Graspop: het heiligdom der metal-fans. Ruig, ruiger, ruigst.

Met vier vrienden, waarvan ik de jongste (40) ben, vertrokken we die dag om een echte mannendag te hebben. Harde muziek en bier stonden op het recept. Daar hielden we ons ook aan. Pintje na pintje namen we tot ons. Na een tijdje ontmoeten we de zoon van 1 van ons die ons onmiddellijk een groot aantal meter dichter bij het podium bracht om daar naar Epica te kijken: rood haar en wat een geile verschijning. De biertjes beginnen duidelijk hun werk te doen en zoals jullie allemaal wel weten worden mannen daar alleen maar geiler van en dames alleen maar mooier.

Ik geraak aan de praat met een vriendin van de zoon een mooie verschijning met rood geverfde haren en een gezonde dosis tattoo’s waarvan ik elk verhaal meekrijg eerst nog op de armen maar al snel zijn het toch al wat intiemere plekken waar ik kijk op krijg uiteraard allemaal zeer bescheiden.

De laatste staan toch onder haar blouse die ze dan ook ver genoeg onderuit trekt zodat ik kan zien wat voor mooie, ja schots geruite, strak gevulde bh ze aanheeft. Ik beken: zij kan mij krijgen. Goed wetende dat ze minstens tien jaar jonger is en dat ik gehuwd ben. Ik bloos en zeg mooi gevormd waarop ik een klap krijg en zij zegt:

“Het zijn wel de tattoo’s die je moet bekijken.”

Ik glimlach en loop rood aan. Ze fluistert in mijn oor:

“Grapje hoor… Jij mag ze best bekijken.”

Waarop ik nog roder werd. Gelukkig wordt ons dan net op tijd een biertje aangeboden. En de spanning gaat wat weg.

Na Epica komt Dee Snider, de vroegere zanger van Twisted Sister, een oude rot in het vak met goede gitaar-vibes en een strak metal-tempo waarop we met onze groep goed uit de bol gaan. Om een of andere reden zoekt zij steeds mijn nabijheid op. Waarop vele blikken worden gewisseld: snel kort, iets langer, beetje te lang, blozen en terug wegkijken.

Het doet allemaal wat met mij. Ik weet dat ik dit niet kan en mag laten zien braaf gehuwd en eigenlijk helemaal geen behoefte om vreemd te gaan. Want thuis kom ik eigenlijk helemaal niets tekort . We hebben een bevriend koppel dat af en toe eens komt meespelen dus af en toe een andere poes krijg ik thuis al. Maar goed, de blikken vinden elkaar vaker en de duur per blik wordt langer gevolgd door lieve glimlachjes die me helemaal doen smelten.

Zie me hier staan: 40 en in de war als een puber. Voor een meid tien jaar jonger waarvan ik weet dat ze een vriend heeft die hier niet wil zijn. Ik weet met mezelf geen blijf. Ik krijg honger en beslis snel iets te gaan eten. Even op adem komen wat krachten opdoen voor straks. Dan komt de reden waarom ik hier ben: Rammstein. Harde gezangen van Till Lindemann en de zijnen, maar eerst moeten we nog wat andere groepen meepikken.

Ik neem nog wat biertjes mee naar de vrienden die zich ondertussen wat verder van het podium bewogen hebben om even wat te kunnen zitten en uitpuffen. Beetje opgelucht: zij is niet meer in de buurt. Teleurgesteld, want zij is niet meer in de buurt. Tweestrijd: toch dat biertje maar op drinken. De groep op het podium boeit me wat minder even ogen sluiten en luisteren naar de muziek. Ik lig net vijf minuutjes neer als er plots wat beweging rond me voel. Een stem die vraagt wie er mee naar Brides of Lucifer gaat. Ik open mijn ogen en kijk onder een rok waarvan ik de slip herken door de schotse ruit de ik daarstraks op haar bh zag. Ik stamel:

“Ik ga wel mee.”

