Een beetje zenuwachtig drukt hij op de bel. Het is zijn eerste keer. Hij is lam van de zenuwen maar wil er voor gaan. Wat hij niet weet is dat hij geen seconde alleen is geweest. Er loopt een vrouw achter hem langs waar hij totaal niet op let. Opeens zit er dan ook een hand voor zijn mond en word zijn neus dicht geknepen. 'er gebeurt je niks. Wees stil en kijk niet om. Ik wil niet dat je me al ziet. Dat gaat nog komen. Begrepen sklavaki' hoort hij zeggen. Hij ontspant bij het laatste woord. 'ja Mevrouw' zegt hij zacht. Hij wordt los gelaten en naar voren geduwd. De deur is al die tijd al open. 'raap mijn post op en kijk het na of er nog van mijn man bij zit'. Hij schrikt op internet stond dat ze vrijgezel zou zijn. Hij wil zich omdraaien en weg gaan als hij hoort. 'waag het eens je om te draaien. Als je weg wilt kan je gaan maar zul je me nooit zien. Vandaag is de enige dag dat je een kans krijgt je te bewijzen aan mij. Als je nu vertrekt kan je nooit meer terug. Je krijgt 10 seconde om je keuze te maken. Als je op de grond gaat zitten blijf je, blijf je staan dan vertrek je' zegt haar stem. De keus is snel gemaakt hij wil dit heel graag hoe veel angst hij ook kent. Hij gaat gelijk op zijn knieën zitten met zijn ogen naar de grond gericht. 'sluit je ogen' zegt ze gelijk. 'ja, Mevrouw zoals U het wilt' zegt hij. Ze duwt zijn kin omhoog en er komt een intense zoen. Hij vergeet waar hij is en als de zoen over is opent hij bijna zijn ogen. 'hmmmm, jij bent goed! anderen opende hun ogen wel' zegt ze. 'ik zou nooit een bevel van U negeren Mevrouw' zegt hij. 'kijk de post na alsjeblieft en een beetje snel' Zegt ze. 'ja Mevrouw' zegt hij. Hij opent zijn ogen en kijkt naar de brieven in zijn hand. Ze zijn allemaal voor haar op een na. Er zit een brief tussen voor hem. 'Mevrouw er zit niks voor Uw man bij maar wel dit' zegt hij en hij geeft de brief zonder te kijken aan haar. Met gemengde gevoelens wacht hij af. Ze geeft de brief terug. 'open maken en voorlezen' zegt ze en ze gooit de brief voor hem op de grond. Het stapeltje brieven voor haar legt hij naast zich neer en hij raapt de brief voor zichzelf op. Behendig scheurt hij de enveloppe open. Zijn ogen nog steeds op de grond gericht. Hij haalt de brief voorzichtig uit de enveloppe. Hij leest hem eerst even door tot hij op de helft is. 'nou komt er nog wat van' zegt ze boos. Hij schrikt. 'sorry Mevrouw' zegt hij snel. 'zo kleine sklavaki, van nu af aan ben je geheel van mij. Ik zal alles over jou bepalen. Ten eerste eet jij alleen mee als ik daar toestemming voor geef. Ten tweede je draagt alleen kleding die ik zeg dat je mag dragen en als laatste er is geen weg terug. Ik had het over mijn man. Dat ben jij vanaf nu. Daarom mag je, je ook vanaf nu omdraaien naar mij en mij bekijken. Hierna volgt nog een brief'. Zijn maag krimpt ineen. Een rush gaat door zijn lichaam. Een brok vormt zich in zijn keel. Dit is wat hij altijd wou maar het komt zo dichtbij nu. Hij draait zich om, het eerste wat hij ziet zijn de sneakers die zij draagt. Langzaam laat hij zijn blik langs haar lichaam omhoog gaan. Wat een prachtige vrouw denkt hij. Zoveel mooier dan hij had durven hopen na het zien van een vage foto met haar silhouet op internet. Bij haar ogen blijft hij steken. Ze kijken hem indringend aan. Dan verschijnt er een glimlach op haar gezicht.




