In de derde kregen we een nieuwe juffrouw voor gymnastiek.

'Een wijf,' mopperden klasgenoten, 'wat weet die nou van sport?'

Het was het jaar dat Ada Kok Olympisch kampioene werd en ook bij atletiek Nederlandse vrouwen scoorden, maar de emancipatie was nog niet tot onze jongenszielen doorgedrongen.

'Het lijkt wel een vent,' siste Jeroen me toe.

Ze mat bijna twee meter, speelde voor het Nederlands vrouwenteam basketbal, verklaarde ze ons.

'Ik weet dat sommige jongens het maar niks vinden om van een vrouw gym te krijgen, die knapen wil ik wel eens uitdagen om met mij, tijdens het laatste kwartier, een potje te ballen; één tegen zes, kunnen jullie eens zien wie jullie voor je hebben.'

Ze had een donkere, harde stem, waarmee ze ons opdroeg tien rondjes te lopen in de gymzaal, daarna moesten we oefeningen doen als opdrukken, ook tien maal en vervolgens leerde ons behendig dribbelen. Ik haatte sport, werd altijd als laatste gekozen, maar zij pakte het anders aan.

'Enen tegen de tweeën, jullie kunnen zelf wel tellen, hoop ik.'

'We hoeven hem niet,' sprak Ronnie die net als ik tot groep twee behoorde.

'Had ik je iets gevraagd? Ik bepaal hier de regels, is dat duidelijk?'

Ronnie mompelde nog wat, juffrouw Van Willigen ging voor hem staan. 'Zei je nog iets?'

'Nee, juf,' klonk het gedwee.

'Ja juf, ik hoorde je duidelijk iets zeggen, wat zei je precies, herhaal het eens?'

Aarzelend gaf de anders zo'n grote lefgozer toe dat hij me het mietje had genoemd.

Afgemeten dirigeerde ze Ronnie naar de hoek van de gymzaal. 'Neus in de hoek, de rest van het uur blijf je daar staan. Als een pak slaag nog was toegestaan, had ik je subiet over de knie gelegd voor een pak op je blote billen.'

Met een rode kop droop de jongen af. Even voelde ik iets van een zege, maar besefte al snel dat hij zich later die dag op mij zou wreken, met al zijn vrienden en volgers. Ik haatte niet alleen gym, ik verafschuwde de school, ik was diep ongelukkig, maar hield me thuis groot en haalde prima cijfers.

Dat ik stuntelde rekende zij als eerste sportdocente me niet aan. Ik kon niks met ballen, ik durfde geen koprol te maken over een bank of te springen, ik was en ben nog steeds een houten Klaas.

Het partijtje tegen de zes besten van de klas won ze overigens met 19-1. Anders zo stoere jongens deinsden opzij wanneer zij kwam aandraven, de bal behendig afpakte en naar de basket dribbelde.



De lente brak aan, voor het eerst buiten gym. Het rondje behelsde nu het hele sportveld, maar nog steeds tien rondjes. Ze droeg een mouwloos hemd, een short, witte sportkousen en witte baskets.

Buiten kon ik me gewoonlijk makkelijker onttrekken aan het gedoe. Hing verveeld achter op het veld bij softbal, of liep ergens achteraf bij voetbal of hockey. Onze juf had echter ogen in haar achterhoofd, ze riep me er streng bij.

'Hé, rakkertje, probeer jij de plaat te poetsen, zo zijn we niet getrouwd, of solliciteer jij naar een pak voor je billen?'

Met meer inzet dan ik gewoon was rende ik nu achter ballen aan, al kon ik de bal nauwelijks raken.

Haar dreigement riep iets in me op, ik kon er 's nachts niet van slapen. Telkens hoorde ik haar woorden in mijn hoofd echoën: “Of solliciteer jij naar een pak voor je billen.” Ik proefde woorden een voor een, begreep natuurlijk goed dat ze het nooit zou waarmaken, alhoewel: ze had Ronnie wel een half uur in de hoek laten staan en dat is toch ook een lijfstraf.

