsof ze een olifant door een klein deurtje probeerde te proppen.
De ochtend verliep tot aan de pauze soepel, behalve Jon deed iedereen mee met de les. Toen de pauzebel klonk ruimde Ellen snel de spullen op en ging naar de lerarenkamer.
‘Jouw klas zo meteen.’ Herman stond vlak voor Ellen bij het koffieautomaat en hij zag er zenuwachtig uit. ‘Ik kan maar een paar minuten hier blijven, ik moet zo helpen met de kostuums. Lisa heeft er problemen mee dat ze samen met de rest moet omkleden voor de openingsakte en doet dat altijd in de wc.’
‘Is het een naaktscène dan?’ Vroeg Fleur die een aantal aanlokkelijke beelden door haar geest liet dwarrelen.
‘Het heeft niet veel om het lijf.’ Erkende Herman. ‘Maar ze zijn voor de rest wel goed gekleed.’
‘Wat is dan haar probleem?’
‘Nou, haar probleem is niet zozeer mijn probleem.’ Herman tapte zijn koffie en zweette lichtelijk. ‘Gisteren had ze zich omgekleed in de wc, maar de vorige die er was geweest had iets te hard gespetterd met het water waardoor haar hele onderkant een vreemde kleur had gekregen.’
Ellen voelde haar eigen stress in perspectief geplaatst tegen de haast adhd van Herman die met zijn ogen rolde en af en toe iets na leek te tellen op zijn vingers. Ook was ze nog steeds erg geïnteresseerd in de openingsakte.
‘En dan de fouten die ze maken, gisteren had Lisa samen met Janneke ineens een heel andere toon te pakken. Geen gehoor.’
‘De mensen klappen er niet minder om.’ Verzekerde Ellen hem.
‘Maar het is niet zoals het hoort!’ De koffie was klaar en Herman pakte de melk. Hij schoot uit met het busje en de poeder kwam op een hoop plekken terecht, behalve in de koffie. ‘Ook gisteren, hebben we maanden geoefend trekt Freek, die naast zijn rolletje de rol van decormeester heeft, ineens het verkeerde decor naar voren. In plaats van door te gaan staan Lisa, Janneke en Melissa verbaasd te kijken naar wat er gebeurt terwijl Freek probeert de schade te herstellen. De middenbouw lag in een deuk!’
‘Daar zijn deze sessies voor.’ Suste Ellen. ‘Rustig maar, het komt wel goed.’
‘Reken daar maar niet op.’ Herman probeerde twee klontjes suiker in zijn koffie te werpen maar slechts eentje kwam er daadwerkelijk in terecht. Hoofdschuddend, en niet merkende dat hij maar de helft van zijn suiker en een fractie van zijn melk in de koffie had liep hij op een drafje in de richting van de deur.
‘Herman en zijn musicals.’ De directeur stond hoofdschuddend achter Ellen. ‘Hij heeft wel eens gevraagd aan mij of hij een derde musical in het jaar mag geven.’
‘Een derde?’ Ellen tapte haar koffie en keek de directeur verbijsterd aan. ‘Waarom een derde?’
‘Naast de kerst en het eindejaar wilde hij gewoon een derde. Die had dan in april of iets moeten plaatsvinden.’
‘Wat voor musicals zouden dat dan moeten worden?’
‘Musicals van grote Broadway-producties. Hij wilde Les Mis’ al doen, Soldaat van Oranje, Aïda, het spook van de opera.’
‘Dan wordt hij gillend gek.’ Zei Ellen benauwd. ‘Hij heeft er nu twee en is in de aanloop naar die twee al niet te genieten.’
‘Daarom heb ik er ook niet mee ingestemd. Zijn leerlingen vergeven zijn uitbarstingen twee keer in het jaar nog wel, maar een derde keer zou tekort doen aan de leskwaliteit, en bovendien de achtstegroepers de stuipen op het lijf jagen.’
‘Beste keuze dan om het niet te doen.’ Ellen pakte haar koffie.
‘Je ziet er zorgelijk uit als ik het mag zeggen.’ Merkte de directeur op toen Ellen weg wilde lopen.
‘Zorgelijk?’
‘Ja, je hebt zorgen.’ De directeur keek haar recht aan alsof hij door haar heen kon kijken. ‘Is er iets met Fleur?’
‘Zoiets.’ Mompelde Ellen. ‘Janita is erg van streek.’
‘Hoe komt het?’
‘Ze vind dat Fleur zich niet voldoende met haar bemoeit.’
‘Aha.’ De directeur haalde zijn eigen beker onder de opening van het koffieautomaat vandaan en trok Ellen naar een rustiger hoek van de lerarenkamer. ‘Vertel.’
Ellen zuchtte en vertelde over de discussie die ze al een tijdje had met Janita. Ze verzweeg het overgrote deel van Fleurs kant uit, vooral dat ze haar eigen maagdelijkheid had genomen, maar benadrukte dat ze met Fleur gepraat had.
De directeur luisterde gewillig.
‘Dus nu weet ik ook niet meer wat ik moet doen.’ Zei Ellen. ‘Onze relatie staat een beetje op springen.’
‘Laat hem niet springen in elk geval, dan krijg je jeugdzorg achter je broek.’ Zei de directeur. ‘Ik ben bang dat je het moet uitzingen met Janita tot Fleur minimaal dertien is, dan worden ze toegeeflijker als relaties het laten afweten.’
‘Maar als Fleur zich niet normaal wil opstellen tegen Janita dan weet ik niet of ik Janita wel aan kán houden.’ Ellen draaide met haar koffiebeker.
‘Janita moet om te beginnen gewoon accepteren dat Fleur meer naar jou toe trekt.’ Legde de directeur rustig uit. ‘En dat is ook logisch want ze ziet jou als haar grote beschermster. Je hebt haar opgenomen in de klas, je hebt haar weten te weren van pesten, jij hebt haar uit die verschrikkelijke thuissituatie weten te krijgen... Fleur kijkt gewoon naar jou op. Janita hoort bij jou maar Fleur heeft gewoon moeite te accepteren dat dat zo is. Dat kost tijd.’
‘Janita stelde voor dat ik Fleur moest negeren tot ze vanzelf naar haar zou trekken.’
‘Dat is het slechtste idee sinds iemand bedacht de sprookjes van vroeger in boekvorm te verwerken en het een bijbel te noemen.’ Zei de directeur verwonderd. ‘Zei ze dat serieus?’
