Stuur ons je verhaal op, klik hier !!!!!!


Klik hier voor meer webcams !!

De proeftijd - 7853 keer gelezen
Ik staar uit het venster van mijn werkkamer op de eerste verdieping. Buiten is het bewolkt, nog net geen regen. Een kopje zwarte troost zou me op dit moment zeer welkom zijn.

Ik denk terug aan het sollicitatiegesprek dat ik enkele maanden geleden gevoerd had. Ferme handdruk. Donkere ogen die me niet ontweken maar brutaal aankeken. Zwarte haren, speels en losjes opgestoken. Frisse, verkwikkende verschijning met een smaakvolle kledingkeuze; rode trui-jurk met diepe ronde hals en een brede zwarte ceintuur om de taille, met zwarte panty's en halfhoge, zwarte laarzen eronder. Ze droeg een licht kruidig parfum, gelukkig niet te zoet.

"Dasha van Boven", zo stelde ze zich voor.

Het sollicitatiegesprek liep als een trein. Precies de goede antwoorden. Ze sprak haar talen goed, kwam zelfverzekerd en onbevangen over en ontweek mijn valkuilen soepel en behoedzaam. Kundig en met humor pareerde ze mijn vragen op een goed beargumenteerde wijze. Ik was zeer enthousiast.

Mijn leidinggevende had mij een aantal weken geleden gevraagd of ik naar een zakenrelatie in Wallonië wilde gaan en of ik Dasha mee wilde nemen. Ze was de taal goed machtig, ze had ervaring met de materie en ik zou dan direct kunnen beoordelen of ze een aanwinst zou zijn voor het bedrijf.

Als dit maar goed ging. Eigenlijk vond ik het geen goed idee maar ik had onvoldoende argumenten om nee te zeggen. Ik durfde niet voor mijn gevoelens uit te komen tegenover mijn baas. Hij zou mijn twijfel niet hebben begrepen. Er hing een ondefinieerbare spanning tussen Dasha en mij. Uiterlijk mocht ze er wezen. Zo'n spetter waarbij elke mannelijke hormoon in je lichaam rond gaat tollen.

Het gebeuren bij het koffiezetapparaat staat me nog helder voor de geest. Op sommige momenten mis ik het zwarte water. Bij het apparaat aangekomen bleek hij helaas kapot te zijn. Hij besloot eigenzinnig alleen maar lauw water uit te sputteren. Een forse kameraadschappelijke ram op de zijkant van het apparaat bracht geen oplossing. Van de schrik spuugde hij er nog wel een bekertje uit. Koffie was kennelijk iets teveel gevraagd. Ongeduldig stond Dasha achter me en ze kwam aardig binnen mijn aura. Een kort moment beroerden haar borsten zachtjes mijn rug en bovenarmen. Ik kon de warmte ervan door mijn zijden blouse voelen. Ik krijg er nog de kriebels van.

Het was ook allemaal niet bewijsbaar. "Ja, maar zij deed haar prachtige blote benen onder haar korte rokje net iets te langzaam over elkaar." Daar kon ik toch niet mee aankomen bij een behoorlijk kritische leidinggevende.

Ach, het zou waarschijnlijk allemaal wel meevallen. De opdracht naar Dinant eenvoudigweg accepteren en niet te moeilijk doen. Gewoon gaan. Ik bracht mijn vrouw op de hoogte van de zakenreis maar verzweeg wijselijk dat Dasha mij zou vergezellen. Ik zou me wel voldoende wapenen in mijn bovenkamer tegen mijn eventueel opspelende mannelijke hormonen. Dacht ik.

***

De rit van Assen naar Dinant was lang en saai. Volgens de ANWB zou de route ongeveer vier en een half uur mogen duren. We vertrokken in alle vroegte op zondag 5 juli. De vergadering stond gepland op maandagmorgen om 9 uur. Om direct fris aan de slag te kunnen zouden we in Dinant van zondag op maandag overnachten. De zakelijke hotelreservering was reeds gemaakt door mijn secretaresse. Zondag zouden we gebruiken om een aantal zaken, ter voorbereiding, door te spreken en om een bezoek te brengen aan de stad. Ik was er nog nooit geweest.