Ze is prachtig als ze lacht. Hij is in verlegenheid gebracht en slaat zijn ogen neer. 'zeggen we niets kleintje?' doorbreekt ze de stilte. 'dankUwel Mevrouw, U bent mooi' stamelt hij. Het blijft even stil. Langzaam laat hij zijn blik weer omhoog gaan. 'sta mijn lieve sklavaki' zegt ze om de spanning te doorbreken. Gehoorzaam staat hij gelijk op, blij dat er een einde komt aan het onzekere ogenblik. Ze pakt hem vast en warmte stroomt door zijn hele lichaam. Ze laat hem los 'uitkleden' zegt ze boos en hard. 'ja Mevrouw' weet hij uit te brengen en trekt zijn trui uit. Hij kleedt zich verder uit totdat ook zijn sokken naast hem op de grond liggen. Al staande probeert hij zich zo klein mogelijk te maken. Zijn schouders dicht bij zijn nek. Zijn Mevrouw bekijkt hem van top tot teen. 'er zit niet veel in hè' zegt ze minachtend. 'nee Mevrouw' geeft hij onzeker toe. 'ik zal niet veel aan jou hebben een tweede slaaf erbij zou goed zijn'zegt ze. Hij kijkt haar met grote ogen verschrikt aan. Zou ze het menen?, is wat hij zich afvraagt. Wat ziet ze in mij? Ben ik echt zo'n waardeloos slaafje? 'sklavaki' word hij uit zijn overpeinzingen gehaald. 'wat speelt er in je hoofd?' vraagt ze als hij haar geschrokken aan kijkt. 'twijfelt U aan mijn potentie als slaafje?' vraagt hij direct. 'ja' antwoord ze hard. De grond lijkt onder hem weg te zakken. 'vandaag heb je de kans het tegendeel te bewijzen' zegt ze een beetje sussend. Hij had zo zijn best gedaan zijn onzekerheid te overwinnen, om zijn kleren uit te trekken en naakt voor haar te staan. Hij zakt op zijn knieën, zijn benen houden hem niet meer. 'ik zal mijn uiterste best doen Mevrouw' belooft hij. Ze geeft hem een brief en loopt weg. Als hij enigszins is bekomen van de schrik opent hij de tweede enveloppe en begint hem te lezen. De eerste keer dringen de woorden nauwelijks tot hem door en hij leest hem opnieuw. Het staat er echt, verwacht ze dit van hem? De onderste la van het dressoir, daar moeten de attributen liggen. Hij loopt naar het dressoir. Zijn hart klopt in zijn keel. Wat zou hij daar aantreffen. Hij opent de la en ziet daar de glimmende pols en enkelboeien liggen. de tweede boei om zijn enkel. De derde om zijn andere enkel. En bij de vierde twijfelt hij. Eerst kijkt hij naar zichzelf in de spiegel boven het dressoir. Dit is wat hij wil, of niet? De voordeur is nog van het slot…maar er is geen weg terug. Zij heeft zijn kleding. Of hij moet naakt naar huis of hij moet door zetten. Hij besluit door te zetten. Hij klikt ook de laatste boei om zijn pols. Hij kijkt nog eens in de la. Er ligt ook een collar. Vol spanning tilt hij hem op. 'lukt het kleine man' hoort hij zeggen. Hij laat de collar uit zijn handen vallen van de schrik. 'h… h… het spijt me' stamelt hij. Ze loop sierlijk naar hem toen en pakt de collar op. Ze zakt door haar knieën nu zit ze lager maar hij moet nog naar boven kijken. Ze gaat met haar vingers over zijn buik naar boven en stopt bij zijn mond. Hij likt ze zachtjes en heeft haar nog steeds niet aangekeken. 'ik ben trots op je. Wil je nog door of is je angst te groot?' vraagt ze opeens. Nu hij de boeien al om heeft is hij vastberaden dit door te zetten. 'ja Mevrouw, ik wil door, maak me de Uwe'. Ze doet hem de collar om. 'volg me straks verder'zegt ze zacht. Hij volgt haar met zijn blik op de grond gericht. Bij de bank duwt ze hem op zijn knieën. Ze gaat sierlijk zitten. 'naast' zegt ze. Hij staat langzaam op en twijfelt. Ze trekt hem op de bank en gaat op hem zitten. Ze geeft hem een knuffel en zoent hem zacht. Het geeft hem wat vertrouwen en langzaam wordt hij weer rustig. Ze stapt van hem af en wenkt hem. Ze lopen samen terug naar de gang. Dan word hem gevraagd de la erboven te openen. Wanneer hij de la opent ziet hij achterin een klein zwart etuitje liggen. 'toe maar' hoort hij achter zich 'pak hem er maar uit!' hij pakt het etuitje uit de la en maakt de rits open. Zijn ogen worden groot als hij de inhoud ervan bekijkt. Een zwarte kunstof kuisheidskooi met slot lonkt naar hem. Hij draait zich om en kijkt haar bang aan. Ze knikt bevestigend met een blik in haar ogen dat het haar niet ervan kan weerhouden dit door te zetten. De angst is groot en hij schuifelt naar achter. Hij kijkt haar aan. Met een knal komt hij tegen de kast. Een vaas spat uiteen in duizenden stukjes als deze de grond raakt. Als bevroren staat hij daar. Met in zijn hand nog steeds de etui met kooi. Hij zakt op zijn knieën en huilt. Dan klinkt er een luid gelach. Hij kijkt op naar haar. Hij voelt niks meer. Ze loopt sierlijk naar hem toe. 'geef hier kleine man' zegt ze. Met trillende armen reikt hij haar de kooi aan. 'je reactie was prachtig. Voor nu blijf het hier in de la liggen' zegt ze geruststellend. Als ze de kooi terug heeft gelegd kijkt ze hem aan. Wanneer hij zichtbaar rustiger is geworden vraagt ze hem zich om te draaien.




