Ellen las in een boek om haar gedachten te verzetten, het was stil in de kamer, een stilte die ze niet gewend was maar die normaal was sinds Janita was vertrokken.
Ellen hoorde de deur van het gangetje open gaan. Ze keek op en zag Fleur binnen stappen.
‘Je zou toch even gaan slapen?’ Vroeg ze. ‘Je had het zo warm.’
‘Dat heb ik ook.’ Zei Fleur. Ze ging op de bank zitten en zuchtte. ‘Maar daar is het ook warm.’
‘Het is overal warm.’ Zei Ellen. ‘Buiten, binnen. Ik heb helaas geen airco dus daar zal je maar aan moeten wennen.’
‘Mijn moeder had zelfs geen waaiers, dus ik vind het niet zo erg.’ Fleur glimlachte flauwtjes. ‘Weet u waar ik zin in heb?’
‘Een ijsje.’ Zei Ellen die er zelf ook geen nee tegen zou zeggen.
‘Nee.’
‘Cola?’
‘Mag ik met mijzelf spelen, hier?’ Fleur was het raadspelletje zat en zei het recht voor haar raap.
Ellen voelde een rommeling in haar onderbuik.
‘Op de bank?’
‘Ja.’ Fleur trok suggestief aan haar broek. ‘Gewoon, hier, op de bank.’
‘Voor deze ene keer dan.’ Zei Ellen na enig denkwerk en proberen zichzelf te overtuigen dat ze nee moest zeggen, wat natuurlijk zinloos was. ‘Je kan moeilijk gaan spelen als er mensen langskomen.’
‘Maar er komen geen mensen langs, alleen u.’ Zei Fleur. Ze sprong op en rende, ondanks de warmte, naar haar kamer en kwam terug met haar vibrator.
‘En ik dan?’ Ellen besefte dat ze buiten gesloten werd.



‘U mag wel kijken.’ Zei Fleur onschuldig. ‘En anders gaat u ook met uzelf spelen.’
Ellen was dit niet van plan, het was al zo warm laat staan dat ze de hand aan zichzelf zou slaan.
Fleur deed een beetje glijmiddel op haar vibrator en trok toen haar broek, onderbroek en shirt uit. Poedelnaakt ging ze op de bank zitten en deed haar benen wijd. Ellen zag het vocht tussen de kale lipjes van het meisje glinsteren en besloot dat ze de warmte wel zou overleven. Terwijl Fleur de vibrator aanzette en met een kreun in haar genotsholletje liet glijden stond Ellen op en maakte haar broeksknoop los.
‘Ja, kleed u zich ook maar uit.’ Zei Fleur zacht. ‘Dan kan ik naar u kijken.’
Ellen deed haar kleren sneller uit dan ze van plan was en het voelde vreemd om samen met Fleur bloot op de bank te zitten. Fleur had een enorm rood hoofd gekregen en haar ogen waren half gesloten vanwege de sensatie die ze voelde oe haar vibrator naar binnen en buiten schoof. Met haar andere hand masseerde ze haar onontwikkelde borsten en tepeltjes. Maar haar pupillen stonden op Ellen gericht.
Ellen deed ook haar benen wijd en voelde haar nattigheid, ze duwde twee vingers bij zichzelf naar binnen en kreunde harder dan Fleur net gedaan had. Net als bij Fleur zocht ze met haar vrije hand haar tepels op om daaraan te draaien, te aaien en te spelen.
‘Vind u het leuk om met uzelf te spelen?’ Vroeg Fleur zacht.
‘Ik vind het leuk om met mijzelf te spelen... terwijl jij dat ook doet.’ Ellen had moeite haar adem onder controle te houden. Ze kon alleen maar naar de vibrator kijken die Fleur in en uit haar kleine kutje liet gaan, hoe het kleine handje naar haar borstjes greep en hoe de wangen van Fleur steeds roder en roder werden. Ellen liet haar wijsvinger en middelvinger door haar eigen kut gaan en stak haar duim uit om haar clitje te stimuleren. Het liefst speelde ze met Fleur zelf, maar kijken was minstens zo leuk, zo niet leuker en lekkerder.
Fleur sloot haar ogen en kreunde vergenoegd. De vibrator ging sneller en sneller in en uit. Ellen verhoogde ook haar tempo, het meisje en wat ze deed niet uit het oog verliezend tot ze net als Fleur ook haar ogen moest sluiten. Het enige wat er hoorbaar was was het gekreun van Fleur en haarzelf vermengd met het zoemen van de kleine vibrator en het gesop van hun geslacht. Het duurde niet lang voor Ellen een gilletje van Fleur hoorde en een zwaar gehijg. Ellen kreunde ook luid toen ze haar kut voelde spasmen en hoe de plotselinge warmte en het klamme zweet haar bijna knock-out sloegen. Ze ademde zwaar in de hoop voldoende adem te kunnen halen.
‘Misschien moeten we het weer doen als het wat koeler is.’ Merkte Fleur op.
‘Puik plan.’ Mompelde Ellen.

