Langzaam druppelden de kinderen binnen en leverden ze hun papiertjes in.
Ellen en Janita lieten de kinderen wat drinken en ze keken de antwoorden na.
Die van Jon en Ronald was redelijk goed gemaakt, al lag dat waarschijnlijk meer aan Ronald dan aan Jon. Je kon zien wanneer het handschrift veranderde in spijkerschrift de antwoorden in kwaliteit (en juistheid) afnamen. Fleur had het ook goed gedaan, maar Ellen en Janita waren het erover eens dat zij onmogelijk de winnaar kon zijn, zelfs als ze alle antwoorden goed had gehad. Het was gewoon niet kies om de jarige te laten winnen.
Maar de onbetwiste winnaar was zonder twijfel Marieke. Ze had op één antwoord na alles goed en werd in een feestelijke ceremonie tot winnaar uitgeroepen met een snoepzak als prijs.
Ellen ging naar de keuken want de frituurpan stond nu al een tijdje te dampen en het was tijd om voor het eten te zorgen.
‘Kinderen, even iedereen bij elkaar!’ Ellen bleef even staan om te kijken hoe Janita de kinderen rond de koffietafel begeleidde. ‘mag ik jullie nog bedanken voor het geweldige cadeau wat een aantal van jullie juf Ellen gegeven hebben bij haar verjaardag.’ Ze draaide zich om en liep naar de kast om daar de doos van het “scrupules” uit te halen. Ellen zag Jon, Marieke en Marcella naar elkaar grijnzen.
‘Dus de juf en ik hebben besloten jullie terug te pakken.’ Janita pakte een stapel kaartjes en een dobbelsteen van de kast en schraapte haar keel. ‘Iedereen gooit met de dobbelsteen en degene die het laagst gooit moet beginnen. Succes.’
Jon en Marcella leken ineens een stuk minder zeker en triomfantelijk te zijn.
Marieke mocht, als winnares van de speurtocht, als eerste gooien en Ellen maakte zich snel uit de voeten om de friet in de pan te gooien. Toen ze weer terugkwam gooide Ronald als laatste en een zes.
‘Marcella!’ Klonk het plagerig. ‘Marcella moet beginnen!’
Marcella zag bloedrood en nerveus toen Janita de kaartjes schudde en er eentje tevoorschijn haalde.
‘Vraag, heb je al gezoend en met wie?’
Marcella leek iets leeg te lopen.
‘Ik heb niet gezoend.’ Bekende ze.
Er werd gegrinnikt en ook Stefan die naast haar zat schudde zijn hoofd. Marieke sloeg dan weer rood uit.
‘Ja.’ Zei ze.
‘Je hebt dus gezoend?’ Vroeg Janita. ‘Met wie?’
Marieke werd roder en roder tot ze het er ineens uit gooide. ‘Jon.’
Er werd gelachen ook door Jon en Marieke keek hem kwaad aan.
‘Goed zo.’ Zei Janita, en ze ging door met Michelle, al regende het ontkenningen. Zelfs toen ze bij Jon kwam.
‘Heb je al gezoend?’
‘Nee.’
‘Jawel, sufferd.’ Zei Marcella. ‘Marieke heeft net gezegd dat ze met jou heeft gezoend.’
‘Echt waar?’ Jon keek verwonderd al geloofde Ellen dat Jon het oprecht vergeten was.
‘Fleur, heb jij al gezoend.’ Janita keek Fleur aan.
‘Ja.’ Zei Fleur demonstratief.
‘Met wie?’
‘Juf Ellen.’
Ellen voelde de grond onder zich openen, wat zei Fleur nu?
Er werd weer gelachen, ook door Janita.
‘Niet een zoentje, echt gezoend.’ Zei Marcella. ‘Anders kan ik mijn moeder ook wel opnoemen.’
‘Wie zegt dat ik en de juf niet echt gezoend hebben.’ Zei Fleur beledigd.
‘Ja, ‘tuurlijk.’ Zei Stefan smalend. ‘Fleur en de juf, geloof je het zelf.’
Ellen voelde dat de kinderen, onder aanvoering van Janita, als een storm tegen de zeedijk van de waarheid beukten. En dat de dijk op het punt stond door te breken.
Maar Janita lachte ook en klopte Fleur op haar hoofd, duidelijk denkend dat ze alleen maar “ja” had gezegd om erbij te horen of bijzonder te zijn. Ellen voelde zich al wat rustiger.
‘Volgende vraag.’ Zei Janita toen ze alle elf had gehad.
‘Hoe veel zijn er?’ Vroeg Marcella angstig.
‘Net zo lang tot de friet klaar is.’ Janita keek even naar Ellen die zich herinnerde dat ze naar de keuken moest.