‘Ze heeft meteen het heft in eigen hand genomen en Fleur ingestopt, normaal doe ik dat.’
‘En Fleur...’
‘Die vond het niks.’
‘Begrijpelijk.’ De directeur keek bedachtzaam naar de klok. ‘Ik denk dat je het misschien maar andersom moet spelen. Dat Janita haar eens een tijdje moet negeren. Dan zal Fleur op een gegeven moment vragen waarom Janita geen onderdeel meer uitmaakt van het gezin en zal ze bijdraaien.’
Ellen had natuurlijk een hoop niet verteld en dacht dat dit niet zou gebeuren. Als Janita hen zou negeren zou Fleur juist een gat in de lucht springen.
‘Doe met het advies wat je wilt, maar vergeet niet dat Fleur een kind is en geen programmeerbare robot.’ De directeur klopte Ellen op de schouder en beende weg om de bel voor het einde van de pauze te laten klinken.
De klas van Ellen was sneller terug dan ze verwacht had en Ellen kon daarom snel beginnen aan haar praatje.
‘We gaan zometeen naar de aula voor de musical van groep acht.’
Er klonk een beetje gejoel.
‘Ik wil dat jullie je gedragen, jullie zijn groep zes, geen groep twee meer. Hierdoor hebben we geen gym en na de musical mogen jullie van de woensdagmiddag gaan genieten.’
Een klein applausje klonk op.
‘Volgende week woensdag, ik zal het later in de week en volgende week nog een keertje zeggen voor sommige van jullie,’ ze liet haar blik even over Jon glijden, ‘gaan we zwemmen in plaats van de gebruikelijke gym.’
Ook hierop was de reactie algemeen positief.
‘Dus neem jullie zwemspullen mee.’ Benadrukte Ellen nogmaals. ‘En nu, netjes in de rij, dan gaan we naar de aula.’
Een beetje opgewonden pratend over het zwemmen van de volgende week, en de verwachte musical, stelde de klas zich op en liepen ze achter Ellen aan door de gangen van de school naar de aula waarin de musicals en kerstvoorstellingen werden gegeven.
Herman stond op het podium en leek haast te stuiteren.
‘Kan je kalm zijn?’ Vroeg Ellen terwijl haar leerlingen een plek opzochten en zij even tegen het podium leunde.
‘Kalm?’ Herman leek de betekenis van het woord vergeten te hebben. ‘Kalm? Gregor heeft net een scheur in zijn shirt ontdekt, Amanda schrok van een loslopende kruisspin, de dvd speler liep net vast, de stekker van het licht...’
‘Kalm.’ Zei Ellen bezwerend ze het gevoel had dat ze een dynamietstaaf had aangestoken.
‘Dat kan niet!’
Ellen dacht dat het allemaal wel mee zou vallen en zocht een plek op terwijl groep zeven binnen kwam en daarna groep vijf.
Het was een beetje gesteggel tussen de verschillende leerlingen en leeftijden over wie waar ging zitten maar Ellen liet dat aan haar collega’s om op te lossen. Zij zou de overlevenden wel weer meenemen.
‘Hoi juf.’
Ellen keek opzij en zag hoe Fleur naast haar neerplofte.
‘Deze rij is eigenlijk alleen voor leraren.’ Merkte Ellen op.
‘Nou en.’ Fleur schurkte dicht tegen haar aan. ‘Er zijn er maar drie.’
‘Inclusief mij wel ja.’
‘En er zijn...’ Fleur telde de stoelen op de lerarenrij. ‘Twaalf stoelen.’
‘Blijf maar zitten dan.’
Ellens collega’s deden niet moeilijk over de aanwezigheid van Fleur, het argument van Fleur dat er voldoende stoelen waren klopte dan ook wel.
‘Jullie hebben het comfortabel zie ik.’ De directeur was ook gekomen en bleef even bij Ellen en Fleur staan.
‘Ze wil per se hier zitten.’ Zei Ellen.
De directeur gaf een gewillig knipoogje.
‘Komt u ook kijken?’ Vroeg Ellen.
‘Ik probeer bij elke voorstelling aanwezig te zijn.’ Knikte de directeur. ‘Dan kan ik zien wat er niet goed gaat en daar kan ik Herman dan weer gek mee maken.’
‘Dat is nu niet nodig hoor.’ Grinnikte Ellen.
‘Nee, niet echt.’ De directeur draaide zich richting het podium waar Herman aan een onzichtbaar elastiek leek te hangen dat hem van de ene kant van het podium naar de andere kant trok. ‘Het zal wel weer meevallen.’
De directeur zocht een plekje op en wachtte, met een grijns en zijn armen over elkaar, af.
Herman rende nog een aantal keren in opperste paniek heen en weer tot de lichten van de aula dimden en alleen een spot op het podium over bleef.
Nog badend van het zweet en rood van de spanning kwam Herman het licht in gestapt en leek even verbaasd te zijn dat hij zichzelf daar aantrof, maar dat was van korte duur.
‘Kinderen! Collega’s.’ Hij knikte het duister in naar de kinderen en naar de bijna lege rij met stoelen voor leraren. ‘Zo meteen begint de voorstelling van groep acht. De leerlingen hebben er heel hard aan gewerkt en ik hoop dat jullie zullen genieten van het verhaal. De naam is Gouden Hart en ik wens jullie veel plezier.’
Herman liep het podium af terwijl de leadermuziek startte en alle leerlingen van groep acht het podium op stapten voor een samenzang. Lisa stond wat achteraan en had een badjas aan. Ellen kon niet wachten en sloeg haar arm rond Fleur.
Toen de laatste tonen van het nummer vervaagden werd het schemerduister en werd de achtergrond van het decor gewisseld in een strand. Pas toen zag Ellen Lisa weer, ze had haar badjas uitgetrokken en liep rond in een badpak. Ze had twee medespeelsters die in wat wijdere badkleding rondliepen en Ellen snapte waarom Lisa zich benauwd voelde voor de openingsscène. Herman had inderdaad gelijk gehad toen hij had gezegd dat het weinig om het lijf had.
Ellen probeerde zich het kleine meisje voor de geest te halen wat eens na het gymmen had gedoucht. Ze was een beetje aan de mollige kant geweest met dikkige bovenbenen, maar die waren verdwenen en ze was slank te noemen met goed groeiende borsten. Ellen vond het jammer dat ze ouder was geworden, maar ze zou Lisa nog steeds niet beschrijven als onaantrekkelijk.