Fleur leerde de vibrator steeds meer zelf gebruiken en gaf als ze het niet te warm vond overdag af en toe nog een keer een showtje weg voor Ellen waarbij ze een striptease deed en daarna wijdbeens op de bank ging zitten om te laten zien hoe de staaf in en uit gleed. Of hoe ze een nieuwe manier had gevonden om haar orgasme nog heftiger te maken.
Ellen genoot met volle teugen van haar tijd samen met Fleur. Fleur was een kleine Janita, vooral met haar controle over de keuken. Al was ze ook niet te beroerd om een hoop andere huishoudelijke taken op zich te nemen. Ellen liet Fleur betijen en begon zich zorgen te maken nu de eerste schooldatum weer naderde. Ze zou gedwongen zijn om met de directeur te praten over het vertrek van Janita en de consequenties voor Fleur. Jeugdzorg was niet langs geweest, waarschijnlijk waren al die ambtenaren toch op vakantie, en Ellen kreeg daardoor een soort vals gevoel van veiligheid.
Met Fleur besprak ze die zorgen niet, maar die zag wel dat Ellen zich zorgen maakte. Ze stelde geen nieuw potje SM voor; blijkbaar was het de laatste keer harder geweest dan ze verwacht had. Maar wanneer ze Ellen zag tobben gaf ze haar wel vaak een tongzoen, wetende dat Ellen zich iets beter zou voelen.
‘Ik heb geen zin om te koken.’ Fleur had een half uur in de keuken doorgebracht om te kijken wat ze klaar kon maken maar kwam er nukkig uit gelopen.