Ik merkte tijdens de rit dat enige vermoeidheid ging optreden en ik vroeg Dasha of zij het stuur voor een half uurtje over wilde nemen, zodat ik me even rustig kon ontspannen. Het vroege ochtenduur en het monotone geluid van de auto maakte dat ik wegzakte in een lichte roes. Ik werd wakker doordat ik een duidelijke druk op mijn geslachtsdeel voelde. Zeker niet onaangenaam maar onverwacht. De druk werd veroorzaakt door de veiligheidsriem die over mijn kruis liep. Om de statische houding te doorbreken wilde Dasha zich tijdens het rijden even uitrekken en ze had mijn riem daarbij waarschijnlijk onopzettelijk geraakt. Ze excuseerde zich voor het onbekend zijn met de maten van het interieur van de auto en de gevolgen daarvan. Ik ging schielijk rechtop zitten en zette de stoel weer terug naar een wat actievere houding.

Bij het eerstvolgende tankstation nam ik de rol van bestuurder weer over en we belandden in een urenlange file op de E19 in de buurt van Mechelen. Een groot muziekspektakel bleek de oorzaak van de file; Rock Werchter. Hier hadden we geen rekening mee gehouden. Later hoorde ik dat er ongeveer 80.000 festivalgangers aanwezig waren. Ik zette de motor uit en de temperatuur in de auto steeg. Het beloofde een zeer warme dag te worden, de zon brandde reeds op de voorruit. Dasha trok haar blouse uit waar ze een laag uitgesneden hemdje onder droeg. Even later waren de schoenen aan de beurt. Ze draaide zichzelf naar de achterbank, zocht in haar tas naar haar MP3 speler en legde haar blote voeten nonchalant op het dashboard. De kwieke, vrouwelijke bewegingen en haar prachtige benen onder het rokje lieten me niet onberoerd. Daar zat ze ongegeneerd met het zwarte rokje omhoog gekruld, te genieten van haar muziekkeuze. Ik voelde een stijve opkomen die ik met mijn stropdas heimelijk probeerde te verbergen.

Stroperige tijd. We stonden muurvast. Totaal geen beweging in de file het laatste half uur. Dasha leunde met de rechter elleboog op de armleuning van de deur. Haar hand ondersteunde haar hoofd. Met een enigszins schuine hoofdhouding keek ze glimlachend naar mijn kruis. Ze trok de MP3 oortjes uit haar oren. "Zou je die stropdas niet gewoon uit doen met deze warmte?" was haar spontane vraag. Ik voelde mij ongemakkelijk.

Nooit zin gehad om jezelf tijdens een file af te trekken?" sprak Dasha zacht na een pijnlijk stilzwijgend moment. Ze keek me verleidelijk aan terwijl ze zich lichtjes naar me toe draaide. Verschrikt keek ik haar aan. Op ieder ander moment zou ik verontwaardigd hebben gereageerd. De spanning liep aardig op en ik was niet bij machte er iets van af te snijden. De insinuatie liet mijn zwaar kloppend geschut in mijn broek zo mogelijk nog harder bonken.

"Nee, niet echt", antwoordde ik kort. Maar mijn reactie klonk raspend en verried onbedoeld mijn opwinding. Ik beet op mijn lip, als wilde ik mezelf bestraffen voor de ongecontroleerde actie. Het loeder, waar haalde ze het lef vandaan om mij zo'n vrijpostige vraag te stellen? Net iets over de grens van het betamelijke. Ik kon hier milder over zijn. Maar ze zou wel pluspunten verdiend kunnen hebben als ze zich minder confronterend had uitgelaten.



Dasha keek om zich heen en schoof op haar stoel naar me toe. Maximale affectie, minimale distantie. Ze was zo geraffineerd als suiker, zoet als stroop. Bepaald geen onderspannen situatie.