De friet was nog nét niet te lang gebakken, Ellen schepte deze lading in een bak en gooide een nieuwe lading erin. Anders had een deel van de kinderen wel en een ander deel niet; of hadden ze kleine porties. Snel ging ze weer terug naar de woonkamer om nog meer geheimen en ranzige nieuwtjes te horen.



De essentie van de vraag die Janita stelde was onschuldig, maar de kinderen schaamden zich duidelijk.
‘Ja.’ Zei Marieke ongelukkig. Op de vraag: “staat er in het fotoalbum een babyfoto van jou in je blote billen.”
De enige twee die iets anders zeiden waren Jon (Weet ik niet) en Fleur, omdat er van haar geen fotoalbums waren gemaakt.
De volgende vraag bezorgde Ellen weer het schaamrood.
‘Wat vind je van juf Ellen?’
Marcella keek even angstig naar Ellen.
‘Als ze je op wil eten hou ik haar wel tegen hoor.’ Beloofde Janita. ‘Zeg maar op.’
‘Juf Ellen is streng.’ Zei Marcella. ‘Ze was alleen echt leuk op het kamp.’
Er werd instemmend geknikt en gemompeld.
‘Juf Ellen doet nooit een leuke gymles.’ Klaagde Ronald. ‘Alleen vandaag hebben we ge-apenkooid, ze wil nooit iets meer doen dan de handstand of balspellen.’
‘Moet jij het opruimen?’ Vroeg Ellen snoeverig.
Janita greep meteen in. ‘Het publiek moet haar mond houden.’ Ze wees dreigend op Ellen.
‘Juf Ellen is cool.’ Was de mening van Marieke. ‘Ze is lesbisch.’
Ook hier was iedereen het over eens en ook Janita was erdoor gevleid.
Lofuitingen en kritiek wisselden elkaar af, al was sommige kritiek ongefundeerd. Jon vond dat Ellen niet goed was in rekenen, maar dat werd bestreden door de rest.
Fleur was als laatste.
‘Juf Ellen is de liefste juf ter wereld.’ Was haar mening. Waardoor dit onderdeel voor Ellen alsnog met een goed gevoel werd afgesloten. Tenminste...
‘En nu ik; volgens mij moet juf Ellen even gaan kijken bij de frietjes voor die er te lang in zitten.’ Janita keek naar Ellen die schrok en snel naar de pan rende. Deze frietjes waren gelukkig ook net op tijd gered van een verbrandingsdood en Ellen deed ook deze in een schaal.
Janita kwam achter haar aan en hielp mee borden naar binnen te brengen voor ze de friet naar binnen brachten en navroegen wat iedereen voor snack wilde.
Tijdens het eten werd er weinig gezegd en klonk alleen het gemaal van kindermonden die friet met mayonaise naar binnen werkten. Ellen nam er zelf maar een paar, ze had weinig honger omdat er nog genoeg te doen was tot het einde, en de taart leek bij haar zwaarder te wegen dan bij de kinderen.
Na het eten werd er een soort minidisco gehouden. Ellen ging uit voorzorg langs bij de buren om te waarschuwen en te excuseren voor het lawaai terwijl de kinderen dansten, sprongen of de restjes opaten... of in elk geval Jamal at de restjes friet, kroket, frikadel en daarna om het weg te spoelen een stuk taart op. Fleur leidde een aantal meisjes naar haar slaapkamer om haar Barbiehuis te laten zien. Maar aangezien het, zelfs met de vakantie in zicht, een normale schooldag was morgen draaide Ellen rond kwart over zes de muziek zachter en gingen de kinderen langzaam naar huis. Alleen Marcella, Michelle en Marieke bleven iets langer hangen om nog met de barbies te kunnen spelen en na te praten terwijl Jon door zijn moeder werd opgehaald. Tegen de tijd dat het donker begon te worden kondigde Ellen aan dat het voor de achtergebleven meisjes toch echt tijd was om huiswaarts te keren. Fleur ging douchen en daarna stopte Ellen haar, traditiegetrouw, weer in.
‘Een hoop cadeautjes.’ Ellen stopte Fleur in en keek naar haar bureau dat vol stond met de cadeautjes.
‘Ja.’ Fleur keek met een glimlach naar de spullen. ‘Het was echt leuk vandaag.’
‘Volgend jaar weer.’ Beloofde Ellen. ‘Je bent per slot van rekening elk jaar jarig.’
‘U en Janita hebben het echt goed gedaan.’ Zei Fleur dankbaar.
‘Eindelijk geef je Janita een keer iets.’
‘Maar ze heeft ook meegeholpen.’ Zei Fleur alsof het een verschil maakte met normale omstandigheden.
‘En goed ook.’ Grinnikte Ellen. ‘Ga lekker slapen, je bent moe.’
