Toen ik gezeten voor de televisie de laatste bijeenkomst van Jan Wolkers bekeek gelegen in zijn natuurhouten kist, zijn knappe vrouw en prachtige zonen afscheid namen, herinnerde ik mij een ontmoeting in Amsterdam, Haarlem, Delf, Texel met Jan Wolkers. De geur van klei, waddenwater, zee, sloten of de vierjaargetijden, dieren flitsten door mijn hoofd. Soms beschrijf jij het prachtig, vond hij. Maar ik heb het mogelijk gemaakt jongen. Ik glimlachte. Wolkers had gelijk, ik was niet gekneveld of beperkt om op mijn eigen manier zo te mogen schrijven zoals ik eigenlijk deed. Maar ook naar zijn idee behoorde te schrijven. Vagina was kut, fallus een lul. Je neukt gewoon iemand in zijn kont. Laat dan jongenskutje weg. Maar ik vind jongenskutje zo prachtig klinken. Lulkoek je neukt iemand in zijn kontje was zijn les. Ik was niet zo bijbelvast als Jan Wolkers was. Ik kende de bijbel. Vertelde eens dat ik als jochie met krullende haren zoals Wolkers heeft, jaren ben genaaid. Elke mannelijke geloofsgenoot had blijkbaar recht op mijn jongenspiemel en jongenskontje. Jan Wolkers keek mij toen aan! Ja geloof kan hemels zijn. Stuur maar eens wat op, jongen! Ik stuurde nooit iets op omdat ik dat niet kon. Dat kon ik niet, omdat je nooit je meester te slim af kunt zijn. Ik hield van naakt in alle leeftijden. Mijn ogen wilde eigenlijk de verschillende mensen zien zoals ze echt waren. Ik kon geen genoeg krijgen van het zien hoe mensen het genot beleefden. Ik zal misschien daar ook nooit over zijn uitgeschreven. Mijn eerst interesse in de naakte mens was niet zozeer Adem of Eva. Maar mijn lieve vriendje die mijn broertje wilde zijn. Ik had broers en zuster, Wilde als nakomeling daar liever vanaf. Mijn vriendje had geen broers, wilde graag een boer. Blijkbaar het liefste mij dus. Achtjaar begon het leren om elkaars diepste geheimen te ontdekken. Mijn vriendje had blond haar. Zijn naakte lichaam was eigenlijk net zo blond, broos en teer als elke haar op zijn hoofd. Wij experimenteerden met elkaars gevoelens. Soms viel het wat tegen. Wilde wij meer, dus herhaalden het telkens. Toen wij beide naar de middelbare school gingen, hadden wij soms onverklaarbare ruzies. Wij leken dan boos op elkaar te zijn, maar waren dat niet. Kregen straf, omdat wij ruzie maakten. Keken dan elkaar verbaast aan " wij ruzie ". Ik nam zijn lul voor het eerst in mijn mond toen wij zijn dertiende verjaardag vierden. Van onze achtste tot twaalfde jaar was het bij of gezamenlijk aftrekken of elkaar aftrekken gebleven. Maar die nacht van zijn twaalfde op zijn dertiende jaar, sliepen wij bij elkaar. Dit in zijn veel te kleine bedje. Ik dronk die nacht voor het eerst zijn zaad. Hij niet de mijne, neen ik neukte hem voor het eerst in zijn kont. Dat neuken zo herinner ik mij, had trouwens nog heel veel voeten in de aarde. Eerst wilde mijn lul niet de juiste stijfheid aannemen. Toen mijn lul dat wel deed, bleek zijn poep gaatje veel te klein voor mijn lul. Maar mijn vriendje wilde het zelf. Maar toen die de pijn voelde, waarmee kontneuken dus gepaard gaat, wilde hij het helemaal. Echter moest ik steeds op herhaling. Even in zijn kontje neuken, dan stoppen, weer opnieuw. Ik was al moe, wilde hem dat plezier voor zijn verjaardag wel maken, maar steeds liet dan ook mijn lul het weer afweten. Toen hij nadat ik voor de vijfde keer mijn lul in zijn kontje had