Terwijl hij zich stond te scheren, dacht hij terug aan de manier waarop hij haar had ontmoet. Op zijn vrije dag had hij besloten vroeg boodschappen te gaan doen om daarna de verdere dag vrij te hebben voor dingen waar hij anders niet zo snel aan toe kwam. Dit laatste was wel heel letterlijk uitgekomen. Eigenlijk had hij nog geen idee, waaraan hij was begonnen, maar dat maakte het des te spannender. In gedachten liep hij weer door de supermarkt langs de schappen en laadde zijn karretje vol met de levensmiddelen die hij op zijn lijstje had staan. Toen hij zijn karretje de bocht om stuurde naar het schap waar de wijn was uitgestald, botste hij tegen een ander wagentje. Dit werd bestuurd door een in een middellange modieuze jas geklede dame. Vanonder deze jas was een kokerrok zichtbaar die haar middel strak omvatte. Haar stevige benen waren in zwarte kousen gestoken en aan haar voeten droeg ze elegante laarsjes. Onder de jas, die niet was dichtgeknoopt, was een blouse zichtbaar, waarin de stevige borsten een heerlijke ronding veroorzaakten. Haar gezicht was licht opgemaakt en werd omlijst door rode haren, krullend en half lang tot haar schouders. Dit alles bezag hij in een ogenblik. Toch kreeg hij een licht onbehaaglijk gevoel toen de mooie vrouw hem indringend bleef aankijken. Hij schoof zijn karretje uit haar route en stamelde: “Neemt u me niet kwalijk, mevrouw”. Ze keek in haar wagentje en hij volgde haar blik. Door de schok van de botsing waren de boodschappen, die zij had verzameld, behoorlijk door elkaar gevallen. Weer keek ze hem aan en hij had het gevoel alsof hij snel ‘gekeurd’ werd. Toen sprak ze: “Als je mijn boodschappen even rangschikt op een beetje ordelijke wijze, wil ik dat wel doen. Ik haal ondertussen even een fles wijn”. Zonder nog een verder woord liep ze weg, hem verwonder achterlatend. Hij keek om zich heen om te zien of niet alle in de winkel aanwezige naar hem stonden te kijken. Dit bleek niet het geval te zijn en hij begon de levensmiddelen in het wagentje te ordenen. Ondertussen dacht hij aan de manier waarop ze betrekkelijk makkelijk hem deze opdracht had gegeven. Vaak had hij zelf al gefantaseerd opdrachten te krijgen van een vrouw, die hij dan snel en naar haar zin moest uitvoeren. Daarom stond hij nu ook precies te doen wat ze hem min of meer achteloos had opgedragen. “Nog niet klaar ?”, klonk opeens haar stem achter hem. Hij dacht, dat het net had geklonken, alsof ze er slaaf achter had willen zeggen. “Eh, ja mevrouw”, antwoordde hij, uit zijn gedachten opschrikkend. Ze keek in haar wagentje en knikte toen goedkeurend. De fles wijn overhandigde ze aan hem en hij kon niet anders, dan haar onuitgesproken bevel opvolgen. Hij zette de fles netjes naast haar andere boodschappen. Toen vroeg ze: “Heb je zelf je eigen boodschappen allemaal bij elkaar, of moet je nog het een en ander halen ?”. Hij keek vluchtig in zijn eigen karretje en schudde toen zijn hoofd. “Volg me dan maar naar de kassa”, commandeerde ze hem nu zonder omhaal. Hij mocht haar boodschappen naar haar auto brengen en toen die in de kofferbak waren gestopt sprak de vrouw opnieuw: “Ik neem je niet kwalijk, dat je tegen mijn winkel wagentje bent gebotst. Ik geloof zelfs, dat het wel goed is geweest, dat dit gebeurde. Als ik je goed heb beoordeeld, kom je vanmiddag bij mij, wanneer ik dat vraag. Ik moet wel zeggen, dat je alleen mag komen als je bereid bent bepaalde opdrachtjes die ik je zal geven, uit te voeren”. Zijn hart begon sneller te slaan van de opwinding die zich van hem meester maakte. “Een strenge vrouw”, flitste het door zijn hoofd. In gedachten zag hij zich naakt aan haar voeten. Afwachtend, onderworpen en geheel aan haar overgeleverd. “Nou, hoor ik nog wat ?”, sprak ze enigszins ongeduldig. En weer was het net alsof ze het