‘Eerst een kusje.’
Ellen plaatste haar lippen over die van Fleur en ze hapten in elkaar tot Ellen voelde dat Fleurs beet slapper werd.
‘Ga lekker slapen.’ Herhaalde Ellen. ‘Over twee daagjes is het vakantie.’

‘Mag ik beginnen?’ Ellen ging in haar stoel zitten. Ze keek bijna verbaasd naar haar ongewoon opgeruimde bureau, naar het gebrek aan tekeningen aan de muren en de lege vensterbanken. De planten hadden “adoptiegezinnen” gevonden voor de zomer zodat ze niet zouden verpieteren. ‘Jullie, stuk voor stuk waren een rotklas.’
De klas zelf leek zich er niets van aan te trekken. Stefan ging zelfs applaudisseren.
‘Ik meen het.’ Zei Ellen tegen de grinnikende leerlingen. ‘Een nachtmerrie.’



Hoewel ze het voor een deel meende wisten de meeste leerlingen dat Ellen overdreef, alleen Marieke zag wit.
‘Ik hoop ook dat jullie de aankomende zomer gaan nadenken over hoe jullie in groep zeven Jordi Zalvermans het leven zuur kunnen maken. Niet zoals bij mij, maar nog erger. Ik heb namelijk altijd al willen zien hoe hij gillend door de gang zou rennen. Met mij is het bijna gelukt, maar jullie moeten er iets harder tegenaan om het bij hem te kunnen doen.’
‘U bent ook een slechte juf!’ Fleur kwam bijna omhoog uit haar stoel.
‘En waar wil jij slapen vannacht?’ Informeerde Ellen.
‘Nee, ze heeft gelijk.’ Jon draaide wild in zijn stoel. ‘Ik ben niet eens over. U bent een slechte juf!’
‘Goed dan, één nul!’ Zei Ellen. De meeste leerlingen keken elkaar grijnzend aan, ze wisten ook wel dat Jon het aan zichzelf te wijten had dat hij weg moest.
‘Nee, alle gekheid op een stokje.’ Ellen zette een serieus gezicht op. ‘Het was een bijzonder jaar. Voor iedereen denk ik wel. We hebben leuke dingen meegemaakt, het kamp, Naturalis,’ Ellen keek naar Fleur, daar hadden ze voor het eerst gekust, ‘en natuurlijk gewoon hier in de klas. Jullie zijn een leuke groep. Een moeilijke groep, dat wel, jullie zijn druk en luisteren slecht.’ Ellen moest lachen en de kinderen zelf ook. ‘Maar het was een feest om jullie les te mogen geven. Volgend jaar hebben jullie dus meester Jordi. Die is niet zo streng als ik, maar... behandel hem rustig.’
Ellen liet haar blik over de meisjes gaan, wat zou ze Marcella missen, haar opwippende rokje tijdens de gymlessen. Ze herinnerde zich de handjes van Marieke op haar borsten.
‘Ik kan maar één ding zeggen. Geniet ervan deze vakantie. En ik zal sommige van jullie nog wel zien. Hier op school, en natuurlijk als er een aantal van jullie bij Fleur komen spelen. Voor de rest... tot ziens.’
De bel zoemde en er werd door het hele gebouw gegild en geschreeuwd om de zes weken vrijheid in te luiden.
Marieke liep met een betraand gezichtje op Jon af, die verbaasd leek en niets snapte van wat Marieke wilde zeggen.
Een aantal jongens klopten elkaar op de rug en maakten dat ze wegkwamen. En Ellen werd omringt door een aantal meisjes en jongens die haar een fijne vakantie wensten en soms een doosje bonbons aan haar gaven.
Het duurde een tijdje en toen was het lokaal leeg, op Ellen en Fleur na.
‘Vakantie.’ Ellen stond op en schoof haar eigen stoel onder haar bureau.
‘Ja.’ Fleur draalde in de richting van Ellen.
‘Je lijkt er niet blij mee.’ Zei Ellen. Het viel haar op dat Fleur niet glimlachte of blij keek met de zee van vrije tijd die haar te wachten stond.
‘Het is dat...’ Fleur stond nu vlak voor Ellen.
‘Dat?’
‘Volgend jaar, na de zomer, kom ik hier weer terug?’
‘Dat is wel de bedoeling.’ Zei Ellen. ‘Niet bij mij in de klas natuurlijk.’
‘Echt waar? Belooft u dat?’
‘Waar ben je bang voor?’ Vroeg Ellen, ze snapte niet waarom Fleur ineens droevig of angstig leek.
‘Altijd ben ik naar een andere school gegaan.’ Zei Fleur zacht. ‘Ik mocht nooit ergens blijven.’