In de weken daarna kreeg ik een stijve, elke keer wanneer ik haar zag. De gymles werd een kwelling voor me, ik was telkens bang dat de andere jongens het zouden zien. Onze sportbroekjes waren in die tijd erg strak, straks dachten mijn klasgenoten nog dat ik een homo was. Een tijdelijke oplossing was, om me voor de gymles een keer af te trekken, totdat ook niet meer hielp.

De juf maakte ook tegen anderen het dreigement ze slaag te geven. Aan Jan-Willem vroeg ze of hij thuis nog wel eens over de knie ging, anders zou zij dat karweitje wel even doen, hij had een veel te grote mond. Of tegen de hele groep: 'Wie ik nog een keer betrap op niet douchen na de gymles krijgt een portie blote billenkoek, begrepen, mannen?'


Op een dag riep ze me na de les bij zich. 'We moeten eens praten. Een ster met sport ben je niet, zal je ook niet worden, hoge eisen stel ik niet aan jou, je probeert het wel, maar niet van harte en je maakt een nerveuze indruk, heb je problemen, wordt je misschien gepest?'

De anders zo bazige vrouw klonk opeens allervriendelijkst. Ik zat op het kleedkamerbankje, zij stond voor me en ik voelde me net Klein duimpje. Ik schudde van nee, had het volle zicht op haar machtige dijen, durfde haar niet aan te kijken. Ik trok mijn natte handdoek over mijn schoot.

'Uit wat voor gezin kom je?' peilde ze. Ze leek oprecht geïnteresseerd in mij, ik voelde me rood kleuren en haalde mijn schouders op, begreep haar vraag niet goed. We hadden thuis een gewoon gezin, pa werkte op een bank, mijn moeder deed het huishouden, mijn broer zat al in de zesde.

'Ben je je tong verloren, sprak ze met wat ongeduld, geef me eens antwoord.'

Opeens zag ik mezelf bij haar over de knie liggen voor een stevig pak slaag op mijn blote billen. Ze was oersterk, de klappen zouden goed hard aankomen. Als ik nu eens een brutaal antwoord gaf, misschien verloor ze dan haar geduld. Het was middagpauze, dus ze had een half uur de tijd. Maar ik durfde het niet en bromde wat onverstaanbaars.

'Duidelijker spreken, Arthur, zo versta ik je niet en kijk me aan als ik met je praat.'

Ze tilde mijn hoofd op en dwong mijn hoofd naar boven; ik zag twee strenge ogen me aankijken, ik durfde mijn ogen niet weg te draaien, noch mijn oogleden neer te slaan. Voor mij minutenlang boorden haar ogen zich in de mijne, haar hand was warm.

'Er is dus niks?'

Nu knikte ik. Ze liet mijn hoofd los en kwam naast me zitten. Haar bovenbenen staken minstens tien centimeter boven de mijne uit, ze sloeg een arm om me heen. 'Vertel het maar, het blijft onder ons.'

Ik durfde haar niet aan te kijken toen ik vertelde wat me sinds haar aantreden als gymjuf zo bezighield. Ze onderbrak me soms, omdat ze me niet goed verstond, of me niet begreep.

'Dus je schaamt je daarvoor,' stelde ze vast. 'Weet je, zal ik jou eens wat verklappen: Er zijn een hoop mannen en vast ook jongens die ervan dromen van een vrouw een pak slaag te krijgen. Daarin ben je echt niet de enige hoor. Ik moet zeggen, ik vind het ook wel een prettige gedachte, maar dan om zelf een keer op mannenbillen te slaan, maar mijn vriend is daarvan niet gediend, die geeft zelf liever billenkoek, maar dat wil ik nu weer niet.'

Ze giechelde, verbaasd keek ik naar haar op. Lachte ze me uit?

'Je bent best een lekker jong, weet je dat. Mooi smoeltje, intelligent, maar ook wat lui. Als ik je moeder zou zijn zou ik je dagelijks over de knie leggen.'

'Meent u dat?'



'Natuurlijk niet, natuurlijk wel, ergens daar tussenin.'