Alsof Fleur kon voelen wat er in Ellen om ging voelde Ellen ineens een klein handje bij haar kruis.
‘Wil je dat even laten?’ Vroeg Ellen op zachte fluistertoon om de dialoog van de drie meisjes op het podium niet te verstoren.
‘Kunnen we thuis weer?’ Vroeg Fleur zachtjes terug.
‘Thuis ja, niet hier.’
Ellen voelde dat de hand weer weggleed en trok Fleur iets dichter tegen zich aan.
De akte duurde niet lang en wisselde even later. Lisa was even van het podium af en kwam pas in de derde akte weer op, nu volledig gekleed.




Herman had alle reden om opgefokt te zijn want het was zeer zeker een spektakelstuk geworden. Ellen zag het voor deze ene keer, en uiteraard vrijdagavond wanneer de ouders kwamen kijken en de laatste voorstelling was, en kon niet raden wat er fout ging. Maar ze hoorde af en toe de directeur een paar stoelen verderop grinniken. Blijkbaar ten teken dat het niet helemaal strookte met een eerdere versie die hij gezien had.
Na twee uur klonk het laatste nummer en namen de groep achters nog eenmaal een applaus in ontvangst van hun jongere publiek. Die laatste bleven geduldig klappen tot een collega van Ellen de deur open maakte en ze de zaal uit druppelden.
‘Het was geweldig, Herman.’ Zei Ellen toen de leraar van groep acht het podium af kwam. ‘Ik heb niets erop aan te merken.’
‘Vind je?’ Herman keek Ellen met grote ogen aan. ‘De helft had de verkeerde toon en Annabel improviseerde een deel van haar tekst. Ruud en Niels gingen met elkaar op de vuist achter de coulissen...’
‘Wie won er?’
‘Onbeslist, Patrick sprong ertussen.’ Pufte Herman.
‘Wij hebben er anders niks van meegekregen.’
‘Godzijdank!’ Herman hief zijn armen omhoog alsof hij werkelijk de lieve Heer wilde danken.
‘Waarom gingen Ruud en Niels met elkaar vechten?’ Vroeg Fleur nieuwsgierig.
‘Weet ik veel, een plekje op de bank of zo. Die twee vliegen elkaar het halve jaar lang al in de haren.’
De directeur ruiste langs Ellen en leek op weg naar de uitgang tot hij halverwege stopte en zich omdraaide.
‘Herman, gisteren was het beter.’ Zei hij met een grijns.
Herman liep roodpaars aan en Ellen kon een lach niet onderdrukken. Het was een simpele manier om Herman een eind de kast op te krijgen, dat was duidelijk.
‘Het valt wel mee.’ Deed Fleur onbedoeld een duit in het zakje. ‘Het was leuk!’
‘Kom, we gaan.’ Ellen trok Fleur mee en zwaaide naar Herman die letterlijk zijn handen in het haar deed. Op een enkele achterblijver na waren alle kinderen al weg en Ellen liep met Fleur naar haar auto.
‘Ik vond het leuk, mag ik dat over een paar jaar ook doen?’ Vroeg Fleur.
‘Als meneer van Deutekom dan nog niet bezweken is aan een zenuwzinking dan zal je wel moeten.’ Zei Ellen terwijl ze zich insnoerde.
‘Cool.’ Was de blije reactie van Fleur.
Ellen reed weg en herinnerde zich iets anders prangends.
‘Nu we het toch hebben over “coole” dingen; wat zou jij ervan vinden als we in de laatste week van school een kinderfeestje hielden.’
‘Een kinderfeestje?’
‘Voor je verjaardag, je bent midden in de vakantie jarig dus dan kan het niet. Bijna alle kinderen en klasgenoten zijn dan op vakantie. Dus dan doen we het over twee weken.’
Ellen keek opzij naar Fleur en zag dat die in een soort blije trance verkeerde.
‘Wat vind je?’ Vroeg Ellen toen Fleur geen reactie gaf.
‘Ik heb nog nooit een feestje gehad.’ Stamelde Fleur.
‘Eens moet toch je eerste keer zijn. En je wordt tien, een echte grote meid al.’
Fleur glimlachte door de complimentjes maar keek wel ernstig.
‘Hoe moet dat dan?’
‘Ben je ook nooit op een feestje geweest?’ Vroeg Ellen verbaasd.
‘Van mama mocht ik nooit. Ik moest thuis werken.’
Ellen herinnerde zich haar feestjes altijd als dolle pret, en chaos, en rotzooi en bovenal cadeautjes. Hoe meer kinderen er waren hoe meer cadeautjes!
‘Nou, we gaan wel even rond de tafel zitten en dan maken we uitnodigingen en kijken we wel wat we gaan doen. We kunnen naar het zwembad, een speurtocht, of... wat we kunnen verzinnen.’
‘Maar we zouden toch... samen...’
‘We hebben genoeg tijd over voor dat.’ Beloofde Ellen. ‘We moeten toch eerst eten en daarna kunnen we samen douchen of zo.’
‘Nee, ik wil er iets bij u in duwen.’
‘Alweer?’
‘Bij de kerst was de laatste keer.’ Zei Fleur opstandig. ‘En nu ik het bij mij ook kan wil ik weten hoe het is.’
Ellen concentreerde zich even op de weg voor ze een antwoord bedacht.
‘Als ik jou was zal ik voorlopig maar even je eigen kutje met rust laten.’
‘Waarom?’
‘Je hebt gisteravond je vliesje pas gebroken, geef het even de tijd om... te genezen.’
Fleur knikte. Ze waren bij de flat en Ellen parkeerde de auto. Toen ze de motor uitzette zei Fleur weer wat.
‘Juf, ik weet wat ik wil voor mijn verjaardag.’
‘Verras me.’ Ellen dacht aan een Barbie en wist dat Fleur graag de pilote wilde hebben.
‘Zo’n speeltje wat u er bij u in duwt, maar dan voor mij.’
‘Dat is verrassend.’ Concludeerde Ellen. ‘Een kinderdildo?’
‘Een wat?’ Vroeg Fleur.
‘Ik kijk wel.’ Beloofde Ellen. ‘Ik beloof niks.’
‘Maar juf, ik wil het graag.’
‘Wil je geen Barbie dan?’ Probeerde Ellen.
‘Ja, ook, maar ik wil dit ook.’ Zei Fleur besluiteloos.
‘Dan zie je wel wat we je geven.’ Beloofde Ellen.