Ellen was haast vergeten dat Fleur een hele historie van schoolwissels achter de rug had en dat ze het nooit langer dan driekwart schooljaar ergens had volgehouden.
‘Nee, je hebt het hier toch naar je zin? Je wordt hier niet gepest, je woont bij mij. Volgend schooljaar ben jij gewoon weer in deze school en deze klas.’ Beloofde Ellen.
Fleur wierp haar armen rond Ellen en begon haar haast pijnlijk te knuffelen.
‘Kom maar, dan gaan we naar huis.’ Ellen gaf Fleur een kus en legde een arm rond haar schouders. Net toen ze richting de deur liepen kwam er een brede gestalte binnen lopen.
‘Meneer de directeur.’ Ellen hield haar arm rond Fleur; het zou vreemder zijn als ze het meisje ineens zou loslaten.
‘Jullie gaan richting huis?’ Vroeg de directeur, kijkend van Fleur naar Ellen.
‘Dat was wel de bedoeling, jouw maanden van slavernij zijn, eindelijk voor een tijdje, ten einde.’
‘Slavernij noemt ze dat.’ Mopperde de directeur. ‘Jij en Herman zijn echt twee handen op één buik wat dat betreft. Hij noemt mij ook eens in de zoveel tijd een tiran.’
‘En terecht.’ Zei Ellen snel.
‘Wat jullie jezelf wijsmaken.’ De man ging tegen de deurpost geleund staan. ‘Zit er nog vakantie in?’
‘Misschien een paar daagjes naar het strand.’ Bekende Ellen. ‘We weten niet of we Fleur mee mogen nemen naar het buitenland, en we gaan het niet proberen ook. Misschien wordt ze wel afgenomen omdat haar moeder in detentie zit in het buitenland.’
‘Dan zou ik het niet doen nee, en anders kan je natuurlijk contact opnemen met jeugdzorg.’
‘Daar heb ik even tabak van.’ Zei Ellen. Fleur knikte.
‘Wat jij wilt.’
‘En zit er nog wat voor u in?
‘Zuid Frankrijk.’ Zei de directeur. ‘Caravan, zon, zee, strand, Saint Tropez.’
‘Dat laatste ga je naartoe zonder je vrouw neem ik aan?’



‘Ssst, ze zit opgesloten in de kelder.’ Zei de directeur zacht. ‘Nee, ik ga gewoon lekker naar een dorpje in de omgeving van Nice.’
‘Lekker.’ Erkende Ellen. ‘Ik zou ook wel willen maar in Frankrijk barst het van de Fransen. En ze weigeren één woord Engels te spreken.’
‘Ze kennen het wel hoor.’ Zei de directeur.
‘Maar ze weigeren het.’
‘Dat is inderdaad het probleem met die kutfransen. Oh, sorry.’ Hij keek geschrokken naar Fleur.
Die haalde haar schouders op. ‘Ik heb wel erger gehoord.’
‘Niet bij mij,’ loog Ellen toen de directeur haar scherp aankeek.
‘In elk geval, ik wilde je een fijne vakantie wensen, en jou ook kleine meid.’
‘Dank u.’ Zei Fleur die niet wist of ze aardig en persoonlijk tegen de directeur kon zijn.
‘Ellen, fijne vakantie.’ De directeur kneep haar in de schouder, draaide zich om en beende met grote stappen in de richting van de uitgang.
‘Dan gaan wij ook.’ Zei Ellen.
De zon brandde buiten haast verstikkend en in de auto was het nauwelijks te doen. Gelukkig was het in huis koel doordat ze de gordijnen gesloten hielden.
‘Moet je wat drinken?’ Vroeg Ellen. ‘Of wil je naar het zwembad?’
‘Doe maar cola.’ Zei Fleur. ‘En kunnen we zo douchen?’
‘Samen?’ Vroeg Ellen. Ze vond het wel aanlokkelijk.
‘Ja.’ Zei Fleur.
‘Eerst even wat drinken, goed?’ Ellen werd al opgewonden als ze dacht aan wat er kon gebeuren onder de douche maar had eerst verkoeling nodig.
Net toen Ellen terug kwam met twee glazen cola sloeg de deur dicht. Fleur keek geschrokken op toen Janita binnen kwam wandelen.
‘Goedemiddag.’ Zei ze op een zonnige toon.
‘Wat ben jij vroeg?’ Ellen zette verbaasd de cola neer en probeerde haar teleurstelling niet in haar stem door te laten klinken.
‘Vroeg?’ Janita keek verbaasd.
‘Juf.’ Fleur trok aan het shirt van Ellen en knikte naar de klok.
Ellen keek en knikte.
‘Ben ik vroeg dan?’ Vroeg Janita nogmaals.