Ik zat vast, kon niet voor of achteruit. Het filegevoel drong door tot in mijn hoofd. Ik was vermoeid. Als leidinggevende had ik daadkrachtiger willen overkomen, maar op dit moment was er onvoldoende creativiteit aanwezig om haar met een gedegen, goed geformuleerde volzin van repliek te dienen. Ik voelde me als mens behoorlijk overvallen. Het is een energievretende activiteit om jezelf constant neer te zetten en te moeten verkopen. In mijn eigen toko, achter een bureau, heb ik daar normaal geen moeite mee. Maar deze situatie, buiten mijn territorium, leek een jungle voor mij. Mijn ooit gratis door mijn vrouw in een woede uitbarsting gegeven spottende bijnaam "kantoorpik," spookte door mijn hoofd.

Dasha legde haar hand op mijn bovenbeen. "Ik wil hem graag in mijn hand voelen," zei ze zacht, en ze gleed met haar hand over mijn bovenbeen naar mijn kruis. Ik probeerde haar hand nog op te vangen maar ik was te opgewonden. Kansloze missie. Wrijvend over mijn bobbel zei ze verontschuldigend: "Ik wil hem alleen maar even zien." Dasha maakte mijn gulp los. "Mmmh, mooie boxershort," en kneep zachtjes in mijn pik. "Hij wordt al harder geloof ik." Ze keek naar buiten om de omgeving in de gaten te houden. "Veel verkeer op de weg, zeg," zei ze, met gevoel voor understatement. Ze ging rustig verder met verleidelijk plagen. "Het zou zo mooi zijn als hij zich even laat zien." Ze glipte met haar hand onder de rand van mijn boxershort en trok hem naar boven. "Daar ben je al." Mijn eikel toonde zich aan de buitenwereld.

Het zonlicht in de auto was fel. Wanhopig keek ik naar buiten en in de spiegels om te zien of we niet betrapt werden. Een mysterieuze, donkere vrouw met lange zwarte haren en een sensuele wikkelrok was, onzichtbaar voor Dasha, een eind voor ons uitgestapt en rekte zich gracieus uit.

Dasha ging verzitten en zette langzaam haar ene blote voet tegen mijn ballen aan. Met haar grote teen kriebelde ze tegen mijn zeer gevoelige opening van mijn eikel. Ze nam de volle eikel met voorhuid stevig in haar vuist. "Mmmh, moet je nou eens zien." Mijn pik werd alsmaar stijver en begon te kloppen. Met haar wijsvinger wreef ze over de voorhuid. "Zo lekker zacht." Ze keek me geil aan en fluisterde, "je vind het lekker, hė?" Ik grijnsde wat, mijn hartslag zat al in mijn keel. Dan nam ze mijn pik vol vast en trok de voorhuid een aantal keer stevig over mijn eikel. "Moet je zien," zei ze, toen enig voorvocht mijn eikel liet glimmen. Met haar duim verspreide ze het geile vocht over mijn glanzende top. Met haar vingertoppen tipte ze het kleverige goedje aan. Kleine sliertjes bleven aan haar vingers kleven. Dan leek het wel of ze het nat terug wilde duwen naar waar het uitkwam. Een onbeschrijfelijk lekker gevoel. Ik kon alleen maar kreunen.

Naderend onheil; de mysterieuze vrouw liep nu langs de kilometerslange rij stilstaande auto's. Fascinerend en sexy heupwiegend zag ik haar van grote afstand aankomen.

"Zou iemand weten wat we hier eigenlijk aan het doen zijn?" Mijn hemel, ze bleef kletsen. "Tjonge, hij is zo groot." Haar vuist pakte mijn pik weer vol vast. Onweerstaanbaar lekker. Zweetdruppels op mijn voorhoofd. "Volgens mij hou je dit niet lang meer vol. Zou het lukken om de auto, bij de eerstvolgende afslag, even aan de kant te zetten? Ik wil hem zo graag proeven. Ik zit tenslotte nog in mijn p r o e f t i j d," lachte ze. Het puntje van haar tong likte in een snelle beweging haar bovenlip. Haar laatste woord kwam er iets te langzaam en te duidelijk gearticuleerd uit.