'Wat bedoelt u?'

'Dat je nu als de sodemieter je boterhammen gaat eten, je hebt nog twintig minuten pauze. Aankleden, hup, of solliciteer je naar een pak voor je billen?' Ze trok zich even dicht tegen zich aan, ik voelde haar volle borsten.


Dat weekend peinsde ik enorm over ons gesprek. Zij vond me normaal, het kwam vaker voor, maar ik zou niemand weten, ook uit mijn klas niet, die zo iets ook zo willen. Ik schaamde me dood, maar had er tevens spijt van dat ik me meteen aankleedde toen ze me dat opdroeg. Toen had ik de kans om eens te ervaren hoe het voelt om bij haar over de knie te gaan voor een pak billenkoek. Natuurlijk zou het zeer doen, anders was het geen straf, maar hoe zouden die gespierde dijen voelen onder mijn blote buik? Hoe zou ze me toespreken tijdens de straf, zou ik weer een stijve krijgen? Ik zou het nooit weten.


Binnen het lerarenkorps was zij een alternatieveling. Ze begroette me in de gang met: 'Hey darling, hoe is ie?' Tijdens het slotfeest danste ze woest op Satisfaction van The Stones. Ze wenkte me en ik danste met haar. Ze had een minirok aan, haar volle dijen nodigden me uit om ze te koesteren, te kussen eroverheen te liggen, al of niet gedwongen en me door haar te laten kastijden.

'Leuk hè?' schreeuwde ze. 'Kom je in de vakantie eens langs, mijn vriend wil graag eens kennismaken met mijn amant. Niet bang zijn hoor, hij is niet jaloers van aard.'

Ik knikte en dacht: Dat durf ik nooit.

'Beloofd is beloofd,' zei ze, 'ik reken op je.'


Al drie keer fietste ik langs hun huis, zag een keer een enorm lange man in korte broek en groene rubberlaarzen aan in de voortuin werken; vast haar vriend of man. Ik spurtte snel hun straat uit.

Wij gingen die vakantie niet weg, ma was al ziek en ik deed een keer boodschappen op de markt en kwam hen tegen.

'Arthur, wat een verrassing.' Ze gaf me een kus op mijn wang. 'Schavuit, de vakantie is bijna voorbij en je had nog zo beloofd eens langs te komen. Dit is trouwens mijn vriend, Ruud.'

'Dus jij bent Arthur, ik heb al veel over je gehoord.'

Bloed stuwde naar mijn kop.

'We gaan wat drinken,' besliste de gymjuf. 'Daar, daar is het niet zo druk.'

Mijn hand trilde toen ik op het terras het koffiekopje naar mijn mond bewoog, ze negeerden het.

'Wanneer spreken we af, of ben je te druk?'

Ik had geen moer te doen gehad, vanwege de ziekte van ma, had alle tijd, toch sputterde ik nog wat, die man beviel me niet, dat hij vast wist wat ik aan haar bekend had, dat hinderde me.

'Doei en bedankt,' riep ik toen we afscheid namen.

Weer een slapeloze nacht. Met mijn rekenliniaal gaf ik mezelf wat tikjes, het deed nauwelijks pijn, maar ik wilde geen lawaai maken.

'Ga toch eens wat leuks doen, jonkie. Ik vind het zo naar dat jouw vakantie niks werd, ga eens wat doen met je vrienden, ik red me wel.'

Doelloos fietste ik door de stad en kwam als vanzelf weer in de Koninginnestraat terecht. Ruud zag me, wuifde me enthousiast toe. 'Hé kerel, eindelijk, je juf zal blij zijn om je te zien.'


Mijn eerste pilsje dronk in in hun tuin. Het smaakte goor. Ongevraagd kreeg ik er nog een en voelde me licht worden en overmoedig. Ik keek beurtelings naar de benen van de juf en die van haar man of vriend.

Ze babbelden maar door, probeerden me op mijn gemak te stellen, wat hun steeds beter lukte. Ik vertelde over thuis, over mijn toekomstplannen, over mijn broer die zo goed kon leren. Over mijn vader die het hazenpad had gekozen.