‘Nee, sorry, we waren de tijd uit het oog verloren.’ Bekende Ellen; ze was om kwart over drie gestopt met lesgeven, maar door alle leerlingen die waren blijven plakken en het gesprek met de directeur was de tijd weggevlogen en stond Janita nu binnen.
‘Tijd uit het oog verloren.’ Mopperde Janita. ‘Typisch weer vakantievierende ambtenaars, tsk.’ Ze stampte quasi boos naar de keuken om wat te drinken voor zichzelf te halen.
‘Volgende week dan maar.’ Beloofde Ellen met een knipoog aan Fleur.

Het belletje rinkelde en een jongen met puisten in de strip en filmhoek keek geschrokken op. Hij trok rood weg toen hij Ellen zag en verdiepte zich in de covers van Japanse stripboeken. Een paartje stond in een andere hoek en besteedde geen aandacht aan Ellen. Ze kusten elkaar bijna onophoudelijk terwijl ze stimulerende speeltjes nakeken.
De vrouw achter de toonbank knikte Ellen even toe en ging verder met het helpen van een corpulente vrouw die een lingeriesetje in haar (onmogelijke) maat wilde.
Ellen keek even rond, ze kende deze winkel en wist in welke hoek de dildo’s en vibrators stonden. Ze keek even bewonderend naar een echte rundlederen zweep maar schrok van de prijs. Ze liep snel door naar het schap met dildo’s.
Ze was vergeten hoe veel maten er waren, maar welke was geschikt?
Ellen had verschillende opties overwogen, maar bestellen via internet had ook nadelen of naar een andere seksshop gaan. Dus was ze naar haar vertrouwde winkeltje in een achterafsteegje in Zaanstroe gegaan. Niet dat het haar echt hielp.
De dildo’s verschilden in maat en soort. Van grote penisachtige olifantmaten in zwart en huidkleur die dikker en langer waren dan Ellens arm, naar piepkleine piemeltjes niet groter dan een batterij. Ellen moest aan Jon denken toen ze die bekeek. Er hingen wel bordjes bij; “zacht en middelgroot” “hard, lang, dun” maar uiteraard hing er nergens een bordje “voor 10 jarigen” Ellen wilde niet dat Fleur zichzelf uitscheurde.
Ze had zo weinig informatie; moest ze zacht of hard? Klein of heel klein? Dun? Ja, waarschijnlijk niet te dik, maar moest ze eentje nemen met een brede basis zodat Fleur het niet te diep kon duwen?
Ze wilde het niet aan Fleur vragen omdat ze Fleur niet het idee wilde geven dat Ellen haar daadwerkelijk gaf waarom ze had gevraagd. Ze had er af en toe nog wel eens naar gevraagd, vooral nadat ze seks hadden gehad. Dat was redelijk vaak nu ze vakantie hadden en Janita gewoon moest werken. Fleur kroop altijd naar de kledingkast en pakte de kleinste dildo. Die hield ze dan wel voor haar kutje en probeerde het zachtjes naar binnen te duwen, maar ze was nog te klein.
Ellen had al wel haar pink tussen de schaamlipjes gehad maar Fleur was er niet blij mee wanneer Ellen dat deed en had liever dat Ellen haar pink in haar kontje stak en Ellen haar tong in Fleurs kutje.
Ellen keek naar een kleine dildo in de vorm van een piemel, en vergeleek die met een plastic staaf.
Waarom bestond er eigenlijk geen kindermaat? Alsof kinderen geen recht hadden op...
‘Hoi!’
Ellen schrok toen de verkoopster ineens naast haar stond. De dikke klant verliet net de winkel en het belletje rinkelde zodat de puisterige jongen weer paniekerig opkeek.
‘Oh, hoi.’ Ellen herstelde zich snel en zette de doosjes terug.
‘Uw vriendin is er niet bij vandaag?’
‘Nee, ze moet werken.’ Zei Ellen.
‘Ik had jullie al een tijdje niet gezien, dan doen de spullen hun werk zeker.’
‘Ja, ze bevallen allemaal goed.’ Ellen had bijna haar hele sm set hier gekocht, en de verkoopster (die tevens eigenaresse was) had al vroeg aangetoond een goed geheugen te hebben.
‘Dildo’s? Dat is een tijdje geleden.’ De verkoopster keek naar het schap waar Ellen voor stond. ‘De zweepjes beginnen saai te worden?’
Ellen likte haar lippen, waarom moest ze gestoord worden? Waarom nu? Waarom. Ze kon moeilijk zeggen dat ze alleen gelaten wilde worden, de vrouw had hen altijd goed geholpen met adviezen, en ze kon nog moeilijker zeggen dat ze een kindermaat zocht.
‘Op zoek naar iets speciaals? Ik kan misschien helpen.’
