Dit is een waar gebeurd verhaal, helaas wilde mijn hoofdredactrice het niet publiceren.


Een paar weken geleden kwam Els, mijn hoofdredactrice naar mij toe. "Michelle, heb je even", vroeg ze me. Natuurlijk had ik even. Mijn twee opdrachten waren klaar, voor de verandering eens ruim op tijd. "Ik heb een nieuwe opdracht voor je" begon ze. "Oh, leuk, wat voor een", vroeg ik opgewekt.
"Ik wil dat je een item doet over SM", lijkt je dat wat.
Daar zat ik dan, 30 jaar oud en te blozen als een veertien jarige. "Ehhhhh, tja, waarom ook niet", probeerde ik overtuigend te liegen. "Nog do's en don'ts" vroeg ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Na een kort gesprek stond ik weer buiten, keek wat onzeker om me heen glipte terug naar mijn bureau. "Shit", dacht ik bij mezelf, "da's mooi kut, iets waar ik niets van weet en eigenlijk niets mee heb". Ik moest er even tussen uit.
Tegen mijn collega Iris loog ik dat ik thuis ging werken, hoofdpijn enzo.
In de lift duizelde het me, vreselijk, zo vreselijk dat ik er in de lobby even van op een bankje moest gaan zitten.

Het is niet dat ik niets gewend ben, in tegendeel zelfs. Heb tot anderhalf jaar geleden voor de wakkerste krant van Nederland gewerkt en heb daar echt het nodige meegemaakt.
Maar ja, toch. 9 1/2 weeks spookten door mijn hoofd.
Snel stapte ik in mijn auto en reed naar huis.
Wat was er nou toch met me aan de hand. Ik ben niet preuts, in tegendeel, ook geen bloemetjesjurk die niets is gewend. Het fascineerde me ergens toch ook wel. Thuis schoof ik met een warme kop thee achter de pc en begon mijn zoektocht naar de "duistere wereld"van SM. Ik schrok me kapot, en tegelijkertijd moest ik bekennen dat ik er heel erg opgewonden van raakte. Ik, de mode en lifestyle journaliste, die altijd de laatste trends volgde, ik constateerde dat ik dit eigenlijk vreselijk graag wilde.

Ik zal me eerst eens even voorstellen, Michelle, vrijgezel, blond, 1,72 lang, 30 jaar oud, woon in een echte jaren 20/30 villa in Laren (van mijn ouders geerfd), en ja ik ben een echt Goois meisje. Hockeyen, gestudeerd in Leiden, heb mijn kast volhangen met pakjes en jasjes van Pauw, Leon, Scapa, Armani en heel veel Polo Ralph, op maat gemaakte bloesjes van Lewin and Sons, die ook voor de britse koningin produceren.

Ik besloot voor een diepte interview te gaan. Hoe?, dat wist ik nog niet. Opgewonden stond ik later die avond onder de douche. Nog steeds kon ik geen tactiek bedenken om met een fatsoenlijk verhaal op de proppen te komen.
Moe ging ik naar bed. Maar de slaap wilde maar niet komen.
Langzaam doezelde ik toch in slaap. Plots werd ik wakker, ik keek op de klok en zag dat het half drie was. Ik liep naar de PC. Niks diepte interview besloot ik impulsief, ik ga gewoon undercover. Er was geen twijfel meer. Op internet vond ik al heel snel wat ik nodig had: de site van bdsmzaken. In een opwelling schreef ik me in en een uur later had ik zelfs een zeer uitvoerige contactadvertentie geplaatst. Tevreden keerde ik terug naar bed en viel al snel in slaap.

De volgende ochtend versliep ik me gigantisch, maar besloot verder die week thuis te werken. Vol verwachting logde ik in.....en welverdomme, geen enkele reactie. Teleurgesteld ging ik over op de orde van de dag, douche pakken, aankleden en boodschappen doen. Na het avondeten was ik die hele BDSM site eigenlijk al vergeten. Vlak voor het naar bed gaan bedacht ik me dat ik niet meer gekeken had of er nog reacties waren. Weer niets. Misschien dacht ik er te makkelijk over.
Ik las nog een boek in bed en viel al snel in slaap.




Pas donderdagmiddag besloot ik weer eens te kijken of er nog reacties waren. En, ja, er waren reacties. Mijn hart bonsde in mijn keel.
Er waren twee reacties, eentje van een man van 64. Een beetje te oud voor mij, maar die andere, daar viel mijn oog meteen op. Leuk en goed geschreven, zonder een al te hoog blaat gehalte. Mark was zijn naam, 38 uit de buurt van Amsterdam. Zijn reactie trok me aan en ik reageerde meteen. Die 64jarige bedankte ik vriendelijk voor zijn belangstelling.
In mijn reactie aan Mark vermeldde ik mijn email en nodigde hem uit verder te corresponderen. Terwijl ik verder werkte aan een ander item voor mijn redactrice kon ik het niet nalaten om ieder kwartier mijn mail te checken.
Gelukkig kwam er na een uur al een reactie. Mark was vrij vandaag en morgen.
Binnen vijf minuten na zijn reactie had hij al een antwoord, met mijn telefoonnummer.