Met zijn rug naar haar toe. Hij voelt hoe een hand zijn ogen afsluit en hem zijn zicht ontneemt. Een vinger strijkt langs de beneden bovenrand van de collar en stopt onder zijn kin. Hij voelt het gerommel aan de ring van de collar versterkt door zijn adamsappel, dan hoort hij een klik. Wanneer hij zijn zicht terug krijgt beseft hij wat er is gebeurt. Veel tijd om te denken heeft hij niet. 'volg mij kleintje' klinkt het door de gang. En voelt een ruk van de leiband aan zijn collar. Ze gaat de trap af naar. Beneden aan de trap is een deur. Ze doet hem een blinddoek om. Wanneer zijn wereld opnieuw zwart is hoort hij de sleutels rammelen in de deur. Met een krakend geluid lijkt de deur moeizaam open te gaan. Ze lopen verder. Hij voelt zijn rug tegen iets hards gedrukt worden. Zijn pols wordt vast gezet boven zijn hoofd, al snel volgt ook zijn andere. Hij begint zich al machteloos te voelen en plots voelt hij een hand aan de binnenkant van zijn bovenbeen. 'spreid je benen kleintje' word hem opgedragen. Na een moment van aarzeling te hebben overwonnen spreid hij zijn benen waarna ook deze worden vastgezet. Dan voelt hij hoe een hand één voor één zijn polsen en enkels even omsluiten. Hij krijgt een gevoel van vertrouwen over zich heen en ontspant zich. Hij voelt haar warme adem in zijn nek. 'ik ben trots op je' wordt er gefluisterd. Hij denkt terug aan de tweede brief. "haar eigendom". De blinddoek verhult niets aan deze woorden die op zijn netvlies staan gebrand. Nooit meer naar buiten zonder begeleiding. Altijd tot haar beschikking, haar slet, haar alles. Is waar hij aan wordt herinnerd als hij een hand in zijn kruis voelt. Ze speelt met hem, streelt hem, betast hem. Hij wordt gek van verlangen. Verlangen om haar te zien. Het wordt hem te veel. 'mag ik U alstublieft zien' roept hij uit. Een uitroep die enkel wordt beantwoord met een afstraffing. Er wordt in zijn wangen geknepen, uit reflex opent hij zijn mond. Hij rilt als hij voelt hoe een koude stalen ringgag wordt vastgegespt achter zijn hoofd. Twee vingers vullen zijn mond. 'likken slet' is de opdracht die hem ten gehore komt. De twee vingers worden langzaam uit zijn mond gehaald en strijken over zijn kin en nek. Dalen af over zijn borst en buik. Gevolgd door een klap. Zijn lichaam zou ineengedoken zijn als het kruis hem er niet van had weerhouden. Nog voor hij doorheeft wat er gebeurt, pets, volgt er nog een. Een tinteling in zijn onderbuik kruipt omhoog. Genot en pijn mengen zich door zijn onderlichaam. Hij weet wat hij verkeert heeft gedaan. De klappen zijn doorgegaan. Hij weet dat hij er in totaal al 20 te pakken heeft. Het is zwaar en de pijn word groter bij elke klap. Ze slaat ferm door. Plotseling houdt het op. Het wordt stil. Doodstil. Er is geen enkel geluid en geen enkel gevoel. Op de kloppende pijn in zijn ballen na. Tijd en ruimte lijken verdwenen. Opeens wrijft er een hand zachtjes over zijn ballen. Net zo abrupt stopt het ook weer. De gag wordt uit zijn mond gehaald. 'dank U Meesteres. Ik zal nooit weer zo stom zijn Meesteres' zegt hij zacht. 'goedzo kleintje' wordt er in zijn oor gefluisterd. Haar vingers strelen zijn buik. Haar nagels langs zijn zachte vlees. Een intense zoen volgt. Hij vergeet waar hij is. Zijn gedachten zijn bij niets alleen bij wat hij voelt. Haar andere hand streelt zijn gezicht zachtjes. Elk plekje wordt geraakt. Opeens houd het op en hij hoort haar voetstappen van hem weg gaan. Hij wil smeken haar te stoppen en hem niet zo achter te laten. Hij doet het niet. Hij voelt zich alleen en bang. Een deur gaat open en dicht. Ze is weg denkt hij. De angst is groot. Hij laat wat tranen over zijn wangen lopen. Er word aangebeld en hij schrikt nu echt. Wat zal er gebeuren. De tekst in de brief schiet weer door hem heen. "als ik wil dat iemand anders jou aanraakt of Domineert is dit jou taak te gehoorzamen". Ze zou toch niet nu al een ander over hem laten beslissen. Hij hoort niks tot hij meerdere voetstappen van de trap hoort komen. Angst neemt hem in beslag. De deur gaat open en de voetstappen klinken alsof er 3 mensen binnen komen. Er word niks gezegd. De deur sluit zich weer. Hij wil smeken maar is verstandiger. Hij houdt zich stil. 