‘Ja.’ Zei Ellen zenuwachtig. Misschien moest ze toch maar naar Zwolle, tenzij ze een goede smoes kon verzinnen. ‘Ehm... Janita en ik ehm... zijn uitgekeken op vaginaal en Janita wil over op anaal. Maar dat erbij...’
‘Ze heeft nog nooit anaal geprobeerd?’
‘Nee, dus...’
‘Misschien is dit wat?’ De vrouw pakte een kleine kunstpenis uit de kast. ‘Glad rubber. Zacht, dan duwt het niet zo tegen de ongetrainde wanden.’




‘Heb je niet iets vormlozer?’ Vroeg Ellen.
‘Deze, dit is een normaal glad type. Ook van zacht rubber, maar wel iets harder.’ Ellen nam de doos van de vrouw over en maakte het open.
Deze was vrij lang, en ook dun. Het had veel weg van een dik potlood.
‘Of wil je iets met trilfunctie?’
‘Ik denk dat ze dat wel leuker vind ja.’ Erkende Ellen. ‘Ze vind het fijn als ik de grote vibrator gebruik, maar ze krijgt die er gewoon niet in geduwd.’
‘Ook niet met glijmiddel?’ Vroeg de vrouw verwonderd.
‘Jawel, maar het doet pijn.’ Zei Ellen.
‘Dan heb ik helaas niets in zacht rubber. De vibrators zijn allemaal hard plastic. Maar deze is misschien wat.’ De vrouw nam de doos van Ellen weer over en bukte zich.
‘Dit is ongeveer hetzelfde model.’ Ze maakte het doosje wat ze gepakt had open. ‘Er zit een opening in voor warm water, op die manier voelt het niet koud. De trilmotor wordt aangedreven door twee AA batterijen.’ Ze draaide een knopje aan de basis om en Ellen hoorde gezoem.
‘En als leuke gimmick ook nog dit.’ Blijkbaar zat er nog een knopje verstopt want de kleine vibrator die eerst een wittige kleur had gehad begon ineens groen licht uit te stralen.
‘Wat is dat dan?’ Vroeg Ellen ongelovig.
‘Lichtshow.’ Zei de vrouw.
Ellen rolde met haar ogen.
‘En kijk, hij veranderd van kleur.’ Inderdaad werd de vibrator van groen langzaam blauw.
Ellen trok haar neus op, maar bedacht wel dat dit een leuk cadeau voor Fleur. Het was niet echt groot, en de basis was door de opening voor het water, de batterijen en de knopjes voor de trilling en licht, redelijk breed zodat het niet door kon glippen.
‘Het is wel een leuk ding.’ Ellen stak haar hand uit en de vrouw gaf het over. ‘Door het licht lijkt het wel kinderspeelgoed.’
Ellen wist niet waarom ze dat zei, maar de vrouw moest lachen.
‘Ik zou ze zonder aarzelen in de box van een kleine hangen hoor. Ze weten toch niet waar het over gaat.’
‘Inderdaad.’ Zei Ellen. ‘Doe er maar een. Met glijdmiddel en zijn de batterijen inbegrepen?’
‘Komt er allemaal nog bij.’ De vrouw zette het testmodel weer uit en terug en pakte een nieuwe doos.
‘Afzetters.’ Mompelde Ellen. Ze liepen naar de toonbank.
‘Moet ik het inpakken? Is het een cadeau?’
‘Ja, het is een cadeautjes.’ Zei Ellen. ‘Doe maar alles bij elkaar.’
Ellen verliet de winkel met een discreet tasje en een discreet pakje met discreet papier. De steeg waar de winkel in zat was vrijwel uitgestorven. Een paar panden verder liepen een paar mannen met een kapotte wasmachine een uitdragerij binnen, maar er was niemand. Ellen was daar blij om want ze had het gevoel dat wat ze had gedaan met grote letters op haar voorhoofd stond: “Ik heb een dildo gekocht voor een kind, een kind van tien!”
Dit gevoel was haar niet onbekend, ze had het ook gevoeld toen ze voor het eerst iets met Fleur had gedaan, toen ze erachter was gekomen dat ze lesbisch was, en daarna dat ze op jonge meisjes viel, en ook de eerste keer dat ze in een seksshop was gekomen, en er weer uit was gegaan.
Ze schudde het gevoel van zich af en liep naar waar ze haar auto had neergezet.
Toen ze instapte zocht ze meteen rond naar een plekje voor het pakje. Ze kon het niet binnen opbergen, in huis, dan zou Janita het vinden, of Fleur. Fleur was in een goed schoonmaakhumeur tijdens de vakantie en zij en Janita werkten bijna tegen elkaar op. Er bleef bar weinig over voor Ellen om te doen om haar vrije tijd op te vullen. Ze kon het uiteraard ook niet bij de normale cadeautjes in de kelder leggen.