Toen werd het stil. Enorm teleurgesteld ging ik verder met het andere verhaal over op maat gemaakte Argentijnse polo en rijlaarzen. Een uur ging voorbij en nog een. Drie uur later had ik nog niets gehoord. Was ik te direct geweest, te wanhopig.
Kwaad en wat ongemakkelijk ging ik naar bed. Wat een gedoe. Ik was eigenlijk al genezen.
Vrijdag morgen, een prachtige winterdag. Terwijl ik in mijn ochtendjas en dikke slippers in de keuken thee aan het zetten was, piepte mijn mobieltje. Iris, die vroeg of ik morgenavond meeging stappen. Ik bedankte. Meteen daarna piepte het ding weer. "Sorry voor de radiostilte, moest onverwacht werken." Een sms van Mark. "Je kunt het goedmaken, koffie vanmiddag in Laren?" Antwoorde ik met stoute schoenen aan?
"Hoe laat en waar?" SMSte hij terug. De rest was gauw geregeld. De zenuwen gierden door mijn keel. Hoe had ik
dit nu kunnen doen.

We hadden om half twee afgesproken voor de kerk op de Brink.
Om kwart voor een piepte mijn mobieltje weer. "Hoe herken ik je" luidde zijn vraag. En dat terwijl ik nog voor de spiegel stond....."Hoor je zo wel" smste ik kortaf terug.
Snel gooide ik wat casual kleren op bed, scande de schoenenplank en raakte in paniek.
"Ik heb niks om aan te trekken" mopperde ik. Onzin, mijn kast hangt zo vol.....
Eindelijk om tien voor half twee was ik zo ver. Strakke beige suede rijbroek, cognackleurige overknee laarzen, lichtblauw bloesje, hermes sjaaltje, en een chocolade bruin kort suede jasje met bijpassende handschoenen. Mijn blonde lange haar in een lage paardestaart.
Ik haalde nog eens diep adem en liep toen met de zenuwen, gierend in mijn keel, naar de kerk op de Brink.

Het was een stralende dag, koud, maar prachtig. Behoedzaam liep ik door de sneeuw. Zelfs met deze laarzen met platte hak was het nog glijden en glibberen.
Half twee, keurig op tijd sta ik op de afgesproken plek. Ik ben opgewonden, ik voel gewoon het vocht tussen mijn benen.
Terwijl ik om me heen kijk piept mijn mobieltje weer. "Ga eens in lichte spreidstand staan". Aarzelend doe ik wat me wordt opgedragen. Het spel ik begonnen. Evenlater piept het ding weer. "Wat een prachtig gezicht". Het maakt me onzeker omdat ik Mark nergen zie. "Waar ben je" sms ik terug, maar ik krijg geen antwoord. Waar ik ook kijk, ik zie niemand die voor Mark door zou kunnen gaan. Ik voel me vreselijk onderdanig worden.
Ik sta nu al vijf minuten te wachten, vijf minuten word ik bekeken. Dan, opeens voel ik dat er iemand achter me staat, ik wil me omdraaien maar handen op mijn schouders houden me tegen. "Niet omkijken" draagt een vriendelijke doch dringende stem me op. Ik knik ten teken dat ik gehoorzaam. "Mark?" vraag ik wat onzeker. "Ja" zegt de vriendelijke stem weer. Mijn angst zakt weer. "Kom, we gaan hier weg", gehoorzaam loop ik met Mark mee en hij voert me naar een gereedstaande auto. Meneer heeft smaak bedenk ik me, een Jaguar XK, het laatste model. Hij staat geparkeerd in een zijstraat, achter wat bosjes, een beetje uit het zicht. Ik voel iets zachts, het zijn zijn handen, ze trekken voorzichtig mijn Hermes sjaaltje los en knopen het strak voor mijn ogen. Hij laat me instappen en dan zijn we weg. Het is een korte rit. Na ongeveer 5 minuten slaan we af en rijdt hij een pad met veel hobbels op. Na een paar meter stopt hij en opent de deur, ook voor mij.
"Wat bezielt me" flitst er door mijn hoofd. Mark helpt me met uitstappen. Even later hoor ik een sleutel in een slot glijden en er wordt een deur opengemaakt. Voorzichtig stap ik naar binnen. Een huis denk ik, het is er behaaglijk warm en het ruikt er erg lekker. Voorzichtig trek Mark mijn jasje uit. Ik sta te trillen op mijn benen.