Ze liepen naar binnen en aten brood, maar nog voor Ellen al haar brood op had kwam Fleur naast Ellen zitten en maakte haar rits los.
‘Mag ik niet eerst eten?’
‘Nee.’ Zei Fleur bits. ‘Ik wil spelen.’
‘Goed dan.’ Ellen legde haar laatste beetje boterham op haar bord, stond op en liet deed haar broek uit. ‘Dit is een stuk makkelijker hé.’
‘Ja.’
Ellen ging weer zitten en liet Fleur even aanmodderen tot die vroeg.
‘Juf, u moet ook uw onderbroek uitdoen, anders kan ik er niet bij.’
Ellen grinnikte en deed haar onderbroek uit zodat Fleur een vrije doorgang had naar haar kutje, Ellen deed haar benen wat wijder en voelde de vingertjes van het meisje over haar venusheuvel en schaamlippen glijden.
‘Bij u is het gat zo groot.’ Zei Fleur bewonderend. Ellen voelde een vingertje naar binnen glijden en slaakte een diepe zucht.
‘Die van jou groeit nog wel.’ Beloofde Ellen. ‘Over een paar jaar is die even groot als de mijne.’
‘Hoe diep kan ik?’ Vroeg Fleur.
‘Heel diep, maar dat vind ik niet fijn.’ Waarschuwde Ellen.
‘Waarom niet? Wat zit daar dan?’ Fleur liet een tweede vinger naar binnen glijden en masseerde Ellens schaamlippen.
‘Daar zit de baarmoeder.’ Zei Ellen terwijl ze moeite had bij de les te blijven. ‘Daar groeien baby’s als ze nog bij hun moeder in de buik zitten.’
‘En dit?’
Ellen voelde een vingertje een heel stuk lager tegen haar anus aan komen.
‘Dat is mijn poepgat, en daar blijf je vanaf.’ Zei Ellen streng.
‘Maar daar kan ik toch ook een vinger in duwen?’
‘Dat is smerig.’ Zei Ellen.
‘Omdat daar poep uit komt? Maar u plast toch ook uit uw kutje?’
‘Plas is minder vies dan poep.’ Besloot Ellen. Ze voelde zich steeds verder wegzakken. Fleur stak een derde vinger in haar kutje en begon steeds subtieler in en uit te bewegen.
Fleur haalde haar vinger weg bij Ellens poepgaatje en begon ineens haar clitje te kussen.
‘Goed zo, meisje.’ Zei Ellen half in trance.
Fleur hield haar vingers in Ellens kutje terwijl ze het clitje, daarna haar schaamlippen en het binnenste van haar dijen begon te kussen.
‘Ga zo door, je doet het...’ Ellen wilde meer zeggen, maar ineens duwde Fleur een vierde vinger erin en duwde haar hand dieper. Fleurs duim kwam tegen Ellens clitje aan en begon dat langzaam te omcirkelen.
Ellen slaakte een kreet en hoorde Fleur iets mompelen wat ze niet verstond. Ze was er niet in geïnteresseerd want haar orgasme kwam aangerold als donder over een vlakte.
Nog voor die voorbij was voelde Ellen hoe Fleur haar vingers nog dieper naar binnen probeerde te duwen en haar clitje ruw masseerde. Het was geen fijn gevoel, maar het feit dat Fleur het deed en ze de kleine kindervingers kon voelen maakte dat Ellen nog een keer kwam.
Net toen Ellen dacht dat het voorbij was voelde ze hoe Fleur haar vingers ineens kromde en de topjes langs het binnenste van haar kutje liet glijden. Ze was op de rand van een orgasme en dacht deze misschien te moeten missen tot ze een vinger in haar poepgat voelde glijden. Die onaangename sensatie duwde haar over de rand en gaf haar een haast explosief derde orgasme.
‘Genoeg.’ Mompelde Ellen die dacht dat ze erin zou blijven als Fleur vol zou houden. ‘Genoeg.’
Langzaam verdwenen de vingertjes uit haar openingen en bleef ze in een roes liggen.
Fleur kroop over haar heen en omhelsde Ellen.
‘Wat had ik gezegd over mijn poepgaatje.’ Mompelde Ellen toen de roes van het orgasme optrok en het schrale gevoel in haar anus voelbaar werd.
‘Vond u het niet lekker dan? U bent toch klaargekomt?’ Vroeg Fleur verbaasd.
‘Dat wel, maar achteraf is het niet fijn.’ Ellen kneep haar billen samen in de hoop dat de pijn daardoor minder zou worden. Het was dan ook geen echte pijn maar een soort zeurend gevoel.
‘Maar ik vind het niet erg.’ Zei Fleur alsof ze een standpunt wilde verdedigen.
‘Doe jij het dan bij jezelf?’ Vroeg Ellen, ze tilde haar hoofd iets op zodat ze Fleur kon aankijken.
Die knikte welwillend. ‘Al een paar weken, als ik ’s avonds in bed lig. Ik wilde weten hoe het was om iets in mijn kutje te stoppen, maar dat durfde ik tot gisteren niet, dus daarom stak ik mijn vinger in mijn poepgaatje.’
‘Je wast je handen daarna toch wel?’ Vroeg Ellen griezelend.
‘Natuurlijk.’ Zei Fleur schouderophalend. ‘Maar dat doe ik pas wanneer jullie slapen.’
Ellen voelde zich steeds meer terugkomen op de wereld en gaf Fleur een knuffel voor ze het meisje van zich af zette en haar broek en onderbroek weer aandeed.
‘Gaan we het nu hebben over het feestje?’ Vroeg Fleur verlangend.
‘Moet ik jou niet even verwennen.’ Vroeg Ellen verbaasd. Ze had verwacht dat Fleur wel “terugbetaald” wilde worden. Maar Fleur schudde met haar hoofd.
‘Ik heb liever dat u mij mijn verjaardagcadeau geeft, dat wat ik wil.’
‘Fleur, klaarkomen is niet inruilbaar tegen een dildo.’ Zei Ellen.
‘Alstublieft.’
‘Ik kan niks beloven.’
‘Please!’
‘Ik kan niks beloven.’ Herhaalde Ellen. ‘Maar als jij niets wil dan kunnen we misschien inderdaad beter naar je verjaardagsfeestje kijken.’ Ellen liep naar de boekenkast en pakte een blocknote en gewapend met een pen ging ze aan tafel zitten.
‘Kom jij ook?’ Vroeg ze toen Fleur bleef staan.
‘Gaat u dan niet...’ Fleur keek bedenkelijk.