De rest heeft er niet zo een zin in, dus wij met twee weg. Voor ik het besef heeft ze mijn hand vast. We komen in de Marquee-tent. Het is er druk en warm. Ze komt dicht bij mij staan en fluistert

“Dit zijn allemaal mooie meiden die metal zingen.”



Ik ben benieuwd maar het begint met loeiharde gitaren en knalt meteen helemaal los en zo ook zij . Ze geeft alles wat er in haar lijfje zit. Tot een grotere man voor haar komt te staan en haar het zicht ontneemt. Ze vraagt of ze in mijn nek mag zitten. Ik hef haar op en samen bewegen we verder. Het is te zeggen: zij beweegt en ik zoek evenwicht. De gitaren gaan hard door. Zij schuurt de hele tijd in mijn nek. Ik beeld mezelf in dat ik haar natter voel worden. Het tempo op het podium wordt opgedreven. Zo ook het schurende tempo in mijn nek. Ik beeld het mij niet in: het wordt natter en ik harder. Dit maakte ik nog nooit mee.

Ze vraagt om haar neer te zetten. Komt voor me staan. Kijkt recht in mijn ogen en zoent me bescheiden vol op de mond en zegt:

“Dat had ik nodig.”

Ik kijk haar vragend aan. Ze legt haar hand in mijn nek en zegt:

“Lekker toch…”

Ze laat me aan haar hand ruiken. Vochtig, zweemzoet en geil: zo ruikt het. Ze kwam dus echt net klaar in mijn nek.

“Kom”, zegt ze. “Rammstein komt eraan.”

Ze neemt mijn hand en neemt me mee. We rennen door de menigte. Ze zoekt haar weg door de menigte, blind mijn hand vasthoudend. Snel, recht op haar doel af, weet ze tussen al die mensen onze groep te vinden. Ver vooraan in de drukte een plekje net groot genoeg voor haar alleen, maar ze trekt me er toch mee in. Ze staat wel heel dicht tegen me aan en blijft bewegen om te kijken.

Het grote podium doemt voor ons op. Naast het podium twee grote nummers 10 geprojecteerd die beginnen af te tellen: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3… Ik voel een hand vol in mijn kruis… 2 , 1. Een explosie, het doek valt, Rammsteinn knalt en mijn broek is op één klap te klein.

Ze begint met haar kont te bewegen en een gerichte druk te zetten. Op de noten van Ramm4 word ik danig op de proef gesteld.

“Rammsteinn… Ja… Nein!”

De zanger drijft het tempo op het podium op, de vlammen schieten in het rond. Net als de gedachten door mijn hoofd schiet dit kan toch niet maar het voelt eindeloos heerlijk. Ik voel dat ik dit niet lang volhoud en breng zelf wat extra tegendruk. Als ze het nog niet wist: ik sta keihard. En dat voelt ze nu zeker. Als in een flits maakt ze mijn broek los en haalt mijn lid boven en trekt me langzaam af. Ik houd dit niet meer lang en dat weet ze. Ze stopt, ik kom op adem en het wordt terug rustig.

Het volgende nummer begint. Ze zakt door haar benen en hapt mijn hele zootje naar binnen. Ze begint langzaam maar drijft het tempo op. Ik weet dat ik zowat onmiddellijk zal spuiten. Ze voelt het aan, maar heeft techniek om me te kalmeren en alles ebt een beetje weg.

Ze staat recht en komt voor me staan. Ze legt haar armen in mijn nek . Ik vraag me af of ze die armband al langer aanheeft. Ze zegt:

“Klaar.”

Ze springt op en komt aan me hangen. Ik voel mijn pik in haar glijden. Het was geen armband die ik zag rond haar pols. Het was haar slip. Met haar hand in de gekende metal-vuist beweegt ze zich op mijn lid. Niemand ziet het, maar ik voel het: een geile meid die mij neemt op een festival. Ze komt tegen mij hangen en zegt:

“Nu.”

Als op commando kom ik klaar, net als zij. Ze blijft nog even hangen, springt dan van me af en komt weer voor me staan. We genieten verder van Rammstein en een concert dat voor mij altijd zal bij blijven. Ich will dich zal nooit meer hetzelfde betekenen.