'Zou je een nieuwe vader willen hebben?' vroeg Ruud.

'Ma is ziek,' lichtte ik hem nogmaals in.



'Dat vroeg hij niet,' sprak de juf bits. 'Het valt me op dat je bijzonder slecht luistert, valt jou dat ook op, Ruud?'

'Zeker, dat heb je wel vaker bij jongemannen, die zijn vooral met zichzelf bezig.'

'Sorry,' haastte ik mezelf te verontschuldigen.

'Wat hebben we nou aan sorry, dat is zo goedkoop. Je zegt een keer sorry, is dan alles geheeld?'

Natuurlijk voorvoelde ik waarop ze aanstuurde en ik dacht: Dan moet het maar, ook al is die man erbij. Ik knikte devoot, ontweek haar strenge blik en voelde een intense spanning.

'Je vraagt erom, Arthur, ik zal je moeten straffen. Je kent toch het spreekwoord: Jongens die graag willen, verdienen een pak voor hun billen.'

Ik had nooit van dat spreekwoord gehoord, maar het deed me steigeren. Ik begon over heel mijn lif te trillen en toen ze me gebood naar haar toe te komen, wankelde ik op mijn benen.

'Laat je broek zakken, je krijgt een pak op je blote bips, dat heb je wel verdiend.'

Ze pakte me bij een pols en trok me tussen haar knieën. 'Laat je broek zakken, ik ga je een onvervalst pak slaag geven. Vooruit!'

Ik durfde niet, straks zou ze zien hoe het me opwond.

'Zal ik even helpen?' bood Ruud aan.

Haastig begon ik mijn riem te ontgespen en schoof mijn jeans omlaag.

'Onderbroek ook, vooruit, of wil je extra klappen?'


In mijn blote gat over de knie van de gymjuf. Mijn pik werd hard bij de aanraking met haar blote dijen, ze verschoof mijn onderlijf, zodat ik met handen en voeten loskwam van de grond, over haar benen zweefde. Haar handen streelden mijn blote billen, toen opeens een harde pets, gevolgd door een tweede. Het gloeide, ik werd overweldigd door een gevoel van schaamte en probeerde me weg te draaien en een volgende klap te ontwijken, maar ze hield me met haar andere arm stevig vast.

Ritmisch sloeg ze op mijn kont, zichzelf daarbij aanvurend met de woorden: 'Jongens die stout zijn krijgen voor hun billen.' Dit herhaalde ze een keer of tien, bij elke lettergreep een harde tik.

De pijn werd haast ondraaglijk, mijn lust ook. Ik rijde op en neer over haar spekdijen, jammerde luidkeels, weer herhaalde ze haar vonnis en ik stond van achteren in brand. Pas toen ik begon te janken als een hond stopte ze. Zachtjes gleden haar handen over mijn geteisterde billen.

'Wat een mooie, rode bibs heb je, was dit waarvan je droomde?'

Ik huilde tranen met tuiten, niet vanwege de pijn, maar om alles. Ze draaide me op mijn rug en Ruud nam mijn, jeweetwel, in zijn mond, wat ik smerig vond. De juf kneep me in mijn tepels, gaf me klapjes in mijn gezicht, terwijl hij aan mijn pik zoog, alsof hij een ijsco of lolly in zijn mond had. Opeens kwam ik klaar, voor het eerst met en bij een ander, bij anderen.

'Ik kan je wel opvreten, joch, je bent een droom, weet je dat wel.'

Ruud veegde mijn sperma van zijn gezicht. 'Zeg dat wel, jij produceert godendrank, nectar.'


'Niks zeggen hoor, dit blijft onder ons,' verzekerde de juf me bij mijn vertrek. 'Niks zeggen hoor, niemand begrijpt dit, maar wij wel.'

'Zoontje, ik wil een vader voor je zijn. Kom altijd langs wanneer je zin hebt.'

Snel fietste ik naar huis. Mijn zadel deed pijn.