‘Niet wat?’
‘Toen we dat spelletje deden met die zweepjes had u ook dat boekje.’
Ellen lachte. ‘Nee, ik heb toch gezegd dat ik dat niet doordeweeks doe. We moeten opschrijven wie je allemaal op je feestje wil hebben zodat we uitnodigingen kunnen maken, en beslissen waar we naartoe gaan, of dat we het hier houden.’
Fleur keek gerustgesteld en ging op de stoel naast Ellen zitten.
‘Wie nodig je uit.’ Ellen zette haar pen op het papier.
‘Hoe veel mensen mag ik?’
‘Hoe veel wil je er.’
‘Ik wil in elk geval Marieke, Marcella ehm...’
Ellen schreef de namen op en wachtte af.
‘Jon.’
‘Jon?’
‘Voor hij naar die nieuwe school gaat.’ Knikte Fleur. ‘En Michelle natuurlijk.’
‘Die is hier al eens geweest, dus dat zal wel zo netjes zijn.’ Ellen voegde de namen toe. ‘Meer?’
‘Jamal.’
‘Je bent bang dat de taart niet op komt.’ Suggereerde Ellen.
‘Jamal is wel aardig.’ Zei Fleur. ‘En Stefan, Marijn. Ehm... Mariska en Rianne.’
‘Als we het aantal nu eens op tien houden.’ Zei Ellen terwijl ze de namen telde. ‘Dan hoef je nog maar één naam.’
‘Ronald.’ Klonk het beslist.
‘Goed.’ Ellen schreef Ronald bij het lijstje. ‘En dan moeten we kijken wat we gaan doen.’
‘Seks hebben.’ Zei Fleur.
‘Wát? Nee!’ Zei Ellen snel.
Fleur kreeg een schaterbui. ‘Lijkt u dat niet leuk.’
‘Alleen als je allemaal meisjes uitnodigt.’
‘Goed, dan schrap ik Ronald en...’
‘En zelfs dan niet.’ Waarschuwde Ellen die heus wel wist dat Fleur een grapje maakte.
‘Aw, jammer.’ Mompelde Fleur.
‘Nou, denk eens mee, wat voor een feestje wil je hebben.’
Fleur begon diep na te denken.
‘Naar de Efteling.’
‘Sorry, maar dat is te duur.’ Zei Ellen die het wel opschreef. ‘Dan zijn we bijna vijfhonderd euro kwijt. Iets goedkoper alsjeblieft.’
Fleur vertok haar mondje om aan te geven dat het bedenken al moeilijk genoeg was en begon weer te zoeken naar iets wat ze leuk zou vinden.
Ellen begon maar mee te denken. Ze had vroeger altijd thuis feestjes gevierd. Beginnende bij haar zesde jaar waar ze nog prinsessen waren tot aan haar twaalfde waar ze gewoon een disco in de tuin maakte voor de hele klas.
Maar Fleur was een beetje oud voor prinsessen en een disco organiseren in een flatje is het beste recept om ruzie te krijgen met buren.
‘Naar de dierentuin?’ Stelde Fleur voor.
‘Je bent echt van plan om mij blut te krijgen hé.’ Ellen zette het wel op het lijstje, maar dacht dat dit ook een te dure optie zou zijn.
‘Waarom moeten we per se iets buiten doen?’ Vroeg Fleur klagelijk. ‘Waarom niet hier binnen.’
‘Dat kan ook, maar wat wilde je doen dan? Je kan moeilijk iedereen met Barbie laten spelen.’ Ellen bedacht ook dat met de aanwezigheid van vijf jongens tot de meest beschamende middag ooit voor Barbie zou leiden.
‘We kunnen dingen in elkaar knutselen.’ Zei Fleur. ‘Bouwpaketten of zo, en koekjes bakken en versieren, en spelletjes. En spelletjes in het park.’
‘Zie je wel dat het helemaal niet duur hoeft te zijn.’ Zei Ellen goedkeurend. ‘Zo gaan andere kinderfeestjes ook ongeveer.’
‘En dan kunnen we de jongens naar huis sturen en seks hebben.’
‘Fleur!’
Toen ze waren uitgelachen trokken ze hun jassen aan en gingen naar het centrum van het dorp om kaarten te kopen die Fleur uit kon delen aan de kinderen die ze wilde uitnodigen. De rest van de middag besteedden ze aan het schrijven van die kaarten. Fleur nam de kaarten van de meisjes voor haar rekening en schreef extra netjes de tekst die ze hadden doorgenomen over:
“Ik ben 31 juli jarig maar geef mijn feestje eerder. Heb jij ook zin om te komen? Het wordt vast een leuke middag.” En daarna de adresgegevens en de begintijd.
Ellen schreef dezelfde tekst, en een stuk sneller dan Fleur. Ze hoopte niet dat haar handschrift de jongens zou afschrikken, ze was per slot van rekening de lerares.
Daarna deden ze de kaarten in een envelop met daarop de namen van de kinderen die ze zouden uitnodigen. Ellen voelde een soort angst bij Fleur toen ze de enveloppen dicht maakten.
Ze wist wat dat kon zijn, zij zelf was vroeger ook altijd bang dat het afzeggingen zou regenen of nog erger: er kwamen geen afzeggingen en er kwam gewoon niemand opdagen.
‘Je eerste feestje.’ Ellen besloot het anders aan te pakken en trok Fleur tegen zich aan. ‘Leuk toch?’
‘Ja, spannend.’ Mompelde Fleur.
‘Het zal echt wel gezellig worden.’ Zei Ellen. ‘Geloof mij nou maar.’
Ze hoorden de deur slaan en Janita kwam binnen stappen.
‘Wat zitten jullie bij elkaar.’
‘We hebben uitnodigingen gemaakt voor mijn feestje.’ Zei Fleur op een blijere toon.
‘Echt waar? Leuk.’
Ellen hoorde aan de toon, de woordkeus, en de manier waarop Janita doorstampte naar de keuken dat zij het alles behalve leuk vond. Ze gaf Fleur een bemoedigende glimlach en liep Janita snel achterna.
Toen Ellen de keukendeur dichtdeed begon Janita met praten.
‘Ik had gehoopt dat dat iets was wat we samen hadden kunnen doen. Met zijn allen.’
Janita keek Ellen niet recht aan maar concentreerde zich op het koffieautomaat.
‘Sorry, ik heb er niet aan gedacht. Maar Fleur is er erg enthousiast over.’