'zo kleintje nu gaat het echte werk beginnen. Dianna hier wil ook met jou spelen ze spreekt niet omdat dit haar is verboden. Je kent de regels houd je er dus aan' hoort hij haar zeggen. 'ja Meesteres' zegt hij vol angst in zijn stem. De voetstappen komen op hem af. De tranen vloeien nu over zijn wangen. Haar handen raken hem aan en vegen die weg. 'stil mijn kleintje je weet de woorden en dan is het ook klaar vertrouw je me' zegt ze zacht en liefdevol. Het vult zijn hart met vertrouwen en de angst trekt weg. 'ja Meesteres ik vertrouw U Meesteres' zegt hij duidelijk. Iemand loopt weg en hij staat daar alleen met iemand. Er is geen geluid meer te horen. Opeens voelt hij iets bij zijn kont. Hij schrikt maar houd zich stil. Er word een buttplug in zijn kont gestopt. Een zachte zoen op zijn lul volgt als teken van beloning. Hij wordt los gemaakt en aan de riem mee getrokken. 'op je knieën en voorzichtig op handen en voeten verder' word er gezegd. Hij doet wat hem gezegd word. Hij voelt koud ijzer onder zijn handen en daarna een warme pluche deken. Hij kruipt langzaam verder. Hij is helemaal op een dekens als hij een deur hoort dicht gaan. 'dit is vanaf nu voor altijd jou slaapplaats en de plek waar je bent als je me niet van nut bent' hoorde hij haar stem zeggen. Hij voelde een hand tegen zijn gezicht. En de blinddoek werd afgedaan. Hij zag alleen haar. Er was niemand anders in de kelder. Hij wou vragen waar Dianna was maar deed het niet. Er werd hem niks gevraagd dus zijn mening was niet van belang. Hij zweeg. Ze gaf hem een teken dat hij mocht spreken. 'waar is Dianna Meesteres' vroeg hij. 'je kijkt naar haar kleintje' zei ze zacht. Zijn hart klopte hard. 'dank U Meesteres' zei hij gelukkig. 'als je op deze plek bent heb je alles aan wat je nu aan hebt kleintje. Ook de plug is hier onderdeel van' zei ze. 'ja Meesteres' zei hij. Ze deed het deurtje weer open liet hem eruit en verwijderde de buttplug. Ze maakte de leiband los van zijn collar en liep hem vasthouden terug naar boven. Hij was gelukkiger dan hij ooit was geweest. Haar armen maakte hem warm en lieten hem het gevoel van veiligheid voelen. Ze liet hem los en pakte zijn hand vast. Ze ging op de bank zitten en trok hem naast haar. Ze ging tegen hem aan liggen en zette de tv aan. Hij had zijn armen langs zijn lichaam en twijfelde wat hij moest doen. 'Meesteres' vroeg hij angstig. 'de bank is een rust punt. Zie jezelf dan maar als mijn vriend en doe wat je wilt. Pak me beet als je dat wilt. Dit geld altijd tenzij ik anders zeg. Als ik je nu vraag drinken te halen is dat geen moeten maar mogen als je nee zegt haal ik zelf drinken of doen we het samen. Collar pols en enkelboeien mogen hier af. Het liefste zijn die ook gewoon af. Dit is een moment van rust, knuffelen en een normaal leven' zei ze. Ze ging over hem heen zitten en maakte zijn collar los. Hij deed zijn polsboeien af en zij zijn enkelboeien. Hij pakte haar beet en zoende haar toen hij los was. Ze glimlachte naar hem. 'dank U voor vandaag Meesteres' zei hij. 'hier ook geen Meesteres. Hier is het gewoon Eveline en Erik lieverd' zei ze en ze zoende hem weer. 'ja' fluisterde hij gelukkig.

De volgende keer een spannend verhaal over ……..