Waaah, actie nu. De dame in wikkelrok was nog ongeveer tien meter van ons verwijderd. Ik duwde, bol van de adrenaline, Dasha's hand weg. Propte mijn stijve met moeite in mijn broek en trok met gevaar voor eigen pik de gulp zo hoog mogelijk dicht. Mijn blouse eroverheen gegooid en snel, totaal onnodig, het stuur stevig vastgepakt op tien voor twee. De blik strak vooruit alsof ik klaar stond voor de start van een formule 1 race.

De knappe dame liep langs onze auto en keek me recht in mijn verhitte gezicht. Een subtiele, trage oogopslag. Op het moment dat ze langs mijn deur liep kwam haar schielijke blik met enige arrogantie binnen. Iets zei me dat ze met haar vrouwelijke intuïtie door had dat er iets speelde.

Een boos uitgesproken "dit gaat te ver," was alles wat ik op dit moment kon verzinnen. Ik stapte zo gecontroleerd mogelijk uit de auto. Even herpakken. Weg van de erotisch explosief geladen situatie in deze stalen kooi.

Het temperatuurverschil was, ondanks dat de motor al een tijdje afgezet was, aardig voelbaar. Een warme deken sloot zich om mij. Een loden hitte. Ik liep aanvankelijk stram en licht voorovergebogen langs de rij auto's. Sommige festivalgangers maakten er langs de snelweg een feestje van. Gitaren en mondharmonica's waren uit de uit de auto's getoverd. Ik mengde me tussen de hippieachtige feestvierders langs de weg. Na een tijdje rondgelopen te hebben,was ik weer enigszins bijgekomen. Ik besloot het voorval maar te laten rusten, anders zou er van de opdracht totaal niets terecht komen. Deleten. Het was gewoon niet gebeurd.

Toen mijn adrenalineniveau tot een aanvaardbaar peil was gedaald, kon ik van mijn omgeving genieten. Juist toen ik me even een "homo touristicus" voelde, kwam er beweging in de file. Ik spoedde mij terug en zag Dasha door de voorruit, in haar favoriete houding met de voeten op het dashboard, genieten van haar muziek. Een zeer aardig perspectief als je op tien voor tien komt aanlopen. Een glimp van haar slipje kon ik in de haast nog net meenemen. Ze keek verschrikt op. Om geen tijd te verliezen rukte ik de deur open en stapte snel in. Achter mij werd er al geclaxonneerd. Rijden!

Eindelijk waren we aangekomen in het hotel in Dinant waar we onze bagage direct hadden afgeleverd. We gingen de stad in en namen op een terrasje de zakelijke punten door voor de volgende ochtend, alsof er niets gebeurd was.



Na het avondeten waarbij vrolijk over de meer prettige, onserieuze zaken des levens gepraat werd, stelde ze voor om een eindje te gaan wandelen voor het slapen gaan. Ze nam mijn arm vast en om haar onvaste looppatroon enigszins te maskeren kwam ze dicht tegen me aanlopen. Een liter wijn kan bij een bepaalde vermoeidheid aardig aankomen. Het besef drong tot me door dat als ik ooit nog een kans kreeg op een buitenechtelijke avance, dat dit wel eens het uitgelezen moment zou kunnen zijn. Maar nee, dit kon ik niet maken. Ik had een gezin. Dit liet ik me niet overkomen. Bovendien was ik gewaarschuwd door het voorval van deze morgen. Ik besloot ervan te genieten binnen de door mij, in mijn hoofd, gestelde grenzen.

We kwamen aan bij de oever van de Maas. Om niet direct het gevoel te hebben een nat pak te krijgen ging ik wijdbeens op het heuphoge muurtje zitten. Met één been angstvallig aan de droge zijde van de muur. De rivier klotste een halve meter onder mijn voet. Een prachtig uitzicht met lichtjes weerschijnend in de Maas, was ons deel. Heerlijk was het om in de "Meuseschijn" met Dasha wat te mijmeren en onder de sterren díé gesprekken te voeren, die ik eigenlijk al veel eerder met mijn vrouw had willen voeren.