‘Hoe is het eigenlijk met haar plasser?’ Vroeg Janita ineens.
Ellen bevroor en voelde haar bloed uit haar gezicht trekken. Janita wist het!
‘Omdat ze met jou wel wil praten over het feit dat ze er een vinger in heeft gedaan en niet met mij.’
Ellen voelde zich gerustgesteld. ‘Ze heeft het er nauwelijks meer over gehad.’
‘Dan zal het wel de schok geweest zijn, gisteravond.’ Concludeerde Janita die haar koffiemok onder het apparaat weghaalde.
Ellen wist niet wat te zeggen, Janita moest het gesprek maar openen.
‘We moeten een keer rond de tafel om onze relatie goed te heroverwegen.’ Zei Janita na een slok van haar koffie te hebben genomen.
‘Ja.’ Erkende Ellen.
‘Het is niet Fleur, maar het is wel Fleur.’ Janita keek Ellen voor het eerst aan. ‘Ik weet dat een adoptie spanningen kan geven in het gezin. Maar ik wil niet als de zeurende tante worden gezien. En zo ziet ze mij op dit moment wel.’
‘Janita, jij weet ook dat we Fleur er niet uit kunnen gooien. En dat we niet mogen breken. Dan is Fleur ook verloren.’
‘Ja, dat weet ik.’ Zei Janita timide. ‘En ik hou nog wel van je, maar het lijkt wel alsof. Zelfs als ze niet in de buurt is, Fleur altijd tussen ons in staat.’
Ellen wilde niet duidelijk maken dat dit inderdaad ook zo was, maar knikte desondanks.
‘Maar wij horen gewoon bij elkaar, Janita.’ Loog Ellen. ‘Wij zijn samen, en we hebben al een hoop dingen overleeft.’
‘Maar dit is een crisis die we nooit eerder hebben gehad.’
‘Het is een aanpassing die we nooit eerder hebben moeten doen.’ Zei Ellen.
Janita zette haar koffie neer en viel ineens rond Ellen. Ellen stak haar armen uit om Janita terug te omhelzen.
‘Misschien ligt het aan mij.’ Mompelde Janita toen ze een minuut verstrengeld hadden gestaan.
‘Wat?’
‘Ik had te hoge verwachtingen met Fleur. Misschien moet ik gewoon accepteren dat ze liever met jou omgaat.’
‘Misschien.’
‘Als jij maar niet minder met mij omgaat.’
‘Dat doe ik toch nooit.’ Zei Ellen met een glimlach. Ergens was er weinig verschil met het omgaan met Fleur en met Janita. Ze waren allebei redelijk hulpbehoevend. Maar Fleur was gewoon leuker en aantrekkelijker.
‘Ik ga koken.’ Janita weekte zich los van Ellen. ‘Het was fijn je gesproken te hebben.’
Janita stelde zich die avond normaal op tegenover Fleur, en Ellen. Ze vroeg geïnteresseerd naar de plannen voor het kinderfeestje waarop Fleur ook normaal antwoord gaf.
Het gesprek had haar inderdaad goed gedaan en het was bijna als vanouds. Ellen bracht Fleur weer naar bed, die daar blij mee was en steeds enthousiaster leek te worden over het aanstaande feestje.
‘Hebben we dan ook taart?’ Vroeg ze toen Ellen de dekens over haar heen trok. ‘En kaarsjes? En fris.’
‘Oh, een hoop fris, reken daar maar op.’ Zei Ellen. ‘De taart ben ik niet zo zeker van, dat hoort eigenlijk op je echte verjaardag pas hé.’
‘Dat klopt.’ Mompelde Fleur. ‘Maar gebakjes dan?’
‘Je bent van plan dicht te groeien.’ Ellen trok de dekens weer omlaag en begon Fleur te kietelen zodat ze gierend van de lach door haar bed rolde. ‘Zie je wel, allemaal vet in die buik.’
‘En mijn borstjes.’ Bracht Fleur kikkend van de lach uit.
‘Je borstjes zijn gewoon mooi.’ Zei Ellen. Ze gaf Fleur nog een speels kneepje in haar zij. ‘Ik kan er uren naar kijken.’
‘Dat is goed.’ Fleur deed haar pyjama omhoog en liet haar buik en borstjes bloot. ‘Gaat u kijken?’
‘Niet nu.’ Zei Ellen, ze streelde met haar handen de buik van Fleur en liet ze langzaam omhoog glijden naar Fleurs borstjes. Toen Ellen haar vingers over de kleine tepeltjes liet gaan stak Fleur haar borstkas verlangend omhoog.
‘Of wilt u alleen maar spelen.’ Zei Fleur zacht.
‘We kunnen niet, Fleur, Janita zit in de woonkamer.’
‘Ze deed heel anders vanavond.’ Merkte Fleur op.
‘We hebben gepraat.’ Zei Ellen. ‘En ze zal een stuk normaler reageren en doen dan eerst.’
‘Gisteren was ze echt niet leuk.’
‘Daar hebben we het al over gehad.’ Ellen boog zich voorover en gaf elke tepel een kusje, ze rook de zeep waarmee Fleur zich gewassen had. Daarna gaf ze Fleur een zoen op de mond. ‘En nu gaan slapen, morgen moet je die uitnodigingen uitdelen.’
‘Is goed juf.’
Ellen stond op en keek even naar Fleur die haar bewegingen vanonder de dekens volgde. Daarna deed ze het licht uit.



De volgende avond was de laatste musical van groep acht, Ellen, als een van de oud-leraren, werd geacht daarbij aanwezig te zijn en de leerlingen te feliciteren met hun behaalde eindresultaat.
Deze voorstelling was iets spetterender dan die van de dag ervoor en zelfs Herman leek in zijn nopjes te zijn.
‘Dat komt omdat de ouders van de leerlingen erbij waren vandaag.’ Zei de directeur. ‘Ik heb geen fouten kunnen ontdekken.’
Ze dronken nog wat koffie terwijl de leerlingen van groep acht zich omkleedden en voorbereidden op een gezamenlijke barbecue op het schoolplein.
‘Heb je nog met je vriendin gepraat?’ Vroeg de directeur.
‘Ja, ze geeft toe dat ze iets te hoge verwachtingen had van Fleur.’
‘Van Fleur of van haarzelf?’
‘Ze had gehoopt dat Fleur meer een dochter van ons allebei zou zijn. Maar Ze geeft toe dat ze het moet accepteren dat Fleur meer met mij om wil gaan dan met haar.’