Ellen wrikte het handschoenenkastje open en tot haar vreugde paste het precies. Ze klapte het weer dicht en reed terug naar haar flat.
‘Waar was u?’ Fleur zat aan tafel te tekenen en keek verbaasd toen Ellen binnen kwam lopen.
‘Even weg.’ Zei Ellen. ‘Jij lag nog op bed toen ik wegging.’
‘Ik werd wakker toen de deur dicht sloeg.’ Zei Fleur. ‘En toen ik ging zoeken was u er niet, en uw auto ook niet.’
‘Ik moest even ergens naartoe.’ Ellen legde haar autosleutels op tafel en boog zich voorover om Fleur te kussen.
‘Waar naartoe dan?’ Zeurde Fleur toen Ellen weer rechtop stond. ‘Ik wil het weten.’
‘Even naar de school.’ Zei Ellen. ‘Ze zijn bezig met het opnieuw lamineren van de vloer en ze vroegen of ik aanwijzingen wilde geven hoe ze het lokaal weer in moesten richten.’
Fleur trok een wenkbrauw op maar zei niets. Ellen had het voor een deel gelogen; de vloeren kregen nieuwe laminering.
‘Heeft u wel gegeten? Moet ik iets maken?’ Vroeg Fleur die bijna bezorgd klonk toen Ellen ging zitten.
‘Ja, ik heb gegeten hoor.’ Zei Ellen.
‘Oké.’ Fleur concentreerde zich weer op haar tekening, van een auto blijkbaar, maar steunde even later.
‘Wat is er?’ Vroeg Ellen.
‘Ik heb het warm.’ Klaagde Fleur.
‘Wil je misschien naar het zwembad?’ Vroeg Ellen.
‘Nee, ik weet wel wat.’ Fleur speelde met haar shirt en trok het over haar hoofd zodat ze met een ontbloot bovenlijf aan tafel zat. Ze legde haar shirt op de stoel naast haar en keek Ellen even aan voor ze verder ging met tekenen.
‘Weet je?’ Ellen stond op en ging achter Fleur staan. ‘Als je het echt goed wil doen moet je het ook niet zo doen. Sta eens even op, jongedame.’
Fleur stond op en Ellen knoopte haar broek los. Ze gaf een kusje op Fleurs schouder terwijl ze de broek en onderbroek van het meisje langzaam naar beneden duwde.
Fleur draaide haar hoofd zodat ze Ellen op de mond kon duwen, de broekjes zakten nu door hun eigen gewicht naar de voeten van Fleur en ze deed een hinkstapje zodat ze eruit kon stappen.




‘Kijk, nu heb je het toch veel koeler.’ Ellen verbrak de kus en raapte de broekjes op.
‘Ja juf. Het helpt echt.’ Fleur ging weer zitten en tekende even verder terwijl Ellen achter haar bleef staan om in de borstjes van Fleur te kunnen kneden.
Na een paar minuten zuchtte Fleur aangenaam en legde ze haar tekenspullen neer om met haar handen naar haar kutje te gaan.
‘Speel je altijd alleen?’ Vroeg Ellen.
‘U speelt toch al met mijn borstjes.’ Zei Fleur terwijl haar vingers over haar schaamlipjes gleden.
‘En ik dan?’
Fleur zuchtte quasi geërgerd, sloeg Ellens handen weg en stond op.
Ze ging voor Ellen staan en bekeek haar van beneden naar boven.
‘U bent niet uitgekleed, heeft u het niet warm dan?’
‘Best wel.’ Ellen trok haar blouse over haar hoofd zodat Fleur meteen naar haar borsten kon grijpen en met haar vingertjes zachtjes in haar tepels kon knijpen. Daarna maakte Ellen de knoop van haar broek los en liet die langzaam zakken.
‘Zullen we verder gaan in de slaapkamer?’ Vroeg Ellen toen ook zij uit haar broek en string stapte.
‘Is goed.’
Ellen pakte Fleurs hand en nam haar mee naar haar slaapkamer, toen ze op bed lagen begon Ellen eerst met het zoenen van Fleur. Fleur kreunde. Het kleine meisje had, zoals altijd, moeite met het lage tempo wat Ellen gebruikte. Ze wilde het meisje liefhebben, en het meisje wilde alleen maar snel.
Terwijl Ellens tong en die van Fleur elkaar aantikten voelde Ellen een handje van Fleur over haar borsten glijden, langs haar navel en uiteindelijk bij haar schaamlippen. Ellen deed haar been omhoog zodat Fleurs hand over haar clitje kon glijden, de lengte van haar schaamlippen volgde en een van haar vingertjes stopte bij de opening van haar vagina.