woord slaaf er nog achter hoorde. “Ja mevrouw, ik wil graag komen”, antwoordde hij snel. Ze gaf hem haar adres en stapte in de auto. Het raampje draaide ze naar beneden en ze wenkte hem toe naderbij te komen. Hij boog zich voorover en luisterde naar haar laatste opmerking voordat ze wegreed: “Twaalf uur en scheer je van te voren. Ik hou niet van haren”. Meteen draaide ze het raampje dicht en reed weg. Hij bekeek het resultaat van zijn activiteiten met het scheermes en streek met zijn hand over het nu volkomen gladde vel. Hij hoopte, dat het glad genoeg zou zijn. Snel kleedde hij zich verder uit en nam een douche. Nadat hij schone kleren had aangetrokken, ging hij op weg naar het door haar opgegeven adres. Vrij kort nadat hij had aangebeld, werd de deur door haar geopend. Ze nodigde hem uit binnen te komen. Meteen nadat hij binnen was, gaf ze hem haar autosleutels en zei: “De boodschappen zitten nog in de kofferbak. Breng die eerst maar binnen. De keuken is hier rechts. Daar zet je de spullen maar zolang neer. Ik zal straks wel laten zien waar ik alles opgeborgen wil hebben. Als dat gebeurd is kun je hier je jas ophangen. Ik verwacht je dan in de woonkamer; dat is die tweede deur aan de linkerkant”. Weer woof ze met haar hand ten teken dat hij kon gaan. Hij haalde de boodschappen zette de tas in de keuken. Daarna hing hij zijn jas op en liep toen naar de deur van de woonkamer. Hij klopte aan en wachtte tot hij haar stem hoorde, die hem uitnodigde binnen te komen. In de woonkamer, die smaakvol was ingericht zat de vrouw in een gemakkelijke stoel tegenover de deur. Hij kreeg nu de gelegenheid haar beter te bekijken, dan in de gang. Haar mooie rode haren had ze in een paardenstaart strak gebonden. Haar gezicht was nu meer opgemaakt, dan vanmorgen in de super-markt. Ze had een rouge aangebracht, waartegen de rode lippenstift die ze droeg fel afstak. Ogen schaduw complimenteerde de make-up. Haar kleding besstond uit dezelfde blouse en kokerrok als vanmorgen. Alleen de laarsjes droeg ze nu niet. Aan haar voeten staken nu twee, ook zwarte, lage schoenen met behoorlijk hoge hakken. Ze keek hem indringend aan, zodat hij zijn ogen neersloeg. “Ga zitten”, zei ze en ze wees op een stoel aan haar linkerkant. Hij nam plaats en bleef op de rand van de stoel zitten. Haar uiterlijk en de sensatie van het bij een strenge vrouw zijn, zorgden ervoor, dat zijn pik een beetje begon op te spelen. Door deze houding kon hij de opkomende bobbel in zijn broek nog een beetje verhullen. Waarop hij niet gerekend had, was de ervaring van de vrouw. Toen hij zat begon ze haar benen over elkaar te slaan en ze gebaarde met haar hand, dat hij in de stoel achterover diende te gaan zitten. Meteen nadat hij dat had gedaan, glimlachte ze en sprak: “Luister, dat je probeert dat bobbeltje in je broek te verbergen vind ik niet erg. Wat wel erg is, is dat mijn stoel niet tegen op het randje zitten kan. Weet je wat, trek je broek maar uit, dan hoef je ook niet na te denken, of ik het zal zien of niet. Dan weet ik gewon, dat het er zit. En een stijve heb ik heus wel een meer gezien, hoor”. Met een rood hoofd stond hij op en onhandig peuterde hij aan de sluiting van zijn broek. Toen die op de grond gleed gebaarde ze hem ook meteen zijn slip te laten zakken. Hij werd steeds meer opgewonden door de manier waarop ze hem met simpele handgebaren en zonder woorden precies aangaf wat ze van hem verlangde. Met bloot onderlichaam stond hij nu voor haar. Ze keek aandachtig naar zijn pik en knikte goedkeurend. “Netjes, netjes”, vervolgde ze, “draai je eens om. Heb je ook je billen geschoren? Ik hou nou eenmaal niet van haren. Buk je en laat me maar zien hoe het daar gesteld is”. In de bevolen houding stond hij voor haar, toen plotseling de deur van de woonkamer werd geopend.