Ze had haar schoenen uit gedaan en zette zich evenwijdig aan de muur met haar knieën gebogen en haar blote voeten op het muurtje. Ze deed alsof ze het koud had. Met name haar voeten. Ooit gehoord van een vrouw die géén koude voeten heeft? Logisch dat deze lichaamsdelen de warmte van mijn lichaam opzochten. Laat nou toevallig mijn bovenbenen van alle onderdelen het dichtste bij haar voeten zijn. Logisch dus ook dat ze haar voeten onder mijn dijbenen, dicht bij mijn kruis stopte. Ik was bevangen door de situatie. Ik voelde me ongeremd door de wijn, wilde op dit moment geen onraad ruiken en zag de vermoeidheid, de alcohol, haar jeugd en de koude die langzaam door begon te dringen als verzachtende omstandigheden.

Weer begon Dasha over de proeftijd waarin ze zat en peilde subtiel of ik vond dat ze in de afgelopen periode goed had gefunctioneerd. Het feit dat ze daarbij haar tenen niet stil hield en verleidelijk besmuikt naar mijn kruis zat te kijken, maakte dat ik lichtjes uit mijn roes ontwaakte en me ontwijkend naar achter probeerde te verplaatsen. Tevergeefs. Haar voeten konden de warmte kennelijk niet missen. Haar geile blik, de tong die flitsend subtiel over haar lippen rende en de druk van haar voeten, maakten me gek. Ze kwam met haar mond geleidelijk, hijgerig steeds dichter bij de mijne.

Mijn hart ging tekeer. Ik was te geil om te weigeren. Zeker toen ze met haar ene voet mijn ballen omhoog wipte en met de andere vol tegen mijn stijve paal aan het duwen was. Met één koele hand om mijn nek en de andere in mijn shirt, zoekend naar mijn tepel, trok ze mij naar zich toe. Het zou niet getuigen van enig gezondheidsbesef wanneer ik niet direct een ongeremde actie zou plaatsen.

Een hartstochtelijke, vurige kus was mijn reactie. Vol op de mond. Minutenlang voelend, tastend, flitsend, plagend en indringend liet ik me gaan.

De koelte van de nacht werd geleidelijk aan te nadrukkelijk voelbaar en waggelend liepen we terug naar het hotel. Boven aangekomen, in de gang voor haar slaapkamerdeur, gaven we elkaar in een innige omhelzing een gepassioneerde tongzoen. Ze smolt en hijgde dat ze de nog niet eens de kans had gehad om me te proeven. Ze kneep me daarbij met haar volle hand om mijn stijve. De proef op de som.

Ik dacht dat ik in de koele nacht mijn tegenwoordigheid van geest vanzelf wel weer zou hervinden. Mijn plan was om in de terugtocht naar het hotel, Dasha duidelijk te maken dat ik getrouwd was en dat ik tot hier zou gaan en niet verder. Het haar kenbaar maken van mijn grenzen was deze dag al menigmaal in mijn hoofd opgekomen, maar te vaak uitgesteld. Ik was blijkbaar niet sterk genoeg om weerstand te bieden aan haar uitdagend gedrag.

Toegegeven, ik had mezelf niet in de hand. Ik heb het te ver laten komen. Ik heb haar laten proeven en ik heb haar geproefd.Ik heb haar hartstochtelijk genomen en zij mij.



***

Geïrriteerd loop ik op en neer in mijn werkkamer. Het schiet niet op vandaag. De analyse zal toch iets sneller en adequater moeten verlopen. Het valt niet mee om op dit moment georganiseerd te piekeren. Goed,... Nog een keer alles goed doornemen. Tempo nu.

Ik moet me dwingen om de selectiecriteria te handhaven. De criteria moeten tenslotte de objectieve meetlat vormen. Voldoet ze hieraan? Volmondig ja. Vereiste opleiding en ervaring? Perfect in orde. De sollicitante past goed in het team en de bedrijfscultuur. Ze voegt aardig wat humor en kennis toe aan het team. Persoonskenmerken in relatie tot het team? Prima. Dasha ligt goed bij haar collega's, is attent, spontaan, vriendelijk en behulpzaam. Ze maakt van haar hart geen moordkuil, flapt er op een prettig positieve manier uit wat in haar hoofd opkomt en maakt zo zaken bespreekbaar die normaal niet gezegd zouden worden. Er is een stabiel evenwicht tussen de aan haar gestelde eisen en haar belastbaarheid. Een aanwinst voor ons bedrijf. Mede dankzij haar hebben we de opdracht uit België binnen kunnen slepen. Op de inhoud van haar werkzaamheden is weinig aan te merken. Leeftijd? Tweeëntwintig jaar. Ik ben jaloers op haar vrijgevochtenheid. Eigenlijk zou het jonge groen gekoesterd moeten worden voor verdere groei naar stevigheid. Maar ik kan haar gedrag toch niet blijven afschuiven op de naïviteit en spontaniteit van haar jeugd?