‘Hoezo niet?’ Vroeg Ellen terwijl ze over de rand van haar boek keek hoe Fleur ging zitten.
‘Het is te warm, en ik heb geen zin.’ Fleur sloeg haar armen over elkaar heen en keek Ellen aan.
‘Je wilt toch niet weer een nieuw SM spel?’ Vroeg Ellen terwijl ze haar boek opzij legde.
‘Nee.’ Zei Fleur snel. ‘Rijst, rijst!’
‘Dus je hebt gewoon geen zin.’
‘Ja. Kunt u niet iets halen? Friet, Chinees?’ Vroeg Fleur hoopvol.
Ellen zuchtte, maar het was natuurlijk logisch. Haar kookkunsten reikten niet echt ver en ze was in staat om Fleur voedselvergiftiging te geven. Ze kon Fleur ook niet dwingen te koken, ze was geen huisslaaf (meer) en als ze een keer geen zin had was het niet erg.
‘We eten Chinees.’ Besliste Ellen. ‘Maar bij de Chinees, dus trek iets gepasts aan, jongedame.’
‘Gaan we uit eten?’ Vroeg Fleur blij.
‘Ja, ik bel zo wel of er een tafel vrij is vanavond.’
Fleur was natuurlijk al wel vaker mee geweest met Ellen, en ook met Janita, naar plekken waar ze eten konden bestellen. Maar ze was nog nooit echt uit eten geweest, zelfs niet bij een Chinees. Ze maakte zich dan ook netjes op met make-up, waardoor ze er in Ellens ogen niet mooier op werd, en trok een prachtige jurk aan. Na het journaal van zes uur gingen ze in de richting van het Chinese restaurant in Zaanstroe waar rustige muziek speelde en obers met spleetogen rond liepen.
‘Ah.’ Zei de gastheer toen Ellen en Fleur binnen kwamen. ‘Moedel en dochtel?’
‘Ja.’ Zei Ellen grinnikend. ‘Twee personen, Kooiman, ik had gereserveerd.’
‘Kooiman, ik zie het.’ De man tikte even een paar dingen in op de computer die op zijn tafeltje stond, hij pakte daarna twee menukaarten. ‘Loopt u maal achtel mij aan.’
Het was niet druk en Ellen had helemaal niet hoeven te reserveren, maar ze hadden wel een tafel met een bordje gereserveerd staan.
De ober haalde het bordje snel weg, schoof de stoelen voor Ellen en Fleur naar achteren en schoof hen aan. Daarna legde hij de menukaarten neer een haalde een schrijfboekje tevoorschijn.
‘Wilt u misschien wat dlinken?’
‘Een wit wijntje voor mij.’ Zei Ellen.




‘Cola, alstublieft.’ Zei Fleur op haar netste, en schattigste, manier.
‘Witte wijn en cola, komt elaan.’ De ober knikte en liep weg.
‘Dan gaan we kijken wat we kunnen bestellen.’ Ellen klapte het menu open en koos voor een simpele Chinese tomatensoep en kip kerrie als hoofdgerecht. Fleur ging voor een dim sum als voorgerecht en vertelde de ober, toen die terugkwam met het drinken en om de bestellingen op te nemen, dat ze gebakken spek wilde als hoofdgerecht.
‘Natuulijk, uw voolgelechten en daarna uw hoofdgelechten komen el zo aan.’ De ober knikte naar Fleur, knipoogde naar Ellen (die dat zeer ongepast vond) en liep naar de keuken om daarna snel weer naar zijn computer te rennen om een ouder echtpaar te “velwelkomen” die net binnen waren gewandeld.
‘Nou, proost.’ Ellen hief haar glas, net als Fleur. De cola en de wijn klinkten tegen elkaar.
‘Ploost!’ giechelde Fleur.
Ellen had graag even met Fleur gekust, maar ze wisten allebei dat dat niet kon op een openbare plaats. Ze wachtten daarom netjes op de voorgerechten, de hoofdgerechten en bestelden daarna koffie en ijs om het weg te spoelen.
Het was een stuk donkerder toen ze naar buiten liepen.
‘Ik vond het geweldig.’ Fleur sloeg een arm om Ellen heen.
‘Ik ook.’ Zei Ellen.
‘Als we thuis zijn?’ Fleur keek verlangend op. ‘Zullen we dan even samen spelen?’
‘Oh, ben je je vibrator zat?’ Vroeg Ellen sarcastisch.
‘Nee, maar ik wil weer iets leuks doen, samen.’
‘Stap in.’ Ellen opende de auto en ze namen plaats.
Fleur plukte de hele weg naar huis een beetje aan Ellen en ze keken elkaar af en toe glimlachend aan.
De lantaarnpalen waren nog niet aan toen Ellen de auto parkeerde voor de flat.
Ellen stapte uit en wachtte tot Fleur ook was uitgestapt voor ze de auto op slot zette.
‘Ik drink eerst wel even wat water.’ Zei Ellen. ‘Dat Chinese eten is wel lekker, maar zout.’
‘Ja, dat van mij was ook erg zout.’ Zei Fleur.
‘Wat wil je ook.’ Ellen keek op. ‘Jij had spek.’
Achter Fleur dook ineens een manshoge gedaante op die haar vastgreep bij de schouders.
Voor Ellen iets kon uitbrengen werd ze met haar hoofd voorover tegen het dak van de auto aan geduwd.
‘Politie! Politie!’
Ellen voelde hoe haar autosleutels uit haar handen werden gerukt, maar was ze het meest hoorde was het hoge gegil van Fleur.
‘Fleur!’ Schreeuwde Ellen die zich niet bekommerde over de beurse pijn bij haar slaap, waar haar hoofd op het dak was geduwd. ‘Fleur! Laat me los.’
Fleur schreeuwde nog harder. ‘Juf Ellen!’
‘Fleur!’
‘Politie, stil, politie!’
Een autodeur klapte en het gegil van Fleur werd gedempt voor Ellen een auto met hoge snelheid hoorde vertrekken. Er klonken meer auto’s. De lantaarnpalen gingen aan en Ellen zag drie politiewagens de straat in rijden terwijl achter haar een man, blijkbaar, in een portofoon praatte.
‘Verdachte is aangehouden, alsjeblieft vervoer naar het bureau te Zwolle.’
Ellen voelde boeien rond haar polsen glijden en dicht ratelen.
‘Mevrouw Ellen Kooiman, u bent bij deze aangehouden op verdenking van kindermisbruik. Nog voor het politieverhoor begint mag u een advocaat of raadsheer om advies vragen.’
Ze werd omgedraaid en staarde in het barse gezicht van een agent van haar eigen leeftijd. In de flat zag ze de lichten aangaan en mensen over de balustrade van de galerij hangen om te kijken. Ze zag haar eigen deur open staan en verzegeld met politielinten terwijl een aantal agenten in en uit liepen.
‘Maakt u daar gebruik van?’
‘Waarvan?’ Vroeg Ellen verdwaasd. Dit moest een droom zijn.
‘Een raadsheer?’
Ellen ademde zwaar, ze moest nadenken, ze moest zich concentreren. Dit was geen droom.
‘Ja.’ Wist ze uiteindelijk uit te brengen, ze had moeite helder te blijven. ‘Ja.’ Ze moest wel, zelf was ze compleet de weg kwijt.