Fleur verbrak even de kus. ‘Mag ik?’ Vroeg ze zachtjes.
‘Toe maar.’ Ellen had haar lippen weer rond Fleurs mond gesloten en voelde het vingertje bij haar naar binnen glijden. De palm van Fleurs hand schuurde over haar clitje en Ellen kon niets anders dan een kreun slaken. Haar eigen hand liet ze intussen ook op Fleurs lichaam op onderzoek uitgaan. Ze nam de piepkleine tepeltjes tussen duim en wijsvinger en draaide die iets zodat Fleur een zucht slaakte en Ellen haar wangen voelde opbollen.
Ellens hand ging ook naar Fleurs buik, gleed over de haarloze venusheuvel en tikte de schaamlipjes aan. Haar vinger bleef ook, verwachtingsvol, steken bij de ingang van Fleur.
‘Nee.’ Zei Fleur snel.
‘Maar jij bij mij wel.’
‘Nee.’
Fleur plantte haar lippen weer op die van Ellen.
Ellen had geen zin om een discussie te voeren met een negenjarige en liet de vagina van Fleur voor wat het was. Haar vinger gleed verder naar het gaatje wat Fleur wel fijn vond. Ze hoorde geen protest en alleen maar een kreun toen Ellen haar pink tegen het kontgaatje van Fleur aandrukte en langzaam naar binnen liet glijden.
Fleurs vinger in Ellen maakte een krommende beweging waardoor Ellen een heerlijk gevoel kreeg, de hand van Fleur steunde ineens zwaar op haar clitje.
Ellen duwde haar vinger iets dieper bij Fleur en stimuleerde met haar duim het kinderlijke clitje van Fleur. Fleur kreunde harder en verbrak de kus om een heel diepe zucht te kunnen slaken. Ellen duwde haar pink nog iets dieper naar binnen. Fleurs vinger schraapte intussen langs de wand van haar eigen kutje waardoor Ellen ook troebeler ging zien. Het was geweldig zo. Ze zette haar duim recht op het clitje van Fleur die een schreeuw slaakte. Haar benen kromde en nu nog harder duwde op het clitje van Ellen.
‘Blijf erbij, schat.’ Zei Ellen zacht. Met haar vrije hand draaide ze het hoofd van Fleur en zette haar lippen weer op die van Fleur. ‘Jij bent het liefste en mooiste meisje in de wereld.’
Een orgasme overspoelde hen beiden terwijl ze nog kusten.
Fleur strekte haar benen en begon te trillen terwijl Ellen voelde hoe haar kut natter werd. En het heerlijke, bevrijdende, gevoel over hen beiden kwam.
Toen ze iets waren bijgetrokken haalde Ellen langzaam haar pink uit het kontje van Fleur en greep naar haar nachtkastje. Ze had in de bovenste lade een doosje tissues staan en een handcleaner zodat ze niet elke keer haar handen hoefde te wassen wanneer zij en Fleur klaar waren.
‘Waarom mag ik nog steeds niet in je kutje komen?’ Vroeg Ellen terwijl ze haar pink afdeed met een tissue, niet dat die zichtbaar vuil had, maar het bleef niet hygiënisch.
‘Ik denk dat het pijn doet.’ Zei Fleur.
‘Maar bij mij doet het toch ook geen pijn.’ Zei Ellen.
‘Nee, maar u bent groter.’ Fleur ging andersom op bed liggen zodat ze met haar handen de schaamlippen van Ellen kon spreiden en naar haar opening kon kijken. ‘Ik kan hier wel vier vingers in kwijt.’
‘En jij dan?’ Ellen spreidde de billen van Fleur en zag het rozige kontgaatje waar net nog haar pink in had gezeten, even daaronder zag ze de iets geopende schaamlippen van Fleur.
‘Ik kan hier wel mijn pink in kwijt hoor.’
‘Maar ik ben bang dat het pijn doet.’
‘Maak je maar geen zorgen hoor.’ Ellen liet de billen los en gaf er een zachte mep op de rondingen waardoor Fleur een giechel gaf. ‘Ik zal niets doen als jij het niet wilt.’
‘Kom, dan gaan we ons aankleden.’ Ellen schudde Fleurs handen los van haar schaamlippen voor ze weer opgewonden zou raken en stond op van het bed.
Ellen en Fleur liepen terug naar de woonkamer waar hun kleren nog lagen en kleedden zich aan.
‘Zullen we een ijsje gaan eten?’ Vroeg Ellen toen ze haar shirt weer aan had.
‘Ja, lekker!’ Zei Fleur.
‘Kom maar, dan lopen we naar de cafetaria.’ Ellen wilde Fleur niet in de auto hebben, niet tot haar verjaardag in elk geval...