Twijfel ik dan nog aan de kandidate? Ja dus. Misschien dan wel niet aan haar, maar meer aan mezelf. Mijn functioneren lijdt eronder, zoveel is duidelijk. Nadenken over een keuze is een confrontatie met je eigen mogelijkheden.

Ondanks het feit dat ik me ervan bewust ben, dat ik in deze situatie ook niet geheel vrij van onbesproken gedrag ben, zou ik het op ongewenste intimiteiten moeten gooien. Hoewel ik mezelf met dit argument, in onze relatieve macho bedrijfscultuur, aardig in de vingers zal snijden. Aan de andere kant is het ook zo, dat het een behoorlijke verarming is als we de werkelijkheid niet meer kunnen verkopen.

Als bescherming heb ik de laatste paar dagen een foto van mijn gezinnetje op mijn bureau geplaatst. Ik neem hem in mijn handen. Wat een zacht ei ben je, als je dit als houvast nodig hebt. Ik kijk naar de lachende afbeelding van mijn vrouw. Oké, ik ben schuldig. Maar wanneer de relatie met haar gewoon goed was geweest in deze periode, was dit verdorie zeer waarschijnlijk niet gebeurd.

Stop. Het uur U is aangebroken. Ik zet de foto terug op mijn bureau. Tijd om een beslissing en mijn verantwoordelijkheid te nemen. Daarvoor zit ik hier tenslotte. Ik druk op de knop om verbinding te maken met mijn secretaresse. "Zou jij mevrouw van Boven willen verzoeken om naar mijn kamer komen?"

Ik neem me voor om in elk geval duidelijke taal te spreken. De grenzen en resultaten van beoordelingscommissies zijn toch al vaak zo ondoorgrondelijk, vooral als er zoiets belangrijks als gevoel in de beoordeling voorkomt.

Dasha wordt door mij met een joviale glimlach ontvangen in een poging haar de kans te ontnemen een eigen stempel op het gesprek te drukken. Klip en klaar wordt mijn boodschap bij haar neergelegd. De daadkracht van mijn handelen als leidinggevende voelt goed. Dit is mijn territorium en hier voel ik me oppermachtig in tegenstelling tot de situatie in de auto. Ik heb mijn positie weer terug. Eindelijk. Een moeizame opluchting maakt zich van mij meester.

Koel laat ik haar temperamentvolle reactie over mij heen denderen. Vuurspuwend en met een moordende blik verlaat ze rigoureus de kamer, de deur hard achter zich dicht gooiend.

Met een leeg hoofd sta ik even later naar buiten te staren. Mijn handen doelloos in mijn bodemloze broekzakken. Uit het venster van mijn kamer op de eerste verdieping kijk ik naar beneden en zie Dasha, op de grijs bewolkte parkeerplaats, pittig benend naar haar auto lopen. De strook "Borg" boven haar spijkerbroek schommelt in nijdig staccato.Zelfs als ze boos is, is haar heupwiegen fascinerend sexy. Ik kijk haar zo lang mogelijk na. Mijn beslissing voelt juist. Ik ben er niet trots op maar het was onvermijdelijk. Al vraag ik me wel af welke deuren ik zojuist heb dichtgegooid. Eeuwig zonde.

Voorzichtig geklop op de deur. "U had koffie besteld?"



Copyright © www.oops.nl
----oops.nl----
Home
Sexverhalen
Hetero
Eerste keer
Homo
Lesbisch
Plassex
Tieners
SM
Groepsex
Overspel
Familie
Bisex
Overige
Partners