Einde.




Nawoord Vuur en Vlam

Ten eerste mijn excuses aan de mensen die begonnen zijn met het eerste deel en waarbij de haren te berge rezen toen ze achter de inhoud en het onderwerp van het verhaal kwamen. Pas later was ik mij ervan bewust dat er een disclaimer aan het begin had gemoeten. De volgende keer zal dat zeer zeker gebeuren.

Ten tweede is dit verhaal geschreven ter vermaak en als prikkeling van de fantasie. Het is zeer zeker niet de bedoeling dat de lezer of wie dan ook zichzelf ertoe aanzet om daadwerkelijk over de schreef te gaan met betrekking tot kinderen. Fantasie kan niet worden bedwongen maar handelingen wel en handelingen dienen te worden bestraft.

Wie het moeilijk heeft met het onder controle houden van zijn handelingen en foute dingen doet kan contact opnemen met de stichting Stop It Now die zich inzet voor het helpen van mensen met pedofiele gevoelens (www.stopitnow.nl)

Fleur en Ellen zijn geen echt bestaande personages, en er zal ook geen kind zijn dat in de situatie wil belanden waarin Fleur beland is. Enige overeenkomsten met werkelijke personen en gebeurtenissen, tenzij aangegeven, is puur toeval.

Mijn dank gaat uit naar de Dokwerkers en de Naakte Tuinrenners voor achtergrondinformatie over allerhande onderwerpen op juridisch gebied. Verder moet ik toevoegen dat het altijd al een wens was om iets te schrijven voor de verhalensite waar ik zo van genoten heb doorheen vele jaren, oops.nl, maar dat ik niet had verwacht dit te schrijven.

Bedankt voor het lezen.

Abdul Mohammed Al Rishin

al-rishin@gmx.com