‘Wat een inzicht in een avondje tijd.’ Zei de directeur.
‘En Fleur zelf zit ook in de zenuwen. We geven in de woensdag van de laatste schoolweek een verjaardagsfeestje voor haar.’
‘Een kinderfeestje? Wanneer is ze jarig dan.’
‘De eenendertigste.’
‘Dat valt altijd midden in de vakantie.’ Gromde de directeur. ‘En hoe oud wordt onze grote kleine meid.’
‘Tien.’
‘En waarom heb ik geen uitnodiging gehad?’ De directeur deed zijn armen over elkaar en tapte met een voet op de grond. ‘Nou?’
‘Omdat we zo’n ouwe zak hooi niet op een kinderfeestje willen.’ Zei Ellen assertief.
‘Een eerlijk antwoord.’ De directeur greep naar zijn koffie. ‘Maar naar die salarisverhoging die ik in gedachten had kan je fluiten.’
‘Je bent toch al een halve alzheimerpatiënt, die was je toch al wel vergeten.’ Ellen dronk haar koffiemok leeg en zette die met een klap neer. ‘Ik ga mij thuis maar weer melden.’
‘Is goed, ik moet blijven tot het einde van de barbecue.’ De directeur hees zijn broek op.
‘Wie doet het bakken?’ Vroeg Ellen voor de zekerheid, ze dacht terug aan de gecremeerde hamburgers op het kamp.
‘Een van de ouders, de vader van Ruud is slager, dus die matste ons met het vlees en zal ook achter de plaat staan.’
‘Dan wordt het een echt feestje. Geniet ervan.’
Ellen zwaaide naar de directeur en liep naar de uitgang. Over het schoolplein dreven al de verleidelijke geuren van gebraden vlees, maar omdat Ellen al had gegeten voelde ze geen aandrang om te blijven.
‘Ellen!’
Vlak voor ze de poort door wilde lopen werd ze nageroepen. Ellen draaide zich om en zag dat Herman op haar af koerste. Hij had een biertje in zijn hand en een stuk of drie leerlingen die hem volgden in de hoop dat hij hen ook een slokje gunde.
‘Fijne vakantie alvast.’ Zei Herman toen hij bij haar aankwam.
‘Ja, jij hebt als voordeel dat het voor jou nu al gaat beginnen hé.’ Zei Ellen niet zonder jaloezie.
‘Ik vind het ook ernstig.’ Zei Herman met een serieuze blik. ‘Al die vrije tijd, wat moet ik ermee.’
‘Je kan met mij ruilen als je denkt dat je het niet op krijgt.’ Suggereerde Ellen.
‘Verleidelijk, maar ik doe het niet.’ Herman klopte Ellen op de schouder. ‘We hebben elkaar het afgelopen jaar beter leren kennen. Je bent een goede meid. Voor een lesbo.’
‘En jij bent een irritante vent, voor een hetero.’ Kaatste Ellen terug.
Herman lachte luid. ‘Hou je haaks deze vakantie.’
‘Van hetzelfde.’ Ellen knikte naar Herman en liep naar haar auto.
Thuis zat Janita naar de televisie te kijken toen Ellen binnen stapte.
‘Hoe was het?’ Vroeg ze.
‘Gezellig.’ Zei Ellen vaag. ‘Maar de groep achters hebben nu al zomervakantie. Herman wist mij dat nog fijntjes op de neus te drukken.’
‘Hij heeft dan ook vakantie?’ Vroeg Janita.
‘Ik heb een ruil voorgesteld, maar hij was er niet toe genegen.’ Ellen wilde naar de keuken lopen voor wat fris, maar de deur van het gangetje klapte open en Fleur vloog haar rond de middel.
‘Wat een haast.’ Merkte Ellen op toen ze nauwelijks haar evenwicht wist te bewaren. ‘Ik ben maar één avondje weggeweest.’
‘Maar we hebben het nog niet gehad over het feestje.’ Zei Fleur. ‘U was te snel weg.’
‘Daar moeten we het ook nog over hebben.’ Zei Ellen. Ze wierp een blik op de klok. ‘Als jij even gaat douchen en aankleden dan kom ik je zo weer instoppen, dan hebben we het over je feestje.’
Fleur leek van plan te zijn het gewoon nu te vertellen, maar ze gaf toe en rende terug. Ellen had nu ruim baan om wat te drinken te halen en weer terug te gaan naar de woonkamer.
‘Hoe is het gegaan?’ Vroeg ze aan Janita terwijl ze op haar eigen plekje ging zitten.
‘Goed.’ Was het antwoord. ‘Na het eten hebben we samen de boel opgeruimd, jij was natuurlijk weg toen we klaar waren, en daarna is ze naar haar kamer gegaan om er een kwartier later uit te komen.’
‘Waar naartoe?’
‘Ze wilde het parkje in, blijkbaar wil ze een soort speurtocht uitzetten in het park voor haar feestje, dus ze heeft even onderzoek gedaan. Drie kwartier geleden kwam ze weer binnen en is toen met haar Barbies gaan spelen.’
‘Maar geen ruzie?’
‘We hebben weinig gepraat.’ Zei Janita schouderophalend. Al kon Ellen proeven dat ze dat jammer vond.
‘Dat komt nog wel.’ Beloofde Ellen. ‘Ik ben in elk geval blij dat jij je er niet meer zo over opwind.’
‘Ik kan moeilijk boos blijven.’ Was het antwoord van Janita.
‘Dat kan wel, maar de rimpels blijven in je gezicht zitten.’ Herinnerde Ellen haar, daarna keek ze naar de tv. ‘Wat kijk je?’
‘Een of andere nieuwe serie uit de VS. Een beetje flauwig.’ Zei Janita. ‘Maar in vergelijking met wat er voor de rest op de buis is.’
Ellen keek even mee en moest inderdaad een beetje gruwelen van het vage acteerwerk en de low-budget specialeffects. Met iets andere acteurs en een beetje meer geld zou het er in elk geval een stuk beter uitgezien hebben.
‘Was de musical beter dan dit?’ Vroeg Janita toen ze een wel heel erg gespeelde romantische scène voorbij zagen komen.
‘Nou...’ Ellen keek en zag hoe de twee acteurs de grootst mogelijke moeite deden om elkaar te zoenen maar het ook weer niet te doen. ‘Ja, die was een stuk beter. Maar dat zegt meer over dit dan over de musical.’
‘Misschien moeten ze die Herman maar als regisseur inhuren.’