geramd, ik er wel genoeg van had, dus gewoon door neukte, totdat ik hijgend, snuivend, kreunend als een briesende stier in zijn endeldarm klaarkwam, vond ik dat een hele belevenis. En vroeg hij daarna! Dat is lekker, echt lekker. Mijn vriendje had voldoende rust gehad bij mijn oefeningen. Dus die wilde dat nu gelijk ook beleven. Het was immers zijn verjaardagsnacht. Ik bleef rustig liggen. Werd nu ook door hem in mijn kont geneukt. Doet het geen pijn bij jou. Nee niet echt, het is wel lekker als jij het doet. Ik vertelde dat zoveel jongens van de kerk hem al waren voorgegaan. Misschien was mijn vriendje jaloers aangelegd. Wilde hij mijn kontje voor zichzelf behouden. Door mijn eerlijkheid ontstond er in de kleine zeer gelovige Christelijke gemeenschap ( waar ik opgroeide) een enorme rel. Mijn vriendjes stapte met diens wetenschap naar de politie. Toen die mij op een morgen van school kwamen halen, hulde ik mij in stilte. Je mocht nooit kwaad met kwaad vergelden; "zo zoiets ". Het behoorde natuurlijk niet dat ik van mijn achtste tot mijn dertiende praktisch dagelijks door jongens uit het Christelijke in mijn kontje werd geneukt. Maar mijn ogen streelden hun naakte lichamen. Jongen van vijftien tot achttien die hun kunnen met mij deelden. Ik sprak daar niet over. " Zo .... daar ben jij vanaf vond mijn vriendje. Wij werden zo bedreven in het elkaars minnen, dat wij beide wel gehuwd leken. Ook zochten wij de grenzen samen op. Geboeid op een bed, waar wij elkaar dan net zo lang aftrokken dat de striemen in onze polsen stonden. Omdat wij steeds het onomkeerbare uitstelden bij elkaar. Of liggende op de douchevloer wilde meemaken hoe urineren voelde op je naakte lichaam. Hoe wij naakt in het bos, heide, meertje of beekje elkaar pijpten of aftrokken. Beide dronken wij gulzig elkaars zaad. Toen ik mijn eerste vriendinnetje neukte, lag mijn vriendje onder mijn bed. Hij luisterde hoe ik met haar de eerste keer de liefde bedreef. Zijn neus was rouw. Dit omdat de vering van het bed steeds op zijn neus kwam. De spiraal doorzakte. Maar hij had nog wel kans gezien om zichzelf tweekeer onder mijn bed te bevredigen. Ik lag, toen hij voor de eerste keer de liefde bedreef met een meisje, naast hem. Ik speelde daarbij namelijk gitaar. Dit terwijl hij met haar lag te neuken. Zeventien was mijn vriendje. Jij pijpt veel beter! Jou kontje is veel lekkerder om te neuken. Dat waren zijn simpele constatering na zijn eerste samenzijn met een vrouw. Van mijn vriendje heb ik al afscheid moeten nemen. Eigenlijk tweekeer. De eerste keer op mijn achttiende toen ik het toch beter vond dat hij mij zou loslaten. Vanaf mijn zeventiende had ik elke keer dat wij samen het bed deelde, bestempeld als de laatste keer. Maar op mijn achttiende na een heftige nacht vond ik toch de daad bij het woord te voegen. Ik vertrok naar een ander deel van het land. Wilde hem ook vele jaren niet meer ontmoeten. Toen wij ziek werd, aan kanker leed, nam ik simpel afscheid van hem. In het kleine ziekenhuis waar hij lag! Ik staande naast zijn ziekbed. Zijn hand omvatte mijn lul, ik de zijne. Ik heb er altijd zo van genoten met jou waren zijn laatste woorden tegen mijn.

Nu vandaag kon ik mij niet concentreren. Dus bekeek ik tijdens een waterval van mooie woorden door evenzovele mooie mensen, gewijd aan dooie Jan Wolkers, een film van een aftrekkende jongen.

Jorck