Zacht dwingt hij me verder te lopen. Zijn handen glijden zacht, teder bijna over mijn heupen, billen en borsten, waarbij ze langzaam mijn knoopjes losmaken. We komen nu een vertrek binnen. "Je kunt nu nog terug" hoor ik Mark zeggen. "Nee, ik wil niet terug" fluister ik bijna onhoorbaar.
Ik voel hoe de blinddoekt los gemaakt wordt en voor het eerst kan ik Mark zien. Terwijl mijn ogen wennen aan het licht voel ik hoe hij mijn handen vastbindt aan een houten balk. Niet strak maar het is onmogelijk om los te komen. Mark heeft geen woord gelogen over zijn uiterlijk. Een mooie vriendelijke kop, blond haar blauwe ogen. Lekker groot en stevig gebouwd. Een mooie, goedzittende spijkerbroek, stoere trui met shirt eronder en een paar mooie ruige laarzen. Ik weet niet wat er met me is, maar ik ben op slag verliefd.




De balk waar hij me aan vast gemaakt heeft maakt deel uit van een soort stellage. Plagerig streelt hij mijn borsten en knijpt zacht in de keiharde tepels. "Mmmmmmmmmmmmmm"is het enige commentaar. Tergend langzaam loopt hij om me heen en knoopt dan, nog langzamer, mijn broek los. Om vervolgens met zijn handen in mijn slipje te glijden en ongegeneerd op verkenning te gaan. Zachtjes kreun ik, hetgeen Mark stimuleert door te gaan. Maar net als ik bijna klaarkom houdt hij op. Ik slaak een teleurgestelde kreun. Een ferme tik op mijn billen is het antwoord. Weer kreun ik, en weer krijg ik een tik op mijn billen.
Machteloos trek ik nog een keer aan de touwen die mijn handen aan de balk gebonden houden. Tevergeefs.
"Tellen" sist Mark in mijn oor en ik tel gehoorzaam iedere tik op mijn billen. Eindelijk, bij vijftig houdt hij op. De tranen staan in mijn ogen, de striemen op mijn billen.

Weer loopt Mark om me heen. Ik word er vreselijk onderdanig van. Langzaam, plagerig langzaam glijdt zijn rechterhand over mijn schaamlipjes terwijl zijn linkerhand nu echt stevig in mijn tepels knijpen. Van schrik en ook wel van de pijn (en een beetje opwinding) slaak ik een gil. Geergerd kijkt Mark me aan. "Houden we dit zo, dat gegil" vraagt hij me streng. Ik schud onderdanig van nee, maar het is niet genoeg. "Mond open" draagt Mark me streng op en zodra ik gehoorzaam duwt hij een balletje in mijn mond dat hij achter mijn hoofd met een riempje vastmaakt. Een gag. "Mmm" is nu nog het enige geluid dat ik kan maken.
Dan, uit mijn ooghoeken zie ik dat hij nog iets pakt, ik kan het alleen niet thuis brengen, totdat ik ze voel. Tepelklemmen. Weer schieten de tranen in mijn ogen. Jezus wat doen die dingen pijn. Ik snak naar adem maar Mark kent nu geen genade.

Een paar minuten sta ik zou alvorens Mark overgaat tot de volgende beproeving. Het gebeurt achter me en ik kan alleen maar raden wat hij gaat doen. Ik voel dat hij iets tegen mijn anus drukt. Het is een buttplug en het gaat er in een keer in. Ondanks de gag in mijn mond gil ik het uit van de pijn, maar meteen is er een combinatie van pijn en genot die zich als een golf door mijn lichaam stuwt.
Terwijl hij de buttplug inbracht is Mark begonnen me heerlijk te vingeren en het duurt dan ook niet gek lang voordat ik heel intens klaar kom, zo'n gevoel heb ik nog nooit gehad.
Het is een vreselijk geile en lekkere ontlading en ik sta lekkerlijk tien minuten na dit orgasme nog te kreunen en te trillen op mijn benen van genot.

Voorzichtig maakt Mark me los en slaat z'n armen om me heen. Ik sta zacht te huilen van opwinding, spanning, zenuwen en genot.
We kijken elkaar aan en geven elkaar een dikke knuffel. Weer kijken we elkaar aan en nu zoenen we elkaar zacht. Het lijkt wel een droom, een sprookje.
Eindelijk verlaten we de kamer, en kan ik het huis van binnen zien. Dit huis ken ik, niet van binnen maar als ik door de ramen kijk weet ik in welk huis ik ben. Het ligt op nog geen 5 minuten rijden van het mijne en ik rijd er bijna elke dag langs.
"Is dit jouw huis" vraag ik aarzelend. Zijn antwoord is bevestigend.
Met zijn grote handen en sterke arme pakt hij me op en tilt me naar de slaapkamer. En daar neukt hij me het daglicht uit m'n ogen.

We zijn nu acht weken verder en Mark en ik hebben een relatie. Door zijn werk als jurist is hij altijd druk maar toch vindt hij altijd tijd voor mij. Dit verhaal zal wel nooit gepubliceerd worden, het maakt me niet uit, ik heb m'n ontslag ingediend en ga heerlijk genieten van alles wat het leven ons te bieden heeft.