‘Dan loopt het gros van de acteurs met gillende stress naar huis denk ik.’ Ellen wist dat ze niet ver bezijden de waarheid zat.
Ze keken nog even naar de serie en Ellen had het vermoeden dat het plot wel interessant zou zijn als het niet door een stel houten klazen zou worden gespeeld.
‘Juf? Komt u?’ Fleur stond in de deuropening in haar pyjama. Ellen knikte, stond op en rekte zich uit om Fleur te volgen naar haar kamer.
‘Was de musical beter dan gisteren?’ Vroeg Fleur toen ze in bed lag.
‘Het was gewoon dezelfde musical hoor.’ Suste Ellen. ‘Maar hij was wel iets beter gespeeld.’
‘Maar gisteren waren ze al goed.’
‘Dan waren ze nu gewoon beter.’ Besloot Ellen. ‘Hoe is het gegaan met de uitnodigingen.’
‘Goed, iedereen heeft gezegd dat ze zouden komen.’ Zei Fleur enthousiast. ‘En ik heb al een rondje door het park gemaakt voor een spannende speurtocht.’
‘Dan hoop ik maar dat die echt spannend wordt.’ Zei Ellen glimlachend. ‘We kunnen ze niet afschepen met een saai stukje hé.’
‘Nee, hij wordt echt leuk.’ Zei Fleur. ‘Met veel seks en zo.’
‘Fleur!’
Fleur giechelde luid en draaide over haar matras.
‘Hou daar nou eens mee op. Er komt een moment dat je in de buurt bent van Janita of iemand anders en je het eruit flapt. Dan is het einde zoek.’
Fleur reageerde nauwelijks en bleef lachen. Ellen besloot haar een handje te helpen en begon in Fleurs buik en zij te steken met haar vingers zodat Fleur nog harder moest schaterlachen.
‘Zeg sorry.’ Zei Ellen. ‘En: ik zal het nooit meer over seks hebben.’
‘Sorry!’ Gierde Fleur.
Ellen hield haar handen stil. ‘En?’
‘Ik wil seks hebben.’
‘Dat zei ik niet.’ Ellen begon Fleur weer te plagen waardoor die weer een hikkende lachbui kreeg en probeerde Ellens handen te ontwijken. ‘Nog eens.’
‘Ik zal het over seks hebben.’ Zei Fleur naar adem happend.
‘Ook dat zei ik niet.’ Ellen moest zelf ook lachen.
‘Maar ik wil het over seks hebben.’ Zei Fleur.
‘Jij wil niets anders.’ Gromde Ellen. ‘Ik denk dat je gewoon moet gaan slapen.’
‘Nog niet.’ Fleur hield Ellens arm tegen die naar de deken reikte. ‘Wilt u iets doen?’
‘Wat dan?’
‘Even naar mijn pla... kutje kijken?’
‘Alleen kijken?’ Vroeg Ellen met een scherpe blik.
‘Ja.’ Fleurs blik en toon was serieus. ‘Hoe het er nu uit ziet.’
‘Goed dan, doe je broekje maar uit.’ Zei Ellen.
Fleur trok haar pyjamabroek en onderbroekje over haar benen naar beneden en daarna helemaal uit. Ze draaide een kwartslag en deed haar benen wijd zodat Ellen een vol zicht had op haar kutje.
Er was duidelijk iets veranderd. Ellen kon zien dat Fleur had doorgeduwd en dat er nu een gat zat op de plek die eerst geblokkeerd had geleken.
Ellen boog voorover en keek goed naar de kleine schaamlipjes. Fleur had zich goed schoongemaakt en hoewel het duidelijk “vers” was was er geen bloed meer zichtbaar.
‘Het ziet er goed uit hoor.’ Zei Ellen geruststellend.
‘Wilt u niet even proeven?’ Vroeg Fleur zacht. ‘Of u bloed proeft?’
‘Fleur, je hebt het goed schoongemaakt, er is niets te vinden.’
‘Alstublieft.’
‘Goed dan.’ Ellen likte haar lippen en plantte daarna haar mond over het kutje van Fleur. Ze liet haar tong over de schaamlippen glijden naar Fleurs clitje en daarna naar het kleine gemartelde gaatje. Ellens tong gleed gemakkelijk naar binnen en ze proefde de smaak van Fleur.
‘Ga nog even door, alstublieft.’ Het klonk zo smekend dat Ellen eraan toegaf. Ze hield haar lippen stijf op de grote schaamlippen en een deel van de venusheuvel terwijl haar tong vrij bewoog.
Fleur slaakte een kreun en Ellen voelde ineens een vinger langs haar kin. Verbaasd weekte ze haar lippen los en zag nog net hoe Fleur haar wijsvinger in haar kontgaatje stak.
‘Waarom stopt u?’ Vroeg ze. Ze liet haar vinger langzaam in en uit haar gaatje gaan terwijl ze Ellen aankeek.
‘Vind je dat echt lekker?’ Vroeg Ellen.
‘Ja, maar gaat u nou door.’ Zeurde Fleur.
‘Goed dan.’ Ellen zette haar mond weer over het kutje van Fleur en begon te likken. Ze hoopte niet dat Janita zou besluiten binnen te komen, ze hoopte niet dat Fleur te veel lawaai zou maken, ze hoopte een hoop. Ze voelde intussen de hand van Fleur die haar vinger ritmisch in haar poepgaatje bewoog. Ineens begon Fleur zacht te kreunen. Ellen stak een hand uit en legde die over de mond van Fleur zodat ze zo min mogelijk geluid zou maken. Het zou niet lang duren.
Dat was ook zo, Ellen gaf een laatste likje over Fleurs clitje en voelde hoe de hand van Fleur haar vinger helemaal in haar kontje duwde en verstijfde. Ze sloeg een kreetje die werd geblokkeerd door Ellens hand en zakte daarna weer in.
Ellen haalde haar hand weg en tilde haar hoofd op om Fleur aan te kunnen kijken.
Die knipperde met haar ogen en haalde langzaam haar vinger uit haar kontje.
‘Je hebt er wel van genoten.’ Zei Ellen glimlachend.
‘Het was echt lekker.’ Bevestigde Fleur.
‘Nou, doe je pyjamabroek weer aan, ga je handen was en daarna slapen, goed?’
‘Goed juf.’ Zei Fleur soezerig.
Ellen boog zich voorover en gaf het gespreide kutje een kus en daarna Fleur een lange zoen.